გამახსენდა. შენ რომ წერ (თემა - დადეთ თქვენი ფოტოები), ჰალსტუხებით ვიღაცას უნდა დავხვედროდითო - დედაშენი და ბიძაშენი ბრუნდებოდნენ ონიდან თბილისში. შაორიდან რომ გადავედით სამანქანო გზაზე, თუ გახსოვს აი იქ იყო "კაიფები", სანამ თქვენები მოვიდოდნენ მანქანით ჩვენს ბანაკამდე, ერთი 10-მა მანქანამ რომ ჩაგვიარა. ერთმა ხომ კიდეც დაამუხრუჭა. დარწმუნებული ვარ, აი ისინი, მძღოლები თუ მათი მგზავრები ნაღდად პირველად ხედავდნენ ჰალსტუხიან ტიპებს შორტებში და მაისურებში, რომლებიც ძალიან სერიოზულად იდგნენ გზის პირზე და რაღაცაზე კამათობდნენ თუ მსჯელობდნენ. შენებმა ხომ მაგრად იხალისეს ჩვენს დანახვაზე - ჩვენი პასუხიც მახსოვს, აბა სხვანაირად ხომ არ დაგხვდებოთით-თქო.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
lashas,
გამახსენდა. შენ რომ წერ (თემა - დადეთ თქვენი ფოტოები), ჰალსტუხებით ვიღაცას უნდა დავხვედროდითო - დედაშენი და ბიძაშენი ბრუნდებოდნენ ონიდან თბილისში. შაორიდან რომ გადავედით სამანქანო გზაზე, თუ გახსოვს აი იქ იყო "კაიფები", სანამ თქვენები მოვიდოდნენ მანქანით ჩვენს ბანაკამდე, ერთი 10-მა მანქანამ რომ ჩაგვიარა. ერთმა ხომ კიდეც დაამუხრუჭა. დარწმუნებული ვარ, აი ისინი, მძღოლები თუ მათი მგზავრები ნაღდად პირველად ხედავდნენ ჰალსტუხიან ტიპებს შორტებში და მაისურებში, რომლებიც ძალიან სერიოზულად იდგნენ გზის პირზე და რაღაცაზე კამათობდნენ თუ მსჯელობდნენ. შენებმა ხომ მაგრად იხალისეს ჩვენს დანახვაზე - ჩვენი პასუხიც მახსოვს, აბა სხვანაირად ხომ არ დაგხვდებოთით-თქო.
გამახსენდა. შენ რომ წერ (თემა - დადეთ თქვენი ფოტოები), ჰალსტუხებით ვიღაცას უნდა დავხვედროდითო - დედაშენი და ბიძაშენი ბრუნდებოდნენ ონიდან თბილისში. შაორიდან რომ გადავედით სამანქანო გზაზე, თუ გახსოვს აი იქ იყო "კაიფები", სანამ თქვენები მოვიდოდნენ მანქანით ჩვენს ბანაკამდე, ერთი 10-მა მანქანამ რომ ჩაგვიარა. ერთმა ხომ კიდეც დაამუხრუჭა. დარწმუნებული ვარ, აი ისინი, მძღოლები თუ მათი მგზავრები ნაღდად პირველად ხედავდნენ ჰალსტუხიან ტიპებს შორტებში და მაისურებში, რომლებიც ძალიან სერიოზულად იდგნენ გზის პირზე და რაღაცაზე კამათობდნენ თუ მსჯელობდნენ. შენებმა ხომ მაგრად იხალისეს ჩვენს დანახვაზე - ჩვენი პასუხიც მახსოვს, აბა სხვანაირად ხომ არ დაგხვდებოთით-თქო.
Last edited by gobe on 01 აგვ 2006, 15:28, edited 1 time in total.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
ცნობისათვის: წინამდებარე ფოტოებზე მე არ ვარ აღბეჭდილი

მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Mao,
ცოტა საკუთარმა "მე"-მ
და ცოტაც მოგონებებმა (ოღონდ ტკბილმა თუ მწარემ - ეგ თვით ფოტოზე აღბეჭდილმა პიროვნებამ სთქვას)

ცოტა საკუთარმა "მე"-მ
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
აუუუუუ, საიდან გაჩითე ეგ სურათი, არ მეგონა თუ გექნებოდა
ჩემი დიდი ხანია დავკარგე< თუ გადავაგდე,
ისე შენიც უნდა შემენახა

ჩემი დიდი ხანია დავკარგე< თუ გადავაგდე,
ისე შენიც უნდა შემენახა
ИзыÑканный труп будет пить молодое вино.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
lashas,
ეჰ ჩემო ლაშა, დაგავიწყდა რა მძიმე დღეები გამოვიარეთ? შენ რომ გადააგდე, მე მაშინ მეეზოვედ ვმუშაობდი, ჰოდა ა შედეგი.
ეჰ ჩემო ლაშა, დაგავიწყდა რა მძიმე დღეები გამოვიარეთ? შენ რომ გადააგდე, მე მაშინ მეეზოვედ ვმუშაობდი, ჰოდა ა შედეგი.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
მახუნცეთი-2005
2005 წლის სექტემბერში მე და kakha_travel ოჯახებით ბათუმში ვისვენებდით. ერთ დღესაც დაგვირეკა ერთმა მეგობარმა, ბათუმში ვარ ოჯახთან ერთად და ისეთი ადგილები ვნახე ბათუმთან ახლოს, რომ კიდევ მინდა იქ წასვლა-ო. ასე გავიგეთ მახუნცეთის შესახებ და მოვინახულეთ კიდეც.
ბათუმიდან რომ მივდივართ მახუნცეთისაკენ (მიკროავტობუსით, თუ სწორად მახსოვს, მოვუნდით დაახლოებით 1 საათი), მარცხნივ არის გადასახვევი ჩანჩქერისაკენ, რომელთანაც ფეხით მისასვლელად თხუთმეტიოდე წუთია საჭირო.


თვით ჩანჩქერის მიმდებარე ტერიტორიამ მთლად კარგი შთაბეჭდილება ვერ დატოვა, რამდენადაც ბუნებრივი ველურობა დაკარგული აქვს იქაურობას - ჩანჩქერის გვერდით, ასე 15 მეტრში, არის სახელდახელოდ აშენებული ფაცხები, ცხადია საქეიფოდ. სულ ყველაფერი, მაგიდები, სკამები სულ ნესტიანი იყო. როგორც ჩანს მზე ცოტა ხნით უდგება მაგ ადგილს. ეგ არაფერი, უბრალოდ, ჩვენ ის უფრო არ მოგვეწონა, რომ ჩანჩქერიდან სულ რაღაც 30 მეტრში ხალხი ცხოვრობს. თუმცა შეიძლება ასეც: ნახე? გაიარე! შემდეგი!!! „შემდეგი“ კი ქვედა აბზაცშია აღწერილი.
მახუნცეთისაკენ გადასახვევის მოპირდაპირე მხარესაც არის გადასახვევი, ანუ ბათუმი-მახუნცეთის გზიდან მარჯვენა მხარეს და იქვე ახლოს, სულ რამოდენიმე ათეულ მეტრში არის თამარის ხიდი, აგებული მდ. აჭარისწყალზე.
იქვე, ხიდთან არის ხის გრძელი მაგიდა, ორი მხრიდან გრძელი სკამებითურთ. ჰოდა იქვე დავსხედით საქეიფოდ. მწვადი, ყველი, სალათა, რამე-რუმე, კაი ღვინო და გაჩაღდა ქეიფი. 4-5 სადღეგრძელოს მერე გადაწყდა „მახუნცთა ორდენის“ შექმნა. და შეიქმნა კიდეც იმავე დღეს. „მახუნცეთის ღონისძიების“ ორგანიზატორი არჩეულ იქნა მთავარ მახუნცად, რომელმაც არჩევისთანავე, კახას და მე გვიბოძა მახუნცთა ორდენის კავალრების ტიტული. ჩვენი ოჯახების მამრობითი სქესის წარმომადგენლებს ეწოდათ მახუნცები, მდედრობითი სქესის წარმომადგენლებს კი მახუნცინები.
6-7 სადღეგრძელოს შემდეგ სიმღერაც შემოვძახეთ. გავიდა ორიოდე წუთი და ჩვენს გვერდით საიდანღაც გაჩნდა უცნობი მამაკაცი, იქნებოდა 55-60 წლის.
- გამარჯობა! - მივესალმეთ.
- გაგიმარჯოთ! მოგვესალმა და გაგვეცნო. გიორგი ერქვა.
- თქვენმა სიმღერამ გამაღვიძა და ჩამოვედი - თქვა მერე.
- კი მაგრამ ესე უცბად აქ საიდან ჩამოხვედით? - ვკითხეთ გაოცებულებმა, რადგან ხიდზე ჩვენსკენ მომავალი არავინ დაგვინახავს.
- ე, მაგ ხიდან - თქვა მშვიდად და ხელი ჩვენი მაგიდის გვერდით მდგომი ხისკენ გაიშვირა.
-
- ჰო, მანდ ვცხოვრობ.
-
კი, ხეზე ცხოვრობდა.
ზედ ხეზე, განტოტვის ადგილას, ტოტებს შორის პატარა ბინა ჰქონია მოწყობილი, ფიცრებით შეკრული. ტანსაცმელიც ჰქონდა იქ და ცოტაოდენი საჭმელ-სასმელიც. მეზღვაურად უმუშავია, იძახდა გემის კაპიტანიც ვყოფილვარო.
ჰმ, გემის კაპიტანი ხეზე... ეხლა არ ვიცი ისევ იქ ცხოვრობს თუ სხვა ხეზე მიიღო ბინა.
გავაგრძელეთ ქეიფი გიორგისთან ერთად. მთავარ მახუნცს ვიდეო-კამერა ჰქონდა წამოღებული, რომელიც დროებით გადააბარა მახუნცინა ანას. ისიც მახსოვს, გიორგის ეუბნებოდა, ტელევიზიიდან ვართ და ეს გოგო ჩვენი ოპერატორიაო. გადაღებული მასალა არ მინახავს, არა და, ნანახი რომ მქონოდა, უფრო დეტალებში გამახსენდებოდა იქაური ამბები. რამოდენიმე სადღეგრძელოს შემდეგ გიორგიმ დაგვტოვა, ოღონდ სახლში არ წასულა. სოფლისაკენ დაიძრა - საქმეები მაქვსო.
მე-11 სადღეგრძელოს შემდეგ წესდებას დაემატა მორიგი მუხლი, რომლის თანახმადაც ნებისმიერი პირი, რომელიც მოისურვებდა „მახუნცთა ორდენში“ გაწევრიანებას, უნდა გადამხტარიყო თამარის ხიდიდან მდ. აჭარისწყალში და გადაეცურა მდინარე.
მე-15 სადღეგრძელოს შემდეგ, რომელიც იმ საღამოს ბოლო აღმოჩნდა, მიუხედავად ჩემი სიტყვებისა: სხვა დროს იყოს, ვერა ხედავ რა ფერისაა?... kakha_travel-მა მაინც შეასრულა გაწევრიანების რიტუალი.

დამფუძნებლები
მთავარი მახუნცი მანქანით იყო. კახას ოჯახის ნაწილი მას გაყვა. დანარჩენებმა კი ბათუმში მიმავალი სამარშრუტო ტაქსი გავაჩერეთ. 15 ადგილიან მიკროავტობუსში 25-ნი ვისხედით, ვიდექით და ვიწექით. სხვები ვინ იყვნენ, ან საიდან იყვნენ არ ვიცი, ის კი მახსოვს, რომ მძღოლს მარჯვნივ 3 მგზავრი ეჯდა, მაგრამ პირველად ვნახე მძღოლის გვერდით, მარცხნივ მჯდომი მგზავრი.
ეჰ, სად იყო ფელინი?!
P.S. იქ გადაღებულ ფოტოებს რომ გადავხედე, სამწუხაროდ ძალიან ცოტა აღმოჩნდა და დიდი ინფორმატიულობითაც ვერ გამოირჩევა, მაგრამ სულ არაფერს მაინც სჯობს.
2005 წლის სექტემბერში მე და kakha_travel ოჯახებით ბათუმში ვისვენებდით. ერთ დღესაც დაგვირეკა ერთმა მეგობარმა, ბათუმში ვარ ოჯახთან ერთად და ისეთი ადგილები ვნახე ბათუმთან ახლოს, რომ კიდევ მინდა იქ წასვლა-ო. ასე გავიგეთ მახუნცეთის შესახებ და მოვინახულეთ კიდეც.
ბათუმიდან რომ მივდივართ მახუნცეთისაკენ (მიკროავტობუსით, თუ სწორად მახსოვს, მოვუნდით დაახლოებით 1 საათი), მარცხნივ არის გადასახვევი ჩანჩქერისაკენ, რომელთანაც ფეხით მისასვლელად თხუთმეტიოდე წუთია საჭირო.


თვით ჩანჩქერის მიმდებარე ტერიტორიამ მთლად კარგი შთაბეჭდილება ვერ დატოვა, რამდენადაც ბუნებრივი ველურობა დაკარგული აქვს იქაურობას - ჩანჩქერის გვერდით, ასე 15 მეტრში, არის სახელდახელოდ აშენებული ფაცხები, ცხადია საქეიფოდ. სულ ყველაფერი, მაგიდები, სკამები სულ ნესტიანი იყო. როგორც ჩანს მზე ცოტა ხნით უდგება მაგ ადგილს. ეგ არაფერი, უბრალოდ, ჩვენ ის უფრო არ მოგვეწონა, რომ ჩანჩქერიდან სულ რაღაც 30 მეტრში ხალხი ცხოვრობს. თუმცა შეიძლება ასეც: ნახე? გაიარე! შემდეგი!!! „შემდეგი“ კი ქვედა აბზაცშია აღწერილი.
მახუნცეთისაკენ გადასახვევის მოპირდაპირე მხარესაც არის გადასახვევი, ანუ ბათუმი-მახუნცეთის გზიდან მარჯვენა მხარეს და იქვე ახლოს, სულ რამოდენიმე ათეულ მეტრში არის თამარის ხიდი, აგებული მდ. აჭარისწყალზე.
იქვე, ხიდთან არის ხის გრძელი მაგიდა, ორი მხრიდან გრძელი სკამებითურთ. ჰოდა იქვე დავსხედით საქეიფოდ. მწვადი, ყველი, სალათა, რამე-რუმე, კაი ღვინო და გაჩაღდა ქეიფი. 4-5 სადღეგრძელოს მერე გადაწყდა „მახუნცთა ორდენის“ შექმნა. და შეიქმნა კიდეც იმავე დღეს. „მახუნცეთის ღონისძიების“ ორგანიზატორი არჩეულ იქნა მთავარ მახუნცად, რომელმაც არჩევისთანავე, კახას და მე გვიბოძა მახუნცთა ორდენის კავალრების ტიტული. ჩვენი ოჯახების მამრობითი სქესის წარმომადგენლებს ეწოდათ მახუნცები, მდედრობითი სქესის წარმომადგენლებს კი მახუნცინები.
6-7 სადღეგრძელოს შემდეგ სიმღერაც შემოვძახეთ. გავიდა ორიოდე წუთი და ჩვენს გვერდით საიდანღაც გაჩნდა უცნობი მამაკაცი, იქნებოდა 55-60 წლის.
- გამარჯობა! - მივესალმეთ.
- გაგიმარჯოთ! მოგვესალმა და გაგვეცნო. გიორგი ერქვა.
- თქვენმა სიმღერამ გამაღვიძა და ჩამოვედი - თქვა მერე.
- კი მაგრამ ესე უცბად აქ საიდან ჩამოხვედით? - ვკითხეთ გაოცებულებმა, რადგან ხიდზე ჩვენსკენ მომავალი არავინ დაგვინახავს.
- ე, მაგ ხიდან - თქვა მშვიდად და ხელი ჩვენი მაგიდის გვერდით მდგომი ხისკენ გაიშვირა.
-
- ჰო, მანდ ვცხოვრობ.
-
კი, ხეზე ცხოვრობდა.
ზედ ხეზე, განტოტვის ადგილას, ტოტებს შორის პატარა ბინა ჰქონია მოწყობილი, ფიცრებით შეკრული. ტანსაცმელიც ჰქონდა იქ და ცოტაოდენი საჭმელ-სასმელიც. მეზღვაურად უმუშავია, იძახდა გემის კაპიტანიც ვყოფილვარო.
ჰმ, გემის კაპიტანი ხეზე... ეხლა არ ვიცი ისევ იქ ცხოვრობს თუ სხვა ხეზე მიიღო ბინა.
გავაგრძელეთ ქეიფი გიორგისთან ერთად. მთავარ მახუნცს ვიდეო-კამერა ჰქონდა წამოღებული, რომელიც დროებით გადააბარა მახუნცინა ანას. ისიც მახსოვს, გიორგის ეუბნებოდა, ტელევიზიიდან ვართ და ეს გოგო ჩვენი ოპერატორიაო. გადაღებული მასალა არ მინახავს, არა და, ნანახი რომ მქონოდა, უფრო დეტალებში გამახსენდებოდა იქაური ამბები. რამოდენიმე სადღეგრძელოს შემდეგ გიორგიმ დაგვტოვა, ოღონდ სახლში არ წასულა. სოფლისაკენ დაიძრა - საქმეები მაქვსო.
მე-11 სადღეგრძელოს შემდეგ წესდებას დაემატა მორიგი მუხლი, რომლის თანახმადაც ნებისმიერი პირი, რომელიც მოისურვებდა „მახუნცთა ორდენში“ გაწევრიანებას, უნდა გადამხტარიყო თამარის ხიდიდან მდ. აჭარისწყალში და გადაეცურა მდინარე.
მე-15 სადღეგრძელოს შემდეგ, რომელიც იმ საღამოს ბოლო აღმოჩნდა, მიუხედავად ჩემი სიტყვებისა: სხვა დროს იყოს, ვერა ხედავ რა ფერისაა?... kakha_travel-მა მაინც შეასრულა გაწევრიანების რიტუალი.

დამფუძნებლები
მთავარი მახუნცი მანქანით იყო. კახას ოჯახის ნაწილი მას გაყვა. დანარჩენებმა კი ბათუმში მიმავალი სამარშრუტო ტაქსი გავაჩერეთ. 15 ადგილიან მიკროავტობუსში 25-ნი ვისხედით, ვიდექით და ვიწექით. სხვები ვინ იყვნენ, ან საიდან იყვნენ არ ვიცი, ის კი მახსოვს, რომ მძღოლს მარჯვნივ 3 მგზავრი ეჯდა, მაგრამ პირველად ვნახე მძღოლის გვერდით, მარცხნივ მჯდომი მგზავრი.
ეჰ, სად იყო ფელინი?!
P.S. იქ გადაღებულ ფოტოებს რომ გადავხედე, სამწუხაროდ ძალიან ცოტა აღმოჩნდა და დიდი ინფორმატიულობითაც ვერ გამოირჩევა, მაგრამ სულ არაფერს მაინც სჯობს.
Last edited by gobe on 02 აგვ 2007, 16:14, edited 2 times in total.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
კიდევ კარგი ჩემი ფოტოები არ გაქვს, თორემ მათაც ხომ გამოაჭენებდი
)) რა არის ამდენი "სტარიკის" (ბუზღუნის და ქუჩაში სიარულისას ღიღინის გარდა) რომ არაფერი იციან?
ჩვენ ახალგაზრდებმა რა დავაშავეთ?
ასეა, კვლავ გაგეხსნა ხომ წერის მუღამი?
ასეა, კვლავ გაგეხსნა ხომ წერის მუღამი?
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
და თქვენ გემის კაპიტანის სახლის ფოტო არ გაქვთ?????
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
"Low battery. replace the battery set"
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
მომეწონა, ზაფხულში თუ მაგ ადგილებში აპირებ წასვლას, დიდი სიამოვნებით
გაწევრიანებსი რიტულიც საინტერესოა, შევძლებ მგონია, არ უნდა იყოს რთული, ერთი ნახტომი და ცურავ კი ვიცი მერე. ისე თავიდან მეგონა რაინდივით მახვილით უნდა გაწევრიანებულიყო მაგ ორდერში ადამიანი და ცოტა არ იყოს, ჩემი ყირების დაკარგვის შემეშინდა. გადმოხტომა უფრო მოსული პონტია. ისე, ზღვის აგდაცურვას ვაპირებდით და მაგ მდინარესაც გადავცურავთ მგონია 
а в горах по утрам туман, дым твоих Ñигарет,
еÑли хочешь Ñоити Ñ ÑƒÐ¼Ð°, лучше ÑпоÑобов нет !!!

еÑли хочешь Ñоити Ñ ÑƒÐ¼Ð°, лучше ÑпоÑобов нет !!!

მოგონებანი გარდასულ დღეთა
მეც დრო რომ მექნება გავიხსენებ ჩემს გარდასულ დღეთ 
- Mrs. Robinson
- იეტი
- Posts: 1488
- Joined: 13 სექ 2005, 19:13
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe -მახუნცო!
ძძძძძალიან ლამაზია!!!
არაააა! ამის არ ნახვა არ შეიძლება.
წავიდეთ აუცილებლად!
ძძძძძალიან ლამაზია!!!
არაააა! ამის არ ნახვა არ შეიძლება.
წავიდეთ აუცილებლად!
