კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

დათო · Post by **დათო** » 14 თებ 2009, 01:43

ნიმფა

ისინი სხვაგვარად თვლიან.
ალბათ საქმე იმაშია, რომ შენ მათ საბოლოო მიზნად ერთ რამეს მიიჩნევ, ისინი კი - სხვა რამეს.

ლეონტი · Post by **ლეონტი** » 14 თებ 2009, 14:04

სააბრაზიმ ნა ტრაიხ?

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 16 თებ 2009, 16:11

ევროპის ვარდებისა და ნარინჯისფერი რევოლუციების ყვავილობის დასასრული

ტომ ლასეტერი
12 თებერვალი 2009

თბილისი , საქართველო - დაახლოებით ოთხი წლის წინ ის ათიათასობით მოზეიმე ადამიანის პირისპირ იდგა, ყოფილი პრეზიდენტი ჯორჯ ბუში და საქართველოს პროდასავლურ მთავრობაზე ლაპარაკობდა: ”დემოკრატიული რეფორმატორების სულისჩამდგმელები ... მთელს მსოფლიოში”.

საქართველო ხელისუფლებისგან, რომელიც რუსეთთან იყო კავშირში, 2003 წელს, ვარდების რევოლუციის მეშვეობით გათავისუფლდა. მოგვიანებით უკრაინაში აშშ-ს მხარდაჭერით ნარინჯისფერი რევოლუცია მოხდა და მსოფლიომ ასეთი შეტყობინება მიიღო: ”თავისუფლება ყველა ერის მომავალია” - წორედ ასე განაცხადა ბუშმა.

მაგრამ დღეს საქართველოსა და უკრაინის მთავრობები თავისუფლების სიმბოლოდ აღარ გვევლინებიან. ისინი უფრო, აშშ-ს საგარეოპოლიტიკური შეცდომებს განასახიერებენ: აგულიანებენ რუსეთს, რომელმაც თავისი მოწინააღმდეგეების სისუტით სარგებლობს და ამერიკის მოკავშირეებს ჩრდილს აყენებენ.

რუსეთისა და მისი მეზობლების გამო ბარაკ ობამასთვის შექმნილი დიპლომატიური ამოცანის სირთულე სცილდება ორი ქვეყნისა და მოსკოვის სამეზობლოს ფარგლებს. გასული თვის დასაწყისში, რუსეთმა ძალა კიდევ ერთ, ”ცისარტყელის რევოლუციის” ქვეყანაში, ყირგიზეთში მოსინჯა, სადაც დემოკრატიულ რეფორმებს ბოლომდე არც არასდროს გაუდგამთ ფესვი.

რუსეთმა ცენტრალური აზიის ამ ქვეყანას $2 მილიარდი სესხი დახმარების სახით შეაძლია. თითქმის დაუყოვნებლივ, მოსკოვშივე, ყირგიზეთის პრეზიდენტმა განაცხადა, რომ ის თავის ქვეყანაში აშშ-ს საჰაერო ბაზის გაუქმებას გეგმავს, ბაზის, რომელსაც აშშ-ს მისიისთვის ავღანეთში საკვანძო როლი ენიჭებოდა.

უკრაინასა და საქართველო ერთმანეთისგან მნიშვნელოვნად განსხვავებული სასტარტო პოზიციები ჰქონდა. უკრაინის მოსახლეობა დაახლოებით 46 მილიონს უტოლდება, საქართველოს მოსახლეობა უკრაინის მოსახლეობის მეათედს შეადგენს, ყირგიზეთთან ერთად ორივე რუსული კამპანიის სამიზნედ იქცნენ. ამ კამპანიის ამოცანა იყო აშშ-ს გავლენის შემცირება სივრცეში, რომელსაც რუსული ხელისუფლება თავის ”ახლო საზღვარგარეთს” უწოდებს.

ხელისუფლების ბევრი წარმომადგენელი და ანალიტიკოსი ორივე ქვეყანაში ამბობს, რომ პრეზიდენტმა ბუშმა დიდი შეცდომა დაუშვა, როდესაც მთლიანად და საჯაროდ დაუჭირა მხარი მიხეილ სააკაშვილს, საქართველოში, და ვიქტორ იუშჩენკოს, უკრაინაში, მას შემდეგაც კი, როდესაც ცხადი გახდა, რომ ორივე გზას ასცდა.

ექსპერტთა აზრით, როდესაც ბუშმა კიევსა და თბილისში ოპოზიციონერ პოლიტიკოსთებთან მჭიდრო კავშირების დამყარებაზე უარი თქვა, მან ისეთი შთაბეჭდილება შექმნა, რომ აშშ მხოლოდ ამ ორი კაცის, მათი შეცდომების ერთგულია და არა ყოვლისმომცველი დემოკრატიული რეფორმების.

საქართველოში მზარდი ოპოზიციური ფრონტის წარმომადგენლები, რომელთა შორის სააკაშვილის მთავრობის ყოფილი ლიდერებიც არიან, ამბობენ, რომ არასწორმა ნაბიჯებმა ავტორიტარულ რეჟიმი განამტკიცა, რაც საბოლოოდ რუსეთისთვის დახმარების ტოლფასი აღმოჩნდა.

”ჩვენ ვცდილობდით აგვეხსნა ჩვენი ამერიკელი და დასავლელი პარტნიორებისთვის, რომ ის, რასაც აქ სააკაშვილი აკეთებს, ავტორიტარულად მართავს ქვეყანას, მალე გამოიწვევს მასობრივ პროტესტს” - განაცხდა ამასწინანდელ ინტერვიუში კახა კუკავამ, ოპოზიციის ლიდერმა თბილისიდან. მისი თქმით, ბუშის თეთრ სახლში ამით არავინ დაინტერესებულა.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 16 თებ 2009, 16:12

უკრაინაში ოპოზიციისა და ხელისუფლების ყოფილი წარმომადგენლების თქმით, იუშჩენკოს მთავარი ინიციატივისთვის, ქვეყნის ნატოში გაწევრიანებისთვის ბუშის მხარდაჭერამ მთავრობას მხოლოდ ავნო, რადგან ქვეყნის აღმოსავლეთსა და სამხრეთში ეს იდეაცა და ბუშიც ძალიან არაპოპულარულნი იყვნენ.

”უკრაინაში ეს უკან დაგვიბრუნდა” - ამბობს ოლეგ რიბაჩუკი, იუშჩენკოს ადმინისტრაციის ყოფილი ხელმძღვანელი-”ბუშის ყველა კრიტიკოსი იუშჩენკოს ბუშის მორჩილ მარიონეტად ასახელებდა, რადგან ასე აგრესიულად (ატარებდა) ნატოს მხარდასაჭერ პოლტიკას”.

კუკავა და რიბაჩუკი ხაზს უსვამენ იმას, რომ მათ ისევე, როგორც მათი პრეზიდენტების ბევრ ოპონენტს, დემოკრატია უნდათ და ეთანხმებიან რუსეთის ძალაუფლების კონტროლის მნიშვნელოვნებას.

რუსეთის პრეზიდენტი, ვლადიმერ პუტინი არ მალავს, რომ არ უყვარს სააკაშვილი და იუშჩენკო და რომ მათ რუსეთის ”პრივილიგირებული” გავლენის სივრცეებში აშშ-ს წარგზავნილებად განიხილავს.

პუტინს არც ის უარყვია, რომ ის სააკაშვილის ”ერთ ადგილით” დაკიდებით იმუქრებოდა. როდესაც, ამას წინათ, ნაციონალური ტელევიზიით გამოსვლისას ჰკითხეს, მართლა უნდოდა, თუ არა საქართველოს პრეზიდენტის დაკიდება სხეულის ერთი, კონკრეტული ნაწილით, პუტინმა უპასუხა ”რატომ ერთით?”.

პუტინის მიერ მართულმა კრემლმა, სააკაშვილისა და იუშჩენკოს ყველა შეცდომას სათავისოდ გამოიყენა.

პრეზიდენტის პოსტზე სააკაშვილმა კორუპციასთან ბრძოლაში პროგრესს მიაღწია და ქვეყნის ეკონომიკას განვითარების სტიმული შეუქმნა, მაგრამ მან სამოქალაქო თავისუფლებანი შეზღუდა და ძალაუფლების კონსოლიდაცია დაიწყო. 2007 წლის ნოემბერში ის თბილისში მიმდინარე საპროტესტო გამოსვლას ჯარის გამოყენებით, ძალადობრივად გაუსწორდა (მთავრობის წარმომადგენლები ამბობდნენ, რომ ეს მოძრაობა რუსეთის მიერ იყო მართული) და საგანგებო მდგომარეობა გამოაცხადა.

მას შემდეგ, რაც გასულ აგვისტოს სააკაშვილი რუსეთის პროვოკაციას წამოეგო და საქართველოს სეპარატისტული რესპუბლიკის, სამხრეთ ოსეთის წინააღმდეგ შეტევა დაიწყო, რუსეთი საქართველოში შეიჭრა და სამხრეთ ოსეთსა და მეორე სეპარატისტულ რეგიონზე დე ფაქტო კონტროლი დაამყარა. ამ არეულობის ფონზე სულ ახლახანს, მმართველობის მეხუთე წელს, სააკაშვილის მთავრობამ თანამდებობაზე მეხუთე პრემიერ-მინისტრი წარადგინა.

გასული თვის ანგარიშში Freedom House-მა, ამერიკულმა ორგანიზაციამ, რომელიც დემოკრატიის გავრცელებისთვის მუშაობს, განაცხადა, რომ მან საქართველო ელექტროლარი დემოკრატიების სიიდან ამოიღო . ქვეყანა, რომელიც ერთ დროს ”ყოფილი საბჭოთა კავშირის სივრცეში მცირერიცხოვან ნათელ წერტილთა შორის ერთ-ერთი იყო” დაადგა განვითარების ”არასტაბილურ გზას”, რაც ”ბოლო ორი წლის ყველაზე შემოშფეთებელ მოვლენებს განეკუთვნება”, ნათქვამია ანგარიშში.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 16 თებ 2009, 16:12

უკრაინიდანაც ცუდ ამბებს ვიგებთ. პრეზიდენტ იუშჩენკოს რეიტინგი ერთნიშნა რიცხვებით გამოიხატება. მან თითქმის მთლიანად დაკარგა ამომრჩეველთა მხარდაჭერა თავის ყოფილ მოკავშირესთან, პრემიერ-მინისტრთან, იულია ტიმოშენკოსთან გაუთავებელი მტრობის გამო.

სანამ ეკონომიკური კრიზისი დარტყმას მიაყენებდა, ქვეყანამ კინაღამ 2008 წლის ბოლოს მესამე საპარლამენტო არჩევნები დანიშნა.

ამ მოვლენების შემდეგ მალევე, რუსეთმა უკრაინას იანვარში გაზი გადაუკეტა. მოგვიანებით ხელმოწერილი კონტრაქტის პირობებით უკრაინამ, რომელიც მრავალი წლის განმვალობაში გაზს შეღავათიან ფასად იძენდა, ახლა ბუნებრივი აირი საბაზრო ფასად უნდა იყიდოს. ეს კი თითქმის აუცილებლად კიდევ უფრო დაასუსტებს უკრაინის ეკონომიკას.

გასულ კვირას ტიმოშენკომ განაცხდა, რომ მისი ქვეყანა ბიუჯეტის მხარდასაჭერად სესხს აიღებს. რუსული და უკრაინული მედია იტყობინებოდა, რომ მოსკოვმა კიევს $5 მილიონი შესთავაზა. სესხის პირობები საჯაროდ არ გახმაურებულა. რუსულ ტელევიზიებში ამ ამბავს ასეთი ჰედლაინით ავრცელებდნენ ”უკრაინამ სამათხოვროდ ხელი გამოიშვირა”.

იუშჩენკოს პოლიტიკური სისუსტე ვიქტორ იანუკოვიჩს, რუსეთის კანდიდატს 2004 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში, მომავალ საპრეზიდენტო არჩევნებში კვლავ მთავარ პრეტენდენტად აქცევს. დღემდე ბევრი უკრაინელი არც რუსეთს და არც იუშჩენკოს წინააღმდეგ მიმართულ რუსულ პროპაგანდას პრეზიდენტის განადგურების გამო ბრალს არ სდებს.

”რა თქმა უნდა, რუსებმა პრეზიდენტის, როგორც ნარინჯისფერი რევოლუციისა და დემოკრატიული ღირებულებების განსახიერების, დისკრედიტაციისთვის ყველაფერი გააკეთეს” - ამბობს ბორის ტარასიუკი, იუშჩენკოს კოალიციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი და ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი.

მაგრამ მანვე აღიარა, რომ იუშჩენკოს პრობლემათა უმრავლესობა პრემიერ-მინისტრთან კონფრონტაციიდან გამომდინარეობს - ”ის საკუთარი შეცდომების მსხვერპლია” - ამბობს ტარასიუკი.

ერთმა დასავლელმა დიპლომატმა კიევში ასეთი რამ შენიშნა: კრემლი ”ალბათ სიამოვნებით ადევნებს თვალს ყველაფერს”.

GAMARJOBA SAKARTVELO

დათო wrote:ისე, "კონფლიქტის ზონა" მოძველებული ტერმინია
აი, მაგალითად, ახალგორის რაიონი ამ ძველი განმარტების მიხედვით არ არის კონფლიქტის ზონა... მაგრამ, სამწუხარო რეალიებიდან გამომდინარე, ნამდვილად არის ოკუპირებული ტერიტორია.

მართებული შენიშვნაა

დათო wrote:ლეონტი
რუსეთის იმპერიამ ხელში იგდო თუ არა საქართველო,მას მერე სრული დექართველიზაცია მიაჩნია რეგიონში თავის ინტერესების გარანტად.
ის რაც ზემოთ წერია ძველი გეგმაა ამას 200 წელია აკეთებენ მაგრამ როგორც ვხედავთ ჯერ ვერ მოახერხეს.
ეხლა ყველაფერი გაცილებით სერიოზულია. ისინი აპირებენ ეს ქვეყანა აქციონ სომალის და ლიბანის ნარევად.
მათი გათვლით ეს ჩაკეტავს ევროპა-აზიის სატრანზიტო კორიდორს, მათ ხელში ჩატოვებს ცენტრალურ აზიას და აზერბაიჯანს, დააშინებს ყველა ყოფილ კოლონიას და სხვებსაც, და ბოლოს და ბოლოს აღნიშნავს რუსეთის დაბრუნებას მსოფლიო არენაზე სახიფათო, აქტიური მოთამაშის სტატუსით.

ჩვენთვის მათი გეგმის რეალიზება ნიშნავს სრულ კატასტროფას - ისეთს როგორიც იშვიათად ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

ვფიქრობ, რომ ზედმეტად სკეპტიკური ხარ.
გეოპოლიტიკას მხოლოდ რუსეთის ინტერესები არ განსაზღვრავენ.
ამასთან, ვფიქრობ, რუსეთში კგდ ესმით, რომ, საქართველოს სომალიზაცია თავად რუსეთისთვისაა
ცუდი, ისევე, როგორც რუსეთის დაშლა-დანაწევრება- ჩვენთვის, რას არ უნდა, გასაკვირი იყოს

დათო · Post by **დათო** » 18 თებ 2009, 20:29

GAMARJOBA SAKARTVELO

ამასთან, ვფიქრობ, რუსეთში კგდ ესმით, რომ, საქართველოს სომალიზაცია თავად რუსეთისთვისაა ცუდი

სამწუხაროდ, ისინი სწორედ საპირისპიროდ მიიჩნევენ - რომ საქართველოში მოქმედი, ქმედითუნარიანი ცენტრალური ხელისუფლების მოსპობა მათთვის აუცილებელია.

კრემლთან დაახლოებული საექსპერტო წრეები ამას პირდაპირ, ხმამაღლა ამბობენ (მაგალითები ამ თემის ბოლო გვერდებზე შეგიძლია ნახო),
ხოლო თავად კრემლი საკუთარი ქმედებებით "საუბრობს"

GAMARJOBA SAKARTVELO

დათო wrote:GAMARJOBA SAKARTVELO
ამასთან, ვფიქრობ, რუსეთში კგდ ესმით, რომ, საქართველოს სომალიზაცია თავად რუსეთისთვისაა ცუდი
სამწუხაროდ, ისინი სწორედ საპირისპიროდ მიიჩნევენ - რომ საქართველოში მოქმედი, ქმედითუნარიანი ცენტრალური ხელისუფლების მოსპობა მათთვის აუცილებელია.

კრემლთან დაახლოებული საექსპერტო წრეები ამას პირდაპირ, ხმამაღლა ამბობენ (მაგალითები ამ თემის ბოლო გვერდებზე შეგიძლია ნახო),
ხოლო თავად კრემლი საკუთარი ქმედებებით "საუბრობს"

კი, გავეცანი ვითომ ექსპერტების განცხადებებს.
ოღონდ, თუ კგდ დააკვირდები, ისინი დასკვნებს კი არ აკეთებენ, არამედ, სურვილებს ამჟღავნებენ.
დასკვენბიც რომ იყოს, გადაწყვეტილებას მაინც პოლიტიკოსები იღებენ.
ის, რომ სახმელეთო ომმი შიდა ქართლს არ გადმოსცდა, სწორედ იმის ნიშანია, რომ რუსეთის
მთავრობაში ჯერ კიდევ რაღაცასა და ვიღაცას უწევენ ანგარიშს.
დღეს რუსულ და ქართულ პრესაში, უმეტესად, პროპაგანდული მასალები ქვეყნდება, საქმე
სასურველის სინამდვილედ გასაღებასთან გვაქვს, ხოლმე.

GAMARJOBA SAKARTVELO

ლუკაშენკო "ევრონიუსთან" ინტერვიუსას:
ხშირად ამბობენ, ლუკაშენკო აფხაზეთისა და სოსეთის დამოუკიდებლობის აღიარებას აპირებსო.
მე ვინ მკითხავს?
აგერ, ბელორუსიის პარლამენტი 2 აპრილს საკითხს განიხილავს და გადაწყვეტილებასაც ის მიიღებს

დათო · Post by **დათო** » 18 თებ 2009, 23:04

GAMARJOBA SAKARTVELO

დასკვენბიც რომ იყოს, გადაწყვეტილებას მაინც პოლიტიკოსები იღებენ.
ის, რომ სახმელეთო ომმი შიდა ქართლს არ გადმოსცდა, სწორედ იმის ნიშანია, რომ რუსეთის
მთავრობაში ჯერ კიდევ რაღაცასა და ვიღაცას უწევენ ანგარიშს.

1. "ვითომ ექსპერტები" კი არა, ესენი არიან ინფორმაციის შემომგდებები.

რუსები ყოველთვის აკეთებენ ამას. მაგალითად, გახსოვს 16 აპრილის პუტინის გადაწყვეტილება სეპარატისტებთან ოფიციალური ურთიერთობების დამყარების თაობაზე? ჰოდა, 14 აპრილს "ნეზავისიმაია გაზეტაში" დაიბეჭდა პერევოზკინას სტატია, სადაც ამ გადაწყვეტილების შინაარსი იყო ზუსტად გადმოცემული. შემიძლია მოგცე სტატიის ტექსტი

ასევე, ომის წინ იბეჭდებოდა სტატიები შესაძლო ომზე და სხვა რაღაცეებზე, რაც სამომავლოდ იგეგმებიოდა. ბაღაფშს პირდაპირ აძახებინეს, მე მგონი ივნისში იყო ეგ, რომ აგვისტოში კოდორს ავიღებთო.
ამას ხშირად აკეთებენ, და ეს პრაქტიკა ტესტის როლს ასრულებს.

2. ისინი შიდა ქართლის გარდა იყვნენ სამეგრელოშიც და სვანეთშიც (მესტიის რაიონი). მათი ბომბები კი დაეცა ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე - კახეთის და აჭარას ჩათვლით.

3. თბილისში არ შევიდნენ შემდეგი მიზეზების გამო:
ა) დასავლეთის დიპლომატიური ჩარევა ნიშნავდა იმას, რომ გროზნოს სცენარის გამეორება თბილისში პოლიტიკურად სარისკო იქნებოდა, ხოლო თბილისში მდგომი ქართული ჯარი ნიშნავდა იმას, რომ მძიმე დაბომბვების და მასშტაბური სისხლისღვრის გარეშე ქალაქს ვერ აიღებდნენ.
ბ) რუსული ჯარი და მისი ლოგისტიკური ხაზები გაიწელა და საჭირო იყო ოპერატიული პაუზა.
გ) მათი აზრით, ასეთი მარცხის შემდეგ სააკაშვილი ჩამოგდებული იქნებოდა საქართველოს მოსახლეობის მიერვე.

აი ამას რუსეთის მთავრობაში გაუწიეს ანგარიში. იდიოტები ნამდვილად არ არიან. და ისინი მიზანმიმართულად მუშაობენ ოკუპაციის შემაფერხებელი მიზეზების აღმოსაფხვრელად

Wanderer · Post by **Wanderer** » 19 თებ 2009, 00:33

დათო

3. თბილისში არ შევიდნენ შემდეგი მიზეზების გამო:
ა) დასავლეთის დიპლომატიური ჩარევა ნიშნავდა იმას, რომ გროზნოს სცენარის გამეორება თბილისში პოლიტიკურად სარისკო იქნებოდა, ხოლო თბილისში მდგომი ქართული ჯარი ნიშნავდა იმას, რომ მძიმე დაბომბვების და მასშტაბური სისხლისღვრის გარეშე ქალაქს ვერ აიღებდნენ.
ბ) რუსული ჯარი და მისი ლოგისტიკური ხაზები გაიწელა და საჭირო იყო ოპერატიული პაუზა.
გ) მათი აზრით, ასეთი მარცხის შემდეგ სააკაშვილი ჩამოგდებული იქნებოდა საქართველოს მოსახლეობის მიერვე.

აი ამას რუსეთის მთავრობაში გაუწიეს ანგარიში. იდიოტები ნამდვილად არ არიან. და ისინი მიზანმიმართულად მუშაობენ ოკუპაციის შემაფერხებელი მიზეზების აღმოსაფხვრელად

აი ამას რაც აქ წერია თამამად მოვაწერ ხელს. ძალიან საინტერესო არის სხვათა შორის გ პუნქტი.

გავაგრძელებ: და მათ უბრალოდ არ დასჭირდებოდათ საქართველოს ოკუპაცია...

დღესაც მუშაობა მიდის ზუსტად ამ მიმართულებით. ოკუპაცია, ბათქა-ბუთქი და ხმაური საჭირო არ არის. ჩვენივე ხელითვე ჩაკლავენ ყველანაირ მისწრაფებას დასავლეთისაკენ...

GAMARJOBA SAKARTVELO

აგერ, დასკვნის გამოტანა ARCHILIს მიერ დადებული მასალებით უფრო შეიძლება, სადაც,
უცხოელი ექსპერტების გაწონასწორებული მსჯელობანია

ვერ დაგეთანხმები. საკმაოდ მიკერძოებული, ცალმხრივი და ანტიქართულად განწყობილი "ექსპერტები" ჩანან ეგენი...

დათო · Post by **დათო** » 19 თებ 2009, 00:53

Wanderer

დღესაც მუშაობა მიდის ზუსტად ამ მიმართულებით. ოკუპაცია, ბათქა-ბუთქი და ხმაური საჭირო არ არის. ჩვენივე ხელითვე ჩაკლავენ ყველანაირ მისწრაფებას დასავლეთისაკენ...

ეს იქნებოდა მათთვის იდეალური ვარიანტი, მაგრამ როგორც არსებული ვითარება აჩვენებს, ხელისუფლების ჩამოგდება შიდა არეულობის შედეგად უახლოეს მომავალში მოსალოდნელი არ არის.
და რუსები ამას მშვენივრად ხვდებიან.

ამიტომ განიხილავენ მიზნების მიღწევის სხვა საშუალებებს.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 19 თებ 2009, 01:43

მოსკოვი ამერიკის ახალი მიდგომით კმაყოფილია

ინტერვიუ რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრთან
17 თებერვალი 2009

SPIEGEL

შპიგელთან ინტერვიუში რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი (58 წლის) ობამას ადმინისტრაციიდან წამოსულ პოზიტიურ სიგნალებზე, ბირთვული განიარაღების პერსპექტივებზე, ირანთან კონფლიქტში თანამშრომლობის შესაძლებლობებზე მსჯელობს.

შპიგელი: ბატონო მინისტრო, როგორც ჩანს, დაძაბული ურთიერთობების ფაზის შემდეგ შეერთბულ შტატებსა და რუსეთს ერთმანეთისთვის ხმის მიწვდენა ისევ უნდათ. იქცევა, თუ არა 2009 წელი ”ახალი ურთიერთობების წლად” ისე, როგორც ეს თქვენმა გერმანელმა კოლეგამ, ფრანკ ვალტერ შტეინმეირმა განაცხდა?

ლავროვი: გლობალურმა ეკონომიკურმა კრიზისმა ყველა ქვეყანა აიძულა რეალურ პრობლემებზე ფოკუსირებულიყო. ეს მართლაც მარტივი ამოცანაა.

შპიგელი: მართლა?

ლავროვი: ჩვენ აღარ გვაქვს პატარა გეოპოლიტიკური თამაშების ფუფუნება, რადგან იმ გამოწვევათა პირისპირ აღმოვჩნდით, რომელთაც ჩვენი მოქალაქეებისთვის ხელშესახები ზიანი მოაქვთ. ამიტომ პრობლემათა იდეოლოგიზირებას თავი უნდა გავანებოთ, სანაცვლოდ პატიოსნად უნდა გამოვხატოთ ჩვენი ნაციონალური ინტერესები, გავაცნობიეროთ ჩვენი პარტნიორების კანონიერი ინტერესები და აღარ ვიქონიოთ ფარული გეგმები, როდესაც ერთ რამეს ამბობ და ვიღაცის ზურგს უკან მეორეს აკეთებ. სიგნალები, რომლებიც მივიღეთ, იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ჩვენს დასავლელ პარტნიორებსაც იგივე მიზნები ამოძრავებთ.

შპიგელი: მაგრამ ეს იმასაც ნიშნავს, რომ რუსეთი უარს ამბობს ანტიდასავლურ რიტორიკაზე. ამ ბოლო დროს, ყველაფერში, რაც მსოფლიოში ხდებოდა, ბრალს დასავლეთს სდებდით.

ლავროვი: ჩვენ ამაში მუდმივად გვადანაშაულებენ: ანტიდასავლურ რიტორიკაში. მაგალითად, როდესაც ნატოს აღმოსავლეთით გაფართოვების ახალ ტალღას ვაპროტესტებდით...

შპიგელი: ...თქვენ უკრაინისა და საქართველოს ალიანსში გაწევრიანებას გულისხმობთ.

ლავროვი: ... ან ნატოს სამხედრო ბაზებს შავ ზღვაში, ან ამერიკულ სარაკეტო თავდაცვით სისტემებს პოლონეთსა და ჩეხეთის რესპუბლიკაში, რაც ყველას გვიქმნის საფრთხეს, რადგან არღვევს სტრატეგიულ ბალანსს. ჩვენ მხოლოდ რეალურ ქმედებებზე ვრეაგირებთ - ქმედებებზე, რომელიც ბოლო 20 წლის მანძილზე დასავლეთის მიერ აღებული ვალდებულებების დარღვევაა. ძალიან უცნაურია, რომ დასავლეთს შეუძლია იმოქმედოს ცივი ომის სულისკვეთებით და ამ დროს ჩვენ, როგორც კი საკუთარ აზრს გამოვთქვამთ, იმავე წამში ანტიდასავლურ რიტორიკაში გვადანაშაულებენ. ჩემის აზრით, რბილად რომ ვთქვათ, ეს უსამართლობაა.

შპიგელი: რაში უნდა გამოიხატოს ეს ახალი მიდგომა - ავღანეთსა და ირანთან დაკავშირებული დახმარების სანაცვლოდ ამერიკა უარს იტყვის სარაკეტო თავდაცვით სისტემებზე?

ლავროვი: მაგალითისთვის, წარსულში, როდესაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა და როდესაც ჩვენმა ჯარებმა გერმანიის გაერთიანების პროცესში აღმოსავლეთ ევროპა დატოვეს, უკვე მიღწეული იყო გარკვეული კომპრომისი. მაგრამ ჩვენმა დასავლელმა პარტნიორებმა, სამწუხაროდ, დაარღვიეს გარიგების ის ნაწილი, რომელიც მათ ევალებოდათ. ამიტომაა, რომ ევროპაში დღესაც ცივი ომის აჩრდილში ვცხოვრობთ.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 19 თებ 2009, 01:44

შპიგელი: რას იტყვით ახალ მცდელობებზე ირანთან დაკავშირებით.ირანი ხომ რ იმაშია ეჭვმიტანილი, რომ ბირთვული იარაღის შექმნა სურს?

ლავროვი: ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ მხოლოდ დასავლეთი მუშაობს ჩვენთან ერთად. არსებობს ასევე ჯგუფი, რომელშიც ექვსი სახელმწიფოა გაერთიანებული: დიდი ბრიტანეთი, საფრანგეთი, გერმანია, აშშ, რუსეთი და ჩინეთი. მიღწეულია შეთანხმება, რომ ყველანი ჩვენ უნდა დავეხმაროთ ატომური ენერგიის სააგენტოს, მიღებულია სანქციები იმ ორგანიზაციებისა და ადამიანების მიმართ, ვინც მონაწილეობს ირანის ბირთვულ პროგრამაში. ჩვენ ამ შეთანხმებას მივსდევთ.

შპიგელი: ამავე დროს რუსეთმა უფრო მკაცრი სანქციები დაბლოკა

ლავროვი: იმიტომ, რომ ისინი ეკონომიკური ბლოკადის დაწესებას ისახავდა მიზნად, რაც მოლაპარაკებებს წინ ვერ წასწევსდა. ჩვენ ამას მკაცრად დავუპირისპირდით, რადგან ამაზე ხელი არ მოგვიწერია. მაგრამ მოხარულნი ვართ, რომ ბარაკ ობამამ და მისმა ახალმა გუნდმა სიტუაციას ახალი თვალით შეხედეს. მათ განაცხადეს, რომ ამერიკა განიხილავს ირანთან პირდაპირი მოლაპარაკებების შესაძლებლობას. ზუსტად ამას ითხოვდა რუსეთი გასული ოთხი წლის განმავლობაში.

შპიგელი: როგორც ჩანს, ობამა განიარაღების საკითხშიც ახალ მიდგომებს განიხილავს, ბირთვული იარაღის გარკვეული რაოდენობის შემცირებას - დაახლოებით 1000-მდე თითოეული მხარისთვის.

ლავროვი: მე დღემდე არ მიმიღია პროექტი, რომლის თანახმადაც იარაღის 80% უნდა განადგურდეს, ან მისი საბოლოო რაოდენობა 1000-მდე უნდა შემცირდეს. ამის თაობაზე მხოლოდ სატელევიზიო შეტყობინებები მომისმენია, მაგრამ ჩვენთვის არაფერი წარუდგენიათ, არც ოფიციალურად და არც კულუარებში.

შპიგელი: არის კიდევ ერთი რამ გასაკეთებელი: სტრატეგიულ შეიარაღებათა შემცირების შეთანხმებას ამ წლის ბოლოს გასდის ვადა.

ლავროვი: ბოლო სამი წლის განმავლობაში ჩვენ მუდმივად მოვუწოდებდით ბუშის ადმინისტრაციას სერიოზული მოლაპარაკებების დაწყებისაკენ. ჩვენ გვსურდა, რომ ძველი შეთანხმება ახლით შეცვლილიყო. მოცემულ მომენტამდე, ამერიკა მოლაპარაკებებისათვის მზად არ იყო.

შპიგელი: როგორია რუსეთის პოზიცია პრობლემასთან მიმართებაში?

ლავროვი: ჩვენ განიარაღების მოხრე ვართ, სარაკეტო სისტემებისა და საბრძოლო თავურების რაოდენობის ზღვრის დაწესების მომხრე, მაგრამ კონტროლის არსებული მექანიზმების შენარჩუნებაც გვინდა. სტრატეგიული თავდასხმითი შეიარაღების ბალანსი ბოლო რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში მსოფლიო სტაბილურობისათვის გადამწყვეტი იყო. აშშ-ს ვიცე-პრეზიდენტმა, ჯოზეფ ბაიდენმა მიუნჰენის უსაფრთხოების კონფერენციაზე ხაზი გაუსვა იმას, რომ აშშ ძალიან მალე მზად იქნება მოლაპრაკებებისათვის. ეს იმას ნიშნავს, რომ ობამას ადმინისტრაცია ბუშის ადმინისტრაციაზე უკეთ აცნობიერებს განიარაღებისა და შეიარაღების კონტროლის მნიშვნელოვნებას.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 19 თებ 2009, 01:44

შპიგელი: არსებობს იმის შესაძლებლობა, რომ აშშ და რუსეთი ერთობლივად იმუშავებენ სარაკეტო თავდაცვით ფარზე?

ლავროვი: ჩვენ წელიწადნახევრის წინ შევთავაზეთ მსგავსი რამ, სამმხრივი პროექტი რუსეთი-ევროპა - აშშ, რადარების განთავსებით რუსეთისა და აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე, რაც იმის შესაძლებლობას მოვცემდა, რომ ჩამოგვეყალიბებინა რადარების ჯაჭვი, რომელთა გამოყენებას სამხრეთიდან მომავალი ნებისმიერი საფრთხის მონიტორინგისთვის შევძლებდით. ეს არის აშშ-ს ცალმხრივი გეგმის რეალური ალტერნატივა. ჯერაც არ არის გვიან. ჩვენ შეგვიძლია მივუსხდეთ მოლაპარაკებების მაგიდას და სიტუაციის შეფასებით დავიწყოთ.

შპიგელი: დიდი ხნის განმავლობაში რუსეთი ამერიკაზე იყო დაფიქსირებული, რაც ხშირად აღაშფოთებდა ევროპელებს. ახლა რუსეთის პრეზიდენტმა, დიმიტრი მედვედევმა ევროპის უსაფრთხოების ახალი მოდელი შემოგვთავაზა. მაგრამ დასავლეთისთვის გაურკვეველია რას ისახავს მიზნად რუსეთი კონკრეტულად. რატომ არ დაუბრუნდება ორივე მხარე ევროპის თანამშრომლობისა და უსაფრთხოების ორგანიზაციას, როგორც ევროპულ სტრუქტურას და მის მოდერნიზებას არ დაიწყებს?

ლავროვი: იმიტომ, რომ ევროპაში ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი მოთამაშეები არსებობენ, ვიდრე ეუთოს წევრი ქვეყნები: ნატო, ევროპის კავშირი, კოლექტიური უსაფრთხოების ორგანიზაცია...

შპიგელი: ...ალიანსი, რომელშიც რუსეთი და ექვსი ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკა შედის?

ლავროვი: როდესაც საქართველომ სამხრეთ ოსეთის წინააღმდეგ აგრესია წამოიწყო, ეუთო სრულიად უძლური აღმოჩნდა, ისევე, როგორც ნატო. ჩვენ მოვუწოდებდით უსაფრთხოების საბჭოს მიეღო სარკოზი-მედვედევის საზავო გეგმა, მაგრამ უარი ითქვა. ეუთოს საბჭომაც კი გაუბედავი გადაწყვეტილება მიიღო. ჩვენ საკვანძო პრინციპებზე ვლაპარაკობთ, რომლებსაც ჯერ ვერ მივაღწიეთ. არავინ უნდა გააფართოვოს თავისი უსაფრთხოების საზღვრები სხვების ხარჯზე. ჩვენ აუცილებლად გვჭირდება ევროპის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული ახალი შეთანხმების მიღწევა, რომლის მეშვეობითაც ამის გარანტიას მივიღებთ. ამ შეთანხმებაში უნდა შევიდეს შეიარღების კონტროლის მექანიზმიც.

შპიგელი: თქვენ პრინციპებზე ლაპარაკი გიყვართ. ეუთოს ერთ-ერთი პრინციპი ასეთია: არ შეიძლება ძალის გამოყენებით სახელმწიფოს საზღვრების შეცვლა. ამ პრინციპს რუსეთი ძალიან უჭერდა მხარს კოსოვოს შემთხვევაში, როდესაც ის სერბეთს გამოეყო. მაგრამ სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის შემთხვევაში, როდესაც ისინი საქართველოს გაოეყვნენ, რუსეთმა სხვა პრინციპები აღიარა. მან ამ რეგიონების ანექსია მოისურვა. აქ ახლა უფრო მეტი რუსული ჯარი დგას, ვიდრე შეთანხმებული იყო და რუსული სამხედრო ბაზების მშენებლობაც იგეგმება.

ლავროვი: ჩვენ აბსოლუტურად ვიღებთ ტერიტორიული მთლიანობის პრინციპს. მაგრამ მთელს მსოფლიოში არსებობს უთანხმოება იმის თაობაზე, თუ როგორ შეესაბამება ის ადამიანების თვითგამორკვევის უფლებას. მოცემულ მომენტამდე არსებობდა მხოლოდ ერთი დოკუმენტი, რომელიც ამგვარი კონფლიქტების გადაწყვეტისკენაა მიმართული - გაეროს მიერ 1970 წელს მიღებული დოკუმენტი. ამ დოკუმენტის თანახმად ყველა ქვეყანამ პატივი უნდა სცეს თითოეული სხვა ქვეყნის ტერიტორიულ მთლიანობას მანამდე, სანამ ამ რეგიონის ეროვნულ უმცირესობათა წინააღმდეგ ძალადობა არ იქნება ჩადენილი.

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS