ხო, მე კიდევ იმას დავამატებდი, რომ ჩემთვის ალბათ ერთ-ერთი საუკეთესო ლაშქრობა იყო, უკეთესი ეხლა უბრალოდ არ მახსენდება

ნუ, ადგილი რომ კარგი იყო, ეს ერთი და მერე ასეთი ლაშქრობისას ვხვდები ხოლმე, რომ ხალხსაც აქვს დიდი მნიშვნელობა, რომელსაც ზოგადად, თუ კარგი ადგილის სანახავდ მივდივარ, უბრალოდ არ ვაქცევ ხოლმე ყურადღებას, ვინ მოდის და ვინ არა

რაც მთლიანობაში დისკომფორტს მიქმნის ხოლმე.
ამ შემთხვევაში სრული ჰარმონია იყო
ავთოზე უნდა ვთქვა კიდევ სამადლობელი სიტყვა

ანუ იმ დაღმართზე მიუხედავად იმისა, რომ არანაირი პრობლემა არ იყო მარტო ჩასვლის, არც ფეხი სრიალებდა და არც არაფერი სასწაული სირთულე იქ არ იყო, მივხვდი, რომ უბრალოდ ძალიან კომფორტულია, როცა ვიღაცის იმედი გაქვს, რომ იცი, რომ თუ რამეა, ხელს მაინც შეგაშველებს. ძირითადად ყველაფრის მარტო კეთებას ვარ შეჩვეული და და არც არავის იმედზე დავდივარ ლაშქრობებში. ამიტომ ასეთი რაღაცეები ყოველთვის მიკვირს ხოლმე სხვისგან
უბრალოდ ეს რომ არ გამომეყო, არ შეიძლებოდა

თორემ ყველა და ყველაფერი რომ კარგი იყო, იმიტომ ვწერ ამ შუაღამისას ამ პოსტს
