აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...3

pataputina · Post by **pataputina** » 01 ივლ 2010, 22:57

ცხენმა დაიჭხვინა ახლა
თუ
ისა

კი არა და

აღმოჩნებეის გაკეთებას შევეშვი
გადავედი
დაღმოჩვენებებზე

ვაშა

pataputina · Post by **pataputina** » 01 ივლ 2010, 23:07

პირწავარდნილი

meleksa · Post by **meleksa** » 01 ივლ 2010, 23:23

pataputina · Post by **pataputina** » 01 ივლ 2010, 23:39

უმპროსი რომ დაგირეკავს
და
სხვა რომ გეგონება
და
რომ ეტყვი
რა
გინდა
რა
შემჭამე
ო

სტეხს?

არა?

კაი

: |

pataputina · Post by **pataputina** » 01 ივლ 2010, 23:54

ჰმ

ახალაზრდა გოგო ამ შუაღამისას გარე გარე თემებში უნდა პოსტავდეს?!

მიდი ახლავე შენს თემაში
და
სხვაგან გასული არ დაგინახო

: |

უთხრა მან მას
და
გზა განაგრძო

tamuna_gudarexi · Post by **tamuna_gudarexi** » 02 ივლ 2010, 01:00

pataputina wrote:უმპროსი რომ დაგირეკავს
და
სხვა რომ გეგონება
და
რომ ეტყვი
რა
გინდა
რა
შემჭამე
ო

სტეხს?

არა?

კაი

: |

ჩემს თანამშრომელს დაემართა ეგრე... უფროსმა რომ დაურეკა, უთხრა, რომელი ხარ, რა გინდაო...
ოღონდ ის უფროსი მინისტრის პირველი მოადგილე იყო...

ჰოდა, კიდევ კარგი, კარგი იუმორის გრძნობა ჰქონდა

tamuna_gudarexi · Post by **tamuna_gudarexi** » 02 ივლ 2010, 19:17

ქარის მოტანილი წერილების დღე

ზაფხულის მეორე თვის პირველ კვირა დღეს, ანუ რომ დაღამდება და გათენდება და კიდევ დაღიმდება და გათენდება და ნიავი რომ არ იძვრის, ქარის მოტანილი წერილების დღეა.

უთხარით თქვენს მეგობრებს, მეგობრების მეგობრებს და მეგობრების მეგობრების მეგობრებს, მეზობლებს, ნათესავებს, უთხარით ყველას.

დაწერეთ თითო წერილი ან ამობეჭდეთ ან ხელნაწერი.
იყოს ლექსად, მოთხრობად, უბრალოდ დაწერეთ წერილი, როგორც გეწერებათ.
არ დააკონკტეროთ ადრესატი, რადგან არ იცით, ვისთან მიიტანს ქარი.
არ დააკონკრეტოთ ავტორი, რადგან არ იცით, ვისთან მიტანს ქარი.
უბრალოდ დაწერეთ და კვირას, 4 ივლისს, გამოდით ქუჩაში და გაატანეთ ქარს წერილები.
დატოვეთ ავტობუსებში, სამარშრუტოებში, სკვერებში სკამებზე.
დატოვეთ კაფეებში.
დაუტოვეთ ტაქსის მძღოლებს, რომ მისცენ შემდეგ მგზავრს.
გაატანეთ ბავშვებს, რომ მისცენ პირველივე შემხვედრს.

გადაკეცეთ ფურცელი, დააწერეთ "ქარის მოტანილი წერილი" და გაუშვით.

ვისაც სახლიდან ეზარება გამოსვლა, გააკეთეთ ქაღალდის თვითმფრინავი და გაუშვით.

სადაც არ უნდა იყოთ, რომელ ქალაქშიც, სოფელშიც, კუნძულზეც, უბრალოდ გააკეთეთ ეს.

Shanshika · Post by **Shanshika** » 02 ივლ 2010, 19:19

tamuna_gudarexi wrote:ქარის მოტანილი წერილების დღე

ზაფხულის მეორე თვის პირველ კვირა დღეს, ანუ რომ დაღამდება და გათენდება და კიდევ დაღიმდება და გათენდება და ნიავი რომ არ იძვრის, ქარის მოტანილი წერილების დღეა.

უთხარით თქვენს მეგობრებს, მეგობრების მეგობრებს და მეგობრების მეგობრების მეგობრებს, მეზობლებს, ნათესავებს, უთხარით ყველას.

დაწერეთ თითო წერილი ან ამობეჭდეთ ან ხელნაწერი.
იყოს ლექსად, მოთხრობად, უბრალოდ დაწერეთ წერილი, როგორც გეწერებათ.
არ დააკონკტეროთ ადრესატი, რადგან არ იცით, ვისთან მიიტანს ქარი.
არ დააკონკრეტოთ ავტორი, რადგან არ იცით, ვისთან მიტანს ქარი.
უბრალოდ დაწერეთ და კვირას, 4 ივლისს, გამოდით ქუჩაში და გაატანეთ ქარს წერილები.
დატოვეთ ავტობუსებში, მარშუტკებში, სკვერებში სკამებზე.
დატოვეთ კაფეებში.
დაუტოვეთ ტაქსისტებს, რომ მისცენ შემდეგ მგზავრს.
გაატანეთ ბავშვებს, რომ მისცენ პირველივე შემხვედრს.

გადაკეცეთ ფურცელი, დააწერეთ "ქარის მოტანილი წერილი" და გაუშვით.

ვისაც სახლიდან ეზარება გამოსვლა, გააკეთეთ ქაღალდის თვითმფრინავი და გაუშვით.

სადაც არ უნდა იყოთ, რომელ ქალაქშიც, სოფელშიც, კუნძულზეც, უბრალოდ გააკეთეთ ეს.

pataputina · Post by **pataputina** » 02 ივლ 2010, 22:44

იყოს ეს აქ

იქნებ ოდესმე
რომანტიულმთვარიანწვიმიან ხასიათზე დავდგე
და
ამის წაკითხვისას
ის ვიგრძნო
რაც წესით ადამიანმა უნდა იგრძნოს

მე მიყვარს შენი--რითაც შენ ხედავ,
მე მიყვარს შენი--რითაც შენ ფიქრობ,
ასევე მიყვარს ის რითაც ბედავ
რითაც დარდობ და რითაც დარდს იქრობ.
მე მიყვარს შენი --რითაც შენ ამბობ,
რომელიც მინდა მუდამრომ ამბორ-
-ვყო და ამგვარად მე მიყვარს შენი
რითაც შენ წერ და რითაც შენ ხატავ,
მე მიყვარს შენი ორივე ხელი
და რაც სითბო მაქვს ამ ხელებს ვატან.
მე მიყვარს შენი--რითაც შენ ჩუქნი
ცხოვრებას ახალს ვიღაც მესამეს
და შენი ფართო თვალების შუქი
მიყვარს საკუთარ სიცოცხლესავით.
რითაც შენ სუნთქავ, იღიმი მიყვარს,
მე მიყვარს შენი--რითაც შენ ზიხარ
ასე ამაყად და რითაც დგახარ
რითაც ამ ქვეყნად არავის გავხარ,
რომელთაც ჩემგან ხშირად მიყავხარ--

მოკლედ მიყვარხარ.

pataputina · Post by **pataputina** » 02 ივლ 2010, 22:53

მარა ახლა ამის ხასიათზე
კი
ვარ

და

სანამ ხასიათს გაუარა
მე
გავხასიათდე

სჯობს

ქართველებს უყვართ სიარული პანაშვიდებზე
და არ ამბობენ წამოსვლისას: "აბა მშვიდობით"

სადარბაზოსთან საათობით დგანან ისინი
და გულმოდგინედ ერთმანეთის ამბებს ისმენენ.

კაცები ქალებს წინ უშვებენ მიხაკებიანს,
სახლში წინასწარ სარკის წინ რომ იხატებიან

და მორიდებით წრეს ურტყამენ თავდახრილები
კიბეზე ასვლით და სიმსუქნით გადაღლილები

აწ განსვენებულს, რომლის სახის მდგომარეობის
გადმოცემასაც მიიჩნევენ მოვალეობად.

გაშავებულა, რა მოსვლია? დედა საწყალი.
ამას ქელეხში თუ იტყვიან - ღმერთო აცხონე.

მეზობლის ქალებს გოგონები ადგილს უთმობენ
და მიცვალებულს რიგ-რიგობით ჭირისუფლობენ.

სამძიმარზე კი ამოსულნი თვალის ცეცებით
ჭირისუფლებში ვინმე ნაცნობ სახეს ეძებენ.

წამსვლელს და მომსვლელს, უშეცდომოდ, თითქმის უკლებლივ,
ერთმანეთში რომ აღრიცხავენ ჭირისუფლები -

ერთად შეყრიან ავტობუსში, ერთად დასვამენ
ჭირის სუფრაზე, შესანდობარს მრავლად ასმევენ.

ქართველებს უყვართ მკვდრების ქება გაუთავებლად,
სასუფეველი, ნეტარება და უკვდავება

მათთვის ადვილად ემეტებათ, ხოლო ცოცხლების
შესახებ აზრის გამოთქმისას ძლიერ მორცხვობენ.

აქ არ არიან პატარები და ორსულები,
მაგრამ ქელეხი გაგრძელდება დაუსრულებლად.

ბოლოს ნელ-ნელა იშლებიან გამაძღარები,
უკან კაცები მიდიან და წინ კი ქალები.

...

ქართველებს უყვართ თეატრები, იუბილეები,
საქართველოში კლასიკური ჯაზის დღეები.

უყვართ უილიამ შექსპირი და განსაკუთრებით
ჰამლეტი, ლირი, რიჩარდი და დასაბუთება:

რომ შაილოკის დადგმა არის არც თუ იოლი
ისევე, როგორც "ქალის გველის", "კავკასიურის"...

რაიმე საგნის, მოვლენათა შორის მსგავსების
უყვართ აღნიშვნა ორაზროვნად და შეფასება.

უყვართ, როდესაც შეამჩნევენ ახალ შენაძენს,
პირველ დღეს მისვლა თხუთმეტ დღიან გამოფენაზე.

სუფრას, რომელიც არც სავსეა, არც უსტუმროა,
უყვარს ბაშმეტი, ყანჩელი და რობერტ სტურუა.

საზღვარგარეთში ერთმანეთის გასტუმრება და
ქართველებს უყვართ უფრო მეტად გასტროლებიდან

დაბრუნება და მერე სადმე სტუმრად ვნებიან
ხმით, როცა თავის "აი რაღაც" ამბებს ყვებიან.

უყვართ ცნობილი რეჟისორის გვარის ხსენება:
ჯორჯო სტრელერის, პიტერ ბრუკის, ხშირად ჩვენება

მარკესის ცოდნის, უფრო სწორედ იმ მარტოობის
ასი წელი რომ გრძელდებოდა, გამოყენება

მეტყველებისას ყველა სიტყვის, რაც კი ოდესმე
გაუგონიათ, წაუკითხავთ, ანდა მოესმათ.

ქართველებს უყვართ ადგილების ამოჩემება;
წყნეთის, კიკეთის, წავკისის და იქ დასვენება,

სანამ ივლისი არ ჩაივლის, არ დასრულდება,
ქართველებს უყვართ ერთმანეთის ტრაკში ყურება.

და მერე, როცა სანატრელი მოვა სეზონი
ზღვის და წყნეთიდან აცილებენ ზღვაზე მეზობელს -

როგორც კინოში ქართველები ერთმანეთს თხოვენ
იქნებ ოთახი დაუკავონ ზღვაზე და ყოველ

შემთხვევისათვის მოლოდინით გადაღლილები
ტანისამოსით და ნივთებით ჩანთებს ტენიან

და რადგან სივრცით მცირედია ეს ადგილები -
ზღვის კურორტებზე ქართველები ვერ ეტევიან.

მაინც მიდიან და არ ცვლიან გეგმებს თავიანთს,
ზამთარს გუდაურს უთმობენ და ზაფხულს კვარიათს.

შუალედებში გატარებულ დროს იხსენებენ,
ვიდრე თავიდან კვლავ ჯგუფ-ჯგუფად დაისვენებენ.

....

დასრულდა ღამის სიზმარვით ესე წერილი,
რომელსაც არ აქვს მონოლოგი და არც პროლოგი -
ქართველებს უყვართ როგორც განძი აღმოჩენილი
მთელ მსოფლიოში სამიოდე ქართველოლოგი.

legenda · Post by **legenda** » 03 ივლ 2010, 23:25

ბედნიერიების საზღვრები უსაზღვროა?!

teo- · Post by **teo-** » 03 ივლ 2010, 23:42

რა გავაკეთო
/
?

pataputina · Post by **pataputina** » 04 ივლ 2010, 17:17

კაკ კუკ

likakoo · Post by **likakoo** » 04 ივლ 2010, 17:33

pataputina

მობრძანდით?!....

pataputina · Post by **pataputina** » 04 ივლ 2010, 18:15

likakoo
ვბრძანდი
ბრძანდი
ბრძანდა

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS