ბუნებაში ხეტიალში რა ყრია რო?

gobe · Post by **gobe** » 09 ნოე 2006, 16:26

ჰმ, აქ რა ხდება? კარვიდან გარეთ გავედი კიდევ ერთხელ ქუჩის დასახელების შესამოწმებლად - ვიფიქრე მისამართი ხომ არ შემეშალა-მეთქი...

Post by **Gvalva** » 09 ნოე 2006, 20:04

Archil

შენ კაცი შენობით ლაპარაკის უფლებას რომ მოგცემს ისეთი რამეები გემართება, ეგრევე იგნორ ლისტში გადასაგდები ხდები. (კაი ხანს იყავი კიდევაც, თუ გახსოვს!). ამხელა მსოფლიო მნიშვნელობის კაცი ხარ, დაკოტაში ნამყოფი, ცოტა დაშოშმინდი რაა...

ilia · Post by **ilia** » 09 ნოე 2006, 21:49

ხოოოოოოოოოოოოდა, ბუნ.წიაღში ხეტიალზე ვლაპარაკობდით

lama · Post by **lama** » 10 ნოე 2006, 13:58

ilia
ბუნ ანუ ბუნების ხომ თუ სხვა რამეს გულისხმობ ილო????????????:)

ლეონტი · Post by **ლეონტი** » 12 მარ 2008, 15:11

ნამდვილად ბუნებას გულისხმობს, ან შეიძლება ბუნაგს?

N67 · Post by **N67** » 18 მარ 2008, 10:04

gobe............

ნამდვილად ძევს..

და ძალიან ღრმად ჩვენშიც ძევს რაღაც, რაც გვაკავშირებს ბუნებასთან (არა ბიოლოგიური გაგებით).

და "ასვალტზე"? ყველა ზერელე, წამიერი და ფშუტურო ზიზილ-პიპილა ცდილობს დაფაროს, დაგვავიწყოს, მოგაშოროს ბუნებას.. რატომღაც..

ასე სჯობს, აქ წერტილს დავსვამ.

Linda · Post by **Linda** » 11 ივლ 2008, 21:27

ეს თემა წინა გვერდებზე უნდა იყოს

გვალდა · Post by **გვალდა** » 12 ივლ 2008, 21:01

gobe wrote:ბუნებაში ხეტიალში რა ყრია რო? მოიგდებ ზურგზე რაღაცა ზურგჩანთას, იღებ ფოტოაპარატს და მიდიხარ ფეხით. დადიხარ, დადიხარ, მიძვრები რაღაც მთაზე. რაა რო მერე... მთაც არის რა დიდი რამე... მერე იღლები ბობღიალით და იწყებ: მე თუ აქ კიდევ მოვიდე, მაგასაც ნახავთ, მე მაგის... გაივაკებ და სიარულს აგრძელებ. მიდიხარ, მიდიხარ... მერე ფეხს წამოკრავ რაღაცას და იწყებ: უჰ, მე შენი.... იძულებული ხდები და ჩადიხარ მდინარესთან სისხლის მოსაბანად, ჯდები ცივ ქვაზე, ყოფ მტკივან ფეხს მდინარის ცივ წყალში... უცბად აგეწვება და გინებას აგრძელებ - უჰ, მე ამის.... თუმცა, წყალი თავისას შვრება, გიამებს ტკივილს... ჰო-ჰო-ჰო, სასიამოვნო ჟრუანტელი გივლის ტანში... გშივდება, ალაგებ ზურგჩანთიდან პურს, ყველს, მწვანე ხახვს... არყით ივსებ ჭიქას, შენს მეგზურს ჭიქაზე უჭახუნებ "ეს მწარეა და ჩვენ ტკბილად ვიყოთ-თქო",... მეორე სადღეგრძელოს მოკლედ ამბობ “ღმერთმა კარგად გვამყოფოს-თქო” და ჭიქას სულმოუთქმელად ცლი. მერე აქეთ-იქეთ იყურები - ცივი, კამკამა მდინარე, გრძელი, ლამაზად დაკლაკნილი ხეობა; აიხედავ ზემოთ და ძველი ციხესიმაგრის თავზე არწივი ირაოს კრავს... ხუჭავ თვალებს და გესმის ზღაპრული, ჯადოსნური მუსიკა - თავს იქნევ, უცებ ახელ თვალებს და... ხვდები, რომ ეს მუსიკა თვით მდინარის ჩუხჩუხი, ჩიტების ჭიკჭიკი, ფერდობზე შეფენილი კრავების კიკინი... და ამ ყველაფერს დამატებული სიმშვიდე და იდუმალება ყოფილა... შემდეგ სადღეგრძელოს, შენ წარმოიდგინე და შენი ქვეყნისას, მისი მთა-ბარისას ამბობ... მერე ჩუმდები და უკვე თვალებგახელილი, ერთ წერტილს მიშტერებული ისევ იმ ღვთაებრივ მუსიკაში იძირები. ღამდება. იძინებ. თენდება. ჩიტები გაღვიძებენ. იშმუშნები, თვალებს ახელ და თვალებში უყურებ მზეს - მზეს, რომელიც თვალებს არ გჭრის...
არა რა, გადადი ასფალტიდან, გადადი!
ბუნებაში ხეტიალში რა ყრია? კი არ ყრია, ძევს და თანაც უამრავი რამ...

ორჯერ მაგარია!

popins · Post by **popins** » 12 ივლ 2008, 21:19

გვალდა

შენ რა გითხარი..გული გამისკდა:))))))))

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS