
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
Moderators: Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
amindi moqmedebs
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
აქაოდა ოქროსმედალოსნები ვააართო და არ გვკადრულობენ კაცოოო

კარგები ხართ ორივე...ნუ რა ვიცი, გუგულები არაო და კოდალებო თქვენა


კარგები ხართ ორივე...ნუ რა ვიცი, გუგულები არაო და კოდალებო თქვენა

amindi moqmedebs
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II

ჟანაჩკა, მართლაც საოცარი ქალბატონი....ნუ არ ვიცი, აღფრთოვანებული ვარ მისით...ძალიან საინტერესო და ბუნებით კარაველი ადამიანია ჩემის აზრით...
amindi moqmedebs
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
ტყის მარწყვის კრეფით ნასიამოვნებნი მდინარეზე ჩავედით, რომ გაგვერეცხა და გემრიელად მიგვერთვა ჩვენი მოსავალი
ჰოდააა ამ დროს პაპარაცები ხომ არ მოგასვენებენ....თევზაობიდან დაბრუნებულმა მირანდების მამამ "ჩაგვაკარტოჩკააააა " :*)




ჰოდააა ამ დროს პაპარაცები ხომ არ მოგასვენებენ....თევზაობიდან დაბრუნებულმა მირანდების მამამ "ჩაგვაკარტოჩკააააა " :*)



amindi moqmedebs
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
თევზაობის კადრებიიი,
photoes by Merabiii



ლუკაჩო, ჩემი პატარა და უსაყვარლესი მეგობარი, ახლად დაჭერილ და შემწვარ თევზუკებთან ერთად

photoes by Merabiii



ლუკაჩო, ჩემი პატარა და უსაყვარლესი მეგობარი, ახლად დაჭერილ და შემწვარ თევზუკებთან ერთად

amindi moqmedebs
-
- მაწანწალა
- Posts: 642
- Joined: 31 ოქტ 2007, 14:09
- Location: tbilisi
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
amindi moqmedebs
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
ჩემი ფისუნია ყველაზე ლამაზია!
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
ჩემი ფისუნია ყველაზე ლამაზია!
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
ძალიან სასაცილო სურათია
პირველი რაც სახლში მისვლისას უთქვამს მე სამარხვო პიცა ვჭამეო



მნირანდა მართლა ტყის ფერია ხარ.


დელ თევზს რო კოცნი



ნიკუშანიკუშა გეტყობა მომავალი იურისტი, რომ ხარ უმაგრესი
დეტექტიურ-შპიონური რეპორტაჟია


Last edited by Chiamaya on 30 ივნ 2009, 12:15, edited 2 times in total.
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
marita 777
Chiamaya
miau

მართლა უმაგრესი ბავშვია. გიორგის შუათანა ძმა - საბა.უსაყვარლესი და უუუმაგრესი ადამიანი...პატარა კაცი, რომელიც ძალიან შეგვიყვარდა ყველაააას
აი, მაგაზე ვწერდი, სიმღერაზე ხვეწნა არ სჭირდებოდა-მეთქი. მართლა მაგარი ადამიანია.ცირუკა, უუუმაგრესი ადამიანი....სულ რომ კვდებოდე მაინც მოგიყვანს ხასიათზეეეეეეე
ამ ქალით - მისი ენერგიულობით, სიცოცხლის ხალისით მეც გაოცებული ვარ. სულითაც მართლა კარაველია, მაგრამ, მარიტა, არ იცი, კარავზე სიგარეტიანი ფოტოები რომ აკრძალულია?ჟანაჩკა, მართლაც საოცარი ქალბატონი....ნუ არ ვიცი, აღფრთოვანებული ვარ მისით...ძალიან საინტერესო და ბუნებით კარაველი ადამიანია ჩემის აზრით...


ეგ მეთევზე ძალიან კარგი კაცია. საჩვენო კაცია - კარაველი. მაგაზე ვწერდი და კიდევ ამაზე -თევზაობის კადრებიიი,
სამშობლო შიგნიდან სტკივათ და არა გარედან-მეთქი.მაგარი ვინმე
ლუკა ახლა უფრო გაშინაურებული იყო და უფრო - ბუნებრივი, ვიდრე - ძეგვში. მაშინ ცოტა დაძაბულივით იყო უცხო საზოგადოებაში. ახლა ნამდვილ მოლაშქრესავით იქცეოდა.ლუკაჩო, ჩემი პატარა და უსაყვარლესი მეგობარი,
Chiamaya
პირველი რაც სახლში მისვლისას უთქვამს მე სამარხვო პიცა ვჭამეო დანარჩენი არაფერი მკითხოთ ძალიან დაღლილი ვარ ხვალ მოგიყვებით ყველაფერსო.



miau
მოკლედ, მშობლების ლაშქრობაში რას აღარ ნახავ.მამდლობა chyamaia-ს საამური ცხოვრებისათვის


ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
guruli

შენ 2-3 წლამდელთა ლაშქრობა მოაწყვე და მერე ნახე...მოკლედ, მშობლების ლაშქრობაში რას აღარ ნახავ.

ჩემი ფისუნია ყველაზე ლამაზია!
ავენისი-2009 - მშობელთა ლაშქრობა II
ე.ი. ძალიან გული მწყდებოდა, რომ ვერ ვახერხებდი ამ გასვლაში მონაწილეობას. ქუთაისში ვიყავი და თბილისში მხოლოდ შუადღის 12 საათისთვის ჩამოვიდოდი. ამ დროისთვის კი ამ გასვლის მონაწილენი უკვე ავენისში (ან ანანურში მაინც) იქნებოდნენ. ასე, რომ შევეგუე იმ აზრს, რომ მე ავენისში ვერ მივდიოდი.
წინა ღამით გურულს ვესაუბრე და ვუთხარი, რომ ჩემი ძმა, მირიანი აპირებდა მათთან ერთად წასვლას და გაკვრით ვუთხარი, რომ 12 საათზე მეც კი ვიქნები თბილისში, მაგრამ მაგ დროს თქვენ უკვე ადგილზე იქნებით ჩასულები თქო.. გურული მპასუხობს - ერთი ფორუმელი აპირებს 12 საათისთვის თბილისიდან წამოსვლას და იქნებ მას წამოყვეო ... მააააააგრამ, მისი ტელეფონის ნომერი არ იცოდაააააა...
მეორე დღეს გურული (სხვებისგან მალულად, უფრო სწორად მიზეზის არ გამხელით) ცდილობდა გაეგო იმ ფორუმელის ნომერი, მაგრამ 12-ის ნახევრამდე უშედეგოდ.... 12-ის ნახევარზე მე უკვე იმ ადგილს ვუახლოვდებოდი (ოღონდ მოპირისპირე მხარეს), სადაც სტეფანწმინდა აწერია და გზატკეცილიდან გადასახვევია. მე უკვე ხელიც კი მაქვს ჩაქნეული, რომ რამე გამოვა, იმიტომ, რომ უკვე მგონია ესენი ავენისში არიან და ამ დროს მირეკავს მამაჩემი:
- ჩახვედი უკვე თბილისში?
- არა, მა, მაგრამ უკვე მალე ჩავალ. თქვენ სად ხართ?
- ჩვენ ანაურში ვართ ახლა.
- მართლა? ჯერ ისევ ანანურში ხართ? და რამდენი ხანი დარჩებით მანდ?
- რავი, ალბათ მაქსიმუმ ნახევარი საათი და მერე უკვე წავალთ...
- (რამე რომ არ ეეჭვა, სხვა რამეზე გადავიტანე საუბარი) კარგია მანდ? მოგწონს?
- აბა რააა?!
- ჰო, აბა რააა
მოკლედ... ფოტოაპარატი, ფული და მობილური ავიღე და ჩემს თანამშრომელს ვეუბნები - მე გზატკეცილზე უნდა ჩამოვიდე, გადასახვევთან... ჩანთებს შენ გაგატან-თქო... კარგიო
მოკლედ... ჩამოვედი ამ გზატკეცილზე, გადავჭერი იგი და შესახვევთან დავდექი...
ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო - ერთ მანქანას გავყევი დუშეთის გადასახვევამდე, მერე ცოტა ფეხით ვიარე, მერე ავტობუსს ჟინვალამდე და მერე კიდევ ერთ მანქანას ანანურამდე (ანანურის მიძინების ეკლესიიდან დაახლოებით 1 კილომეტრში). საოცარი დამთხვევა ის იყო, რომ სადაც გურული მელოდა, სწორედ იქ მიდიოდა (ერთ-ერთის სახლი იყო იქ) მანქანაც... მათი თავი ნამდვილად ღმერთმა გამომიგზავნა, რადგანაც ჟინვალიდან ანანურამდე საკმაოდ დიდხანს ისე ვიარე ფეხით, რომ მანქანას საერთოდ არც კი გამოუვლია... ამ მანქანამ კი საიდანღაც ამოუხვია და გაჩერდა.. დამიცადეს სანამ იმ ადგილამდე მივიდოდი და მკითხეს საით მიდიხარ, წაგიყვანთო...
გურული ზედ გზაზე მელოდა... დანარჩენები კი ქვემოთ იყვნენ ჩასულები და პატარა, შემოღობილ სტადიონზე თამაშობდნენ... მე რომ მივედი ბომბობანას თამაშობდნენ, მანამდე კი თურმე წრეში ბურთი, ფრენბრურთი, ხელბურთი და ცოტა კალათბურთიც უთამაშიათ


წინა ღამით გურულს ვესაუბრე და ვუთხარი, რომ ჩემი ძმა, მირიანი აპირებდა მათთან ერთად წასვლას და გაკვრით ვუთხარი, რომ 12 საათზე მეც კი ვიქნები თბილისში, მაგრამ მაგ დროს თქვენ უკვე ადგილზე იქნებით ჩასულები თქო.. გურული მპასუხობს - ერთი ფორუმელი აპირებს 12 საათისთვის თბილისიდან წამოსვლას და იქნებ მას წამოყვეო ... მააააააგრამ, მისი ტელეფონის ნომერი არ იცოდაააააა...
მეორე დღეს გურული (სხვებისგან მალულად, უფრო სწორად მიზეზის არ გამხელით) ცდილობდა გაეგო იმ ფორუმელის ნომერი, მაგრამ 12-ის ნახევრამდე უშედეგოდ.... 12-ის ნახევარზე მე უკვე იმ ადგილს ვუახლოვდებოდი (ოღონდ მოპირისპირე მხარეს), სადაც სტეფანწმინდა აწერია და გზატკეცილიდან გადასახვევია. მე უკვე ხელიც კი მაქვს ჩაქნეული, რომ რამე გამოვა, იმიტომ, რომ უკვე მგონია ესენი ავენისში არიან და ამ დროს მირეკავს მამაჩემი:
- ჩახვედი უკვე თბილისში?
- არა, მა, მაგრამ უკვე მალე ჩავალ. თქვენ სად ხართ?
- ჩვენ ანაურში ვართ ახლა.
- მართლა? ჯერ ისევ ანანურში ხართ? და რამდენი ხანი დარჩებით მანდ?
- რავი, ალბათ მაქსიმუმ ნახევარი საათი და მერე უკვე წავალთ...
- (რამე რომ არ ეეჭვა, სხვა რამეზე გადავიტანე საუბარი) კარგია მანდ? მოგწონს?
- აბა რააა?!
- ჰო, აბა რააა

მოკლედ... ფოტოაპარატი, ფული და მობილური ავიღე და ჩემს თანამშრომელს ვეუბნები - მე გზატკეცილზე უნდა ჩამოვიდე, გადასახვევთან... ჩანთებს შენ გაგატან-თქო... კარგიო

მოკლედ... ჩამოვედი ამ გზატკეცილზე, გადავჭერი იგი და შესახვევთან დავდექი...
ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო - ერთ მანქანას გავყევი დუშეთის გადასახვევამდე, მერე ცოტა ფეხით ვიარე, მერე ავტობუსს ჟინვალამდე და მერე კიდევ ერთ მანქანას ანანურამდე (ანანურის მიძინების ეკლესიიდან დაახლოებით 1 კილომეტრში). საოცარი დამთხვევა ის იყო, რომ სადაც გურული მელოდა, სწორედ იქ მიდიოდა (ერთ-ერთის სახლი იყო იქ) მანქანაც... მათი თავი ნამდვილად ღმერთმა გამომიგზავნა, რადგანაც ჟინვალიდან ანანურამდე საკმაოდ დიდხანს ისე ვიარე ფეხით, რომ მანქანას საერთოდ არც კი გამოუვლია... ამ მანქანამ კი საიდანღაც ამოუხვია და გაჩერდა.. დამიცადეს სანამ იმ ადგილამდე მივიდოდი და მკითხეს საით მიდიხარ, წაგიყვანთო...
გურული ზედ გზაზე მელოდა... დანარჩენები კი ქვემოთ იყვნენ ჩასულები და პატარა, შემოღობილ სტადიონზე თამაშობდნენ... მე რომ მივედი ბომბობანას თამაშობდნენ, მანამდე კი თურმე წრეში ბურთი, ფრენბრურთი, ხელბურთი და ცოტა კალათბურთიც უთამაშიათ


