კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

ბი-ბი-სი ნატოს გენმდივნის სხეფერის კრაკოვულ გამოსვლაზე:
ნატოს კრაკოვულმა სხდომამ დაადასტურა, რომ ის საქართველოს შეიარაღებული ძალების მშენებლობაში დაეხმარება.
მხოლოდ, იარაღს არ მიაწვდის.

GAMARJOBA SAKARTVELO
თუ შეიძლება ძალიან გთხოვ
მე ასე გამოვხატე აზრი და ეს პრინციპში შენი გასარჩევი არ არის
კაი?
და მე რასაც და როგორც მინდა დავწერ და რანაირადაც მინდა გამოვხატავ ჩემს აზრს
ხო
ეგღა გვაკლდა, რომ ერთმანეთს მოვუწოდოთ ვინ სად და როგორ დაწერს

ლ(ი)ამა, უ1ლეასდ, დავაზუსტებ, რომ კი არ მოგიწოდე, ზომიერება გთხოვე და ფორუმის შინაარსი შეგახსენე.
ყველას ჩვენ ჩვენი აზრი გვაქვს, მაგრამ განა ყველაფერი ხმამაღლა ითქმის?
თან, ადგილსაც ჰომ გააჩნია?
სწორედ შენ მოუწოდებ ბევრ კარაველს ოფთოფიქებისგან და არაკარვული წერილებისგან
თავი შეიკავოს და განა, სწორია, შენ იმასვე რომ აკეთებ?

მოდი, ბარემ გკითხავ, ომის დროს ბომბდამშენს შენს თავზე რომ გადაეფრინა, გულხელდაკრეფილი იდგებოდი?
კაცურად თქვი, რა.
სხვა ადამიანის სისუსტეები, მოდი, ვთქვათ, რომ ასე რადიკალურად გასაკილი არ არის, მით უფრო
იმათგან, რომელებიც უფრო მსუბუქ ვითარებაში ბრინჯივით იბნევიან.
თან, გთხოვე, დაფიქრებულიყავი, შენ კი კვლავ ლანძღვას აგრძელებ.
მომკალი და ვერავის ვუწონებ ლანძღვას, თუნდაც, ეს დამსახურებული იყოს.
მე თუ რამე არ მომწონს, ვცდილობ, კორექტულად მაინც გამოვხატო, უკეთეს შემთხვევაში, მსგავსად არ მოვიქცე.
ვფიქრობ, რომ ხელაღებით ლანძღვაზე მეტად, ეს ყოველთვის კგ გამოსავალია

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

GAMARJOBA SAKARTVELO

ეს რაც აღწერე არის ოპტიმისტური სცენარი. მაგრამ ეს არ ნიშნავს ავტომატურად, რომ იგი აღმოჩნდება საბოლოო ჯამში ყველაზე რეალისტური.
ფაქტი ის არის, რომ რუსეთმა ჯერ ვერ მიაღწია თავის მიზნებს, და შენს მიერ ხსენებული "ნაბუკო"-ს თემის წამოწევა არის სწორედ ამის ერთერთი მაგალითი.

ასეთ პირობებში რუსეთმა შეიძლება უარი თქვას მიზანთა ნაწილის მიღწევაზე, შეიძლება კი გაზარდოს ძალისხმევა ამ მიზნების მისაღწევად.
მე არა მგონია, რომ უკეთესი სცენარი არის ერთადერთი შესაძლებელი. ჩვენ შეიძლება ვიმედოვნოთ, რომ მოვლენები უკეთესი სცენარით განვითარდება, მაგრამ ამავე დროს მზად უნდა ვიყოთ უარესისთვისაც.

ის, რომ რუსები ახორციელებენ სერიოზულ სამხედრო მშენებლობას ოკუპირებულ ტერიტორიებზე არის ფაქტი. ამაზე თვალის დახუჭვა არაგონივრულია.

ბევრ რამეში გეთანხმები.
მე, როგორც ბუნებით ოპტიმისტს, დარწმუნებული ვარ, რუსეთი კავკასიაში, მით უფრო, საქართველოში, პოზიციებს ვერ გაიმაგრებს.
ბაზების ძირეულ მშენებლობას, ის, უბრალოდ, ვერ შეძლებს.
რამდენიმე წელიწადში რუსეთს თავს სხვა პრობლემები დაატყდება.
დასავლელ ექსპერტებს თუ დავუჯერებთ, გადამწყვეტი 2010 წელი იქნება, როდესაც რუსეთი
ახალი საბიუჯეტო წლის პირისპირ აღმოჩნდება, როდესაც ვეღარ შეძლებს მრავალი სოციალური პროექტის
დაფინანსებას, ჯარის სათანადოდ შენახვას, მზარდ ჩრდილო კავკსიურ თუ უკრაინლუ პრობლემებთან გამკლავებას.
უფრო მეტიც, კოლუმბიის უნივერსიტეტის 1-1 პროფესორი, რომელიც რუსეთის შიდა საკითხებს კგდ იცნობს,
ამ ქვეყნის ვადამდელ საპრეზიდენტო არჩევნებსაც კი წინასწარმეტყველებს

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

შეცვლას დღეს მართლაც აღარა აქვს დიდი მნიშვნელობა. ახალი მთავრობაც პროდასავლური იქნება, მაგრამ იქნება კი ეს მთავრობა საერთოდ? ანუ სხვა სიტყვებით რომ გითხრა რუსეთს არა იმდენად ხელისუფლების ცვლა აინტერესებს, არამედ უფრო დესტაბილიზაცია.[/quote]

ვფიქრობ, რომ რუსეთი საქართველოში მისთვის სასურველ დესტაბილიზაციასა და სომალიზაციას ვერ შეძლებს.
ჩვენ უკვე საკმაოდ ბევრი გავიარეთ და ვისწავლეთ

[დათო]

GAMARJOBA SAKARTVELO

საკითხავია, საკმარისი ვისწავლეთ თუ არა.

საფრთხის მოგერიების შანსი კი მით უფრო მეტი გაქვს, რაც უფრო ცხადად ხედავ ამ საფრთხეს მთელი მისი სიმძიმით.
ბაზებს რაც შეეხება, რუსებს უკვე აქვთ ძალიან ბევრი რამ მოწყობილი საქართველოს ტერიტორიაზე და პროცესი გრძელდება.

[Wanderer]

kotetbeli

პრეზიდენტი და ოპოზიცია და ასე შემდეგ არაფერ შუაშია რა, ხალხს უჭირს ფასეულობებში, იდეოლოგიაში, კომპლექსში გადასულ ტრადიციების გაუაზრებლობაში, ერთმანეთის დაუნდობლობაში და მაქსიმალისტობაში, საუცხოოს კომპლექსების დაუძლევლობაში, რაიმე პრობლემის და შრომის ერთმანეთისადმი გადაბრალება-გადავალებაში, უპასუხისმგებლობაში... რამდენად გასაკვირი არ უნდა იყოს, ყველაფერი ამის ,,ვაქცინა" კარგი სასკოლო განათლებაა, რომელიც ყველაზე კარგ ბიძგს აძლევს ადამიანს სწორი კალაპოტისთვის. ეროვნულ ჭურჭელზე დაფასოებული უახლესი თანამედროვე მეთოდოლოგია, აი ესაა საშველი.

+1

ხე მიწიდან ამოდის და არა ციდან.

დათო

საფრთხის მოგერიების შანსი კი მით უფრო მეტი გაქვს, რაც უფრო ცხადად ხედავ ამ საფრთხეს მთელი მისი სიმძიმით.

კი, მაგრამ აქ მე ერთ პრობლემას შევეჯახე რომ მძიმე მდგომარეობის სრული სურათის დახატვა ხშირად უფრო შიშს და პრობლემებისგან გაქცევის სურვილს ბადებს, ვიდრე მომზადებას ამ პრობლემების დასაძლევად... თუმცა ეს კიდევ სხვა პრობლემაა...


GAMARJOBA SAKARTVELO

ომის დროს ბომბდამშენს შენს თავზე რომ გადაეფრინა, გულხელდაკრეფილი იდგებოდი? კაცურად თქვი, რა.

პატარაზე ჩაგერთვებით და გიპასუხებ ნაწილობრივ, რომ ლამას ალბათ შეეძლო თავისი მამაცი გულმკერდი შეეშვირა ბომბბისათვის, მაგრამ პრეზიდენტს ჩემი აზრით არ ჰქონდა ამის უფლება. პრეზიდენტი მარტო თავის თავზე არ არის პასუხისმგებელი და ამით ის დამატებით პრობლემებს შეუქმნიდა ქვეყანას...

მომკალი და ვერავის ვუწონებ ლანძღვას, თუნდაც, ეს დამსახურებული იყოს.
მე თუ რამე არ მომწონს, ვცდილობ, კორექტულად მაინც გამოვხატო, უკეთეს შემთხვევაში, მსგავსად არ მოვიქცე.
ვფიქრობ, რომ ხელაღებით ლანძღვაზე მეტად, ეს ყოველთვის კგ გამოსავალია

გაიხარე. რაც დრო გადის სულ უფრო და უფრო ვრწმუნდები რომ ეგ მასეა.

მე, როგორც ბუნებით ოპტიმისტს, დარწმუნებული ვარ, რუსეთი კავკასიაში, მით უფრო, საქართველოში, პოზიციებს ვერ გაიმაგრებს.

ვფიქრობ, რომ რუსეთი საქართველოში მისთვის სასურველ დესტაბილიზაციასა და სომალიზაციას ვერ შეძლებს.

კიდევ ერთხელ გაიხარე. მიუხედავად მდგომარეობის სიმძიმისა, რაზედაც მეც დავწერე და დათომაც(სრულიად კორექტულად) მეც ასეთი გამოუსწორებელი ოპტიმისტი ვარ და საფუძველიც მაქვს ვიფიქრო, რომ რუსეთი საქართველოში ვერ იბოგინებს დიდხანს.

[ARCHILI]

რამდენადაც, ჯერჯერობით, თავისუფალ და დემოკრატიული პრინციპებისაკენ მიმავალ ქვეყანაში ვცხოვრობთ (ნიუმეფეების მოსვლამდე ), ამდენად, აზრისა და ქცევის გამოხატულება დაცულია, ვისაც უნდა, სადაც უნდა, როცა უნდა და როგორც უნდა, ისე გამოხატავს საკუთარ აზრს...

ასე, რომ, ლამა იქნება, არჩილი, პეტრე თუ პავლე, როგორც უნდა საკუთარ პოზიციას ისე გამოხატავს, არანაირი უფლება სხვას არავის აქვს, რომ ამის უფლება შეზღუდოს...

ეგ ერთი, მეორეც, "ლანძღვა-გინებას" რაც შეეხება, ეს შეფასებითი ტერმინებია და ყოველთვის სადაოა მისი სტატუსური მინიჭება, ამის გამო, ეს შეფასება, ძირითად შემთხვევაში სუბიექტურია, არსებობს გავრცელებული ნორმები, მაგალითად, მასობრივი სუბიექტივიზმი, რაც ე.წ. საზოგადოებრივ სტანდარტებს ქმნის და საზოგადოებრივი შეხედულება, ადამიანის ესა თუ ის შეფასება არის თუ არა "ლანძღვა-გინება", ამგვარად ყალიბდება. ამას გარდა, ანალოგიური ტიპის შეფასება, როგორც ნორმა, ცვლადია დროსა და სივრცეში.

ინდივიდს ამ ნორმების დაცვას მხოლოდ მასობრივი ცნობიერება ავალდებულებს და არა ადამიანის უფლება, მოუძებნოს ასეთივე, თუნდაც განსხვავებული ფორმის შეფასება საკუთარი ინტერესის საგანს ან ობიექტს.

ძალიან მარტივად რომ ვთქვა, მე ვიქნები თუ სხვა, ვიზეც მინდა და როგორც მინდა ისე გამოვხატავ საკუთარ აზრს, მითუმეტეს საჯაროდ. მე ამ უფლებით დაცული ვარ. ასევე დაცულია უფლებით ისიც, ვიზეც მივმართავ ამ შეფასებას, მაგალითად, ლამას შემთხვევაში, პრეზიდენტს შეუძლია უჩივლოს კახას სასამართლოში მორალური ზიანისათვის და აღძრას მასზე საქმე. ამის მიუხედავად, თუ კახას, სათანადო ფინანსები გააჩნდება, რომელიც ამ ჯარიმების გადახდას გაუმკლავდება, მას ყოველთვის შეუძლია სწორედ ასე ან კიდევ უფრო უხეშადაც კი მოიხსენიოს თავისი მიზნობრივი ობიექტი.

ამიტომ, მოწოდებები, ლამა არ გაქვს უფლება ასე ილაპარაკოო, არ არის სწორი. მოწოდება, ზოგადადაც არასწორი ფორმაა, შეიძლება ადამიანს გაუზიარო, "ხომ არ ჯობდას" პრინციპით... სხვა შემთხვევაში, ის, ვისაც "მოუწოდებ კორექტულობისაკენ", როგორც წესი, ასეთ ქცევაზე მეტად ღიზიანდება, ამიტომ, აგვარი მოწოდებები, როგორც წესი, შედეგზე ორიენტირებული არაა...

ასე, რომ... ერთი მხრივ, გვაქვს უფლება, როგორც გვინდა, ისე გამოვხატოთ საკუთარი შეხედულება, მეორე მხრივ, უფლება აქვს იმასაც, ვის შესახებაც გამოვხატავთ აზრს, შესაბამისი ღონისძიება გაატაროს ჩვენს მიმართ და კიდევ მეტიც, სრულიად სხვას, ვისაც ამ კომუნიკაციაში არაფერი ესაქმება და მხოლოდ პროცესის მაყურებელია, მასაც კი აქვს უფლება და ეს უფლება მისი შეფასებაშის უფლებაა, ოღონდ არა ამკრძალველი შინაარსით...

ეგებ გავერკვეთ ამაში, ერთხელ და საბოლოოდ... და მერე ერთმანეთის ქცევებზე ასე არ ქნა, იმის უფლება არა გაქვსო, აღარ გავაკეთოთ კომენტარები...



ვოტ...



"პახმელიაზეც" გამოვედი...

[lama]

მოდი, ბარემ გკითხავ, ომის დროს ბომბდამშენს შენს თავზე რომ გადაეფრინა, გულხელდაკრეფილი იდგებოდი?
კაცურად თქვი, რა.

სამწუხაროა, ჩემო ძმაო, რომ ვერ წაიკითხე ის რაც მე მეწერა

სხვანაირად რომ ყოფილიყო ანუ რომ გაგეგო ჩემი ნათქვამი ამ კითხვას აღარ დასვამდი

მაგრამ არაუშავს

კი არა და

გააზრებული კითხვა მე არ გამივლია სკოლაში და არც შენ არ გაგივლია???

ერთნაირები ვართ და ამიტომ ვმეგობრობთ

[ARCHILI]

მოდი, ბარემ გკითხავ, ომის დროს ბომბდამშენს შენს თავზე რომ გადაეფრინა, გულხელდაკრეფილი იდგებოდი?
კაცურად თქვი, რა.

ლამა "დამსეტყვე ცაოს" წაუკითხავდა და ბომბდამშენები ისე გაბრუნდებოდნენ უკან, აქეთ აღარასდროს მოტრიალდებოდნენ...

[lama]

მოდი, ბარემ გკითხავ, ომის დროს ბომბდამშენს შენს თავზე რომ გადაეფრინა, გულხელდაკრეფილი იდგებოდი?
კაცურად თქვი, რა.

ლამა "დამსეტყვე ცაოს" წაუკითხავდა და ბომბდამშენები ისე გაბრუნდებოდნენ უკან, აქეთ აღარასდროს მოტრიალდებოდნენ...

ხო და შენც ვერ გაიგე რაც მე ვთქვი


ეეეეეეეეეეეჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰ

ამ სვანებს ვერ გვიგებენ

[ARCHILI]

ხო და შენც ვერ გაიგე რაც მე ვთქვი


ეეეეეეეეეეეჰჰჰჰჰჰჰჰჰჰ

ამ სვანებს ვერ გვიგებენ

რაო???

რა თქვი???

[lama]

ARCHILI
ეეეეეეეეეეეეეეეეეეჰ

[ARCHILI]

ნატო უკრაინის გაწევრიანების შესაძლებლობის შენარჩუნებაზე მსჯელობს

"ჯერალდ ტრიბუნი"
20 თებერვალი 2009

მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთი ოპონირებას უწევს ალიანსის შეჭრას იმ ქვეყნებში, რომლებსაც მოსკოვი თავისი ისტორიული გავლენის სფეროებად მიიჩნევს, ნატოს თავდაცვის მინისტრები პარასკევს უკრაინის გაწევრიანების შესაძლებლობებს განიხილავდნენ.

გენერალურმა მდივანმა იაპ დე ჰოოპ სხეფერმა განაცხადა, რომ ნატო კვლავ უერთგულებს თავის ლავდებულებებს უკრაინის წინაშე და დაეხმარება მას თავდაცვისა და უსაფრთხოების სტრუქტურებში ”ყოვლისმომცველი რეფორმების” ჩატარებაში. მან მიანიშნა, რომ ალიანსი ისევ განიხილავს უკრაინის ალიანსში მიღების გზებს.

უკრაინის თავდაცვის მინისტრს, იური იეხანუროვსა და ალიანსის 26 წევრი ქვეყნის მინისტრების დახურულ კარს მიღმა შეხვედრის დაწყების წინ, დე ჰოოპ სხეფერმა განაცხადა, რომ ნატოს ხელმძღვანელობა განიხილავს ”გზებს, რომელთა მეშვეობითაც ალიანსი შეძლებს დაეხმაროს ნატოში გასაწევრიანებლად მომზადებისთვის” უკრაინას.

გასული წლის სამიტზე რუმინეთში, ნატოს ლიდერებმა გადაწყვიტეს საქართველოსა და უკრაინისთვის შეეთავაზებინათ ე.წ. გაწევრაინების სამოქმედო გეგმა” ალიანსში მისაღებად მათი მომზადებისთვის.

მაგრამ მას შემდეგ, რაც რუსეთის პროტესტს წააწყდნენ და რუსულ-ქართული აგვისტოს ომის ფონზე, ნატომ ორი ყოფილი საბჭოთა ქვეყნისთვის დასახული გეგმა შეაჩერა.

თუმცა ნატომ გადაწყვიტა გაეფართოვებინა სამხედრო და პოლიტიკური თანამშრომლობა და დახმარებოდა ამ ქვეყნებს მათი მიზნების მიღწევასა და ნატოში საბოლოოდ ინტეგრაციისათვის.

შეხვედრამდე გერმანიის თავდაცვის მინისტრმა უკრაინისა და საქართველოს მზადყოფნასთან დაკავშირებით ეჭვი გამოთქვა.

”მოცემულ მომენტში მე ვერ ვხედავ იმის პირობას, რომ, მაგალითად გაწევრიანების სამოქმედო გეგმა დავიწყოთ” უკრაინისა და საქართველოსთვის, განაცხადა ფრანც ჯოზეფ იანგმა.

მინისტრები ალიანსის რეფორმირებაზეც იმსჯელებენ. ნატოს აკრიტიკებენ იმის გამო, რომ დაკარგა რელევანტობა მსოფლიოში, რომელიც საგრძნობლად განსხვავდება მეორე მსოფლიო ომის შემდგომი და ”ცივი ომის” რეალობისგან. სწორედ ამ წარსულმა რეალობამ განაპირობა ალიანსის შექმნა 60 წლის წინ.

იმისთვის, რომ რელევანტობა შეინარჩუნოს, დე ჰოოპ სხეფერმა ყველას ახალი ”სტრატეგიული კონცეფრციის” შექმნისკენ მოუწოდა. ეს კონცეპცია უნდა დაეხმაროს ნატოს 21-ე საუკუნის ისეთი საფრთხეების გამკლავებაში, როგორიცაა: ტერორიზმი, კლიმატის ცვლილება და კიბერშეტევები.

საქართველოსა და უკრაინასთან დაკავშირებულ მოლაპარაკებებამდე ერთი დღით ადრე აშშ-ს თავდაცვის მდივანი რობერტ გეითსი ვაშინგტონსა და მოსკოვს შორის არსებული დაძაბულობის ცენტრალურ საკითხებს და ობამას ადმინისტრაციის იმ მცდელობებს შეეხო, რომელთა მიზანია მოსკოვთან ურთიერთობების გაუმჯობესება. ვაშინგტონს ავღანური მისიისთვის რუსეთის უფრო ინტენსიური მხარდაჭერა სჭირდება.

გეითსმა არ მიანიჭა დიდი მნიშვნელობა ყირგიზეთის გადაწყვეტილებას, რომლის თანახმადაც მან მანასში აშშ-ს სტრატეგიული საჰაერო ბაზა გააუქმა. ბაზიდან ავღანეთში განთავსებული ჯარებისთვის ტვირთი გადაქონდათ და ვაშინგტონს მიაჩნია, რომ ეს გადაწყვეტილება მოსკოვის კარნახით იყო მიღებული. გეითსმა განაცხადა, რომ აშშ განსაზღვრული ლიმიტის ფარგლებში მზადაა უფრო დიდი იჯარა გადაიხადოს, მაგრამ ისიც თქვა, რომ ბაზას ალტერნატივა მოეძებნება.

გეითსმა ეჭვი გამოთქვა რუსეთის იმ განცხადებებთან დაკავშირებით, რომელთა თანახმადაც მას არ უთამაშია არავითარი როლი ყირგიზეთის გადაწყვეტილებაში,

გეითსმა აგრეთვე განაცხადა, რომ ობამას ადმნისტრაციას დასჭირდება დრო იმის გადასაწყვეტად განაგრძობს, თუ არა წინა ადმინისტრაციის პროექტს, რომლის მიხედვითაც ჩეხეთის რესპუბლიკასა და პოლონეთში სარაკეტო თავდაცვითი სისტემების ინსტალირება უნდა განხორციელებულიყო, რამაც კიდევ უფრო დაძაბა რუსეთთან ურთიერთობა.

[ARCHILI]

ეს ომი საქართველოს არჩევანი არ ყოფილა

ჯონ დანლოპი
21 თებერვალი 2009

რუსეთმა ტანკები და ჯარი პოზიციებზე ბევრად უფრო ადრე დააყენა, ვიდრე მისი ”პროვოცირება” მოახდინეს.

გასულ ოქტომბერს საფრანგეთის პრეზიდენტმა ნიკოლა სარკოზიმ, რომელმაც სამხრეთ ოსეთსა და საქართველოს შორის საომარო მოქმედებების შესაჩერებლად ცენტრალური როლი ითამაშა, ომის გამომწვევი მიზეზების მისეული ინტერპრეტაცია შეაჯამა. ”საქართველომ სამხედრო ინტერვენცია განახორციელა” - შენიშნა მან - ”ეს შეცდომა იყო. რუსული ჯარის რეაქცია ქართული ჯარის ინტერვენციაზე არაპროპორციული პასუხი იყო”.

დასავლეთში ბევრი იზიარებს სარკოზის თვალთახედვას, მაგრამ ეს სერიოზული შეცდომაა. რეალურად კონფლიქტი რუსული მხარის ინიციატივით დაიწყო, თუმცა საქართველოს პრეზიდენტმა, მიხეილ სააკაშვილმა, როდესაც ის სამხედრო ძალით დაუპირისპირდა შემოჭრილ რუსულ ჯარს, დიდი შეცდომა დაუშვა.

რუსეთის ხელისუფლება და სახელმწოფოს მიერ კონტროლირებადი მედია მუდიმვად იმეორებდნენ, რომ კონფლიქტი საქართველოს ინიციატივით დაიწყო, კერძოდ კი 2008 წლის 7 აგვისტოს ღამით. ანდრეი ილარიონოვის, 2000-2005 წლებში რუსეთის პრეზიდენტის, ვლადიმერ პუტინის მთავარი ეკონომიკური მრჩევლისა და დღეს წამყვანი ოპოზიციური ფიგურის, კვლევები ამ შეფასებებს უპირისპირდება. ილარიონოვმა სამხრეთ ოსეთსა და საქართველოში საკუთარი საკვლევი მისიით იმოგზაურა და რეგიონში საკუთარი კონტაქტები იმისთვის გამოიყენა, რომ საკვანძო ინფორმაცია მოეძია.

EUobserver-ში გამოქვეყნებულ სტატიაში მოყვანილია ილარიონოვის დასკვნა, რომლის თანახმადაც კონფლიქტი; ” 2004 წლის გაზაფხულიდან იგეგმებოდა, როდესაც რუსეთის ხელისუფლებმა დაიწყეს სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის მომარაგება სამხედრო აღჭურვილობით, მათი ჯარის წვრთნა, სამხედრო ბაზების, სტრატეგიული გზებისა და რკინიგზების მშენებლობა”.

”მზადებამ კულმინაციას მიაღწია, როდესაც საქართველოს საზღვრის მახლობლად 80,000-იან რეგულარულ ჯარს და შეიარღებულ რაზმებს მოუყარეს თავი. აქედან სულ მცირე 60,000-მა აგვისტოს ომში მიიღო მონაწილეობა” - ამბობს ილარიონოვი - ” 7 აგვსიტოს სამხრეთ ოსეთში 20,000-დან 25,000-მდე რუსი სამხედრო და ოსი მებრძოლები და 200 ტანკი იდგა, მაშინ, როდესაც ქართული მხრიდან სამხრეთ ოსეთის მახლობლად 4,000-5,000 სამხედრო და 42 ტანკი იყო დისლოცირებული.

პავლე ფელგენაუერი რუსეთის წამყვანი სამხედრო ანალიტიკოსი, იმავე დსაკვნამდე მივიდა. ბლოგზე ფანჯარა ევრაზიაში ის წერს: ”მიუხედავად მოსკოვის განცხადებებისა, რომ ის მხოლოდ საქართველოს ქმედებების საპასუხოდ მოქმედებდა და ამიტომ მას არ შეიძლება აგრესორი უწოდონ, პუტინმა უკვე აპრილის (2008) წლის დასაწყისში მსვლელობა მისცა გეგმას, რომლის თანახმადაც მიმდინარე წელს ის საქართველოში უნდა შეჭრილიყო...

აგვისტოს დასაწყისში ამ შეჭრისთვის ყველა საჭირო კომპონენტმა მოიყარა თავი: 2008 წლის კავკასიის მანევრები დასრულდა, რუსული ჯარი რეგიონში იდგა... მოსკოვის პროპაგანდისტულმა მანქანამ ტემპი აიღო... ყველაფერი უკვე მზად იყო, მოსკოვს შეძლებისდაგვარად სწრაფად უნდა ემოქმედა, რადგან, როგორც ამბობს ფელგენაუერი, შეუძლებელია ჯარი და ფლოტი 24 საათიან საბრძოლო მზადყოფნაში დიდი ხნის განმავლობაში ამყოფო.

[ARCHILI]

დავუბრუნდეთ ილაროინოვის მიერ მოპოვებულ მასალას. ”ეხო მოსკვის” 24 ოქტომბრის ინტერვიუში ის ამბობს, რომ ჩრდილოეთ ოსეთის მოქალაქეებმა და კაზაკმა მოხალისეებმა მობილიზაცია 2 აგვისტოს, ანუ სააკაშვილის პირველ ნაბიჯამდე 5 დღით ადრე, გამოაცხადეს. 3 აგვისტოდან ”მოხალისეებმა სამხრეთ ოსეთში დაიწყეს შეკრება, ყოველ ღამეს 3,000-დან 1,000- კაცამდე ჩადიოდა... ყველა მოხალისე სამხედრო კომისარიატებში (რუსეთის), ჩრდილო კავკასიის რესპუბლიკებში გადიოდა რეგისტრაციას”.

იმავე ინტერვიუში ილარიონოვმა განაცხადა, რომ 4 აგვისტოდან, რუსეთის შეიარაღებული ძალების სპეცშენაერთები ჩრდილო ოსეთისკენ წამოვიდნენ. 7 აგვისტოსთვის სულ ცოტა: ”რუსული არმიის ოთხი შენაერთი სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე შეიყვანეს, მათ შორის იყვნენ 135-ე მოტორიზებული პოლკი და სპეციალური ნაწილების 22-ე ბრიგადა. დამატებით, რამდენიმე სატანკო შენაერთი რუსეთის რეგულარული არმიიდან, რომლებიც მონაწილეობდნენ 2008 კავკასიის მანევრებში უკვე სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე იყვნენ”.

სამხედრო შენაერთები და მოხალისეთა რაზმები ღამით როკის გვირაბისკენ წამოვიდნენ. ამ გვირაბით უკავშირდება ჩრდილოეთ ოსეთის რესპუბლიკა, რომელიც რუსეთის შემადგენლობაში შედის, სამხრეთ ოსეთს, რომელიც იურიდიულად საქართველოს ნაწილია. გვირაბი, რომელიც საბჭოთა ხელისუფლებამ 1985 წელს ააგო ერთადერთი გზაა, რომელიც ორ ოსურ რესპუბლიკას ერთმანეთთან აკავშირებს.

ილარიონოვი აღნიშნავს: ”ყოველ ღამით როკის გვირაბში უამრავი ადამიანი მოძრაობდა და საქართველომ რუსეთს ბევრჯერ მოსთხოვა გაურკვეველი ადამიანების გადაადგილებების შეჩერება როკის გვირაბში. მათ რუსეთს გვირაბის ერთობლივი კონტროლის თხოვნითაც მიმართეს... ქართულმა მხარემ პასუხი ვერ მიიღო”. რუსული სამხედრო შენაერთების გადაადგილებები დოკუმენტურად დასტურდება 135-ე მოტორიზებული პოლკის ოფიცრებისა და ჯარისკაცების ინტერვიუებით, რომლებიც რუსულ სამხედრო გაზეთში ”კრასნაია ზვეზდა” და პროვინციულ გაზეთში ”პერმსკიე ნოვოსტი” გამოქვეყნდა.

რუსეთის დაგეგმილი აგრესიის მიზანი იყო სააკაშვილის ხელისუფლების ჩამოგდება და თბილისში ახალი ხელისუფლების მოყვანა, განაცხადა ილარიონოვმა ინტერვიუში Le Monde-სთან. ”რევოლუციისა ან შეთქმულების საფარქვეშ და სამხედრო ინციდენტების თანხლებით” აზერბაიჯანის პრეზიდენტის აბულფაზ ელჩიბეის ჩამოგდება 1993 წელს, ილარიონოვის თქმით, ის მოდელი იყო, რაც რუსეთს აზრად ჰქონდა.

იულია ლატინინა, პატივსაცემი რუსი ჟურნალისტი, წერდა, რომ კონფლქიტის მიჯნაზე, 6 აგვისტოს საღამოს ”135-ე მოტორიზებული პოლკი და 693-ე პოლკი უკვე სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე, ჯავის უზარმაზარ სამხედრო ბაზაში იმყოფებოდნენ”.

იმ დროს, როდესაც სამხედრო შენაერთები როკის გვირაბში შედიოდნენ, სამოქალაქო მოსახლეობა ტერიტორიას ტოვებდა. ილარიონოვი და სხვებიც მიუთითებენ, რომ შეიარაღებული დაპირისპირების დაწყების წინ სამხრეთ ოსეთის მოსახლეობის თითქმის ნახევარი ჩრდილოეთ ოსეთში იყო ევაკუირებული. ”ექვს დღეში 17,000 ადამიანი სამხრეთ ოსეთიდან ევაკუირებული იყო. ეს რუსეთის მიგრაციის ფედერალური სამსახურის მონაცემებია”. სამხრეთ ოსეთის მოსახლეობა 40,000-ს არ აღემატება.

პაატა დავითაია წამყვანი ქართველი ოპოზიციონერი პოლიტიკოსი და საქართველოს საპარლამენტო საგამოძიებო კომისიის თავმჯდომარე (კომისია ომის წარმომშობ მიზეზებს იკვლევდა) ასეთ კითხვას სვამს: ”რატომ არ ჩატარებულა ქართული მოსახლეობის სასწრაფო ევაკუაცია კონფლიქტის ზონიდან? ჩვენ ვნახეთ, რომ ევაკუაციას ადგილი ჰქონდა მეორე (ოსური) მხრიდან. მაშ რა ხდება, ერთის მხრივ იყო აგრესია, ხოლო მეორეს მხრივ ამ აგრსიისთვის მზადება არ მიმდინარეობდა”.

[ARCHILI]

6-7 აგვისტოს, ილარიონოვისა და სამხრეთ ოსეთში ამ დროს მყოფი რადიო თავისუფლების კორესპონდენტის გადმოცემით, რუსი ჟურნალისტები ასევე სეპარატისტული რეგიონისკენ წამოვიდნენ. გობლი ამბობს, რომ ”რუსი ჟურნალისტების ნამდვილი არმია” სულ 48, სამხრეთ ოსეთში სამხედრო დაპირისპირების დაწყებამდე ჩავიდა.

New York Times-ი წერდა, რომ ქართულმა სადაზვერვო სამსახურებმა დაახლოებით იმავე პერიოდში ჩაიწერეს ორი სატელეფონო საუბარი ოს მესაზღვრე, გასიევსა და მის ხელმძღვანელს შორის. პირველში ის ამბობს, რომ რუსმა პოლკოვნიკმა საზღვრის მცველებს გვირაბში შეკრებილი სამხედრო ტრანსპორტის ინსპექტირება მოსთხოვა. მეორეში, კი გასიევი თავის უფროსს აცნობებს, რომ რუსულმა ტრანსპორტმა, რომელსაც პოლკოვნიკი კაზაჩენკო ხელმძღვანელობდა, წარმატებით გაირა გვირაბი და სამხრეთ ოსეთში შევიდა. პოლკოვნიკი კაზაჩენკო იდენტიფიცერბულია და ის 135- მოტორიზებული პოლკის ხელმძღვანელია.

The Times-იც წერდა, რომ 2004 წელს რუსეთსა და საქართველოს შორის დადებული სამშვიდობო დოკუმენტის თანახმად, სამხრეთ ოსეთში დისლოცირებული სამშვიდობო ბატალიონის როტაცია უნდა ჩატარებულიყო მხოლოდ დღისით და შეტყობინება ამის შესახებ ქართულ მხარეს სულ ცოტა ერთი თვით ადრე უნდა მიეღო. შესაბამისად, რუსეთმა სკანდალურად დაარღვია ეს შეთანხმება.

Washington Post-ის ჟურნალისტის, პეტერ ფინის მიერ შედგენილი მოვლენათა ქრონოლგიის თანახმად, რომელიც ძალზე სასარგებლო აღმოჩნდა, სეპარატისტულმა შენაერთებმა ქართული სოფელს, ავნევს საარტილერიო ცეცხლი 7 აგვისტოს დღის 2 საათზე გაუხსნეს. დაბობვა ორ საათს გაგრძელდა და ორი ქართველი მშვიდობისმყოფელის სიცოცხლე შეიწირა. 1990 წლის მერე ეს იყო რეგიონში პირველი მსხერპლი ქართულ ჯარში. მეთიუ ბრაიზა, აშშ-ს სახელმწიფო მდივნის თანაშემწე, რომელიც იმ მომენტისთვის საქართველოში იმყოფებოდა ასეთ კითხვას სვამს: ”სად იყო რუსული სამშვიდობო ჯარი, როდესაც ოსები ქართულ პოზიციებს ბომბავდნენ? მათ თითიც კი არ გაუნძრევიათ ამის შესაჩერებლად”.

დაბომბვების ფონზე საქართველოს სადაზვერვო სამსახურებმა მიიღეს შეტყობნება, რომ რუსული ჯარების დიდმა შენაერთებმა როკის გვირაბი გამოიარეს. სააკაშვილი ისტერიულად რეკავდა დასავლელ და ნატოს ლიდერებთან და მათ წარმომადგენლებთან. ბრაიზას ამბობს ”ჩვენი პასუხი ასეთი იყო: ”არ შეხვიდე ხაფანგში. არ დაუპირისპირდე რუსებს სამხედრო ძალით” მაგრამ ქართვლებმა მისი თქმით, სხვანაირად გადაწყვიტეს: ”მათ მიჩანდათ, რომ უნდა დაეცვათ თავის ქვეყნის პატივი და თავისი სოფლები. ძალიან სახიფათო დინამიკა იყო”.

ქართველმა სამხედროებმა 7 აგვისტოს 11 საათზე სააკაშვილს აცნობეს, რომ რუსეთის სამხედრო კოლონებმა როკის გვირაბში იწყეს შემოსვლა და ჰკითხეს მას: ”ახლა რა უნდა ვქნათ?” მოგვიანებით პრეზიდენტი იგონებდა, რომ ასეთი პასუხი გასცა: ”ახლა ჩვენ ცეცხლით ვუპასუხებთ”. სხვანაირად მოქცევა, უთხრა მან Washington Post-ს საქართველოს სუვერენინტზე უარის თქმას ნიშნავდა. დაახლოებით შუაღამით სრულმასშტაბიანი რუსულ-ქართული კონფლიქტი დაიწყო.

რუსეთის სამხედრო აგრესიისადმი დაპირისპირება ზედმეტად იდეალისტური გადაწყვეტილება იყო, უთხრა ილარიონოვმა Le Monde-ს, პრეზიდენტმა სააკაშვილმა ”სამი რამ გაიღო მსხვერპლად: მისი არმია... საკუთარი რეპუტაცია ... და ორი სეპარატისტული რეგიონი”, მაგრამ ამატებს ილარიონოვი ”მან სამი რამ მოიპოვა: შეინარჩუნა სიცოცხლე, მისი სახელისუფლებო სტრუქტურები გადარჩა და მისმა რეფორმებმა დასავლეთიდან მტკიცე ეკონომიკური მხარადჭერა მოიპოვა”.