



აკრეფილი ფულით სამწვადე და სხვა პროდუქტები შევიძინეთ და გავუდექით გზას...
მაგრამ სამგორს გავცდით და აეროპორტის გზას დავადექით თუ არა, ისეთი რამ ვიხილეთ, ნოეს კიდობანში გვეგონა თავი და არა ნაიას ზურმუხტაში, იგივე განცდა ჰქონდა, ალბათ, ჩვენი კორტეჟის დანარჩენი 4 მანქანის შემადგენლობასაც. პირველი აზრი რაც მომივიდა, იყო: "კიდევ კარგი თიკოს ფირუზა და რუხის უსახელო BMW ივერიასთან დავტოვეთ და მაღალი გამავლობის მანქანებში გავნაწილდითთქო". ეს ფოტოებიც ბლომად დაიდო, მხოლოდ რამდენიმეს დავდებ:





რამდენიმე საათი საცობებში ვიყავით გაჭედილი, ჩვენი კორტეჟის სხვა მანქანები ამ საცობში დავკარგეთ. დაახლოებით მაგ დროს იყო "ზურმუხტადან" 2 მეტრში რომ მეხი დაეცა ხეს




"არის თუ არა ეს სეტყვათქო, და მაშინვე ლამასთან გადავრეკე, რომელიც თხაპნიას ფრონტერათი წამოგვეწია უკან: "ჩადი მანქანიდან, დარჩი არ წამოხვიდეთქო
