22/23/24/25/26.04სალხინო,წაჩხურობა,მარტვილი,ნოქალაქევი,სენაკი/მეგრული ტური2

nusa · Post by **nusa** » 30 აპრ 2009, 16:00

რა ლამაზი ყოფილა სამარგალო

ბრავო ხალხ, შესანიშნავი ლაშქრობა გამოგსვლიათ!
თუმცა სხვანაირად როგორ იქნებაოდა?!

ეგებ როგორმე III ტურში დამიმგზავროთ

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 16:07

ჰოდა, ჩვენც ვისარგებლეთ და ფოტოები გადავიღეთ:

მე და სტუდენტის ძმა

ფონად მოგელი და სტუდენტი და წინ მე

მამუკა და ჯეჯე

ლევანი - იგივე მილტონ.ერიკსონ, მოგელი, თინიკო,
ჯეჯე, მე - არჩილი, სტუდენტი,
მამუკა....

მამუკა, მოგელი, სტუდენტი - იგივე სიფრა, მე - იგივე არჩილი,
ჯეჯე, მამუკა, თინიკო

Gio-horus · Post by **Gio-horus** » 30 აპრ 2009, 16:20

ძალიან მაგარია... საღოლ თქვენ.. კაი იქნებოდა მეც მქონდეს საშუალება შემოგიერთდეთ.. სამეგრელოში და გურიაში ულამაზესი .. და კრისტალურად სუფთა მდინარეების ჩახუტება მინდა..

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 16:27

გამოქვაბული გარედან:

ურჩხულისა და მსხვერპლის ალპინისტური ცხოვრებიდან:

არჩილი, სიფრა და ამირანი

მალვოლიო და ამირანი

მალვოლიო ადის

მალვოლიო ავიდა

და ჩვენ - მალვოლიო, ამირანი, მე-არჩილი, სიფრა და სიფრაგიო

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 16:39

ცოტა კიდევ წავიქეიფეთ:

და წამოვედით.

გზაში კი კიდევ ერთხელ დავტკბით ხედებით:

დაღლილ-დაქანცულები და ემოციებითა და შეგრძნებებით სავსე გამოვბრუნდით წაჩხურას ხეობიდან სოფელი სალხინოსაკენ.

ბინდისპირი იპარებოდა და სალხინოში ისევ დადიანების სასახლის მხრიდან ჩავედით, აქ დაგვემშვიდობა მოგელი და მიახლოებით გაგვაგებინა საით უნდა წავსულიყავით.

ჩვენც გზას გავუდექით და ის ღამე სალხინოში კურიოზებით გავატარეთ. თუმცა, ამას შემდეგ პოსტებში მოვყვები.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 17:07

ჰოოდა, ავიკიდე გუდა-ნაბადი მეც:

და აიკიდეს გუდა-ნაბადი სხვებმაც. ჯეჯე და მალვოლიო ლამის ხელით წასაღებები გახდნენ, განსაკუთრებით ჯეჯე, მაგრამ, მე ოფიციალური განცხადება გავაკეთე, ვისაც აღარ შეგიძლიათ, დარჩით, ბარემ აქვე მოკვდებით და არ აყროლდებით, სოფელი ისე დაგასაფლავებთ-თქო.

ამ დროს, ამლვოლიომ განაცხადა ფეხაცმლის"სტელკები" მინდა და ვინმეს ხომ არ გაქვთო, ჯეჯემ კიდევ ერთი მორიგი მიზეზი იპოვნა დასაჯდომად და დინჯად შეუდგა ბარგის ამოლაგებას მალვოლიოს სტელკების მოსაძებნად.

ცოტა ხანი გავიდა თუ ბევრი ხანი, მალვოლიომ მოთხოვნილი მიიღო, განახლებული ფეხებით გახარებულმა კი გვითხრა, აწი თუ გინდათ, სირბილით ვიაროთო და გზას გავუდექით სოფელში.

ამ დროისათვის ყველანი უკვე კარგად დაღლილები ვიყავით, აბა, მთელი ეს მონათხრობი და გადავლილი, რაც წინ იხილეთ, მხოლოდ ერთი დღის ამბავი იყო და ცხადია, დავიღლებოდით კიდეც. დაღლილობა იმასაც შეეტყო, რომ, პრაქტიკულად არცერთი ფოტო არ გადაგვიღია გზაზე.

ჩემი გეგმით, იმ დღეს, სალხინოს უნდა გავცლოდით და სოფლის ოდნავ მოშორებით მდინარესთან დავბანაკებულიყავით, სადაც ველიც მქონდა შეთვალიერებული და წყალიც და ლამაზი გარემოც, მაგრამ... დროში ვეღარ ვეტეოდით...

გადავწყვიტე შესაბამისი ადგილი სოფელში მომეძიებინა. ერთ-ერთ სახლთან ქალბატონი შევამჩნიე, რომელსაც ვთხოვე ესწავლებინა ან დამხმარებოდა ღამის გასათენებელი ადგილით. ქალბატონმა სკოლის ეზო და შენობა მიგვასწავლა. ერთმა ამ უბნელმა შეიძინა და თხოვეთო. გულში ვიფიქრე, ბარემ თხოვნა თხოვნაა თქო, ვუთხარი, გამომყევი და დამიძახე მაგ პატრონს თქო.

უარი ვერ თქვა და მალე სკოლის ტერიტორიის ახალი ბატონი გამობრძანდა. ვუთხარი, ასე და ასე თქო, არ შეგაწუხებთ, მხოლოდ ადგილი გვინდა თქო, მერე შევაპარე, შეშაც და წყალიც თქო.

მეპატრონემ გვითხრა, აი, ბატონო და ეზოც, შენობაც, როგორც გაგიხარდეთ, ისე მოიხმარეთო. მერე კი ერთ ყოფილ დარაჯს, რომელიც სხვა არცთუ ფხიზელ ბიძებთან ერთად იმყოფებოდა სკოლის ეზოში, ჩაგვაბარა და უთხრა, ყურადღება მიაქციეთო. რაც შეეხებოდა მათ ყურადღებას, ვფიქრობ, ჯობდა, მთლად ეგრეც არ გარჯილიყო...

თუმცა... ამ ამბებს უკვე შემდეგ თავში მოგიყვებით.

ninola · Post by **ninola** » 30 აპრ 2009, 17:58

კარაველებს გაუმარჯოს! ძალიან მომენატრეთ!!!!

ninola · Post by **ninola** » 30 აპრ 2009, 18:02

ეს რა საოცრება გინახავთ, როგორ ვნანობ რომ ვერ წამოვედი

იმდენად მოვიხიბლე რომ უცებ ჩანჩქერის ხმა შემომესმა.

მაგ ჩანჩქერში ალბათ თავით გადავეშვებოდი

ბზის ტყე რა საყვარელიააა...

Tamusia · Post by **Tamusia** » 30 აპრ 2009, 18:53

ხოოო, კაია ბევრდღიანები

Inola_Kavtaradze · Post by **Inola_Kavtaradze** » 30 აპრ 2009, 19:26

ARCHILI
სენაკში როდის ჩამოდიხართ?

მგონი ამაღამ დამესიზმრები იმდენ ფოტოზე გნახე ...
" ბუნება და არჩილი"

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 19:28

ninola

ჩვენ კიდევ ბევრი გვაქვს სანახავი და ბევრგან წავალთ!!!

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 19:37

თავი IX

კარავბანაკი სალხინოს სკოლის ეზოში ანუ დამისხი დამალევინე

ჩვენი მოგზაურობის მეორე ღამეს, ჩვენი კარავბანაკი სკოლის ეზოდან დაიწყო და წვიმის გამო სკოლის აივანსა და ოთახებში გადაინაცვლა:

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 20:39

მარტვილელებს ყველაზე ძუნწ მეგრელებს ეძახიან, ასე მქონდა გაგებული მე და ამაში ცხადად დავრწმუნდი. იმდენი გვეძახა ყველამ პატივი უნდა გცეთ, რა გინდათ, რა გსურთო, რომ იქით ვეცით ყველას პატივი და სტუმრად ჩასული კარაველები აქეთ აღმოვჩნდებოდით ხოლმე მასპინძლის როლში და იქით ვეპატიჟებოდით.

ასე მოგვივიდა აქაც. მეზობელი ბიძები დიდხანს ჩალიჩობდნენ ჩვენს პატივისცემაზე თუ ჩვენგან პატივისცემაზე, ორიოდე ფიჩხი მოატანინეს ბავშვებს და მერე ვინ რას ამბობდა და რას გვთავაზობდა, ვერც ჩვენ და ვერც თავად ვერ იგებდნენ.

ერთხანს ასე ვუყურე, დავიღვარე ბოდიშებად და მადლობებად, არ ვიცი, რის გამო, უბრალოდ, ჩემმა მეგრულმა გენ. კოდმა მიკარნახა ასე ქენიო, მერე განვაცხადე, მოგზაური ხალხი ვართ და თუ მოგვასვენებთ, დიდად მადლიერები დაგრჩებით-თქო, აბა, ცეცხლი დავანთოთო, ჩვენ კიდევ სამწვადეს მოვიტანთ და ვიქეიფოთო, თუმცა, ეტყობოდათ, რომ ადგილიდან დაძვრას არ აპირებდნენ. მე ვუთხარი, ისე დავღლილვართ, გადაგვიფიქრებია და ვერ მივმხდარვართ-თქო...

ერთ ხანს მიყურეს, მერე ერთმანეთს უთხრეს, ხომ ხედავთ არ ვჭირდებითო და გავიდნენ ჯიჯღინითო, მაშინ მივხვდი, რომ მეგრელების ნაწილი ხასიათით სვანია ხოლმე, ისევე ჭედავენ, მაგრამ უფრო თავაზიანად და რბილ ფორმატში. ეგ ამბავი გულიანად დავიკიდე და კვლავ მადლობა-ბოდიშების ნაზავით დავემშვიდობე.

ასე დასრულდა პირველი სერია. ჩვენ დაბანაკება და საღამოს ტრაპეზის გაშლა დავიწყეთ და გადავწყვიტე ცეცხლი არ დაგვენთო, ჩვენ რომ ცეცხლი აგვენთო, იქ ჩვენთან ერთად სეირის მაყურებელთა მთელი კასკადი შეგროვდებოდა და თავიდან ავირიდე. ამოვიღე სანთლები, ჩავარჭეთ მიწაში და ამის შუქზე ვივახშმოთ-თქო...

ხომ იცით, ბედნიერება ხანმოკლეა და... მალე ზღურბლზე კიდევ ერთი მეზობელი ბაბუა გამოჩნმდა, რომელსაც ხან პაპას ვეძახდი რატომღაც, ხან ბიძას და ხანაც ბაბუას. ისაო, ესაო და ისიც მიედ-მოედო. ჩვენებმა თავი უხერხულად იგრძნეს და ვახშამზე მიიპატიჟეს. მე კი ვიფიქრე, ეს რომ აქ დარჩეს, მერე სწხვებიც შემოემატებიან-თქო და კვლავ მადლობა-ბოდიშების დიდი დოზებით
შევთავაზე დაგვლოცე, ისე ნუ მიდიხართ-თქო და იქვე მოვითხოვე ჭიქა არაყი.

დიდი ჩაის ჭიქა იდო ახლოს ჩემი და მამუკამ ნახევარი ჩაასხა, როგორც არაყს ეკუთვნის ხოლმე. მასპინძელმა ბაბუამ, მიუხედავად სიბნელისა, ჩვენ რომ კარგად ვერ გვხედავდა, ეს კი შესანიშნავად შეამჩნია და გვთხრა, თქვენ მე ნახევარი კაცი გგონივართო? - ჩვენც სულ ბოდიშების ძახილით ჭიქა პირამდე ავუვსეთ და მივაწოდეთ.

რაღაც ორი სიტყვა კი გვითხრა და ხუხა, მაგრამ რა ხუხა!!! ორი წუთი სული ვერ მოითქვა, მეთქი, ეს კაცი თუ ხელში ჩამაკვდა, ვინ დამიჯერებს, რომ პატივი ვეცი-თქო და შევშინდი (ცოტა). როგორც იქნა, ამოისუნთქა გაწითლებულმა და ყველას ისე გაგვიხარდა, აი, ექიმები რომ იხარებენ, მშობიარობის შემდეგ ახალდაბადებული რომ ღრიალს დაიწყებს.

ახლა ამ ბაბუამ დაიწყო ბოდიშების მოხდა, შეგაწუხეთო, იმდენი იბოდიშა, ნასვამობით ტონხმოვანთანხმოვან არეულმა, რომ მართლა შევწუხდი, ვეღარც ფეხზე იდგა და ჩავებღაუჭე და სკოლის ეზოს შემოსასვლელისაკენ დავუწყე წაყვანა. მგონი 40 წუთის განმავლობაში მიმყავდა, ამასობაში მისი გარდაცვლილი მეუღლის ამბები და მთელი ახალგაზრდობის თავგადასავალი მოვისმინე. ამას კიდევ რა უჭირდა, თუ ნელ-ნელა წინ მიმყავდა. მაგრამ... სიგარეტის მოსაკიდებლად რომ შეჩერდებოდა, მე კი სკოლის ეზოს კარს გავცქეროდი, შორეული ფინიშივით მივტიროდი თვალებით.

როგორც იქნა, გაწევ-გამოწევისა და ხანგრძლივი ჩალიჩის მერე მოხდა ის, რაც არაფრით ჩამოუვარდება საქართველოს რაგბისტთა ნაკრების მიერ გადამწყვეტი ლელოს დადებას!!!

კიდევ ერთი წამიც... კიდევ ერთი გაბრძოლებაც... კიდევ შვიდი მადლობა და თორმეტი ბოდიში...

და...

თავი სიზმარში მეგონა სკოლის ეზოს კარი რომ ჩავკეტე, მშიერ-მწყურვალი დავეცი ჩვენს ბანაკს, სასწრაფო ტემპით მივაჭერი ხაჭაპურის ნაჭერსა და ერთ ჭიქა არაყს, გავიხედე პირდაპირ... და...

და...

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 30 აპრ 2009, 22:35

... და ჩვენს პირდაპირ კიდევ ერთი მეზობელი ბიძები დავინახე, ლიტრანახევრიანი ღვინითა და ძღვენით ხელში. რა გვექნა. მივდექ-მოვდექით, ვალოცვინეთ თავი და იქითაც ვლოცეთ და თან რა ვლოცეთ, განსაკუთრებით გულში.

მე, მამუკა, ამირანი და ლევანა ფეხზე ვიდექით და ბიძასთან ერთად ვსვამდით, ჩემს გვერდით კი მცირე "მუხლდაჩოქილთა" ხმადაბალი ქეიფი მიდიოდა, მარჯვენა ყურთან რომ აღწევდა მალვოლიოს, სიფრას, დიფრაგიოს და სხვების სადღეგრძელოები.

მათთან კი მერჩივნა საუბარი, მაგრამ... ეგეთი მძიმეა "საწინამძღვრო ჯვარი". ლიტრანახევრიანის მალე დალევის იმედით, სადღეგრძელოები ერთიანად მივაყარე, თუმცა, მასპინძელმა ჯეროვნად გაშალა თითოეული მათგანი, მერე საუბარში კიდევ გადაამოწმა, თავისნათქვამების ასოციაციური ჯაჭვი შეკრა და მერე თითოეული მათგანი დეტალურად განიხილა და თითოეულ ჩვენგანს ნებისყოფა გაუზომა, თანაც ლევანის და ამ ბიძას საერთო სასაუბროს ისეთი საღერღელი აეშალათ, რომ ვიფიქრე, არასდროს დაასრულებდნენ "ჟიზნენნა ვაჟნი" თემებზე მსჯელობას.

ბოლოსდაბოლოს, დასრულდა ბოთლი და მეც შვებით ამოვისუნთქე. უცბად, ბიძამ თავის ვაჟს რაღაც გადაუჩურჩულა და... ორიოდე წუთში ბავშვი 5 ლიტრიანი ბოცით გამოჩნდა სუფრასთან. უნდა ვაღიარო, რომ ღვინოც ცოტა უკაცრავად იყო გემოზე, თორემ კაი ღვინის დალევაზე, აბა, ვინ იტყოდა უარს.

"მუხლდაჩოქილთა" სუფრაზე კი უჩა თამადობდა, ის უჩა, ამ მონათხრობში ცალკე თავი რომ მიეძღვნება ყველა ჩვენგანისაგან და თუ რატომ, ამასაც მოგვიანებით შეიტყობთ.

როგორც იქნა, ჩვენი მასპინძელი ისე დათვრა, რომ ხმოვანთანხმოვნიანებში ზღვარი აერია, სივრცე ვერ გაზომა და დრო ვეღარ შეიმეცნა, ფეხმაც უღალატა და საათნახევიანი დამშვიდობების მერე შვილზე ჩამოყრდნობილი სახლისაკენ გაემართა.

მალე ჩვენც დავწექით ჩვენ ჩვენს კარვებში, მეგონა, ახლა მაინც დავიძინებ-თქო, მაგრამ მალვოლიოს და უჩას წყალობით, ყველა ჩვენგანმა იმდენი იცინა, სპაზმმოკიდებულები კიდევ დიდხანს ვერ ვიძინებდით. თუმცა... ამ ყველაფერს ცალ-ცალკე მოგიყვებით ჩვენი გმირების შესახებ როდესაც მოგითხრობთ, რომელთათვისაც ცალკე თავი თუ არა ცალკე ქვეთავი მაინც მექნება გამოყოფილი.

ჩვენი ტურის მეორე ღამეს წვიმა წამოვიდა. აივანზე დაკარავებულებს ფაქტი არა, მაგრამ ხმა კი გვესიამოვნა. აი, გარეთ მყოფებისათვის კი რა გითხრათ. მთელი ღამე გადაადგილება მიმდინარეობდა ეზოში მდებარე ცალკეული კარვებიდან სკოლის შენობაში.

დილით კი...

დილით კი ისევ უცნაური მასპინძლობის მეთოდით გავიღვიძეთ... ამას ცოტა მერე მოგითხრობთ, ახლა კი ბოლოსდაბოლოს დავასრულებ მეორე დღის მონათხრობს და ჩვენს პერსონაჟებსაც დავაძინებ. იმდენად საინტერესო, შთაბეჭდილებიანი და დატვირთული დღე გაიარეს, რომ კიდეც ეკუთვნით.

Lola · Post by **Lola** » 01 მაი 2009, 00:13

ARCHILI wrote:

ქავთარაძე რა ყვავივით ზის ზემოთ?. რათა? =)))

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS