ჯადოსნური ტობავარჩხილი ნისლიან ლაშქრობაში 26.07.09/04.08.09

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 08 აგვ 2009, 22:05

ნისლები, ტალახი, წვიმა, მდინარეში ვარდნა, კლდეებში გაჩხერვა, ნესტი, ნესტი, ნესტი, გორახებზე, ჭყანტში და ლოდებზე ძილი...

ეგენი ჯერ მოსაყოლია...

მაგრამ...

მთავარი:

სიცილი, სიცილი, სიცილი.

ყველაფერს სიცილით ვხვდებოდით, ძალიან ძლიერი გუნდი გამოვიდა...

ჩვენს მთავრობას ტვინი რომ ჰქონდეს, ამ გუნდუთ სპეცრაზმს ჩამოაყალიბებდა, მგონი ყველას გადავუჯოკროთ...

OTO-FOTO · Post by **OTO-FOTO** » 08 აგვ 2009, 22:07

ზუსტად არ ვიცი, ზურა ენს ან ნიკას ეცოდინებათ, სიღრმით ძალიან ღრმაა.

G · Post by G » 08 აგვ 2009, 22:09

ARCHILI wrote:ნისლები, ტალახი, წვიმა, მდინარეში ვარდნა, კლდეებში გაჩხერვა, ნესტი, ნესტი, ნესტი, გორახებზე, ჭყანტში და ლოდებზე ძილი...

ეგენი ჯერ მოსაყოლია...

მაგრამ...

მთავარი:

სიცილი, სიცილი, სიცილი.

ყველაფერს სიცილით ვხვდებოდით, ძალიან ძლიერი გუნდი გამოვიდა...

ჩვენს მთავრობას ტვინი რომ ჰქონდეს, ამ გუნდუთ სპეცრაზმს ჩამოაყალიბებდა, მგონი ყველას გადავუჯოკროთ...

როგორც ვხედავ, მართლაც ძაან მაგარი და განსაკუთრებული ლაშქრობა ჩაატარეთ და რაც მთავარია კაცურად და ლამაზად !

გაიხარეთ!

gion · Post by **gion** » 08 აგვ 2009, 22:17

აუ ეს ფოტო მომეწონა ძალიან

ყოჩაღ თქვენ, მაგარი დრო გიტარებიათ!

teo- · Post by **teo-** » 08 აგვ 2009, 22:17

Duckling wrote:აუ ამაზე მაგარი ლაშქრობა ვერც წარმომიდგენია!!!

რა სილამაზეა..
ესეთი ზღაპრული დღეები რომ გაქვს გატარებული რა მდიდარი ხარ ადამიანი...

აუ მართლა სუნთქა მეკვრება ამ თემის თვალიერებისას....

ისე ტობავარჩხილელებს ვეუბნებოდი 2 დღის წინ, რა მდიდრები ვართთქო

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 08 აგვ 2009, 22:23

teo- wrote:
ისე ტობავარჩხილელებს ვეუბნებოდი 2 დღის წინ, რა მდიდრები ვართთქო

ეგა ვართ რა მეგრელები...

რა გეშველებოდათ უჩვენოდ...

OTO-FOTO · Post by **OTO-FOTO** » 08 აგვ 2009, 22:26

G · Post by G » 08 აგვ 2009, 22:28

ARCHILI wrote:
teo- wrote:
ისე ტობავარჩხილელებს ვეუბნებოდი 2 დღის წინ, რა მდიდრები ვართთქო
ეგა ვართ რა მეგრელები...

რა გეშველებოდათ უჩვენოდ...

თინა ვარო თინა ვარო

Mrs. Robinson · Post by **Mrs. Robinson** » 08 აგვ 2009, 22:32

ARCHILI wrote:ნისლები, ტალახი, წვიმა, მდინარეში ვარდნა, კლდეებში გაჩხერვა, ნესტი, ნესტი, ნესტი, გორახებზე, ჭყანტში და ლოდებზე ძილი...

ეგენი ჯერ მოსაყოლია...

მაგრამ...

მთავარი:

სიცილი, სიცილი, სიცილი.

ყველაფერს სიცილით ვხვდებოდით, ძალიან ძლიერი გუნდი გამოვიდა...

"სულის გოლიათებო!
ყველაფერი დაიკელით, ყველაფერზე უარი სთქვით, თუნდაც ტანშიშველა იარეთ, ოღონდ სიხარულს გაუფრთხილდით.
ლაღი სული, წრფელი გული შეინახეთ და მუდამ იცინეთ, იხარხარეთ, იჭიხვინეთ........ გაუმარჯოს მარადიულ სიხარულს!" -მიხეილ ჯავახიშვილი.

მაპატიეთ რომ გადავუხვიე, თქვენ გიხდებათ ......

burdula · Post by **burdula** » 08 აგვ 2009, 22:56

ვაა მაგააარ

OTO-FOTO · Post by **OTO-FOTO** » 08 აგვ 2009, 22:59

უკომენტაროდ

OTO-FOTO · Post by **OTO-FOTO** » 08 აგვ 2009, 23:03

ჩვენი გამცილებელი ამირანი

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 08 აგვ 2009, 23:03

Mrs. Robinson

და არა მხოლოდ...

თქვენ უნდა გენახა, მხოლოდ სველები კი არა სველ-წყლიანები, მდინარეს ასჯერ გადაბოტებულ-გადატოპილნი, წვიმის შვილებად ქცეულები, ფეხვეშ მიწა რომ გვისრიალებდა და კოჭის თავებს ბალახები და ხეთა ძირები, ხოლო მათზე მაღლა კლდის შვერილები გვსერავდა ტერფქვეშ...

მერე ნისლი ერთმანეთს გვაშორებდა ერთ მეტრშიც კი, უბრალო ბილიკი მისტიურ ზეცაში სვლად გვეჩვენებოდა, მზე თავს გვანატრებდა, წვიმა გვაბეზრებდა, ხელები გვეკრუნჩხებოდა, ზოგჯერ სიცივესაც ვეღარ ვგრძნობდით, საერთოდაც სხეულს უცხოვდებოდა ჩვენგან...

მერე... დილით ფეხი კარვიდან გაგვირბოდა - გონებაზე მეტად არ უნდოდა სველსა და ცივ ფეხსაცმელში შეძვრომა, საკუთარი თავიც გვეურჩებოდა, სადაც ცეცხლს ცხედავდით, გაშრობას ვლამობდით, ისიც მხოლოდ ნახევარი საათის პერსპექტივით... მალევე სისველე გვიტევდა ისევ და მთელ სხეულის ოკუპირებას გვიხდენდა...

ის კი არა, მგონი წვიმა სხეულის გარდა სულაც სულშიც გვიძვრებოდა, გვატალახიანებდა...

მერე...

საკვები...

პეჩენიის ნაფშხვენები ხუთი წლის სიცოცხლეში იცვლებოდა, პურის ნაფშხვენები კი ათი წლისაში...

ზოგჯერ მშივრები, ნაგვემ-ნაცემნი, სველ-მწყურვალნი, გულ-სულ ამოვარდნილნი, სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის ზღვარწამშლელნი, სადმე მუხლის მოხვრასა და რამე მოსაკვებო ელემენტის მოძიებას ვნატრობდით...

ისე ვიღლებოდით, რომ ზოგჯერ არყის დალევის თავის აღარ გვქონდა, სტინგერიც იმიტომ შემოგვენახა რამდენიმე დღე...

ჯიხვები ჩვენს ქვემოთ დახტოდნენ და არწივების ფრენას ზემოდან დავცქეროდით...

მოგვიანებით, სვანები გვეუბნებოდნენ, ჩვენი საღი თვალით ცხადად რომ არ გხედავდეთ, არავის დავუჯერებდით, რომ ამ ამინდებში ვინმემ გაბედა და ეს უღელტეხილები გადაიარაო...

რა გითხრათ...

სხვებს თუ მოლაშქრეობის გმირული წუთები ახსოვთ, ამ გუნდმა გმირული წუთები საათებად მიითვალა... განსაკუთრებით კი გოგოებმა...

ნინია ღიმილს არ იშორებდა თვალებიდან, იმ დროსაც კი, როდესაც ჩვენ სახეს მწუხრი გადასერავდა ხოლმე... თავისზე რამდენჯერმე უფრო მძიმე ჩანთას ატარებდა და ერთს არ დაიჩივლებდა...

თეომ, ამ გაბედულმა და შესანიშნავმა ადამიანმა, მუხლის დაზიანების შემდეგ ოცი კილომეტრი დასიებული მუხლით იარა, ერთი არ დაუწუწუნია, მხოლოდ იმას წუხდა, გაფერხებთო და არც მას მოუშორების ღიმილი მართლაც გმირულად მავალს...

თამუსია, მწვერვალზე რომ იდგა და სახეზე ციდან მოულოდნელად გამოჩენილი თოვლი ეფინებოდა, სახესა და ხელებზე კი წვილის წვეთები ეყინებოდა, სიცილის ისტერიკით გამოხატავდა, ეს გაბედული და ძლიერი ადამიანი მართლაც რომ გაკლდევებული ხვდებოდა ყოველ უსიამოვნო შეგრძნებას...

ზღარბი, ეს მეტად მშვიდი და მოკრძალებული ადამიანი, ისე დადიოდა, ნებისმისერს შურს აღუძრავდა მუდამ უშფოთველი გამოხედვით, თითქოს სადმე სოფლის შარაზე მისეირნობდა საღამოს კომფორტში...

ჩვენი გოგოების გმირობის შემხედვარეს ბიჭებზე ლაპარაკიც კი მეუხერხულება, მაგრამ... ნიკაზე და ზურაზე კი მცირედად მაინც უნდა ვთქვა... ნიკა, ღმერთმა მისცეს ძალა და ენერგია, არ ვიცი, საიდან მოიძიებდა ამდენ ფიზიკურ და სულიერ ენერგიას, რომ ამდენი ერბინა, გზები ეძებნა, უზარმაზარი ჩანთა ეთრია, წარუმატებელი ძიების შემთხვევაშიც კი მშვიდი და სიამოვნებაშერეული სახით მოსულიყო ბანაკში და სახის ერთი გამოხედვით ყველა განწყობაზე მოეყვანა... და ზურა, რომელიც დაზიანებული ფეხითაც კი ნიკას დაყვებოდა და საკუთარ თავს არ ჩიოდა, გუნდისათვის რომ გზა ოდნავ მაინც შეუმსუბუქებინა...

არ ვიცი, ქება ყველას არ აცდება ჩემგანაც და ერთმანეთისაგან...

ამაზე მერე კიდევ ვიტყვი...

ეს იმიტომ დავწერე რომ ამ მზიანი და მშვიდი ფოტოების მიღმა ოდნავ მაინც შეიგრძნოთ ის ურთულესი, მაგრამ უსაინტერესოესი მოგზაურობა, რაც ჩვენ გვხვდა წილად და პატივად...

OTO-FOTO · Post by **OTO-FOTO** » 08 აგვ 2009, 23:06

ვსიო, მე ამ მზეთუნახავების და მზეთუნახავების ფონზე დავამთავრებ

teo- · Post by **teo-** » 08 აგვ 2009, 23:13

ARCHILI
ეეჰ
გული ამიჩუყდა არჩილ

(((((((
ყველაფერი ისე გამახსენდა
რაღაცა ერთი ოჯახივით გავხდით რაც ჩამოვედით ,24 საათი ჩატში ვართ და ერთმანეთს ველაპარაკებით და ვიხსენებთ ლაშქრობის დეტალებს..
მართლა ლამაზი ზღაპარი იყო.. თქვენი დამშეული თვალები რო მახსენდება ელარჯის დანახვაზე

ან იმ კაკლის მურაბის ,ვაიმე რა ბედნიერება იყო....
არჩილ იმის თქმა დაგავიწყდა რამდენჯერ დავარდი

:P:P:P
ერთხელ მდინარეშიც ხო ჩაგორდი კარგად

)))

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS