
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
- chamoxeuli bilbordebi
- MoDiGLiaNi
- Posts: 868
- Joined: 29 ოქტ 2007, 01:14
- Location: Jამაიკა
- chamoxeuli bilbordebi
- MoDiGLiaNi
- Posts: 868
- Joined: 29 ოქტ 2007, 01:14
- Location: Jამაიკა
- chamoxeuli bilbordebi
- MoDiGLiaNi
- Posts: 868
- Joined: 29 ოქტ 2007, 01:14
- Location: Jამაიკა
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
როგორ შეიძლება არ იცოდე რა გინდა ...
მარა ზუსტად იცოდე რა არ გინდა ...
ავიხლართ-დავიხლართე ჩემ სურვილებში...

მარა ზუსტად იცოდე რა არ გინდა ...



ავიხლართ-დავიხლართე ჩემ სურვილებში...



...Finding Inspiration...
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
chamoxeuli bilbordebi
:*******
პს. მაგარი 'წოდება' გაქვს
:*******
პს. მაგარი 'წოდება' გაქვს

- chamoxeuli bilbordebi
- MoDiGLiaNi
- Posts: 868
- Joined: 29 ოქტ 2007, 01:14
- Location: Jამაიკა
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
სჯობს ძილსა ნაძრახსა, სიფხიზლე სახელოვანი 

აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
ჯერ ტკბილი ...
მერე მარილიანი ...

ასე მსურს მე...

მერე მარილიანი ...



ასე მსურს მე...



...Finding Inspiration...
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
შანშიიიკკკ :*
შენ რაღატომ არ გძინავს?
შენ რაღატომ არ გძინავს?

აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
ვახ, მე კიდევ აქ ვყოფილვარ
მეღირსება დღეს ძილი


მეღირსება დღეს ძილი


აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
შავი
როგორც ყოველთვის, ცხოვრებაში, თეთრს შავი ცვლის, წარმატებას იმედგაცრუება მოსდევს. ყველაფერი იცვლება, ყველაფერი უნდა შეიცვალოს. ასეც უნდა იყოს. ასეა დადგენილი. ვიცი ეს. არა ვარ წინააღმდეგი. ისღა დამრჩენია, იმედი მქონდეს. სასწაულის იმედი. მე გულწრფელად მსურს, ძალიან მინდა, რომ ჩემი შავი გაიწელოს, არ შეიცვალოს თეთრით.
არ მიყვარს თეთრი ფერი. თეთრი - უღონობისა და განწირულობის, საავადმყოფოს ჭერისა და თეთრი ზეწრების ფერია. გარანტირებული მზრუნველობა და მფარველობა, სიჩუმე, სიმშვიდე. არაფერი. საავადმყოფოს ცხოვრების სამუდამოდ გაწელილი არაფერი.
შავი - ბრძოლისა და იმედის ფერია. ფერი ღამეული ცის. საიმედო და მკაფიო ფონი სიზმრებისთვის, ხანმოკლე პაუზებისთვის, რომლებიც ყოფს ფიზიკური უძლურების ყოველდღიურ, ხანგრძლივ შუალედებს. ფერი ოცნებისა და ზღაპრის, დახუჭული ქუთუთოების შინასამყაროს ფერი. ფერი თავისუფლების, ფერი, რომელიც შევურჩიე ჩემს ელექტროეტლს.
ხოლო როცა ჩავივლი კეთილგანწყობილად უსახურ, თეთრხალათიან მანეკენებს შორის და, ბოლოსდაბოლოს, მივაღწევ ჩემს აღსასრულს, ჩემს საკუთარ, მარადიულ ღამეს, ჩემგან დარჩება მხოლოდ სიტყვები. თეთრ ფონზე შავი ასოებით დაწერილი ჩემი სიტყვები. იმედი მაქვს.
რუბენ გალიეგო "თეთრით შავზე"
როგორც ყოველთვის, ცხოვრებაში, თეთრს შავი ცვლის, წარმატებას იმედგაცრუება მოსდევს. ყველაფერი იცვლება, ყველაფერი უნდა შეიცვალოს. ასეც უნდა იყოს. ასეა დადგენილი. ვიცი ეს. არა ვარ წინააღმდეგი. ისღა დამრჩენია, იმედი მქონდეს. სასწაულის იმედი. მე გულწრფელად მსურს, ძალიან მინდა, რომ ჩემი შავი გაიწელოს, არ შეიცვალოს თეთრით.
არ მიყვარს თეთრი ფერი. თეთრი - უღონობისა და განწირულობის, საავადმყოფოს ჭერისა და თეთრი ზეწრების ფერია. გარანტირებული მზრუნველობა და მფარველობა, სიჩუმე, სიმშვიდე. არაფერი. საავადმყოფოს ცხოვრების სამუდამოდ გაწელილი არაფერი.
შავი - ბრძოლისა და იმედის ფერია. ფერი ღამეული ცის. საიმედო და მკაფიო ფონი სიზმრებისთვის, ხანმოკლე პაუზებისთვის, რომლებიც ყოფს ფიზიკური უძლურების ყოველდღიურ, ხანგრძლივ შუალედებს. ფერი ოცნებისა და ზღაპრის, დახუჭული ქუთუთოების შინასამყაროს ფერი. ფერი თავისუფლების, ფერი, რომელიც შევურჩიე ჩემს ელექტროეტლს.
ხოლო როცა ჩავივლი კეთილგანწყობილად უსახურ, თეთრხალათიან მანეკენებს შორის და, ბოლოსდაბოლოს, მივაღწევ ჩემს აღსასრულს, ჩემს საკუთარ, მარადიულ ღამეს, ჩემგან დარჩება მხოლოდ სიტყვები. თეთრ ფონზე შავი ასოებით დაწერილი ჩემი სიტყვები. იმედი მაქვს.
რუბენ გალიეგო "თეთრით შავზე"
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
...
_ პარიზში სად ვიდექით? - ჰკითხა მან ქალს, რომელიც ზედ სასთუმალთან ეჯდა, ტილოს დასაკეც სკამზე, აქ, აფრიკაში.
_ კრიიონში. შენ თვითონაც ხომ იცი!
_ მე საიდან უნდა ვიცოდე?
_ მუდამ იქ არ ვჩერდებით!
_ არაფერიც. მუდამ არა.
_ იქა და ჰენრი მეოთხის პავილიონში, სენ ჟერმენზე. აკი მიყვარს იქაურობაო!
_ სიყვარული ნეხვის გროვაა,_თქვა ჰარიმ,_მე კიდე მამალი ვარ, შევხტები ამ გროვაზე და ყიყლიყოს ვიძახი.
_ შენ მიდიხარ_მიდიხარ, აქ აღარავის ტოვებ?_უთხრა ქალმა,_ყველა თან უნდა გაიყოლო? ცხენსაცა კლავ, ცოლსაც, და აბჯარ-უნაგირიც ცეცხლს უნდა მისცე?!
_ უსათუოდ. შენი ოხერი ფულია ჩემი აბჯარი.
_ გაჩუმდი ერთი!
_ კარგი. აღარ ვიტყვი. გული რად უნდა გატკინო!
_ ცოტა გვიან კი მოგივიდა.
_ რახან ასეა, აღარ მოგეშვები. გავერთობი მაინც. ერთადერთი რაღაცის გაკეთება მიყვარდა შენთან ერთად, და უკვე იმის თავიც აღარა მაქვს.
_ არა, არა ხარ მართალი. სხვაც ბევრი რამე გიყვარდა. და რასაც შენ მოიწადინებდი, მეც ვაკეთებდი ხოლმე.
_ კარგი ერთი, თუ ღმერთი გწამს, მოეშვი მაგ ტრაბახს.
ქალს შეხედა და ნახა, რომ ტიროდა.
_ მოიხედე,_უთხრა მან,_შენ გგონია, მე მსიამოვნებს! თვითონაც არ ვიცი, რატომ ვაკეთებ ამას. სხვასა კლავ, რომ საკუთარი სიცოცხლე შეიგრძნო_ალბათ, ეს არის მიზეზი. როცა ლაპარაკი დავიწყეთ, არავითარი ცუდი განზრახვა არა მქონია. ახლა კი ლამის გავცოფდე და შენც ასე გაწამებ. ყურს ნუ ათხოვებ ჩემს სიტყვებს, ძვირფასო. ხომ იცი, მიყვარხარ, გულით მიყვარხარ. შენსავით არც არავინ მყვარებია.
ახლაც ჩვეულებრივ იცრუა. ეს აჭმევდა პურს.
_ რა ტკბილი ხარ!
_ აი, შე ძუკნავ,_უთხრა კაცმა,_მდიდარო ძუკნავ. მეტი კი არაფერია პოეზია. პოეზიით ვარ სავსე. პოეზიითა და სიდამპლით. დამპალი პოეზიით.
_ გაჩუმდი, ჰარი. რა ეშმაკი შეგიძვრა!
_ აღარაფერს ვტოვებ ჩემს შემდეგ,_თქვა კაცმა,_ყველაფერი თან უნდა გავიყოლო.
...
ნაწყვეტი, "კილიმანჯაროს თოვლიანი მწვერვალი"
_ პარიზში სად ვიდექით? - ჰკითხა მან ქალს, რომელიც ზედ სასთუმალთან ეჯდა, ტილოს დასაკეც სკამზე, აქ, აფრიკაში.
_ კრიიონში. შენ თვითონაც ხომ იცი!
_ მე საიდან უნდა ვიცოდე?
_ მუდამ იქ არ ვჩერდებით!
_ არაფერიც. მუდამ არა.
_ იქა და ჰენრი მეოთხის პავილიონში, სენ ჟერმენზე. აკი მიყვარს იქაურობაო!
_ სიყვარული ნეხვის გროვაა,_თქვა ჰარიმ,_მე კიდე მამალი ვარ, შევხტები ამ გროვაზე და ყიყლიყოს ვიძახი.
_ შენ მიდიხარ_მიდიხარ, აქ აღარავის ტოვებ?_უთხრა ქალმა,_ყველა თან უნდა გაიყოლო? ცხენსაცა კლავ, ცოლსაც, და აბჯარ-უნაგირიც ცეცხლს უნდა მისცე?!
_ უსათუოდ. შენი ოხერი ფულია ჩემი აბჯარი.
_ გაჩუმდი ერთი!
_ კარგი. აღარ ვიტყვი. გული რად უნდა გატკინო!
_ ცოტა გვიან კი მოგივიდა.
_ რახან ასეა, აღარ მოგეშვები. გავერთობი მაინც. ერთადერთი რაღაცის გაკეთება მიყვარდა შენთან ერთად, და უკვე იმის თავიც აღარა მაქვს.
_ არა, არა ხარ მართალი. სხვაც ბევრი რამე გიყვარდა. და რასაც შენ მოიწადინებდი, მეც ვაკეთებდი ხოლმე.
_ კარგი ერთი, თუ ღმერთი გწამს, მოეშვი მაგ ტრაბახს.
ქალს შეხედა და ნახა, რომ ტიროდა.
_ მოიხედე,_უთხრა მან,_შენ გგონია, მე მსიამოვნებს! თვითონაც არ ვიცი, რატომ ვაკეთებ ამას. სხვასა კლავ, რომ საკუთარი სიცოცხლე შეიგრძნო_ალბათ, ეს არის მიზეზი. როცა ლაპარაკი დავიწყეთ, არავითარი ცუდი განზრახვა არა მქონია. ახლა კი ლამის გავცოფდე და შენც ასე გაწამებ. ყურს ნუ ათხოვებ ჩემს სიტყვებს, ძვირფასო. ხომ იცი, მიყვარხარ, გულით მიყვარხარ. შენსავით არც არავინ მყვარებია.
ახლაც ჩვეულებრივ იცრუა. ეს აჭმევდა პურს.
_ რა ტკბილი ხარ!
_ აი, შე ძუკნავ,_უთხრა კაცმა,_მდიდარო ძუკნავ. მეტი კი არაფერია პოეზია. პოეზიით ვარ სავსე. პოეზიითა და სიდამპლით. დამპალი პოეზიით.
_ გაჩუმდი, ჰარი. რა ეშმაკი შეგიძვრა!
_ აღარაფერს ვტოვებ ჩემს შემდეგ,_თქვა კაცმა,_ყველაფერი თან უნდა გავიყოლო.
...
ნაწყვეტი, "კილიმანჯაროს თოვლიანი მწვერვალი"
Stay Hungry, Stay Foolish
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2
მოვიწყინე სასტიკად
სადმე რამე სასაცილო თავგადასავლების თემა არ გაქვთ?

სადმე რამე სასაცილო თავგადასავლების თემა არ გაქვთ?