კი არ დათანხმდით..თავადაც არ იცოდით სად მიდიოდით..თქვენი შეცდომა ის იყო რომ მარჯვენა ხელით მარჯვენა ყურის მოფხანა დაიწყეთ..გაკვალულს და ბილიკს თავი აარიდეთ და საფრთხეში ჩაგვაგდეთ. იქ სადაც ლეონტის ბავშვებმა იარეს და კახას ბავშვებმა. გეგას მითუმეტეს არ უნდა გასჭირვებოდა.გეგამ წინ და უკან წყნეთი-ახალდაბა-ბეთანია გაიარა 17 კილომეტრი (4 წლის ასაკში)და გზის ბოლოს ბავშვი ცეკვავდაNaia wrote:ხალხ, არ გინდათ ამაზე საუბარი. რაც მოხდა იმაში დამნაშავე ალბათ ყველანი ვართ პატარა ბავშვის ასეთ რთულ გზაზე წაყვანას რომ დავთანხმდით. მომავალში იმედია მსგავს შეცდომას აღარ დავუშვებთ

ჰოდა ეხლა გეგას უუნარობას უნდა დააბრალოთ არა ყველაფერი?თავისი დატვირთვით და იმ წინააღმდეგობების გამო რისი გადალახვაც გზის უცოდინრობის გამო მოგვიწია,ორმაგი დატვრთვა მივიღეთ ვიდრე უნდა მიგვეღო.სეტყვა არაფერ შუაშია,უსეტყვოდაც მძიმე იყო ის სერპანტინები.დილის რვის ნახევრიდან საღამოს 5 საათამდე საკვების საჭმელადაც კი არ დავმჯდარვართ..და ამას ეძახით ლაშქრობას?(ლაშქრობა სიამოვნებააა და არა სპრინტერთა გადარებენა..)
ძვირფასმა მთა მყვარებიამ,სადღაც მომაძახა ყველა ერთ მდგომარეობაში ვიყავითო..მერე რატო ნეტა?ვინმე დაჯდა? ჯგუფის წევრებთან ერთად განიხილა მარშრუტი? ვთქვათ და ვინმე გზას აცდა.როგორ წავიდეს სად წავიდეს..ვინმემ დააწყო გეგმა?
მე ვფიქრობ რომ უნდა აღდგეს ვერის ბაღში სხოდკები..გამოცდიელბმა გამოუცდილებს გზა -კვალი და კიდევ რაღაც ელემენტარულები რომ ასწავლონ..
ჰოდა კიდევ მე ორ კაცთან ერთად კი არ ვიყავი..მე ვიყავი ჩამკეტან ერთად რომლის მოვალეობაც იყო ის რომ მის უკან არცერთი მოლაშქრე არ უნდა დარჩენილიყო.და მან ეს ბრწყინვალედ შეასრულა.იმედია არასდროს არაფერი დაგემართებათ და წინ მიმავალი ადამიანის გამოწვდილი ხელის იმედად არ დარჩებით..იმედია..მაშინ მიხვდებით რასაც ვამბობ.
ჰოდა კიდევ..
თუმცა აღარ ღირს.ეძებო სხვაში დამნაშავე იოლია.მე სხვას არ ვადანაშაულებ..მე საკუთარ თავზე მწყდება გული რომ ვერ გავთვალე ვისთან ერთად (ვაკის პარკში მოსერნე დარდიმანდთა გუნდთან)მივდიოდი..ღმერთს ვუყვარვარ რომ ჯაბა მაჩუქა იმ დღეს..