ჩემი თემაა ესა
ჩამოშენთმათეთრდა ღამე,
სულჩი მეჩხირების მტრებულ,
ეეგ მაკლავისღა მე
შენ თავ დანათრებულს?!
არიქა მამგვარეთ იაბო,
ნატერფალ დარჩების სილაზე,
ღამეო ,დაიცა ,გიამბობ
როშკიონ ძილაზე.
ძილა მზის შუქიას მყინვარებზე,
ვაჟებს გულებს უდგამს კაკანეთებს,
ძილა თაოდ არის ბრწყინვალე მზე,
ერთს რომ გაგიღიმებს გაგანათებს.
ძილას თმები აქვის შენფერები,
ღამეო მინდა რომ ჩაგეკონო
ძილაის ეშხით გეფერები
ღამეო უგონო არ გეგონო...
ნუ დამემდურები ,ღამევ ჰოდა
ძილაზე ფიქრები სად გაგიშვებს,
ძილა ისეთია ცხრა გონ გქონდას
ერთის წარბის შახრით გაგაგიჟებს.
ვაჟის მახრა უყვარს წარბებს მშვილდებს,
მასკვლავთა თვალებჩი უსხავის ქაჯები,
თუნდა ცხრა გონ გქონდას ,თავს ნუ დაიმშვიდებ
ერთხან თვალს შაგყრის და უგონო დასჩები.
ყელ-ყურ ნაკვეთი ,ბროლად-იაგუნდად
შუბის ტყეს იჩრდილავს საკოცებ ღაწვები,
ძილს და მოსვენებას შენთან რაღა უნდა
ერთი თუ როგორმე მის მკლავზე დასწვები.
არ მითხრა ღამეო,,ქვე რა გჭირსა"
ქალებ ქვეყანეზე რამთვენიას...
ძილა სხვა რიგიას,არ გიკვირსა,
უმისოდ გულ ტიალ შამჩენიას.
ძილა ლაჟვარდია დილისაი,
აგე ,აისი ას ვარსკვლავ რო კიაფობს,
მე დრო სად დამჩების ძილისაი,
ძილაზე რამთვენას გიამბობ.
ჩამოშენთმათფერდა ღამე,
სულჩი მეხირების მტრებულ,,
ეეგ მაკლავისღა მე ,
შენ თავ დანატრებულს...