ოქროსფერი ასპინძა - სარო და ხიზაბავრა 21-22 მარტი 2009

Tamusia · Post by **Tamusia** » 23 მარ 2009, 21:25

საოცარი უშუალობით არის მოთხრობილი.

მართლა მგონია, რომ კარვი. გე-ს ლაშქრობების დოკუმენტური წიგნის გამოცემა მკითხველისთვის უინტერესო არ იქნება. თან, აბა წარმოიდგინეთ, თავისი სურათებით. ისე ერთი კარგი ჟურნალი რომ გვქონდეს, რა მაგარი იქნებოდააა

Tamusia · Post by **Tamusia** » 23 მარ 2009, 21:26

საოცარი უშუალობით არის მოთხრობილი.

მართლა მგონია, რომ კარვი. გე-ს ლაშქრობების დოკუმენტური წიგნის გამოცემა მკითხველისთვის უინტერესო არ იქნება. თან, აბა წარმოიდგინეთ, თავისი სურათებით. ისე ერთი კარგი ჟურნალი რომ გვქონდეს, რა მაგარი იქნებოდააა

იქით ამბები, აქეთ შემეცნება... არცთუ ურიგო უნდა იყოს

Truli · Post by **Truli** » 23 მარ 2009, 22:11

გადავწყვიტე ჯერ დავწერო, მერე კი მე, არჩილი და ანდრო ფოტოებს გადაწევთ.

საროს ეკლესიასთან ვიპოვეთ ჩვენი საწყალი ბატები. მივიღეთ სასარგებლო რჩევები ადგილობრივებისგან და ეკლესიის წინ მყუდრო ნანგრევებში დავბანაკდით. ადგილებით იმდენად მოვიხიბლედ, რომ დასვენებაზე და ჭამაზე არც კი გვიფიქრია, მაშინვე გავიფანტეთ... თუმცა არა, ძილისგუდა წივწივამ დაიძინა.
ჩვენ კი ნანგრევებზე ფრთხილად დავაბიჯებდით, ოქროფერ ქვებს ნაზად ვეფერებოდით, სურათებს ვიღებდით... აღფრთოვანებისგან ენები წაგვერთვა.. ოქოს მიწაზე ოქროს ციკლოპური ლოდები საოცარი სანახაობა იყო...
ამინდი იცვლებოდა, ცაზე ღრუბლები იყრებოდა და ცოტა ხნით დაგვათოვა კიდეც. ესეც საოცრება იყო, ნაწილობრივ მოწმენდილი ციდან ასეთი ფანტელები გადმოცვენილი ჯერ არ მენახა. თბილი მიწა ფანტელებს წყლის წვეთებად აქცევდა და მაშინვე ისრუტავდა.
წავედით ჩანჩქერებისკენაც... საოცარი იყო, ოქროსფერ კლდეზე მოდიოდა მდორე ღელე და რამდენიმე ათეული მეტრის სიმაღლიდან ეშვებოდა ქვემოთ, უფსკრულში, სადაც კიდევ რამდენიმე ჩანჩქერს ჰქმნიდა.
მე არჩილი და ალექსი ამ საოცრებით ტკბობით ვერ ვძღებოდით, ყველა მხრიდან სურათებს ვიღებდით, დაბბერილმა სიომ კი ჩანჩქერის წვეთები ჩვენ მოგვასხა უხვად.
დამბრეც ფერდობებზე საკმაოდ ვიფოფხლიალეთ, რასაც არჩლი კინაღამ შეეწირა...
მატყუარაა კლდეები... უსაფრთხოების ილუზიას ქმნის, ისეთი თბილია, ისეთო ლამაზი, მაგრამ ვერაგი თუ ფეხი ერთხელ დაგიცდა სამუდამოდ ამ მიცის ნაწილად იქცევი... შესაძლოა ბევრი ადამიანის სული აქვს ამ კლდეებს შთანთქული და ამიტომაა ასეთი თბილი?
ბანაკში მშივრები დავბრუნდით. ქსოვრელმა ახლაც კულინარობას მიყო ხელი და მარხულებს ბარდით გაუმასპინძლდა.

z g a r b i · Post by **z g a r b i** » 23 მარ 2009, 23:11

როგორ მშურდა თქვენი

კარგები ხართ

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 23 მარ 2009, 23:32

მატარებელში მესხეთის რუკას ვარჩევდით

წივწივა უძილობას არ უჩიოდა, მომენტალურად გადავიდა მეოთხე განზომილებაში

ქსოვრელი ხან ძილს ებრძოდა და ხანაც უძილობას

ტრული თვისუფალი ადამიანია, უნდა - დაიძIნებს, უნდა - არ დაიძინებს, თუ მოუნდა და სიზმრებში სიზმარ-სტოპით წავა

საერთო ვაგონით მოგზაურობა კი ცალკე თემაა ნამდვილად. პირველი უცნაურობა შესავლელშივე შეგვხვდა. არ ვიცი რატომ, შეიძლება იმიტომ, რომ საერთო ვაგონით არ მიმგზავრია არასდროს, ან იმიტომ, რომ ჯიუტად მგონია, საქართველო ოცდამეერთე თუ არა მეოცე საუკუნის მიწურულში მაინცაა, არ ვიცი, მაგრამ ბილეთებზე ადგილის ნუმერაცია სრულიად სერიოზულად აღვიქვი.

ჩვენს ადგილას უცხო ქალბატონები ისხდნენ, მივუგე, ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ თქვენ ჩვენს ადგილას ბრძანდებით მეთქი, მათ კი ჩემი ნათქვამი სასაცილოდ არ ეყოთ, რა ადგილი, რის ადგილიო, რა ნომერი, რის ნომერიო...

გავბრაზდი და გულში დაქადნებით გამცილებელისაკენ გავვარდი, ჩვენს ადგილას სხვები სხედან მეთქი ვუთხარი და მოვითხოვე ჩვენი მგზავრული უფლებების დაცვა, გამცილებელს იმდენად ჩინურად მოეჩვენა ჩემი ნათქვამი, რომ გაღიმებითაც კი არ გაუღიმია, სადაც ადგილს იპოვნით, იქ მოკალათდითო.

ჩვენც ასე, ჯახირ-ჯახირით მოვიზ-მოვიძიეთ ჩვენი ადგილები და განვესვენეთ...

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 23 მარ 2009, 23:48

მე და ტრული

მე და ანდრო ხაშურში სუფთა ჰაერის ჩასაყლაპად

მე და ტრული ჰაერის ჩასაყლაპად

რა ხდება ხოლმე საერთო ვაგონში?

საერთო ვაგონი ცალკე სამყაროსავითაა... საუბრები, დიალოგები, სიცილი, მობილურზე ხმამაღლა მუსიკის მოსმენა, ერთმანეთის მოურიდებლობა, თუმცა... უცნაური ერთიანობაც... ნებისმიერი ჩამსვლელი ყველას ემშვიდობება, თითქოს მთლად ბიძაშვილი თუ არა, ახლობელი მაინცაა...

ანდრო ცოტა მოშორებით მოკალათდა და აღსარებაც კი ჩაიბარა ლამის, ვიღაც მეზობელი ბიძია სათების განმავლობაში საკუთარ გულს უშლიდა, ქსოვრელი თავისთვის იყო მეზობელ თაროზე, ყურსასმენების სამყაროში ჩაძირული მატარებელს მხოლოდ სურნელით თუ იგრძნობდა, წივწივაც თავისთვის იწვა და სულ არ ადარდებდა, სად იყო და რა ხდებოდა, მეცხრე სიზმარში ტრიალებდა...

მე და ტრულის უფრო სხვა განგება დაგვტრიალებდა თავს, ერთმანეთთან ლაპარაკით რომ გული ვიჯერეთ, გვინდოდა თუ არ გვინდოდა სხვების დაკვირვებაზე გადავედით, ზოგი რამ ტრულიმაც მოყვა ზემოთ, საინტერესო მეზობლები გვყავდა და უფრო დიდი სიამოვნებითაც გავიხსენებდი მათ, რომ არა ის წყეული რუსული სიმღერები, მართალი გითხრათ, მთელი საუკუნეები რომ გვებრძოდნენ რუსები, არც მაგის გამო მომდომებია მათი დახოცვა, აგვისტოს მოვლენებმა რომ ძირი გამოგვთხარეს, მათი დახოცვა არც მაშინ მომდომებია, ბოლო პერიოდშიც რომ თითს გვიტრიალებდნენ ცხვირწინ, მაშინაც კი არ მომდომებია, მაგრამ... ეს რა იყო, რას გვასმენინებდნენ, ან საკუთარ თავს რას ერჩოდნენ ეს მგზავრები ან ჩვენ... არ ვიცი, იმ დროს რომ იარაღი მოეცათ და შესაძლებლობა მთელი რუსები გადამეხვრიტა, ნამდვილად არ დავზოგავდი არცერთს, იმ სიმღერების გადამკიდე...

ამ სიმღერ-სიმღერით მოვიარეთ მთელი ღამე... ხაშურში ჩასუნთქულ სუფთა ჰაერს გზაში ვზოგავდით, ქსოვრელს ალბათ სურნელის გამო მოჩვენებები დაემართა, ხან ავტომობილს ეძებდა, ხან თოვლს, ხანაც ავტომობილს თოვლით...

ახლა... წარმოიდგინეთ თქვენ, როგორ ვართ ხუთი ადამიანი მატარებლის კარის მინაზე ცხვირმიჭეჭყილები, როგორ ვეძებთ მანაქნას, თოვლს ან თოვლიან მანქანას წვიმიან ბორჯომში...

მოკლედ...

იმ ღამეს ჩვენ თივლი ვერ ვნახეთ...

ცოტა წავთვლიმეთ და ახალციხის გაჩერებაზე, უძინრები, მაგრამ მაინც გამოუფხიზლებლები ჩამოვედით...

Truli · Post by **Truli** » 23 მარ 2009, 23:55

ARCHILI
არჩილ... გაღიარებ!!!! ისე წერ რომ რავიცი... მე ხომ შორს უკან მომიტოვე.... ყოჩაღ!!!

Int3lig3nt · Post by **Int3lig3nt** » 24 მარ 2009, 00:00

საღოლ მაგრები ხართ

.

მე ვერ გავბედავდი ამ სიცივეში მანდ წასვლას.

ARCHILI
ტუალეტში ხომ არ შეგიხედავს?

მაგ ვაგონით ფორუმელებმაც ვიმგზავრეთ (მათ შორის ხათახუთინაც იყო) 2007 წელს.

ადგილების ნომრებზე არაფერს ვიტყვი, ისედაც დაწერე უკვე

.

ჰოდა ბოდიშს ვიხდი, ამ თემას რომ "დავაბინძურებ", მარა მაქაური ტუალეტის ფოტო უნდა დავდო

.

ადრე თემაც კი გავხსენი ამასთან დაკავშირებით, ფორუმ.ჯი-ზე.

იქიდან დავაციტირებ:

მე მხოლოდ ორ მაგალითს მოვიყვან:

სველი წერტილი ქინღაი-ტიბეტის მატარებელში:

სველი წერტილი თბილისი-ახალციხის მატარებელში:

სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, ეს სურათი იმ საოცრად აუტანელ სუნს ვერ გადმოსცემს, რაც იქ ტრიალებდა.

pataputina · Post by **pataputina** » 24 მარ 2009, 00:01

Int3lig3nt

ჰხუხ

შმომახსენდა

კი არა და

მაგას რა დამავიწყებს

burdula · Post by **burdula** » 24 მარ 2009, 00:02

Int3lig3nt

არავითარი განსხვავება

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 00:02

Int3lig3nt
მეც ვიყავი მაშინ, ეგ სურათიც მახსოვს.
სუნსაც რა დანმავიწყებს. სწორედ ამიტომ არც მე შემიხედავს იქ და ბიჭებიც გავაფრთხილე. სუნი იმდენად მეტყველი იყო იმხელა მანძილზე რომ ჩემი თქმა არ იყო საჭირო

Int3lig3nt · Post by **Int3lig3nt** » 24 მარ 2009, 00:05

Truli
უი ხოო, შენც იყავი

.
შენ და მაქსს ერთ თაროზე გეძინათ და ერთდროულად რომ ტრიალებდით მარჯვნივ-მარცხნივ

.

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 00:06

Int3lig3nt
მე და სერგის გვეძინა ერთად

)

pataputina · Post by **pataputina** » 24 მარ 2009, 00:11

Truli wrote:Int3lig3nt
მე და სერგის გვეძინა ერთად )

დააავდო სურათი?

კი არა და

მატარებლის სურნელი აგვისტოში მაინც უკეთესი იყო....

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 24 მარ 2009, 00:23

დილაბნელზე ჩავედით ახალციხეში.

სრული სიმშვიდე. სუსხი. ერთადერთი მანქანა სადგურთან, მატარებლის ჩამოვლით დაიმედებული სომეხი კლიენტის მოლოდინში. ჩამოვედით და ასპინძის მიმართულება ვიკითხეთ. ტაქსისტმა მაშინვე მომსახურება შემოგვთავაზა, უარით გავისტუმრეთ. ისე კი შემეცოდა, ვინ იცის, რა მოლოდინებით ელოდა მატარებლით ჩამოსვლას, სადგურში ჩამოსული ორი კინკილა ადამიანი კი წამსვე შთაინთქა სიბნელეში.

ჩვენ შევრჩით მხოლოდ.
ჩვენც უარით გავისტუმრეთ.
ტაქსისტმა გვკითხა, ასპინძამდე ფეხით აპირებთ წასვლასო? სიბნელე კი იყო და სომეხიც შავი, მაგრამ გაკვირვებული თვალები მაინც გამოჩნდა ჩვენს პასუხზე. აიჩეჩა მხრები და გაგვეცალა.

ჩვენც ნელ-ნელა სიარული ვარჩიეთ ყინაში უძრავად დილის დალოდებას. ავიკრიფეთ ჩვენი ჩანთები და წავედით ასპინძის მხარეს. გათენებამდე რამდენიმე კილომეტრი გავიარეთ და როგორც კი რიჟრაჟი შემოიჭრა, საუზმე გადავწყვიტეთ.

გაგიკვირდებათ ალბათ, დილის შვიდ საათზე რა დროს საუზმეაო, მაგრამ ღამით მგზავრობას ერთი თვისება აქვს, დროსა და სოვრცეში გრევს, ჩვენც დილით ისევე ვგრძნობდით თავს, როგორც, ჩვეულებრივ, საღამოს ვართ ხოლმე, ნამუშევრები, ნამგზავრები, ცოტა დაღლილები...

განსაკუთრებით კი მოსალოდნელი ემოციებისაგან...

ჩამოვსხედით და წივწივამაც ჩანთიდან გაზი, ჩაიდანი და კიდევ ბევრი საჭირო რამ გააჩინა სასწაულებრივადაც კი, შეიძლება ითქვას, დილის საუზმეც მივირთვი და ყავაც კი დავაყოლეთ, მართალი გითხრათ.

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS