მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
ამბავი ჩაქაფულისა, ირმის ნახტომისა და ბოტასისა
დაახლოებით შვიდიოდე წლის წინ მეგობრებმა ერთი დღით გადავწყვიტეთ თბილისის დატოვება და წავედით გუდარეხში. გზაში ბატკანი ვიყიდეთ, მეცხვარეს იქვე დავამუშავებინეთ და უკვე საკულინარიოდ გამზადებული მოვათავსეთ მანქანაში. მოხდა ისე, რომ რაღაც-რაღაც გაუთვალისწინებელმა მომენტებმა ხელი შეგვიშალა და სამწუხაროდ, გუდარეხში, დაგეგმილ დროსთან შედარებით, დაახლოებით 3 საათის დაგვიანებით ჩავედით, თანაც ისიც "ავტოსადგომამდე" (ნაწვიმარი იყო და ორ მანქანას გაუჭირდა ასვლა), გავაჩერეთ მანქანები და დავიძარით ფეხით. დროის სიმცირის გამო სამწუხაროდ საფუძვლიანად ვერ დავათვალიერეთ იქაურობა, რამოდენიმე ძეგლი მოვინახულეთ და სუფრისაკენ გავწიეთ.
ეჰ, რა იმედი გვქონდა, რომ ჩაქაფულს გეახლებოდით... მაგრამ, ნურას უკაცრავად... არც მანდ გაგვიმართლა - ჩვენმა "შეფ-მზარეულმა" ასე გამოგვიცხადა, ხო დამაგვიანეთ აქ ჩამოსვლა, ჰოდა ეხლა ყველაზე სწრაფად მხოლოდ სალათის გამზადება შეიძლება, აგერ ბატონო ყველი და პური, და კიდევ ვისაც გეძოვებათ - ა ბატონო თქვენ ტარხუნა და ვისაც გემჟავებათ - ა ბატონო ტყემალიო. ეჰ, ჩაქაფული, ჩაქაფული... ისე, თბილისში კი გეახელით მეორე დღეს ჩაქაფულს, თანაც უკვე კომბინირებული სახით და არა ცალცალკე
მოკლედ, სუფრას შემოვუსხედით და შევუბერეთ შეძლებისდაგვარად
. ღვინომ თავისი ჰქმნა, სიმღერამაც და საბოლოო ჯამში ასე თუ ისე კმაყოფილებმა დავტოვეთ იქაურობა.
მოკლედ, დავიძარით "ავტოსადგომისკენ". მოვუყვებით ბილიკს და ვხედავ არც თუ ისე პატარა ზომის გუბეს. გავჩერდი, მეგობრებს გამოვუცხადე, ეხლა გაჩვენებთ ირმის ნახტომს-მეთქი. მოვემზადე, ირემივით მოვიღერე ყელი
, ხელები გადავინაწილე სხეულზე, ერთი მკერდზე, მეორე ზურგზე, გავექანე და ჰოპ... არ ჩავხტი გუბეში? გუბე იყო?... გუბის უნახავს გაგხდიდა - წყლის მაგივრად ლამითა და ტალახით იყო სავსე, ბლანტი, ბლანტი, უბლანტესი რამე. ეგრევე ამოვხტი. ერთბაშად, ერთდროულად აგვიტყდა სიცილი ყველას... ვიცინით და ვაგრძელებთ გზას, გზას რა, უფრო სწორად სულ რაღაც ხუთიოდე ნაბიჯი მაქვს გადადგმული და ვაფიქსირებ, რომ ცალი ფეხით ვკოჭლკობ. დავიხედე ფეხებზე და რას ვხედავ, ცალ ფეხზე ბოტასი აღარ მაცვია...
(1 თვის ნაყიდი მქონდა). აი მერე უნდა გენახათ, ჯიგრების ხარხარი...
აბა, ვეცი იმ გუბურას და ვაფათურებ ხელებს, ვეძებ, მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ, ვერ მივაგენი... მერე ორი-სამი მეგობარიც შემომიერთდა და გაჩაღდა სერიოზული საძიებო სამუშაოები, წამში დაარსდა კომპანია "ელიოზი". მოკლედ, ბოტასი ვერანაირად ვერ ვიპოვეთ. ერთ-ერთ მეგობარს ფეხის ზომა ჰქონდა 45 თუ 47 (მე 42) და შემომთავაზა ერთი ცალი ფეხსაცმელი, რომელსაც პერიოდულად ვუბრუნებდი და ასე მორიგეობით კოჭლობ-კოჭლობით მივუყვებოდით გზას.
ასეა თუ ისეა, გვიან ღამით დავბრუნდით თბილისში.
თენდება მეორე დღე. ვიღვიძებ, აზრზე მოვდივარ და ვუყურებ ჩემს ეულ ბოტასს. რა უნდა მექნა, ავდექი და ჩავაგდე კორპუსის კედელში განთავსებულ ბუნკერში.
...
გადის ორიოდე დღე, აივანზე ვდგევარ, სიგარეტს ვეწევი და ვიყურები ქვემოთ. ვხედავ, ნაგვის მანქანაა გაჩერებული ბუნკერთან. ერთ-ერთი მენაგვე ნიჩბით მისდგომია ბუნკერს და გამწარებული ნაგავს ქექავს და გაბრაზებული რაღაცას ყვირის. მეორე კი, ალბათ მძღოლი, მანქანის გვერდით მხრებაჩეჩილი დგას... ვაგრძელებ ქვემოთ ყურებას და რას ვხედავ
ის ჩემი ეული ბოტასი წინ არ უდევს?
აი, მაშინ კი მივხვდი ყველაფერს, შევვარდი სახლში და ჩემს ცოლს დავუძახე. აი, რაც ჩვენ მაშინ ვიხალისეთ...
რა იცოდნენ იმ საწყალმა მენაგვეებმა, რომ მეორე გუდარეხში მქონდა დათესილი...
აბა, ჯერჯერობით, შემდეგ შემოსვლამდე კარავში
.
დაახლოებით შვიდიოდე წლის წინ მეგობრებმა ერთი დღით გადავწყვიტეთ თბილისის დატოვება და წავედით გუდარეხში. გზაში ბატკანი ვიყიდეთ, მეცხვარეს იქვე დავამუშავებინეთ და უკვე საკულინარიოდ გამზადებული მოვათავსეთ მანქანაში. მოხდა ისე, რომ რაღაც-რაღაც გაუთვალისწინებელმა მომენტებმა ხელი შეგვიშალა და სამწუხაროდ, გუდარეხში, დაგეგმილ დროსთან შედარებით, დაახლოებით 3 საათის დაგვიანებით ჩავედით, თანაც ისიც "ავტოსადგომამდე" (ნაწვიმარი იყო და ორ მანქანას გაუჭირდა ასვლა), გავაჩერეთ მანქანები და დავიძარით ფეხით. დროის სიმცირის გამო სამწუხაროდ საფუძვლიანად ვერ დავათვალიერეთ იქაურობა, რამოდენიმე ძეგლი მოვინახულეთ და სუფრისაკენ გავწიეთ.
ეჰ, რა იმედი გვქონდა, რომ ჩაქაფულს გეახლებოდით... მაგრამ, ნურას უკაცრავად... არც მანდ გაგვიმართლა - ჩვენმა "შეფ-მზარეულმა" ასე გამოგვიცხადა, ხო დამაგვიანეთ აქ ჩამოსვლა, ჰოდა ეხლა ყველაზე სწრაფად მხოლოდ სალათის გამზადება შეიძლება, აგერ ბატონო ყველი და პური, და კიდევ ვისაც გეძოვებათ - ა ბატონო თქვენ ტარხუნა და ვისაც გემჟავებათ - ა ბატონო ტყემალიო. ეჰ, ჩაქაფული, ჩაქაფული... ისე, თბილისში კი გეახელით მეორე დღეს ჩაქაფულს, თანაც უკვე კომბინირებული სახით და არა ცალცალკე

მოკლედ, სუფრას შემოვუსხედით და შევუბერეთ შეძლებისდაგვარად

მოკლედ, დავიძარით "ავტოსადგომისკენ". მოვუყვებით ბილიკს და ვხედავ არც თუ ისე პატარა ზომის გუბეს. გავჩერდი, მეგობრებს გამოვუცხადე, ეხლა გაჩვენებთ ირმის ნახტომს-მეთქი. მოვემზადე, ირემივით მოვიღერე ყელი





ასეა თუ ისეა, გვიან ღამით დავბრუნდით თბილისში.
თენდება მეორე დღე. ვიღვიძებ, აზრზე მოვდივარ და ვუყურებ ჩემს ეულ ბოტასს. რა უნდა მექნა, ავდექი და ჩავაგდე კორპუსის კედელში განთავსებულ ბუნკერში.
...
გადის ორიოდე დღე, აივანზე ვდგევარ, სიგარეტს ვეწევი და ვიყურები ქვემოთ. ვხედავ, ნაგვის მანქანაა გაჩერებული ბუნკერთან. ერთ-ერთი მენაგვე ნიჩბით მისდგომია ბუნკერს და გამწარებული ნაგავს ქექავს და გაბრაზებული რაღაცას ყვირის. მეორე კი, ალბათ მძღოლი, მანქანის გვერდით მხრებაჩეჩილი დგას... ვაგრძელებ ქვემოთ ყურებას და რას ვხედავ




აბა, ჯერჯერობით, შემდეგ შემოსვლამდე კარავში

Last edited by gobe on 02 აგვ 2007, 16:02, edited 4 times in total.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe
ოღონდ ხშირ-ხშირად შემოდი.აბა, ჯერჯერობით, შემდეგ შემოსვლამდე კარავში
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
მენაგვეებზე მაგრა ვიკაიფე
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
guruli
შესაშურად გიხალისიათ, კარგია მომეწონა
შესაშურად გიხალისიათ, კარგია მომეწონა

მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Toma
ვისა - მე? არა, ეგენი გობემ დაწერა, მე არაფერ შუაში არა ვარ.
ვისა - მე? არა, ეგენი გობემ დაწერა, მე არაფერ შუაში არა ვარ.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
ხოოო ბოდიში შემეშლა გოგებ გობეguruli wrote:Toma
ვისა - მე? არა, ეგენი გობემ დაწერა, მე არაფერ შუაში არა ვარ.

მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Toma,
ეგ არაფერი. რა მოხდა. მე და ჩემი მეგობრები ვიყავით. ისე კი მართლა მაგრად
ეგ არაფერი. რა მოხდა. მე და ჩემი მეგობრები ვიყავით. ისე კი მართლა მაგრად

Last edited by gobe on 26 ივლ 2006, 02:12, edited 2 times in total.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe
ეს ყველაფერი კარგია გაიხარე, მაგარი ხარ
ეს ყველაფერი კარგია გაიხარე, მაგარი ხარ

- Mrs. Robinson
- იეტი
- Posts: 1488
- Joined: 13 სექ 2005, 19:13
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe
ვაი ბოლო (და ძალიან საინტერესო) პოსტზე ჩემთან ფოტოები არ გამოჩნდააააააააააა!
რატომ?????????????
ერთ ძალიან მშვენიერ დღეს ბევრი ფული რომ მექნება....... გაფინანსებ!
დავბეჭდოთ! მაგარია!

ვაი ბოლო (და ძალიან საინტერესო) პოსტზე ჩემთან ფოტოები არ გამოჩნდააააააააააა!


ერთ ძალიან მშვენიერ დღეს ბევრი ფული რომ მექნება....... გაფინანსებ!
დავბეჭდოთ! მაგარია!





მოგონებანი გარდასულ დღეთა
guruli,
Nika,
Toma,
Mrs. Robinson,
მოხარული ვარ რომ მოგეწონათ ისტორიები. იხარეთ და იდღეგრძელეთ. ვისურვებდი, ეს ჩემი დალოცვა ვირტუალური-დან რეალურშიც განმეხორციელებინოს.
Mrs. Robinson,
შენ გული არ დაგწყდეს. ვეცდები გავასწორო link-ებით მიმაგრებული "ღიმილუკები".
Nika,
Toma,
Mrs. Robinson,
მოხარული ვარ რომ მოგეწონათ ისტორიები. იხარეთ და იდღეგრძელეთ. ვისურვებდი, ეს ჩემი დალოცვა ვირტუალური-დან რეალურშიც განმეხორციელებინოს.
Mrs. Robinson,
შენ გული არ დაგწყდეს. ვეცდები გავასწორო link-ებით მიმაგრებული "ღიმილუკები".
Last edited by gobe on 26 ივლ 2006, 02:46, edited 1 time in total.
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
Mao,
ვეცდები
.
კარ(ა)ველებო,
მთავარია
არ იყოს, მეტი
და ნაკლები
გვქონოდეს, სურვილისამებრ ზოგს
მთებში, ზოგსაც
, გადაგვეღოს ბევრი
, მოსაღამოვებულზე ერთად
, აგვეწიოს საქართველოს
, ბევრი
და
, ... და მერე, უკან დაბრუნებულებს
ჩვენი მოგონებები.
P.S.
სულ სხვაა!!!
ვეცდები

კარ(ა)ველებო,
მთავარია












P.S.

მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe
მაგარია
მაგარია
მოგონებანი გარდასულ დღეთა
gobe
აუ რა მაგარია ჯიგარი ხარ ძანა მომეწონა
აუ რა მაგარია ჯიგარი ხარ ძანა მომეწონა

icxovre ise rom sikvdili ikos shentvis udidesi usamartloba