გურულების, კახელების, ქართლელების და მარღალების ვოაჟი კახეთში ანუ ეიჩ1ენ1 ვირუსის ნაირსახეობა - სტ1ლა1
და რათ უნდა ამ მოთხრობას ორი სათაური მაინც ვერ გამიგია!
როგორც ყოველთვის დილას ჩემმა მაღვიძარამ კვლავ შემახსენა გაღვიძების საჭიროების შესახებ და მეც მორჩილად ჰორიზონტალური მდგომარეობიდან ვერტიკალურ მდგომარეობაში გარდავისახე. როგორც ყველა ნორმალურმა ადამიანმა, მეც (რამდენადაც არანორმალურად აღვიქმებოდე რიგი ადამიანებისა და მეზობლებისთვის რეგიონით), ჰიგიენური პროცედურების და საუზმის შემდეგ, გეზი ვარდების მოედნისკენ ავიღე. დანიშნულების პუნქტში არც მეტი, არც ნაკლები ზუსტად 9-ზე გამოვცხადდი, სადაც მხოლოდ და მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანს მოეყარა თავი. წინა გასვლისგან განსხვავებით ჩვენი სამარშრუტოც იქვე იდგა, მაგრამ არ იყო გამგე!
ციოდა, ციოდა ძალიან.... მაინც დეკემბრის დილა ხომ სუსხიანია... თავის გათბობის მიზნით იქვე მდებარე შადრევნას რამოდენიმე წრე დავარტყი ძუნძულით და რაღაც სითბოს მბერავ აგრეგატს მივაგენი... ხელები გავითბე და გადავწყივიტე აღშფოთებული ხმით ჩვენი გამგესთვის დამერეკა და შემეხსენებინა რომ იგი აგვიანებდა! დავრეკე, მიპასუხა, ვუპასუხე, გხედავო მითხრა და მოვიდნენ, მისი უდიდებულესობა არჩილი და მეუღლე ნინოლა...
წავედით, სამარშრუტოში განწყობა ძალიან თბილი იყო, მაგრამ მაინც ციოდა... მუსიკა ვითხოვეთ და მივიღეთ კიდეც... ჩვენს რეპერტუარში შედიოდა ისეთი სიმღერები როგორიცაა "ყოველი დღე შაბათია" და ა.შ. მგზავრების ნაწილი აღშფოთდა და მუსიკაც აღმოიფხვრა!
სად ვიყავით და რა ვნახეთ ამის შესახებ ზემოთ შეგიძლიათ ამოიკითხოთ, სულ 7 გავჩერდით. დავიწყეთ ნინოწმინდით, შემდეგ იყო ჩაილურის ციხე, ალავერდი, იყალთო, ორივე შუამთა და გრემი!
წინა პოსტებიდან შეამჩნევდით ალბათ თუ რამდენად აქტუალური იყო სტაფილო ჩვენს მოგზაურობაში... საიდან მოვიდა ამდენი სტაფილო არ ვიცი, მაგრამ ყველა სტაფილოს მიირთმევდა... სვამდნენ არაყს სტაფილოს აყოლებდნენ, ჭამდნენ პურს, სტაფილოს აყოლებდნენ.
იყო ჰიპერ აქტიური წუთებიც, თუმცა იყო დაღმასვლაც. კულმინაციას კი უკანა გზაზე მივაღწიეთ, როდესაც მოგზაურთა უმეტესობამ სიმღერა დაიწყო, ხოლო მეორე ნაწილმა ქორეოგრაფიული გაფორმება გადაწყვიტა... თუმცა იყვნენ ისეთებიც ვისაც ამ გაუგებრობაში ჩაფუთნულს ტკბილად ეძინა. ასეთების რიგში მეც ვიყავი. არ ვიცი უნდა გამიხარდეს თუ მეწყინოს ის რომ მეძინა.... ეს კითხვა მას შემდეგ გამიჩნდა რაც ამ წარმოდგენის ბოლო ნაწილს შევესწარი! ალბათ მაინც უნდა გამიხარდეს!
ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, აი ის ფოტო მასალა, რომელიც ამ დღეს იქნა გადაღებული!
რამოდენიმე სურათის ნახვას არ ვურჩევდი 18 წლამდე ასაკის ბავშვებსა და სუსტი გულის მქონე ადამიანებს. რა ვიცი მაინც გამიფრთხილებიხართ. ხოდა ვინც ნახავთ, გირჩევთ არ მიბაძოთ, შესაძლოა ტრამვატოლოგიური საავადმყოფოს თითის მოტეხვის განყოფილებაში აღმოჩნდეთ...
სამარშრუტო ტაქსში:
ანანო, რომელიც ჩემს მიერ მოკრეფილ ხურმას მიირთმევს
ჰუპერაქტიურ პერიოდში მას ეძინა, როგორც სჩანს სტაფილო გარკვეულ დამაწყნარებელ ნივთიერებებს შეიცავს. ავტოფოკუსის ჩემმა შუქურამ იგი შეაღვიძა...
დღის გმირი ვლადიმერ (ლადო) ავთანდილოვიჩი და მისი ცხოვრების არსი - სტაფილო და ამ ვირუსით შებყრობილი მისი თანამოზიარენნი:
თითმოქნილი გიორგი (არც კი იფიქროთ რომ გაიმეოროთ!)
პერკლი ნინოწმონდის მონასტერში
გზად საგარეჯოში სუპერმარკეტ
თენგო-ს
(დიახ!) მივაშურეთ, სადაც "ობშიაკი"-დან დარჩენილი ფულით ალკოჰოლი და სხვა საჭირო ნივთები შევიძინეთ:
ჩაილურის ციხეში გადაღებული ფოტოები:
ბადიაურში შეძენილი კახური დედის პურით წახემსება:
ალავერდის მამათა მონასტრის წინ:
ანნის პლიუსი თითმოქნილი გიორგი, ვლადიმეროვიჩი და თვით ანი იგივე ანანო
ეს კი ყველა კი არა და თითქმის ყველა ერთად:
იყალთოს ეზოში, ხარაჩოზე და სხვ.
ძველი შუამთის მონასტერში:
ახალი შუამთის დედა მონასტრის ეზოში:
გრემში:
სადილი და უკან დაბრუნება. ის კვლავ სტაფილოს ფრცქვნის:

[/img]
გზად გადაღებული ხედები:
ჭირი იქა, ლხინი აქა,
ქატო იქა, ფქვილი აქა...
დასასრული!
წამოდი ერთად ვიაროთ...
ქვეყანა შემოვიაროთ