კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

[ლეონტი]

ГОД 2008. ЧТО ГОВОРЯТ ПРОРОЧЕСТВА О ГРЯДУЩИХ ДНЯХ РУСИ?

Михаил Салтан, Глеб Щербатов

Наступил новый, 2008-й год, по телевизору сплошная «стабильность», «сохранение курса». Если верить этому телевизору, то всё так и будет еще, по меньшей мере, 1000 лет. Однако люди всегда, пытались заглянуть в будущее, и откуда-то из каких-то сфер приходили смутные намёки на контуры грядущего. Свидетельств сбывшихся пророчеств не счесть, от стихов дельфийских оракулов, до камланий индейских жрецов. Мы периодически делаем обзоры различных пророчеств, и сейчас мы хотели бы заострить внимание читателей на исторических артефактах, известных как «пророчества монаха Авеля».
1
Монах Авель был абсолютно реальным человеком, жившим в России в конце 18-го века, сделавший ряд без преувеличения грандиозных предсказаний (даты смерти Екатерины II и Павла I, война 1812-го и революция 1917-го), сурово пострадавший за эти предсказания (пол жизни провел в монастырской тюрьме, пол жизни в ссылке). Тем не менее, столь же абсолютно реальных текстов, то есть текстов, написанных его рукой, нам не попадалось. Эти тексты – государственная тайна, передаваемая сначала от царя к царю, потом от генсека к генсеку, и, наконец, от президента к «преемнику» - как важное дополнение к ядерному чемоданчику.
Тексты эти существуют. Информация о них всплыла в 1917-м году, когда сначала выяснилось, что у Николая II была, оказывается, некая шкатулка (полученная от отца, а тому доставшаяся от деда) и содержащая основные пророчества о судьбах России. Стало известно, что в соответствующем отделе Жандармерии еще с 18-го века хранились и книги Авеля, и его конфискованная переписка, и показания доносчиков с пересказами пророчеств. Часть этих документов ЧК не смогло удержать под колпаком, и они начали своё путешествие по миру, всплывая то как «пророчества Василия Блаженного», то как «пророчества Василия Немчина», то как «пророчества старцев», «пророчества Распутина», а иногда и под своим именем: «пророчества монаха Авеля».
В 20-м веке мало было людей, слышавших что-то об этих документах, но с началом распада СССР и как следствие с реструктуризацией КГБ СССР случилась вторая информационная утечка – пророчества появились в печати. Самые урожайные на них годы это период 1988-1992, когда широкая публика впервые услышала о Василии Немчине, о неких копиях с текстов Василия Блаженного, о книгах Распутина и прочих подобных артефактах. Мы не исключаем, что действительного есть некие тексты за авторством перечисленных пророков, однако всё попадавшее в печать и за них выдаваемое есть не что иное как компиляция одного и того же документа. Это хорошо видно при лингвистическом и фактологическом сравнении пророчеств перечисленных как бы авторов.
Например, если Авель пишет о некоем «лысом мужике с топором, которого положат в хрустальный гроб», то приблизительно в тех же словах строительство на Красной площади Зиккурата описывают и «Василий Блаженный», и «Василий Немчин». Такого использования одинаковых фраз и слов не может быть в принципе, как не могли все три этих пророка (плюс Распутин) назвать одного из правителей России будущего «маленьким человеком с темным лицом, сидящим на плечах великана». То есть речь однозначно идет о пророчестве, принадлежащем одному человеку. Как мы его будем называть - Авель, Немчин, Василий Блаженный или Распутин – не суть важно. Скорее всего, эти обрывки информации основаны именно на пророчествах Авеля. Тем не менее мы остановимся на своего рода широко известном бренде «Василий Немчин», раскрученным в начале 90-х Павлом Глобой (у этого господина определенно есть или были в распоряжении какие-то ОРИГИНАЛЬНЫЕ тексты, ведь не просто так человек слинял в Германию, когда опубликованные им пророчества о событиях после Ельцина стали сбываться с ошеломляющей точностью).
2
На пророчествах Авеля-Немчина-Василия Блаженного (далее просто Немчина) АРИ уже много раз останавливалось, разбирая, что сбылось, что не сбылось, что правильно истолковано, что не очень, поэтому для начала мы приведем своего рода их дайджест, интегрирующий все собранные нами тексты (разночтения первоисточников будут даны в скобках, язык адаптирован к современному)
Часть первая: После семи десятков лет мерзости и запустения бесы побегут с Руси. Те, что останутся, будут переодеваться в «овечьи личины» оставаясь при этом «хищными волками. Бесы будут править Русью, но под другими стягами. На Руси появится второй Борис, титан-великан. Россия окажется на грани распада и уничтожения, и под видом возрождения былого величия будет уничтожаться то последнее, что еще осталось. После последних трех лет мерзости и запустения, когда собачьи дети будут терзать Россию Великан уйдет так, что никто этого не будет ожидать, оставив после себя множество неразрешимых загадок. Великан будет блуждать по лабиринту, а на плечах у него будет сидеть человек небольшого роста с черным лицом.
Маленький человек с черным лицом будет наполовину лыс, наполовину волосат. Он долго останется неизвестным, а потом станет исполнять роль слуги. Происходить он будет из южного рода. Он дважды сменит внешность. Большие бедствия потерпит от него Русь. Будет война в Прометеевых горах (Кавказ) длительностью 15 лет. Будет третья Таврическая война – там появится полумесяц и разорванная Таврида будет кровоточить. И потом посадят на престол несмышленого юношу, но вскоре его вместе со свитой объявят самозванцами и погонят с Руси. Рвущиеся к власти бесы безнадежно разобьются о медвежью голову и лапы, в которые воплотится дух предков русских.Как хорошо известно людям, как и мы тщательно изучающим исторические артефакты, пророчеств Василия Немчина в чистом, пошаговом хронологическом виде в печати не существует. Есть какие-то фрагменты, охватывающие довольно широкие периоды времени, еще есть несколько публикаций Павла Глобы за 1988-1990 гг., до 2000-го года довольно часто встречавшиеся в сети, но потом вдруг куда-то исчезнувшие (особенно это касается текстов с упоминанием человека с чёрным лицом на плечах Титана). Тем не менее, печатные издания сохранились у многих и сейчас, сопоставляя с происходящим сказанное там, мы можем выстроить уже некую последовательную и легко узнаваемую картину. Описанные Немчиным персонажи, которые пока еще не идентифицированы, мы перечислим в следующем блоке его пророчеств, а в приведенном выше своего рода сухом остатке всех очень даже хорошо видно.
Кто такой «Титан», «Великан», «второй Борис», который ушел, когда никто не ждал и блуждал по лабиринту? Этот персонаж очень похож на Бориса Николаевича Ельцина – человека большого роста, Бориса по имени, как-то неожиданно как бы отрекшегося от власти в 1999-м и жившего после этого в правительственном комплексе Барвиха, где под землей еще в СССР построен целый город правительственных бомбоубежищ – лабиринт.
Кто такой темнолицый человек небольшого роста, сидящий на плечах Великана, исполнявший роль слуги, из южного рода, дважды сменивший внешность? Этот персонаж весьма похож на Владимира Владимировича – человека немного пониже ростом, чем Борис Николаевич, которого Борис Николаевич и привел в политику, которому наверняка постоянно давал какие-то советы, то есть на плечах как бы держал. Все смотрят – в Кремле сидит Владимир Владимирович Путин, а на самом деле ВСЕ находящиеся вокруг Путина люди - это люди, расставленные еще Борисом Николаевичем. То есть все рычаги Ельцин за собой сохранил, а Путин, по большому счету, сидит в пустой кабине и изображает водителя. Отсюда и аналогия: «сидит на плечах Великана».

С дважды меняющейся внешностью Владимира Владимировича всё на первый взгляд понятно: два президентских срока – это как бы и есть две внешности, две смены лица. Но почему лицо у Владимира Владимировича описано как «темное»? Есть подозрение, что пророк из глубин 18-го века это лицо так и не смог разглядеть. Затуманено оно было. Загадочно. Например, пророк мог видеть нескольких «Владимиров Владимировичей» - двойников. Отсюда и темнота. Отсюда и смена лиц: сначала в телевизоре показывают одного человека, потом – его двойника.

С другой стороны, смена внешности – это еще и смена образа, смена риторики. Владимир Владимирович как пришел на Олимп? Владимир Владимирович пообещал «мочить в сортире» террористов, под которыми подразумевались нехорошие люди с Северного Кавказа, обижающие русский народ. И русский народ за Владимира Владимировича проголосовал. А перед 2004-м что Владимир Владимирович ответил жителю Северного Кавказа, спросившего про русских? Владимир Владимирович сказал: это – придурки. Вот и смена лица. Был как бы за русских – а стал за «россиян».
Наконец слова Немчина про «южный род» Владимира Владимировича и исполнение им «роли слуги» дают некоторые намеки и на прошлое, и на будущее Путина. Намеки на прошлое – это загадочная история с грузинской мамой Владимира Владимировича, пока никак не доказанная, но и никак не опровергнутая. Намеки на будущее – это намеки на премьерское кресло Путина, который был президентом, а потом стал премьером – то есть как бы на роли слуги следующего президента.
Кто такие «собачьи дети» и «рвущиеся к власти бесы» объяснять мы, полагаем, не нужно – и так всем и всё понятно. Как следует из пророчеств, бесов порвут некие «медвежьи лапы». Упоминание этих лап есть и у Немчина, у Авеля, и у Василия Блаженного, и даже в некоторых текстах Распутина. То есть в книге, написанной рукой самого Авеля и бережно хранимой ЧК-КГБ-ФСБ, эти медвежьи лапы присутствуют совершенно однозначно. Возникает вопрос: что делать бесам, рвущимся к власти и обладающим знанием о своем хреновом будущем (архивы КГБ СССР в их полном распоряжении)? Бесам ничего не остается, как продолжать «рядится в личины», то есть после личин демократов натянуть на себя шкуру еще и этого легендарного медведя, тем самым как бы инвертировав пророчество в свою пользу. И что мы видим? Мы видим появление партии «Единство», которое вдруг с какого-то дела переименовали в «Медведя», взяв медведя еще и символом. Мы видим «преемника» с подходящей фамилией – Медведев. Случайность?
Нет, это не случайность. Это – причина и следствие. Причина – упоминание в пророчестве «медвежьих лап». Следствие – переименование «Единства» и появление в Кремле господина Менахема Медведева – инфантильного молодого человека, не занимавшегося физическим трудом ни одного дня, не служившего в армии и являющегося по психотипу 14-ти летним подростком, то есть тем самым «несмышленым юношей», которого будут двигать «на царство».
Собственно, уже двигают – мы видим. Но – не додвинут. Изгонят с Руси самозванца, вместе с его свитой. Хотя касательно свиты будет это и немного не быстро. Свита будет дёргаться, цепляться за власть. Если верить пророчествам и объективной реальности (а мы верим и в то и в другое), судьба свиту постигнет невеселая. 3
Часть вторая: И придут самые страшные для Руси десять царей на час /тридцать тиранов на час/: человек со шлемом и забралом не раскрывающий своего лица /безликий меченосец, закованный в кольчугу человек, человек проливающий кровь/; Человек из болота. Глаза его отливают зеленью. Он будет у власти, когда у него сойдутся две пятерки. У него была смертельная рана, но она исцелена. Он упал, но снова поднялся до недосягаемых высот и стал мстить всем за свое унижение. И будет кровь Великая кровь через три, через семь и через падение зеленоглазого. Его долго не смогут вычислить. Затем он будет низвергнут в пучину; Другой будет длинноносым. Eго будут ненавидеть все, но он сумеет сплотить вокруг себя большую силу; Человек, сидящий на двух столах (то есть престолах. Ред.) соблазнит еще пять таких же как он, но на четвертой ступеньке лестницы они упадут бесславно; Человек с нечистой кожей. Он будет наполовину лысый наполовину волосатый; Промелькнет метеором Меченый и на смену ему придет Хромой /увечный/, который будет страшно цепляться за власть; Потом Великая Дама с золотыми волосами приведет тройку золотых колесниц.
Hа самом юге черного арапского царства возникнет вождь в голубой чалме. Будет он метать страшные молнии и многие страны превратит в пепел. Будет большая изнурительная война креста с полумесяцем, в которую вмешаются мавры продолжительностью в 15 лет. Разрушится Карфаген, который будет воскрешен и князь Карфагена будет третьим столпом объединения войск полумесяца. В этой войне будет три волны – туда и обратно.
Когда страшная гибель будет грозить всем придет Стремительный Государь /Великий Всадник, недолго правящий великий государь, Великий Гончар/. Буде он душой и помыслами чист и обрушит меч свой на разбойников и воров. Hи один тать не избежит расправы или позора. Пять бояр, близких к царю, будут преданы суду. Первый боярин – судья. Второй боярин бежит за границу и будет там пойман. Третий будет воевода. Четвертым будет рыжий. Пятого боярина найдут мертвым в своей постели. Начнется Великое обновление. На Руси будет великая радость - возвращение короны и принятие под корону всего большого древа. Три ветви древа сольются воедино после бегства бесовского и единое древо будет.
Вот такая выстраивается приблизительная картина. Если интерпретировать пророчества на язык политологии, то слив «несмышленого юноши» (господина Менахема Медведева) будет организован неким временным комитетом, взявшим на себя роль временной исполнительной власти. Кто туда войдет – можно только догадываться, фигуры прописаны только общими мазками, намеками. Очевидно, это будет группа губернаторов, чиновников разных ведомств, военных, которые как-то либо сольют сами «выборы», либо откажутся их признать. Не исключен даже вариант распада Россиянии на своего рода конфедерацию, где каждый губернатор и глава АО возьмет незалежности сколько захочет. Эти губернаторы возможно и будут этими самыми тиранами на час, которым потом начнет откручивать головы Великий Гончар – то есть правитель, которому суждено будет заново собрать страну.
Но распад Россиянии мы пока всё же считаем менее вероятным вариантом, видя в тиранах некий правящий Комитет, где, в частности, будет представлена и часть людей, выдвигавших на царство «несмышленого юношу». Комитет будет, понятное дело, временный, и очень скоро комитетчики начнут выяснять между собой – кто главнее. Приметы самых главных, перечислил Немчин.
Пока, более менее узнаваемый персонаж – это тот, которого все ненавидят, но который сумеет собрать вокруг себя большую силу (что вполне возможно с клиентской базой в 10-15 000 челок). Он же, видимо и рыжий, которого в конечном итоге замочат в сортире. Рыжих, длинноносых и могущественных, которых все ненавидят в Россиянии не так много. Собственно, он такой один – господин Чубайс.
«Человек, сидящий на двух столах (престолах)» - это некий господин, занимающий две должности. Как нам кажется, это будет некий человек, являющийся одновременно и государственным чиновником у себя в стране, и занимающий некий высокий пост в системе СНГ или союза России и Белоруссии. Чиновник может быть не обязательно россиянским и не обязательно просто чиновником. Например, в Комитет может войти господин Лукашенко, сохраняя и пост президента Белоруссии, и получив пост в Комитете.
Военные и воеводы, фигурирующие в текстах вполне укладываются в описание верхушки силовых ведомств. Особенно спецслужб – забрало на лице это ведь та же личина, то есть маска. Здесь вариантов столь же много, сколь много в Россиянии спецслужб.
Лысый с нечистой кожей сильно напоминает одного деятеля из КПРФ – господина Зюганова, которого, может быть, задействуют в Комитете. Особой власти у него нет, как, например, у главы ФСБ или мэра Москвы, но у него есть реальный электорат. Включением Зюганова в Комитет этот электорат можно привлечь.
Кто такой «Меченый» - понятнее всего. Это видимо господин Горбачев, присутствие которого в Комитете изобразит этому Комитету некое демократическое реноме.
Самый жутковатый персонаж – это «человек из болота». С ним связано пролитие крови. Кто такой – сложно сказать, пока ему не нанесена смертельная рана. Возможно, речь идет о господине Шойгу, возглавляющем очень мощную силовую структуру. На первых порах Комитет без него никак не обойдется, но присутствие его там и дальше рискует сделать его в Комитете самой влиятельной фигурой, поэтому коллеги, скорее всего, попробуют его слить неким указом. Это и будет раной. Но реально его выбросить из игры не удастся – везде в МЧС его люди и он вполне еще может «взлететь до недосягаемых высот».
«Хромой» - самая загадочная пока фигура. Особо увечных политиков в Россиянии нет, исключая некоторых, но в качестве «Хромого» может выступать господин Примаков, например. На прошлых выборных баталиях его противники активно продвигали тему протеза тазобедренного сустава, поэтому не исключено, что она будет озвучена и далее. Отсюда и такой образ у Немчина – «Хромой». А сам господин Примаков – достаточно серьезная фигура в раскладе, чтобы побороться за власть. С другой стороны, «Хромым» может быть и некий политик с истекающим сроком полномочий – так называемая «хромая утка». Сложно сказать сейчас.
Сейчас нам кажется интересной только последняя фигура, которая будет предшествовать появлению русского национального лидера, названного Великим Всадником. То есть проявит себя эта фигура – значит скоро ждать и Всадника. Эта фигура – «Великая Дама с золотыми волосами», как-то связанная с некими колесницами. Колесницы – это, скорее всего метафоры. Колесницы – движение куда-то или откуда-то. Но светлые волосы – это уже признак. Даму надо искать среди блондинок. Не знаем мы, честно говоря, где искать, но, учитывая, что ни Василий Немчин, ни монах Авель даже не слышали о какой-то «Украине» (в те времена это была тоже Русь), даму можно поискать и среди киевских политиков.
Вопрос это очень серьезный, ибо и в Киеве у кого-то тоже есть экземпляры древних предсказаний – филиалы КГБ были и там. Что, просто так пани Тимошенко окрасилась в белый цвет, а «Партия Регионов» выкатила блондинку пани Богатыреву? А пани Витренко опустила башку в ведро с перекисью, потому что хотела стать как Бритни Спеарс в её шестьдесят-то лет? То есть известно в Киеве пророчество о «светловолосой Даме», еще как известно. И люди пытаются на нем сыграть, как в Кремле пытаются сыграть на «медвежьих лапах». Игра же стоит свеч, поскольку «светловолосой Даме» пророком

[qvevri]

ესა ბოლომდე უნდა წავიკითხოთ

[ლეონტი]

qvevri
თქვენ შუამდე ბატონო.

[GIRA]

წავიკითხე, საინტერესო იყო. მე ეგეთი წინასწარმეტყველების არ მჯერა. ენას ძვალი არ აქვს. კალამს ფურცელზე მიუშვებ და დაწერ რაც ადამიანის ფანტაზიას მოეხასიათება.

[ლეონტი]

ეს ერთ ერთ რუსულ საიტზე ვნახე, მაგრამ დარწმუნებული ვარ რუსებმა არ იციან ივერია რომელი ქვეყანაა:
Икона Пресвятой Богородицы, именуемая "Ацкурская".

История иконы

Август 28 н.с.
Принесена апостолом Андреем Первозванным, находится в Гаенатском соборе близ Кутаиса. По вознесении Господа апостолы, будучи вместе с Материю Спасителя Иисуса в Сионской Горнице, где ожидали пришествия Утешителя, бросили жребий: куда кому идти с проповедью слова Божия. Тогда Преблагословенная Богоматерь сказала апостолам : "Не хочу и Я оставаться без части, желаю принять вместе с вами жребий, чтобы иметь страну, которую изволит дать Мне Сам Бог". Апостолы со страхом и благоговением бросили жребий, и он пал на Иверию. Владычица с радостью приняла удел Свой и собралась уже идти туда для того, чтобы проповедовать там слово Божие. Однако перед самым выступлением Ее явился Ей Господь Иисус и сказал: "О Матерь Моя, не отвергну жребия Твоего и не оставлю народа Твоего без участия в небесных благах ходатайством Твоим. Но пошли вместо Себя Первозванного Андрея в удел Твой, а с ним- изображение, которое получится от приложения приготовленной на то доски к Твоему лицу. Образ тот будет заменять Тебя и послужит хранителем людей Твоих во веки".
После этого явления Пресвятая призвала к Себе апостола Андрея и сказала ему: "Чадо Мое Андрее! Очень сокрушаюсь о том, что страна, доставшаяся Мне в удел для проповеди, не просвещена еще учением Сына Моего. Но вот что: когда намеревалась Я идти в Иверию, явился Мне Сам Благий Сын Мой и Бог и велел, чтобы Я вместо Себя отправила туда с Моим образом тебя. Я буду Хранительницей жизни людей той страны и, воздевая о них руки к Сыну Моему, буду испрашивать им от Него помощи во всем". На это апостол отвечал: "Пресвятая воля Благого Сына Твоего и Твоя да будет во веки".
Тогда Пресвятая Богородица потребовала доску, умывши лицо Свое, приложила ее к нему, и на доске остался образ Владычицы с Предвечным Ее Сыном на руках. Она отдала этот образ апостолу и сказала: "Благодать и милость родившегося от Меня Господа да будут помогать и сопутствовать тебе. Я же буду молиться за тебя и за народ Мой". Он пал на землю пред Владычицей и со слезами благодарил Ее.
Вскоре после этого св. Андрей отправился на проповедь слова Божия. Сначала он пошел на север от Палестины,затем повернул несколько на восток, достиг города Трапезунда, находящегося в пределах Мингрелии, после благовествования там Евангелия перешел в пределы Иверии, в землю Дид-Адчары.
Там апостол самоотверженной проповедью и творением чудес обратил множество людей ко Христу и крестил их во имя Святой Троицы. На том самом месте, на котором он поставил икону Божией Матери, открылся целебный источник, текущий даже до сего дня (как говорит составитель грузинской летописи царевич Вахушт, сын царя Вахтанга V).Апостол , поставив новообращенным христианам иереев и диаконов, построив храм в честь Божией Матери и установив порядок церковный, оставил их.
Перед уходом св. Андрея из той земли новообращенные просили его оставить икону Божией Матери в защиту им, но апостол не согласился на таковую просьбу, а велел сделать доску, величиной, как эта икона, и принести ему. Когда доска была готова, он положил ее на икону Божией Матери, и икона полностью изобразилась на доске. Апостол отдал христианам новый образ, который они с радостью приняли и поставили в своей новой церкви. Затем, преподав им мир, св. Андрей отправился в другие земли.
Перейдя через гору, называемую горой Железного Креста, и ущелье дзархийское, он вступил в пределы Самцхе и остановился в селении Заден-гора. Тут апостол сокрушил идолов и благовествовал Христа.
Отсюда наконец отправился он в г. Ацкур, называвшийся в древности Сосангети. Достигнув Ацкура, апостол выбрал один дом близ главного капища города и поселился в нем. В то время там царствовала одна вдова, имевшая единственного сына, которого любила более всего в мире, и который был единственным наследником ее царства. К несчастью, сын вдовы скончался незадолго до прихода св. апостола в г. Ацкур.
Когда умерший отрок еще лежал в доме матери, в одну из ночей было дивное знамение. Жители города, увидев с крепости ночью необыкновенный свет над тем местом, где пребывал св. апостол и где находилась икона Божией Матери, были поражены страхом и недоумевали о причине подобного чуда. На другой день граждане пришли в дом, где жил св. Андрей, желая получить объяснение виденному ими. Апостол стал учить их вере Христовой и, между прочим, проповедовал им о воскресении мертвых и о будущей жизни. Он показал им и икону Божией Матери. Граждане возвратились от апостола и немедленно возвестили царице о пришедших странниках и об учении их о воскресении мертвых и жизни будущей. Вдовствующая царица, услышав о таковом учении, несколько утешилась и приказала немедленно привести этих людей к ней. Отправлены были послы за апостолом, который в скором времени явился во дворец.
Когда св. Андрей представлен был царице, она спросила его: "Кто вы, возвещающие народу неслыханное доселе учение?" Апостол отвечал: "Я пришел из Иерусалима, города, земли которого касались стопы Господни. Я - раб Господа нашего Иисуса Христа, силою Которого воскрешаем мертвых. Мы проповедуем Его, и тот, кто уверует в Него и примет Крещение, чего ни попросит у Него с верою, немедленно получит".
Вдова пала на землю, обливаясь слезами, и сказала ему: "Помилуй вдовство мое, ибо меня постигло большое несчастье. Если ты раб Того, Который воскрешает мертвых, то помолись Богу твоему о умершем сыне моем, чтобы он воскрес, и я все, чего ни потребуешь от меня, с радостью исполню". На это апостол отвечал: "Если веруешь в Иисуса Христа, проповедуемого нами, то получишь просимое тобой". Вдова отвечала: "О раб Истинного Бога! Верую в Господа Иисуса Христа, помоги моему неверию!"
После сего апостол велел всем, кроме царицы и близких ей придворных, выйти из комнаты, где лежал отрок, взял икону Божией Матери, положил ее на умершего и, воздев руки к небу, начал молиться. По окончании молитвы он взял отрока за руку и, подняв со смертного одра, отдал его матери живым. Все недоумевали о таком дивном знамении. Вдова, пораженная этим чудом, пала в ноги св. Андрею, со слезами благодарила его и тут же исповедала Иисуса Христа Богом, пришедшим во плоти для спасения мира, и была крещена апостолом.
Видя, как поступает их царица, подданные, как знатные так и незнатные, последовали ее примеру: почти все находящиеся при дворе и множество граждан уверовали во Христа и приняли св. Крещение.
Затем царица послала всем эриставам самцхийской страны приказание немедленно явиться к ней. Приехавшие к царице эриставы и другие знатные люди сами стали свидетелями чуда, видя воскрешенного апостолом сына царицы. Они также уверовали во Христа и приняли св. Крещение, только жрецы упорно стояли за поклонение их ложным богам Аполлону и Артемиде. Они противились во всем св. Андрею, вовлекая в свое заблуждение многих неразумных, вследствие чего в народе произошла распря, но небольшая. Для уничтожения ее, апостол предложил жрецам следующее: "Поставим мою икону в капище ваших богов между статуями их и запечатаем капище двумя печатями, моей и вашей, приставим стражей и станем молиться каждый своему богу, и Того, Кто превозможет и явит пред нами Свою силу, мы признаем Богом Истинным и поклонимся Ему все". Жрецы согласились на это и поступили так, как сказал апостол .
На другой день, когда отворили двери в присутствии стражей и всего народа, к величайшему удивлению жрецов, статуи богов, между которыми поставлена была икона Владычицы, валялись на полу капища, разбитые вдребезги. Посрамленные жрецы и их сторонники немедленно приняли от апостола святое Крещение, от чего была великая радость в народе в те дни. Все усердно благодарили и славословили Христа - Истинного Бога.
Затем, поставив новопросвещенным епископа, иереев и диаконов, св. Андрей хотел уже отправиться в другие страны. Но царица и ее подданные с большим усердием стали молить его не отлучаться от них или, по крайней мере, оставить у них икону Божией Матери. Последнюю просьбу апостол согласился исполнить, вручил христианам святую икону, перед тем рассказав об обещании Богородицы покровительствовать им и присовокупив, что страна Иверская досталась Матери Господа в удел. Услышав такую весть, царственная вдова и другие слушавшие св. Андрея исполнились неописанной радости, благодарили Бога и славословили Его Пречистую Матерь. Полученную же икону они поставили у себя в новом храме, воздвигнутом в честь Владычицы (празднование в честь Ацкурской иконы Пресвятой Богородицы совершается 15/28 августа).

[ნიმფა]

მაგ საიტის შემქმნელებს ეცოდინებათ ალბათ

[ნიმფა]

"Вскоре после этого св. Андрей отправился на проповедь слова Божия. Сначала он пошел на север от Палестины,затем повернул несколько на восток, достиг города Трапезунда, находящегося в пределах Мингрелии, после благовествования там Евангелия перешел в пределы Иверии, в землю Дид-Адчары"

საინტერესოა:)))

[ლეონტი]

ნიმფა
ტრაპიზონი ისტორიული ლაზეთის ცენტრში იყო, ასე რომ ეგ ინფო შორს არაა სინამდვილიდან.

[ARCHILI]

არჩევნებიდან ერთი წლის შემდეგ საქართველოს პრეზიდენტი უამრავი გამოწვევის წინაშეა

ლიზ ფულერი

იანვარი 2009



მიხეილ სააკაშვილი 2008 წლის 5 იანვარს საქართველოს პრეზიდენტად სადავო ვადამდელ არჩევნებში მეორედ აირჩიეს. სულ რაღაც ორი თვით ადრე პოლიციამ და უშიშროების დანაყოფებმა უხეშად დაარბიეს თბილისში ერთკვირიანი მშვიდობიანი დემონსტრაციის მონაწილეები, რომლებიც სააკაშვილის ავტორიტარულ პოლიტიკას აპროტესტებდნენ და მის გადადგომას მოითხოვდნენ.

გასული 12 თვის განმავლობაში, აგვისტოს დამღუპველმა სამხედრო მოქმედებებმა სამხრეთ ოსეთში, სააკაშვილის პოლიტიკურ შეხედულებებსა და მის გონებრივ გაწონასწორებულობაზე კითხვები გააჩინა. საქართველოსთვის მოკლე პერიოდში ნატოში გაწევრიანების პერსპექტივა მოისპო, მისი რამდენიმე ძალიან ახლო მოკავშირე კი ოპოზიციაში გადავიდა.

ქართველმა ჩინოვნიკებმა 2007 წლის ნოემბრის დარბევა მოსკოვის მიერ დაგეგმილი შეთქმულების აღკვეთის აუცილებლობით ახსნეს. ხოლო სააკაშვილის შემდეგი გადაწყვეტილება ვადამდელი არჩევნები დაენიშნა (მისი პრეზიდენტობის ვადა 2009 წლის დასაწყისამდე არ იწურებოდა), შესაძლოა გათვლილი იყო იმის დემონსტრირებისთვის, რომ იგი საზოგადოების სერიოზული მხარდაჭერით ჯერ კიდევ სარგებლობდა.

მაგრამ ასეთი ჩანაფიქრის არსებობის შემთხვევაშიც, ამ გადაწყვეტილებას ძალიან ცუდი შედეგები მოჰყვა. არჩევნებში ამომრჩეველთა 56 % მონაწილეობდა, საიდანაც სააკაშვილმა ხმების მხოლოდ 53.47 % მიიღო. ოთხი წლით ადრე, 2003 წლის ვარდების რევოლუციის შემდეგ, რომელსაც ედურად შევარდნაძის გადაყენება მოჰყვა, ამომრჩეველთა აქტივობა 80-90 %-ს აღწევდა, სააკაშვილმა კი აბსოლუტური გამარჯვება 96 %-ით მოიპოვა.

ბიზნესმენი ლევან გაჩეჩილაძე, რომელიც 9 ოპოზიციური პარტიისგან შემდგარი ეროვნული საბჭოს კანდიდატი იყო, ექვს მონაწილეს შორის მეორე ადგილზე ხმების 25.29 %-ით გავიდა და აცხადებდა, რომ სინამდვილეში სააკაშვილმა ხმების მხოლოდ 44% მოიპოვა, შედეგები კი გაყალბდა, რომ მისთვის აუცილებელი 50 % პლუს ერთი ხმა დაეფიქსირებინათ, რომ არჩევნების მეორე ტური აღარ გამართულიყო. საერთაშორისო მონიტორებმა და ევროკავშირმა პროცედურულ დარღვევებზე შეშფოთება გამოხატეს, მაგრამ ოპოზიციის მოთხოვნას ხმების ხელახლა გადათვლასა და ოფიციალური შედეგების ანულირებაზე, მხარი აღარ დაუჭირეს.

29 იანვარს, 12-მა ოპოზიციურმა პარტიამ პარლამენტის სპიკერის ნინო ბურჯანაძის სახელზე მემორანდუმი გამოაქვეყნა, რომელშიც პარტიები ერთობლივ პოზიციას გამოხატავდნენ: ისინი დარწმუნებულები იყვნენ, რომ არჩევნები გაყალბდა და სააკაშვილის ლეგიტიმურობას ეჭქვეშ აყენებდნენ. მემორანდუმში მითითებული იყო 17 პუნქტი, რომელთა განხორციელებაც მიმდინარე ”პოლიტიკური კრიზისის” დაძლევისა და გაზაფხულზე თავისუფალი და სამართლიანი არჩევნების ჩასატარებლად ოპოზიციას არსებითად მიაჩნდა.

მაგრამ მარტის შუა რიცხვებში, პრო-სააკაშვილისტმა საპარლამენტო უმრავლესობამ საარჩევნო კანონმდებლობაში ცვლილებები შეიტანა, რაც ოპოზიციამ პრეზიდენტის უმრავლესობის სამუდამოდ დამკვიდრების მცდელობად აღიქვა. სააკაშვილის ნაციონალურმა მოძრაობამ 21 მაისის საპარლამენტო არჩევნებში 150 მანდატიდან 119 მოიპოვა, ოპოზიციურიმა პარტიებმა 30 მანდატი მიიღეს, მაგრამ 12 დეპუტატმა წამყვანი ცხრა-პარტიული ოპოზიციური კოალიციიდან და 4-მა ლეიბორისტული პარტიიდან მანდატებზე უარი თქვეს და განაცხადეს, რომ არჩევნები ფალსიფიცირებული იყო.

და ისევ, საერთაშორისო დამკვირვებლებმა შეშფოთება გამოხატეს, რომ კენჭისყრა ”ძალიან პოლარიზებულ გარემოში ჩატარდა” და რომ ქართულმა ხელისუფლებამ ვერ შეძლო იმ ნაკლოვანებების პრევენცია და აღმოფხვრა, რომლებსაც ადგილი ჰქონდა საპრეზიდენტო არჩევნებზე.

[ARCHILI]

რუსეთთან ომში დადანაშაულება

ოპოზიციასა და ხელისუფლებას შორის დაპირისპირების მატებისა და თავად ოპოზიციურ პარტიებში ტაქტიკურ უთანხმოებათა არსებობის მიუხედავად, დაძაბულმა შიდა პოლიტიკურმა სტატუს-ქვომ, როგორც ჩანს ხელსაყრელი ნიადაგი შექმნა აგვისტოში რუსეთთან კონფლიქტისთვის.

ეს ომი რუსეთს დამაჯერებელ საბაბს აძლევდა აგვისტოს ბოლოს აფხაზეთის და სამხრეთ ოსეთის ფორმალური აღიარებისთვის, ასევე დეკემბერში საქართველოში ევროპის უსაფრთოხებისა და თანამშრომლობის მისიის (ეუთო) მანდატის გაფართოების დასაბლოკად. ომმა საქართველოს შეიარაღებული ძალების სისუსტის და არაეფექურობის დემონტრირებაც მოახდინა, რაც პენტაგონის დეკემბრის დეტალურ ანალიზშიც აისახა, რამაც საქართველოს ნატოში გაწევრიანების მიზანშეწონილობა ეჭქვეშ დააყენა.

სააკაშვილმა საომარი მოქმედებების დაწყებაზე ყოველგვარი პასუხისმგებლობა მოიხსნა და პირველ რიგში რუსეთი, შემდეგ კი საერთაშორისო თანამეგობრობა იმაში დაადანაშაულა, რომ მოსკოვს ის - ძალის არაპროპორციულად გამოყენების გამო - საკმარისად მტკიცედ არ პასუხობდა. ამ საკითხზე ის მუდმივად კამათობდა, ბოლოს კი 1 დეკემბერს ”უოლ სთრით ჯორნალში” წერილი გამოაქვეყნა, სადაც ამბობს, რომ ნებისმიერი ”დემოკრატიული სახელმწიფო” იგივეს გააკეთებდა, თუკი მისი მოქალაქეების სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრებოდა.

საქართველოს საპარლამენტო კომისიამ, რომელიც საომარი მოქმედებების დასრულების შემდეგ, 26 სექტემბერს მოვლენების შესაფასებლად შეიქმნა, დაადგინა, რომ ომზე პასუხისმგებლობა მხოლოდ რუსეთს ეკისრება, რომელმაც კომისიის განცხადებით ”დაგეგმა და გამოიწვია ომი”. კომისიის დასკვნაში პირადად საკააშვილის პასუხისმგებლობაზე ერთი სიტყვაც კი არ არის ნათქვამი, თუმცა მკაცრად არის გაკრიტიკებული ეროვნული უშიშროების საბჭო, რომელმაც რუსული თავდასხმის მასშტაბები ვერ განსაზღვრა, ასევე საქართველოს შეაიარაღებული ძალების ხელმძღვანელობის მოქმედება - კოორდინაციის, კომუნიკაციების და რეზერვის მობილიზების საკითხებში გამოვლენილი ნაკლოვანებების გამო.

კომისია ამტკიცებდა, რომ ვერანაირი მტკიცებულება ვერ მოიპოვა იმის დასადასტურებლად, რომ საქართველომ ან ომის პროვოცირება მოახდინა ან ამზადებდა შეჭრას სამხრეთ ოსეთში, იმის მიუხედავად, რომ 7 აგვისტოდან - საქართველოს მხრიდან ცხინვალის დაბომბვებამდე საათებით ადრე - ეუთოს მონიტორებმა გორის ჩრდილოეთით, სამხრეთ ოსეთისა და დანარჩენი საქართველოს საზღვართან ახლოს, არტილერიითა და გრადის ტიპის სარაკეტო დანადგარებით აღჭურვილი ქართული არმიის დიდი რაოდენობით კონცენტრაცია დაარეგისტრირეს.
მაგრამ სააკაშვილის კრიტიკოსები სახლშიც და უცხოეთშიც კითხვების დასმას არამხოლოდ რუსეთთან მასშტაბური კონფლიქტის გარისკვის რაციონალურობაზე სვამენ, რამაც ქვეყნის ეკონომიკას და ინფრასტრუქტურას მილიარდობით დოლარის ზარალი მიაყენა, მაგრამ ასევე, და ალბათ კიდევ უფრო მეტად საკაშვილის მართვის სტილზე. სექტემბრის შუა რიცხვებში საქართველოში ვიზიტის დროს ნატოს გენერალურმა მდივანმა იაპ დე ჰოპ სხეფერმა ხაზგასმით ისაუბრა საქართველოში პრესის თავისუფლებისა და სასამართლო სისტემის დამოუკიდებლობის დეფიციტზე.

საქართველოს სახალხო დამცველმა სოზარ სუბარმა 26 სექტემბერს სააკაშვილს ღია წერილით მიმართა და აგვისტოს მარცხის მიზეზად საქართველოს ხელისუფლების ავტორიტარიზმი და ადამიანის უფლებების იგნორირება დაასახელა, მან აღნიშნა, რომ ”ეს დემოკრატია არ არის”. უფრო ადრინდელ ოფიციალურ წერილში, რომელიც 2008 წლის იანვრის არჩევნების შემდეგ მალევე გამოქვეყნდა, სუბარი მმართველ ელიტას იმაში ადანაშაულებდა, რომ ის ე.წ. ძლიერი სახელმწიფოს აშენების საბაბით ადამიანის ცალკეულ უფლებებს არაფრად აგდებდა.

[ARCHILI]

ოპოზიცია იზრდება

ოქტომბრის დასაწყისში, პარლამენტის ყოფილმა სპიკერმა ბურჯანაძემ, რომელმაც ბოლო წუთს გადაწყვიტა საკუთარი კანდიდტურა მოეხსნა 21 მაისის საპარლამენტო არჩევებიდან, წერილი გამოაქვეყნა, სადაც ომის დაგეგმვასა და მიმდინარეობაზე 43 კითხვაა დასმული. რამდენიმე კვირის შემდეგ მან სააკაშვილს ღია წერილითაც მიმართა, სადაც საქართველოში ”პოლიტიკური კრიზისის” დაწყების შესახებ აფრთხილებს, და სიტუაციიდან ერთადერთი გამოსავლის გზად საარჩევნო კანონმდებლობის ლიბერალიზაციას, მედიაზე შეზღუდვების მოხსნას და შემდეგ ვადამდელი არჩევნების ჩატარებას ასახელებს.

დეკემბრის დასაწყისში, სააკაშვილის მესამე ყოფილი ახლო პარტნიორი, ირაკლი ალასანია გაეროში საქართველოს ელჩის თანამდებობიდან გადადგა. 24 დეკემბრის განცხადებაში, მან სააკაშვილი აგვისტოში რუსეთთან ომის ფორსირებაში დაადანაშაულა და მოსალოდნელი ”კრიზისის” თავიდან აცილების, ასევე უსაფრთხოებისა და სტაბილურობის აღდგენისა და ქვეყნის განვითარებისთვის, ყველა ”წესიერ და პატრიოტ ადამიანს” ძალების გაერთიანებისკენ მოუწოდა. არსებობს მოლოდინი, რომ ალასანია გაერთიანებულ რეპუბლიკელებს და ახალ მემარჯვენეებს დაუკავშირდება და ვადამდელ არჩევნებში, რომლისკენაც ბურჯანაძე დღესაც მოუწოდებს, მათ მიერ წარდგენილი კანდიდატი იქნება.

მაგრამ Caucasus Press-ის ცნობით 17 დეკემბერს სააკაშვილმა ჟურნალისტებს უთხრა, რომ 2013 წლამდე, ანუ იმ დრომდე ვიდრე იგი კენჭს აღარ იყრის, და ”ხალხს დანაპირებს არ შეუსრულებს” არანაირი არჩევნები არ იქნება.

თავის მხრივ, პარლამენტის სპიკერმა დავით ბაქარაძემ 19 დეკემბერს გაიმეორა, რომ ვადამდელი არჩევნები ქვეყნისთვის წამგებიანი იქნება, რადგან ის 1 მილიარდი ჯდება, რაც ჯობია ინვესტიციის სახით ეკონომიკაში ჩაიდოს. მაგრამ დღევანდელი ხელისუფლების აზრით, ყველაზე დამაჯერებელი არგუმენტი ვადამდელი საპრეზიდენტო არჩევნების ჩატარების წინააღმდეგ ის არის, რომ კონსტიტუცია სააკაშვილს არ აძლევს მესამე ვადით არჩევნებში მონაწილეობის უფლებას, არადა არსებულ მმართველ ელიტაში არ არსებობს არცერთი პოლიტიკური ფიგურა, ვინც თავისი ქარიზმატულობითა და ძალაუფლებით ბურჯანაძეს ან ალასანიას კონკურენციას გაუწევდა.

[ARCHILI]

კრიზისი მოდის?

ქართული ეკონომიკისთვის აგვისტოს ომით მიყენებულ ზარალს გლობალური ფინანსური კრიზისიც დაემატა. 2009 წლისთვის ქვეყნის მშპ-ს ზრდა მხოლოდ 2.5 პროცენტითაა დაგეგმილი, 2007 წლის 12.5 პროცენტთან და 2008 წლის პირველი ექვსი თვის 8.5 პროცენტთან შედარებით. ქართულმა ვალუტამ, ლარმა აშშ-ს დოლართან შედარებით ღირებულების 14 % დაკარგა.

11 დეკემბერს სააკაშვილმა აღიარა, რომ 2009 წელს საქართველო ეკონომიკური სირთულეების პირისპირ აღმოჩნდება, მაგრამ აღნიშნა, რომ პრობლემები 1990-იანების დასაწყისის ”გაჭირვების” მსგავსი არ იქნება. ყოფილმა პრემიერ-მინისტრმა ზურაბ ნოღაიდელმა 26 დეკემბერს ეს არგუმენტი გააბათილა, განაცხადა რა, რომ მთავრობის უარი შეცვალოს მონეტარული პოლიტიკა, ლარის შემდგომ გაუფასურებას გამოიწვევს.

დასავლეთის კრიტიკას დემოკრატიზაციის განვითარების ნელი ტემპის შესახებ, სააკაშვილმა დაგვიანებით უპასუხა და დეკემებრის შუა რიცხვებში კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანის წინადადებით გამოვიდა, რომელიც პრეზიდენტის უფლების შეზღუდვის ხარჯზე უმნიშვნელოდ ზრდის საკანონმდებლო ორგანოს უფლებამოსილებას.

თუმცა, მინისტრთა კაბინეტში მორიგი გადაჯგუფების შემდეგ ხელუხლებელი დარჩა გავლენიანი შინაგან საქმეთა მინისტრი ვანო მერაბიშვილი, რომელიც სუბარმა კანონგარეშე მოქმედი სიკვდილის ბრიგადების მფარველობაში პირდაპირ დაადანაშაულა. ხოლო მერაბიშვილის პროტეჟე ბაჩო ახალაია, რომელზეც ფიქრობენ, რომ სწორედ მან მოახდინა 2006 წლის მარტში ციხის ბუნტის პროვოცირება, თავისი სადისტური მოპყრობით პატიმრებისადმი, თავდაცვის მინისტრის მოადგილედ დაინიშნა.

სხვა მხრივაც, ისეთი შთაბეჭილება რჩება, რომ სააკაშვილი ფანტაზიის სამყაროში ცხოვრობს. 31 დეკემბერს ”ნიუ-იორკ თაიმსში” ის აცხადებს, რომ ქართველი ხალხი მას მხარს უჭერს. საპირისპირო ცნობა 22 დეკემბერს ყოველკვირეულ გამოცემა ”კვირის პალიტრაში” გამოქვეყნდა, რომლის მიხედვითაც ახლახანს ჩატარებული გამოკითხვით 395 რესპოდენტიდან 24% სააკაშვილზე ”გაბრაზებულია”.

23 დეკემბერს კი სააკაშვილი საქართველოს მოსახლეობას უმტკიცებდა, რომ ქვეყანა აღდგენის პროცესშია და რომ აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ”იმაზე სწრაფად განთავისუფლდება, ვიდრე ამას ხალხი ფიქრობს.”

=================================================================================================================

[Jnosy]

ხალხ,
ოსები არიან ინდოევროპელთა ინდოირანული შტო -
სკვითების შთამომავლები -
მომთაბარე ტომი -
რომლებიც მუდმივად სხვის ქონების მიტაცებაში იყო
და საკუთარი არ გააჩნდა...
ისინი კავკასიაში გამოჩნდნენ ძვ წ -აღ - ით 4-5 საუკუნეში
და იმის მერე სულ ასე იყო...

აუარებელი მადლობები შენ
ეხლა მივხვდი რომ მესამედაც უნდა წავსულიყავი ქსნის ხეობაში

მადლობა დიდი

[ARCHILI]

ეს მასალა რუსეთ-საქართველოს ომზე არაა, მაგრამ ამ ომის მთავარ შემოქმედს ეხება, საინტერესოა და კარგად გერთობით...


მიხეილ სააკაშვილი სიყვარულზე, თავისუფლებასა და დევიდ ბექჰემზე



კეიტ ვეინბერგი
7 იანვარი 2009



მიხეილ, ”მიშა” სააკაშვილი პატარა, მსუბუქ თერაპიაზე დაგვთანხმდა

ცნობები პაციენტზე

სახელი: მიხეილ, ”მიშა” სააკაშვილი

ასაკი: 41

სამუშაო ადგილი: საქართველოს პრეზიდენტი

წიგნი, რომელიც ბოლოს წაიკითხა: ”საზოგადოების მტრები”- ავტორები - ბერნარ ანრი ლევი და მიშელ უელბეკი

ფილმი, რომელიც ბოლოს ნახა: შოტლანდიის ბოლო მეფე

მუსიკალური ნაწარმოები, რომელსაც ბოლოს მოუსმინა: ნაბუკო

ბოლო კულტურული ღონისძიება, რომელსაც დაესწრო: ბალეტი ”რომეო და ჯულიეტა” ნინო ანანიაშვილის შესრულებით



პაციენტის გამოკვლევა

არჩევანის საშუალება რომ გქონდეთ, რომელ საუკუნეში არჩევდით დაბადებას?

მეოცე საუკუნის დასაწყისში, პარიზში სკოტ ფიცჯერალდთან და ერნესტ ჰემინგუეისთან ერთად. ეს იყო პერიოდი, როდესაც რომანტიზმის იდეალები, რომელიც ცვალებადებოსათან და ინტელექტუალურ ცნობისწადილთან თანაარსებობდა, ძალიან ძლიერი იყო.

როგორ განსაზღვრავდით სიყვარულის ცნებას?

სიყვარულია, როდესაც რაიმეს აკეთებ, ან იღებ გადაწყვეტილებას, რომელიც შენ საკუთარ ინტერესებს ეწინააღმდეგება, მაგრამ იცი, რომ სიღრმისეულად მართალი ხარ.

რისი გწამთ?

თავისუფლების და კიდევ იმის, რომ ბოლოს სიკეთე აუცილებლად ამარცხებს ბოროტებას.

დაასახელეთ კლიშე, რომელსაც თქვენთან დაკავშირებით ყველაზე ხშირად იყენებენ

კლიშე, რომელსაც ყველაზე ხშირად იყენებენ ”ფიცხია” მაშინ, როცა რეალურად ყველაზე მეტად შემეფერება გამოთქმა ”გამოიკვლიე ყველა შესაძლებლობა” (leave no stone unturned), თითოეული და ყველა გადაწყვეტილების მიღებისას

რომელ თქვენთვის საოცნებო პროფესია?

კინორეჟისორი

რა არის, კაცობრიობის ისტორიაში ისეთი, რომლის არსებობასაც არ ისურვებდით?

მასობრივი განადგურების იარაღი. გარკვეულ შემთხვევებში ეს გამოგონება საფრთხის მძევლად გვაქცევს და იმ აზრის მძევლად, რომ ერთმა მხარემ მეორის წინააღმდეგ ასეთი ტრაგიკული ძალადობა შეიძლება გამოიყენოს. რეალურად ეს ღირებულებებზე ძალის უპირატესობის დადასტურებაა, რის გამოც ძალიან ვწუხვარ და იმის სურვილი მიჩნდება, რომ ასეთი დესტრუქციული ძალა და საფრთხე არასდროს არსებულიყო.

რომელია ონლაინ თქვენს მიერ გაკეთებული ყველაზე დიდი აღმოჩენა?

ის, რომ შემიძლია მოვიძიო ”ოპერის მოჩვენების” ყველა ვერსია, რომელიც ოდესმე შესრულებულა

თუ საერთაშორისო ასპარეზობაზე თქვენი ქვეყნის წარმომადგენლობა გახდებოდა საჭირო, რას აირჩევდით?

ფეხბურთს, რადგან ჩემთვის ეს სპორტის ყველაზე ამაღელვებელი სახეობაა

რომელი საჯარო ფიგურაა ზედმეტად ნაქები?

დევიდ ბექჰემი

თუ მსოფლიოს რომელიმე კუთხეში ჩარჩებოდით, რომელ კუთხეს არჩევდით?

კავკასიის მაღალმთიან რეგიონს, რომელსაც თუშეთი ეწოდება. ეს ყველაზე ლამაზი მთიანი რეგიონია, სადაც ოდესმე ვყოფილვარ, გასაოცარი ბუნებით (ეს ეროვნული ნაკრძალია) და უნიკალური ადგილობრივი კულტურით.

ვინ არის კაცობრიობის ისტორიაში ის, რომლის გვერდზე ყოფნასაც გრძელი გადაფრენისას ისურვებდით?

ალექსანდრე სოლჟენიცინი

როგორ გინდათ, რომ დაგიმახსოვრონ?

როგორც ადამიანი, ვისაც თავისი ქვეყანა უყვარდა, მისი მსახურება ეამაყებოდა და ის ევროპული განვითარების გზას დაუბრუნა.

ჩვენი დიაგნოზი

ის რომ შეპყრობილი ხართ ენდრიუ ლლოიდ ვებერით, ცოტათი მოულოდნელია, მაგრამ იმაზე ვწუხვარ, რომ ”ოპერის აჩრდილი” მაინც ბოლომდე არ გაგითავისებიათ. თქვენს იდეალებს ვნებითა და სითამამით ეკიდებით, მაგრამ მოსაზრება, რომ სიკეთე ბოროტებას დაძლევს, ამ მუსიკალური ნაწარმოების გზავნილს არ შეესაბამება: ცხოვრება არ არის შავ-თეთრი. აქ იმაზეა ლაპარაკი, რომ ბოროტი და კეთილი პოლარულ ოპოზიციებად არ უნდა განვიხილოთ.

ჩვენი დანიშნულება
რეკომენდებული ფილმი

Heat (1995)

ნილ მაკკოლი (რობერტ დე ნირო) მსოფლიოში საუკეთესო ქურდია, რომელსაც ღირებულებათა თავისი, მაგარი სისტემა აქვს. დეტექტივი ვინს ჰანა (ალ პაჩინო), პირველი კლასის გამომძიებელია, რომლის მანიაკალური ერთგულება საქმისადმი, მის პროფესიულ ცხოვრებას უამრავ პრობლემას უქმნის. ფილმის ისტორიული მნიშვნელობა იმაშია, რომ ეს ორი მსახიობი პირველად შეხვდა ერთამენთს გადასაღებ მოედანზე, თითოეული, მეორის სარკისებურ ანერეკლს წარმოადგენს. ფილმის იდეა იმაში მდგომარეობს, რომ, დე ნირო და ალ პაჩინო, ორი ბრწყინვალე გონების ადამიანი ვითარებისა გამო კანონის სხვადასხვა მახრეს აღმოჩნდა.
რეკომენდებული წიგნები:

“ძალით ფუნდამენტალისტი” მოჰსინ ჰამიდი

წიგნის პროტაგონისტი დაბადებით პაკისტანელია, რომელმაც განათლება პრინსტონში მიიღო და ახლა ნიუ-იორკის ფირმის ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი თანამშრომელია. იდენტურობის კრიზისის გამო მიზანში ადვილად ამოსაღები მათავრი გმირი, ჩანჯეზი თავის თავგადასავალს მონოლოგის სახით ამერიკელს ლაჰორში, რესტორანში უყვება. მან ლოიალობა დასავლეთისადმი აღმოსავლეთისადმი ლოიალობით შეცვალა. საინტერესოდ მოყოლილი ეს რომანი იმის სარწმუნო არგუმენტებს იძლევა, რომ ნაცრისფერის შუქ-ჩრდილების შესწავლასაც აქვს აზრი.
რეკომენდებული მუსიკალური ნაწარმოები:

ჯადოსნური ფლეიტა, მოცარტი (ბერლინის ფილარმონია, 1997)

მოცარტის საოპერო ხელოვნების ეს შედევრი სიკეთისა და ბოროტის ერთმნიშვნელოვან დაპირისპირებას ჯადოსნური ზღაპრის ფორმით გადმოსცემს: ღამის დედოფლის ულამაზესი ქალიშვილი, პამინა ბოროტმა ზარასტრომ მოიტაცა და ის მშვენიერმა პრინცმა, ტამინომ უნდა იხსნას. მაგრამ ყველაფერი ისე როდია, როგორც ერთის შეხედვით მოჩანს, ზარასტრო ბრძენი მმართველია, ხოლო ღამის დედოფალი საკამაოდ გაქნილი ვინმე. ფინალში გუნდი ტამინოსა და პამინას მათი მორალური გამძლეობისთვის უმღერის, ხოლო მოცარტი იმას გვახსენებს, რომ ”სიკეთე” იმის ცოდნაა, თუ რა დევს სწორისა და მცდარის მიღმა.

[ARCHILI]

მინდა შემოგთავაზოთ კიდევ ერთი ევროპელი ჟურნალისტის სტატია... მართალი ვთქვა, ამ სტატიამ კიდევ ერთხელ გადამასხა ცივი წყალი, თან ძალიან ცივი...

გირჩევთ, წაიკითხოთ თქვენც...

ალბათ აღშფოთდებით ჩემსავით, მაგრამ...




ევროპელები უკრაინას და საქართველოს ამრეზით უყურებენ

პოლ ტეილორი
14 იანვარი 2009




პარიზი - სულ რაღაც რამდენიმე წლის წინ დემოკრატიული რევოლუციების გმირებად შერაცხული უკრაინის და საქართველოს ლიდერები ევროპელი ჩინოვნიკების აზრით მცდარ გზას დაადგნენ.

იმ დროს როდესაც არავის მოსწონს თუ როგორ უხეშად ეპყრობა რუსეთი ორ ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკას, ევროკავშირის ჩინოვნიკები კიევისა და თბილისის მთავრობების ქმედებებზეც ბრაზობენ.

კონფიდენციალურად, ევროკავშირის ბევრი მაღალჩინოსანი საქართველოს პრეზიდენტს მიხეილ სააკაშვილს იმაში ადანაშაულებს, რომ მან გასულ აგვისტოში რუსეთთან დამღუპველი ომი გააჩაღა, როდესაც შეტევა მიიტანა სეპარატისტულ სამხრეთ ოსეთზე, რამაც მოსკოვს რეგიონში ტანკების გაგზავნის საბაბი მისცა.

ისინი ასევე ერთმანეთთან მოქიშპე უკრაინის ლიდერებსაც ადანაშაულებენ და ბრალს სდებენ მათ მოსკოვთან გაზის კრიზისის გამძაფრებაში, ერთმანეთის მოლაპარაკებების ჩაშლაში, გაზის ტრანზიტზე ევროკავშირთან აღებული ვალდებულებების უგულებელყოფასა და საეჭვო მედიატორებთან საქმის დაჭერაში.

ზოგიერთი ამერიკელ ნეო-კონსერვატორებს ადანაშაულებს, რომლებიც ამ ქვეყნების ნატოში გაწევრიანების აქტიურ კამპანიას ეწეოდნენ, რითაც მათ კრემლთან კონფლიქტისკენ უბიძგებდნენ.

”ნეოკონების პოლიტიკა ამ რეგიონში ევროპისთვის უბედურება აღმოჩნდა,” განაცხადა ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის ერთ-ერთმა ჩინოვნიკმა, რომელმაც საკუთარი ვინაობის საჯაროდ გამხელა პრობლემის სენსიტიურობის გამო არ ისურვა.

ევროკავშირის ოფიციალურმა პირებმა საჯაროდ ამ მთავრობების გაკრიტიკება არ ისურვეს, ნაწილობრივ იმიტომ, რომ ისინი ბლოკის აღმოსავლეთ ევროპელ წევრ ქვეყნებში პოპულარობით სარგებლობენ, ნაწილობრივ კი იმის გამოც, რომ ბრიუსელი უთანაგრძნობს მათი დემოკრატიული რევოლუციების მიზნების.

თუმცა, ფასებზე დავის საბაბით უკრაინის გავლით რუსული გაზის ევროპაში მიწოდების შეწყვეტამ, კიდევ უფრო გაზრდა ევროპელების იმედგაცრუება კიევის ”ნარინჯისფერი რევოლუციის” ლიდერების მიმართ.

ევროპარლამენტის პრეზიდენტმა პოტერინგმა ორშაბათს როიტერის სააგენტოს განუცხადა: ”თუკი გაზის მოწოდება უკრაინაში დაიბლოკება, ეს უკრაინის და ევროკავშირის ურთიერთობებს სერიოზულ ზიანს მიაყენებს. ამის გაკეთება უკრაინის ინტერესებში არ შედის.”