როგორც იქნა, დღეს შეგვიშვეს რედაქციაში, თუმცა მანამ "იმედი" ვნახე... იქ დავრწმუნდი, რომ ამქვეყნად ყველაფერს საზღვარი აქვს ამათი უნამუსობის გარდა. ტელევიზიის შესასვლელში ნინი ანდღულაძის სტენდიც კი განადგურებულ-დარბეულია, სხვას რომ თავი დავანებოთ - სასანთლე ძირს ეგდო, სურათი კი ჩამოფლეთილი და შუაზე გადახეული ეგდო ძირსო...

ჯერ მოცვალებულის ხსოვნის ხელყოფა რა წესია და მერე სურათს ხომ შეხედეს, ბავშვის სურათი იყო... ვინ იყვნენ ასეთი დოქსოპულოები და პრივუტში გაზრდილები...
ადრე აქ ძაღლის დაკარგვაზე ვდარდობდი (არადა, მართლა კარგი ნაგაზი იყო), მაგრამ ისეთი რამეებია წაღებული... მაგალითად, ცოცხები და ფოცხებიც კი.

არადა, ეზო ისეა მოფენილი ნაგავით, ხუმრობდნენ, ამდენი ნაგავი 100 000-იან მიტინგს არ დაუტოვებია 1 კვირაო...
საკომუნიკაციო სისტემები - სერვერი, მინი0ატეესი და ამგვარები უბრალოდ კი არაა გათუშული და დაზიანებული, საგულდაგულოდ ისეა დალეწილი, რომ გარემონტება ვერ მოხერხდეს. შედეგად, ტელევიზიაში შიშობენ, ამ ყველაფრის აღდგენას 2-3 თვე დასჭირდება. ეთერში კი გავლენ, მაგრამ მხოლოდ თბილისის მასშტაბით, რეგიონებს კი ჯერ ვერ გაწვდებიან. ჩანს, ხელისუფლებასაც ეს უნდოდა.
ჩვენი რედაქციაც გვარიანადაა აბუნაგებული - რამენიმე კომპია წაღებული. პლუს, ყველა დიქტოფონი და კასერტისმაგრავი, რაც იქ უნახავთ. სამაგიეროდ, ჩვენს მაგიდებზე თუ უჯრებში ბლომად ვიპოვეთ ვიდეოკასეტები და სხვა ისეთი ნივთები, რაც არც გვჭირდებოდა და არც გვქონია არასოდეს. და კიდევ - ჩვენი ერთ-ერთო კაები, რომელიც არ იკეტებოდა, ახლა გარემონტებული და საკეტშეცვლილი დაგვახვედრეს, მაგიდაზე კი ახალი საკეტი იდო სათადარიგოდ.
მოკლედ, ოფისში კი შეგვიშვეს, მაგრამ ჯერ იქ მაინც ვერ ვიმუშავებთ - არც ინტერნეტია და არც - ტელეფონი. დროებით ისევ ხიზნებად ვრჩებით, მაგრამ უკვე ტექნიკა ნაღდად არა გვაქვს საძებარი.