
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
Moderators: Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
ხოდა, "დიახ, ასეა" ლამას ენაზე როგორ არის მეთქი 

ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
თქხრობა რომ შევაჩერეთ დაბნელებული იყო, ხომკი? 
ამიტომ შემდეგი ფრაგმენტი პროზა იქნება, ილუსტრაციების გარეშე
წავედით დართლოს... ბნელოდა... ირგვლივ არაფერი ჩანდა და ჩვენ მხოლოდ იმას ვამბობდით უკან მაინც დღით უნდა დავბრუნდეთ სად ვიარეთ რომ ვნახოთო... კარაველებს არ უთხრათ და კარვების გაშლა ცოტა არ იყოს გვეზარებოდა, სასტუმროების იმედი გვქონდა... დართლოში სასტუმროები დაკეტილიაო, ომის შემდეგ თუშეთში მხოლოდ ერთი-ორი ებრაელი თუ გაივლიდა თურმე, რომლებისთვისაც საქართველო-რუსეთის ომი თავის ქვეყანასთან შედარებიც მშვიდი და საამური ადგილია...
ჭეშოში წადით, იქ სასტუმროც არის, ცხენებიც, გირევთანაც უფრო ახლოსააო... გზა როგორიაო? გზა კარგია, ერთი გზა მიდის არ აგერევათო...
წავედით...
გზას მართლაც არა უჭირდა, შენაქოს გზის შემდეგ, ერთი ეგ იყო, ისეთი ვიწრო იყო, შემხვედრს გვერდს ვერ აუვლიდი, თუმცა რა უნდოდა შემხვედრს ამ უკუნეთ სიბნელეში...
ერთგან მაჩვენებელი ვნახეთ, ჭეშო იქეთ, ჭეშო ხაა აქეთ, ქატო და ფქვილიც საითღაცო...
ჭეშო ხაა... ჭეშო 0.5 კმ-შიო, ამბობდა მაჩვენებელი და გაურკვეველი მიმართულებით გვაგზავნიდა... 2-3 კმ გავლის შემდეგ ვთქვით რომ 0.5 კმ წესით უკვე გავლილი უნდა გვქონდეს და საცაა გირევს ან აწუნთას მივადგებით ალბათო... ვხალისობდით... ისე გირევის გზაზე თუ ვდგავართ (რომელზე თქვეს რომ არ არისო!) აქ ვერც მოვბრუნდებითო... ამის თქმიდან სულ მალე მივადექით მთას, რომელზეც ფეხოსანს ან ცხენოსანს ფეხაკრეფით გაეგრძელებინა გზა, ეს იო მთა და არა ნაშალი, რომელზეც რაიმე ოთხთვალა გადაივლიდა... მივხვდით რომ უკან უნდა დავბრუნებულიყავით... არადა ორი საბურავის სიგანე გზაა, რამე ძალამ რომც აწიოს ჩვენი მანქანა სიგანეზე ვერც დაეტევა... ერთ მხარეს ალაზანია, მეორე მხარეს მთა... მთის ფერდზე გაჭრილი გზა რომაა ასეთზე ვიყავით...
ჩამოვედით... გირამ თქვა ეხლა პანიკა არ იყოსო... სიმართლე ითქვას საპანიკოს ვერაფერს ვხედავდი თორემ ამ შანსს ალბათ არცერთი არ გავუშვებდით ხელიდან
ნუცა უკან გაემართა მოსაბრუნებელი ადგილის სანახავად, ჩვენ ფანრების ძებნა დავიწყეთ... ასე 150 მეტრში მშვენიერი მოსაბრუნებელი ადგილი აღმოჩნდა... მივედით ვნახეთ... მოგვეწონა, დავბრუნდით მანქანასთან... აქ ყველამ თვითონ იპოვა თავისი ადგილი: ნუცა და მაიკო უკან გზას ანათებდნენ ფანრებით, მე გვედით ვანათებდი რომ რამდენი რჩებოდა გადასავარდნამდე დაენახა, გურული მთასთან როგორ იყო იმას აკონტროლებდა...
მოვბრუნდით... ჟრიამულმა იმატა
... ეხლა ისღა იყო გასარკვევი სად მივდიოდით
... წავედით და გზის გასაყარს ვეძებდით... ვიპოვეთ, ახლა მეორე მხარეს წავედით და მალე სახლსაც მივადექით სადაც ჭარბი სიგნალებით ჩვენი მასპინძელი გავაღვიღეთ და ლოგინიდან ავაყენეთ...

ამიტომ შემდეგი ფრაგმენტი პროზა იქნება, ილუსტრაციების გარეშე

წავედით დართლოს... ბნელოდა... ირგვლივ არაფერი ჩანდა და ჩვენ მხოლოდ იმას ვამბობდით უკან მაინც დღით უნდა დავბრუნდეთ სად ვიარეთ რომ ვნახოთო... კარაველებს არ უთხრათ და კარვების გაშლა ცოტა არ იყოს გვეზარებოდა, სასტუმროების იმედი გვქონდა... დართლოში სასტუმროები დაკეტილიაო, ომის შემდეგ თუშეთში მხოლოდ ერთი-ორი ებრაელი თუ გაივლიდა თურმე, რომლებისთვისაც საქართველო-რუსეთის ომი თავის ქვეყანასთან შედარებიც მშვიდი და საამური ადგილია...
ჭეშოში წადით, იქ სასტუმროც არის, ცხენებიც, გირევთანაც უფრო ახლოსააო... გზა როგორიაო? გზა კარგია, ერთი გზა მიდის არ აგერევათო...
წავედით...
გზას მართლაც არა უჭირდა, შენაქოს გზის შემდეგ, ერთი ეგ იყო, ისეთი ვიწრო იყო, შემხვედრს გვერდს ვერ აუვლიდი, თუმცა რა უნდოდა შემხვედრს ამ უკუნეთ სიბნელეში...
ერთგან მაჩვენებელი ვნახეთ, ჭეშო იქეთ, ჭეშო ხაა აქეთ, ქატო და ფქვილიც საითღაცო...
ჭეშო ხაა... ჭეშო 0.5 კმ-შიო, ამბობდა მაჩვენებელი და გაურკვეველი მიმართულებით გვაგზავნიდა... 2-3 კმ გავლის შემდეგ ვთქვით რომ 0.5 კმ წესით უკვე გავლილი უნდა გვქონდეს და საცაა გირევს ან აწუნთას მივადგებით ალბათო... ვხალისობდით... ისე გირევის გზაზე თუ ვდგავართ (რომელზე თქვეს რომ არ არისო!) აქ ვერც მოვბრუნდებითო... ამის თქმიდან სულ მალე მივადექით მთას, რომელზეც ფეხოსანს ან ცხენოსანს ფეხაკრეფით გაეგრძელებინა გზა, ეს იო მთა და არა ნაშალი, რომელზეც რაიმე ოთხთვალა გადაივლიდა... მივხვდით რომ უკან უნდა დავბრუნებულიყავით... არადა ორი საბურავის სიგანე გზაა, რამე ძალამ რომც აწიოს ჩვენი მანქანა სიგანეზე ვერც დაეტევა... ერთ მხარეს ალაზანია, მეორე მხარეს მთა... მთის ფერდზე გაჭრილი გზა რომაა ასეთზე ვიყავით...
ჩამოვედით... გირამ თქვა ეხლა პანიკა არ იყოსო... სიმართლე ითქვას საპანიკოს ვერაფერს ვხედავდი თორემ ამ შანსს ალბათ არცერთი არ გავუშვებდით ხელიდან

ნუცა უკან გაემართა მოსაბრუნებელი ადგილის სანახავად, ჩვენ ფანრების ძებნა დავიწყეთ... ასე 150 მეტრში მშვენიერი მოსაბრუნებელი ადგილი აღმოჩნდა... მივედით ვნახეთ... მოგვეწონა, დავბრუნდით მანქანასთან... აქ ყველამ თვითონ იპოვა თავისი ადგილი: ნუცა და მაიკო უკან გზას ანათებდნენ ფანრებით, მე გვედით ვანათებდი რომ რამდენი რჩებოდა გადასავარდნამდე დაენახა, გურული მთასთან როგორ იყო იმას აკონტროლებდა...
მოვბრუნდით... ჟრიამულმა იმატა


ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
ისა და ამ ჩანაწერებს იქვე აკეთებდი თუ ეხლა წერ 

ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
qvevri
ეხლა ვწერ
რა იყო რო? :შეშინებულშეკითხვისსიცილიკი:
ეხლა ვწერ

რა იყო რო? :შეშინებულშეკითხვისსიცილიკი:
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
არაფერი, ისე უბრალოდ: დამაწყნარებელთვალებიანისმაილიკიGvalva wrote:qvevri
ეხლა ვწერ![]()
რა იყო რო? :შეშინებულშეკითხვისსიცილიკი:

ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
გირევამდე გზა როგორიაო, ვიკითხეთ
ახალ გზაზე მეწყერებია ჩამოსული, ვერ გახვალთ (პირველ მეწყერს კარგად ვიცნობდით
) ძველი გზა კიდევ გირევამდე 4-ჯერ კვთს ალაზანსო... მერე როგორი გასასვლელიაო იკითხა გირამ, ლოდზე თუ შეჯექი გადაგაბრუნებს, ისეთი კომპეტენტურობით თქვა 12 წლის ბიჭმა, ბევრ ვაჟკაცს შეშურდებოდა ბარში...
4-ჯერ აქედან უნდა გავიაროთ, 4-ჯერ იქედან, თუ ტბაზე ასვლა გვინდა კიდევ ერთი გავლა-გამოვლა უნდა დავამატოთ და ლოდზე არც ერთხელ არ უნდა შვჯდეთ, თორემ გადაგვაბრუნებს...
მეორე დილას ულამაზეს ადგილას გავიღვიძეთ, სოფელ ჭეშოს ერთი ჩამოსახევი ბილბორდიც "ამშვენებდა"


მეორე დილას ზაზმ ცხენი მოიყვანა, დამაწყნარებელ პრიზად ეზოში შევჯექით და გავატარ-გამოვატარეთ...
ცხენის შეკაზმვა ზაზამ ითავა


რასაც ძალიან გულმოდგინედ აკეთებდა


შემდეგ ცხენზე ყველა შევჯექით
, ცხენები რომ დაინახა, ჩვენთან ზაზას 8 წლის და, ნათია მოვიდა 




ჩვენს შემდეგ ცხენზე ნათია შეჯდა, ისე დაუწრუპუნა ცხენს და ისეთი ჩვევები ქონდა გამახსენდა გურულის აღტაცებული ნათქვამი, იმის შესახებ როგორ დააჭენებენ ცხენებს თუში ქალები კუშტი სახეებით...
კაი ისაა რომ უზანგს ვერ წვდება ფეხით და როგორ შეჯდა საერთოდ ნეტავი

ახალ გზაზე მეწყერებია ჩამოსული, ვერ გახვალთ (პირველ მეწყერს კარგად ვიცნობდით

4-ჯერ აქედან უნდა გავიაროთ, 4-ჯერ იქედან, თუ ტბაზე ასვლა გვინდა კიდევ ერთი გავლა-გამოვლა უნდა დავამატოთ და ლოდზე არც ერთხელ არ უნდა შვჯდეთ, თორემ გადაგვაბრუნებს...
მეორე დილას ულამაზეს ადგილას გავიღვიძეთ, სოფელ ჭეშოს ერთი ჩამოსახევი ბილბორდიც "ამშვენებდა"



მეორე დილას ზაზმ ცხენი მოიყვანა, დამაწყნარებელ პრიზად ეზოში შევჯექით და გავატარ-გამოვატარეთ...
ცხენის შეკაზმვა ზაზამ ითავა


რასაც ძალიან გულმოდგინედ აკეთებდა



შემდეგ ცხენზე ყველა შევჯექით






ჩვენს შემდეგ ცხენზე ნათია შეჯდა, ისე დაუწრუპუნა ცხენს და ისეთი ჩვევები ქონდა გამახსენდა გურულის აღტაცებული ნათქვამი, იმის შესახებ როგორ დააჭენებენ ცხენებს თუში ქალები კუშტი სახეებით...
კაი ისაა რომ უზანგს ვერ წვდება ფეხით და როგორ შეჯდა საერთოდ ნეტავი


ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
Gvalva
გმირი ქალია. თან, ზაზა და 8 წლის ნათია ჩვენც ვნახეთ, რა საოცარი ბავშვები არიან.
თვითონ კატოც არაჩვეულებრივი ქალი აღმოჩნდა. ყველა დამეთანხმება, ისე შეგვხდა, თითქოს დიდი ხნის უნახავი ნათესავები მივადექით. პრინციპში, მე ეს უკვე არ მიკვირს - შევეჩვიე, მაგრამ ასეთ ფაქტებთან შეხვედრა მაინც მუდამ მსიამოვნებს. ჩვენი გასაჭირი რომ გაიგო - ჭეშოს გადასახვევსაც ავცდით და ფარსმისასაც და მწყემსებს მივადექით კარავზე
, თავშივე გვითხრა, როგორც სტუმრებს, ისე გიმასპინძლებთო და ფული ძალით დავუტოვეთ.
კატო აბალოიძე-მურთაზაშვილი და მისი ბიძაშვილის შვილი ზაზა აბალოიძე. თურმე ზაზას დედა ჯერ მხოლოდ 40-ოდე წლის ქალია და 5 შვილის დედაა.ჩვენი მასპინძლი საოცრად სათნო და სასიამოვნო ქალბატონი, კატო აბალოიძე აღმოჩნდა და მასთან ერთად მისი ნათესავი ზაზა, 12-იოდე წლის ბიჭი...


თვითონ კატოც არაჩვეულებრივი ქალი აღმოჩნდა. ყველა დამეთანხმება, ისე შეგვხდა, თითქოს დიდი ხნის უნახავი ნათესავები მივადექით. პრინციპში, მე ეს უკვე არ მიკვირს - შევეჩვიე, მაგრამ ასეთ ფაქტებთან შეხვედრა მაინც მუდამ მსიამოვნებს. ჩვენი გასაჭირი რომ გაიგო - ჭეშოს გადასახვევსაც ავცდით და ფარსმისასაც და მწყემსებს მივადექით კარავზე

ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
navigator

რას გვიშვება ეს ადმინი...ზოგი სურათი არ იხნსება



ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
navigator
ისევ ოკუპანტების საიტებზე დებენ ფოტოებს და რა გიკვირს.
ისევ ოკუპანტების საიტებზე დებენ ფოტოებს და რა გიკვირს.
Dzuar-Zenji-Barzond
http://www.vardzelashvili.com
http://www.vardzelashvili.com
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
navigator
ძალიან გაიწელა იმიჯშაკზე და ორივეზე ვდებდი, რადიკალზეც და იმიჯზეც, ამიტომ ალბათ რადიკალის ზოგჯერ არ იხსნება
ძალიან გაიწელა იმიჯშაკზე და ორივეზე ვდებდი, რადიკალზეც და იმიჯზეც, ამიტომ ალბათ რადიკალის ზოგჯერ არ იხსნება
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
ადმინ, გააგრძელე გენცვა
ყურს ნუ უგდებ

ყურს ნუ უგდებ

მამოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი(ძუძუთმპყრობელი)
ვინამ თქვა თუშთა დალევა, ნაპირ მოტეხა ცისია...
ხოოოდაა... დავიწყეთ ცურვა მანქანით... ეს ახალი სახეობაა... მიდიხარ ასე მდინარესთან და შეცურავ... ლოდზე არ უნდა შეჯდე ხომ გახსოვს...




არც ხმელეთზე იყო ნაკლები


ცურვის აზარტში შესულებმა შორიდან ავხედეთ ფარსმას და განვაგრძეთ გზა


ერთგან კიდევ შეგვეშალა და იგივე სიტუაციაში აღმოვჩნდით ოღონდ დღისით


10-ჯერ გავცურეთ ალაზანი... რითმა რომ მეხერხებოდეს ლექსად ვიტყოდი რამეს მაგრამ რა ვუყოთ...


მივედით გირევში და ჰეღოც შორიდან ვნახეთ... ამ ადგილმა თრუსოში აბანო გამახსენა სამი ხეობა ერთდება და ნაციხარებიც იმდენია...






არც ხმელეთზე იყო ნაკლები


ცურვის აზარტში შესულებმა შორიდან ავხედეთ ფარსმას და განვაგრძეთ გზა


ერთგან კიდევ შეგვეშალა და იგივე სიტუაციაში აღმოვჩნდით ოღონდ დღისით


10-ჯერ გავცურეთ ალაზანი... რითმა რომ მეხერხებოდეს ლექსად ვიტყოდი რამეს მაგრამ რა ვუყოთ...


მივედით გირევში და ჰეღოც შორიდან ვნახეთ... ამ ადგილმა თრუსოში აბანო გამახსენა სამი ხეობა ერთდება და ნაციხარებიც იმდენია...

