ლაშქრობა სამცხეში 5-13 აგვისტო 2007

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 02:11

გზაზე ხილი გვხვდებოდა, ჭერამი, ვაშლი, პანტა. სამოთხეში ვცხოვრობთო, ვიძახდით, ისე მოგვწონდა ბუნებაში ღმერთისგან გამოგზავნილი პირის გასასველებლის მიღება.

ჩვენი ოთხფეხა მეგობრები, რომლებსაც ვარძიასთან ვუთხარით "დაგვანებეთ თავი და სახლში წადითო" (იმათაც თავი ისე მოგვაჩვენეს, თითქოს და მართლაც დაბრუნდნენ), ერთგულად მოგვსდევნენ თმოგვის კლდებზე.

გზაში ჰოლანდიელი შეგვხვდა. გამოვკითხეთ და მოევლო სვანეთი და საქართველოს სხვა კუთხეებიც. ყაზბეგშI აპირებდა იქიდან წასვლას, ხევსურეთიც ვურჩიეთ, შატილი. მისი მეუღლე ცუდად გამხდარიყო და ისვენებდნენ. კაი ტიპი იყო, სამწუხაროდ მისი ფოტო ვერ მოვიძიე.

უნდა აღინიშნოს, რომ ჩვეულებისამებრ კარლოს "გზით" წავედით, ჩვეულებრივ, ტურისტებისათვის გაკვალულ ბილიკს კი არ გავყევით, არამედ პირდასპირ ვეძგერეთ თმოგვის ციხის კლდეს და მას ავყევით.

ერთ ადგილზე უკვე აძრომა გახდა საჭირო

ჩვენი თანმხლები ძაღლები ამ კლდეზე უკვე ვეღარ ამოვიდოდნენ, და მივატოვეთ ისინი

ამ სურათზე უკვე შემდეგი ასაძრომი ადგილი მოცანს. კარლო ხუმრობდა, აქ ერთი კაცი კომბალით საკმარისია, რომ მთელი ლაშქარი მოიგერიოსო

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 02:41

ამის ზემოთ უკვე კლდეში საცხოვრებელი თუ სათვალთვალო გამოქვებულები შეგვხვდა, ორ-სამ ოთახიანები იყო, ერთმანეთში გასასვლელებით დაკავშIრებული. გარედან თითქმის შეუმჩნეველი, შიგნიდან კი ყველაფერი კარგად მოჩანს.

ცოტა ზემოთ, როგორც ხედავთ, თმოგვის ციხის ნანგრევებია. თან ისეა აგებული, რომ მხოლოდ ერთი ადამიანი თუ გაივლის ზოგიერთ ადგილას.

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 02:57

სამაგიეროდ ამ ადგილებიდან მთლიანად მოჩანდა ხეობის გასასვლელები

ეს მდინარე მტკვარია. მტკვრის პირას გაზრდილს ასეთი პატარა მტკვარი მეუცხოებოდა.

გაზაფხულისას, ღამით, როდესაც ქალაქის ხმაური უკვე აღარ ისმის, მტკვარი იმისთანა ხმაურით მოდის, იმისთანა ძალით თბილისში, რომ წყლის სტიქიაზე დაფიქრდები აუცილებლად. მიყვარს მტკვრის შხუილის მოსმენა ჩემი სახლის ფანჯრებიდან, თითო ოროლას თუ ექნება მოსმენილი მისი ხმა ამხელა ქალაქში. და ამ დროს იგივე მტკვარი, პატარა, ფეხით გასატოპი....

ასეთი მდგომარეობიდან ძალიან ადვილია თავის დაცვა.

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:00

მთის წვერზე განლაგებულ ციხეს მალე მივაღწიეთ, ერთი ხელის გაწვდენაღა იყო დარჩენილი.

წყალი უკვე კაი ხანია გამოგველია, გვწყუროდა, გზაში შეგროვილი ხილით ვიკლავდით წყურვილის გრძნობას. ბუნებრივია ზემოთ ასულებმა უპირველეს ყოვლისა ჩრდილს შევაფარეთ თავი.

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:28

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:30

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:36

რა თქმა უნდა ყველაზე მაღალ ადგილას ავძვერი....

ერთხელ ვქენი მასე ქოროღლზე და მაგის შემდეგ ეს ჩვევა ვერ მოვიშორე.

ისეთ ადგილას ავსულვარ, რომ კედელს ქვემოთ საყრდენი არ ჰქონდა და ჩრდილში წამოწოლილი თანამოლაშქრეების თავზე ჩამომხობის საფრთხე ნამდვილად იყო. მერე მეც რომ შევხედე... თუმცა ეგეთები არ ხდება ჩემთან, როცა გრძნობ გაგიძლებს თუ არა შენს ფეხქვეშ არსებული საყრდენი, ხის უწვრილეს ტოტებზეც კი შეგიძლია გახვიდე...

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:43

სურათები თმოგვის ციხეზე .....

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 03:50

გრუპავუხები თმოგვზე

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2007, 04:14

"აბა ერთი გადამიღე", "მოიხედე აქეთ", "გაიღიმე ერთი" სურათები თმოგვის ციხეზე
*

*

ნ-------------------------------------------
* ეს სურათი ორის მაგივრადაც გამოდგება

uma · Post by **uma** » 07 სექ 2007, 11:45

Archil

ყოჩაღ, კარგი ადგილები მოგინახულებიათ
და კაი დროც გიტარებიათ

)

ლამაზი ფოტოებია

shatilis asuli · Post by **shatilis asuli** » 07 სექ 2007, 15:59

ჯერ მინდა ჩავეხუტო და ბევრი ვკოცნო ამ ფორუმის იდეის ავტორს! რა კარგი რამეა?????????????? ძალიან ბედნიერი ვარ ,ეს რომ აღმოვაჩინე. მერე, მინდა თაკოს ჩავეხუტო და ბევრი ვკოცნო. ეს ის ადამიანია ვინც "ნაკოლი" მომცა და მერე კიდე ყველაზე მაგრად ლამას მინდა ჩავეხუტო, ასეთი სითბო რომ გამოიჩინა და სამცხეში კარლოს ლაშქრობაზე დამპატიჟა.

არჩილ, რა კარგად გვიყვები, თითქმის თავიდან განვიცადე ყველაფერი. მაგარია

)

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS