შატილის ასულის ხსოვნისათვის
Moderators: Druides, ilia, Druides, ilia, Druides, ilia, Druides, ilia
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
მე და მთაშენკამ ჩავთვალეთ რომ ცალკე თემა ჯობია ამისთვის.
გთხოვთ აქ ცოცხალი შატილი მოვიგონოთ, რომელიც მუდმივად დარჩება კარველთა გულებში. გთხოვთ ამ თემას პანაშვიდებზე წასვლისთვის შესათანხმებლად ნუ გამოიყენებთ...
გთხოვთ აქ ცოცხალი შატილი მოვიგონოთ, რომელიც მუდმივად დარჩება კარველთა გულებში. გთხოვთ ამ თემას პანაშვიდებზე წასვლისთვის შესათანხმებლად ნუ გამოიყენებთ...
მი მალატ შვან
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ასეთი მახსოვს მე შატილი...
არც კი მინდა ახლა მისი სახის ნახვა...
ასეთი უნდა დარჩეს... მხიარული, მომღიმარი...
ლამაზი ცხოვრება ჰქონდა..
დასრულდა...
კიდევ მოგვევლინება იგი, იმედი მაქვს უკეთესად...
ხოლო ჩვენს გულებში მუდამ დარჩება...
მისი ბრძოლა სიცოცხლისთვის დასრულდა....
ამ ჯერზე....
მინდა კიდევ გნახო და ვიცნოთ ერთმანეთი... იქ... მიღმა...
არც კი მინდა ახლა მისი სახის ნახვა...
ასეთი უნდა დარჩეს... მხიარული, მომღიმარი...
ლამაზი ცხოვრება ჰქონდა..
დასრულდა...
კიდევ მოგვევლინება იგი, იმედი მაქვს უკეთესად...
ხოლო ჩვენს გულებში მუდამ დარჩება...
მისი ბრძოლა სიცოცხლისთვის დასრულდა....
ამ ჯერზე....
მინდა კიდევ გნახო და ვიცნოთ ერთმანეთი... იქ... მიღმა...
მი მალატ შვან
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
მისი ბოლო ახალი წელი ძალიან ლამაზი იყო...
რამ ჩააფიქრა ასე?
ნუთუი იგრძნო რომ ეს უკანასკნელი ახალი წელია?
რამ ჩააფიქრა ასე?
ნუთუი იგრძნო რომ ეს უკანასკნელი ახალი წელია?
მი მალატ შვან
-
- იეტი
- Posts: 16569
- Joined: 20 ივლ 2007, 03:45
- Location: RA TQMA UNDA, SAKARTVELO
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ეს თემა იმის ნიშანია, რომ შატილიონკა ცოცხალია...
ის ჩვენთანაა...
ის ჩვენთანაა...
მე ვყიდულობ ქართულ ნაწარმს
და ამით ჩემიანებს ვეხმარები
და ამით ჩემიანებს ვეხმარები
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ბოლოს შატილი კარვის დაბადების დღეზე ვნახე...
უხასიათოდ ვიყავი, საკუთარ თავში ჩაკეტილი... არ მინდოდა ურთიერთობა.... რას წარმოვიდგენდი რომ შანსი გავუშვი ხელიდან და ამ ადამიანს ამ ცხოვრებაში ვეღარ ვნახავდი?...
მისი ბოლო თხოვნა კი რამდენიმე კვირით ადრე, მგონი ნაიას რომ ვაცილებდით მაშინ იყო...
აღდგომის დღეებში მე მარტოს მინდოდა ასვლა აბასთუმანში. ხალხი ორშაბათს დიდგორში ხეების დასარგავად აპირებდა ასვლას... მე არ მინდოდა იქ წამოსვლა...
შატილმა კი არ ვიცი რატომ, მაგრამ ისეთი დაჟინებით მთხოვდა წამოდიო... უარი ვუთხარი...
გავიდა დრო, ეს ამბავი მოხდა... მაშინვე გამახსენდფა შატილის თხოვნა და მიუხედავად აბასთუმანის შემდეგ დაღლილობისა და ფეხის ტკივილისა წავედი... უკანასკნელი თხოვნა იყო, რომლის არ შესრულების უფლებაც არ მქონდა...
იქ შატილის სახელზე ხე დავრგით...
მას მერე ეგ ხე არ მინახავს... მაინტერესებს... ეგებ ავიდეთ და იქ მოვიგონოთ შატილი?
უხასიათოდ ვიყავი, საკუთარ თავში ჩაკეტილი... არ მინდოდა ურთიერთობა.... რას წარმოვიდგენდი რომ შანსი გავუშვი ხელიდან და ამ ადამიანს ამ ცხოვრებაში ვეღარ ვნახავდი?...
მისი ბოლო თხოვნა კი რამდენიმე კვირით ადრე, მგონი ნაიას რომ ვაცილებდით მაშინ იყო...
აღდგომის დღეებში მე მარტოს მინდოდა ასვლა აბასთუმანში. ხალხი ორშაბათს დიდგორში ხეების დასარგავად აპირებდა ასვლას... მე არ მინდოდა იქ წამოსვლა...
შატილმა კი არ ვიცი რატომ, მაგრამ ისეთი დაჟინებით მთხოვდა წამოდიო... უარი ვუთხარი...
გავიდა დრო, ეს ამბავი მოხდა... მაშინვე გამახსენდფა შატილის თხოვნა და მიუხედავად აბასთუმანის შემდეგ დაღლილობისა და ფეხის ტკივილისა წავედი... უკანასკნელი თხოვნა იყო, რომლის არ შესრულების უფლებაც არ მქონდა...
იქ შატილის სახელზე ხე დავრგით...
მას მერე ეგ ხე არ მინახავს... მაინტერესებს... ეგებ ავიდეთ და იქ მოვიგონოთ შატილი?
მი მალატ შვან
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ღმერთო რამდენი სიყვარულია...
ის მუდამ ცოცხალი იქნება....
ის მუდამ ცოცხალი იქნება....
мир идет навÑтречу Вам во Ð’Ñем.
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
GAMARJOBA SAKARTVELO
კი...
მთაშენკას ვესაუბრები ახლა...
არ მინდა აქ სიკვდილზე იყოს საუბარი... ეს გვერდები დავუთმოთ შატილს, ისეთს როგორიც გვახსოვს, როგორიც იგი 17 აპრილამდე იყო...
არ მინდა მისი სახის ნახვა ახლა...
ძალიან მძიმეა...
კი...
მთაშენკას ვესაუბრები ახლა...
არ მინდა აქ სიკვდილზე იყოს საუბარი... ეს გვერდები დავუთმოთ შატილს, ისეთს როგორიც გვახსოვს, როგორიც იგი 17 აპრილამდე იყო...
არ მინდა მისი სახის ნახვა ახლა...
ძალიან მძიმეა...
მი მალატ შვან
- Mta Mkvarebia
- მარგალიტი
- Posts: 9960
- Joined: 23 აგვ 2007, 12:23
- Location: ღრუბელზე ვზივარ, მთას ვუცქერ
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
Trulala
შენ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ გააკეთე ახლა. ის რაც დაბნეულებს და თავზარდაცემულებს არ გაგვახსენდა. გახსენი თემა, რომელიც გოგას თქმის არ იყოს, მუდამ აცოცხლებს თამუნას ჩვენს გულებში.
მადლობა.
შენ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ გააკეთე ახლა. ის რაც დაბნეულებს და თავზარდაცემულებს არ გაგვახსენდა. გახსენი თემა, რომელიც გოგას თქმის არ იყოს, მუდამ აცოცხლებს თამუნას ჩვენს გულებში.
მადლობა.
- Mta Mkvarebia
- მარგალიტი
- Posts: 9960
- Joined: 23 აგვ 2007, 12:23
- Location: ღრუბელზე ვზივარ, მთას ვუცქერ
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
Ninukala
მე მაქვს მისი კისკისი ჩაწერილი. უფრო სწორედ ქვათახევის ჯიპტურზე ვიღაცის ატვირთული ვიდეო გადმოვიწერე და რამდენიმე წამის განმავლობაში ჩანს მოკისკისე შატილი, ზვიოს რომ აყრის გუნდებს. ჯერ კიდევ რეანიმაციაში იყო თამო, შემთხვევით რომ აღმოვაჩინე ეს ვიდეო და ცრემლები ვერ შევიკავე, თურმე ისე მომნატრებია მისი კისკისის გაგონება . ავტვირთავ მერე.
მე მაქვს მისი კისკისი ჩაწერილი. უფრო სწორედ ქვათახევის ჯიპტურზე ვიღაცის ატვირთული ვიდეო გადმოვიწერე და რამდენიმე წამის განმავლობაში ჩანს მოკისკისე შატილი, ზვიოს რომ აყრის გუნდებს. ჯერ კიდევ რეანიმაციაში იყო თამო, შემთხვევით რომ აღმოვაჩინე ეს ვიდეო და ცრემლები ვერ შევიკავე, თურმე ისე მომნატრებია მისი კისკისის გაგონება . ავტვირთავ მერე.
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ნინო, შენი ტკივილის წარმოდგენაც კი შემზარველია.... მაგრამ სიცოცხლე ზოგადად განსაცდელითაა სავსე.. არ გინდა რა ასე ფიქრი.. ადრე თუ გვიან შენი დროც მოვა და დროზე ადრე არ ღირს...შენ ჩემს ძამიკოსთან ჩემზე ადრე მიხვალ... ორივე მენატრებით და მალე მეც გნახავთ....
მი მალატ შვან
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
მთელი დღე თამუნაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ...
ჩემთვის შატილიონკა მართლა არ მომკვდარა, ყოველთვის მემახსოვრება მისი სიცოცხლით სავსე გადაკისკისება და ბედნიერებით გაბრწყინებული თვალები.
თამუნა პირველად შარშან, ჩემს დაბადების დღეზე, აბასთუმნის ლაშქრობის წინ გავიცანი.
წინა დღით ლამასგან გავიგე, რომ კარავზე შატილის ასულად დარეგისტრირებული წევრი ჩემი მოგვარე, თამუნა მარდალეიშვილი ყოფილა, რომლის გაცნობასაც უკვე რამდენიმე წელი ვნატრობდი (შორიდან ბევრი მსმენოდა მასზე, ერთ წრეში ვტრიალებდით, მაგრამ რატომღაც, ვერასოდეს ვერ მომეცა მისი გაცნობის საშუალება. რას წარმოვიდგენდი რომ კარავზე აღმოვაჩენდი )...
სამთო ქიმიასთან კარაველები უკვე შეკრებას იწყებდნენ. ჩემთან ერთად ჩემი და მეკო და ძმა ვალიკო იყვნენ. ვიკითხეთ რომელი იყო შატილის ასული და სამივემ ერთად მივაჭერით. ჯერ გაოცდა, მერე თავისი დაბნეულობა ასე ახსნა: 'მთელი ცხოვრება ჩემს მოგვარეებს ვეძებდი და ახლა, ასე მოულოდნელად თან სამი რომ გამოჩნდა გამეხარდა და თან ვერ დავიჯერეო:)
ასეთი იყო შატილიონკა მე რომ გავიცანი
ყოველთვის მხიარული, სიკეთით სავსე, ხანდახან კი ცოტათი სევდიანი, ზოგჯერ ზედმეტად ცნობისმოყვარე და საყვარლად სასაცილო... ასეთი მემახსოვრება ყოველთვის ჩვენი შატილიონკა
ჩემთვის შატილიონკა მართლა არ მომკვდარა, ყოველთვის მემახსოვრება მისი სიცოცხლით სავსე გადაკისკისება და ბედნიერებით გაბრწყინებული თვალები.
თამუნა პირველად შარშან, ჩემს დაბადების დღეზე, აბასთუმნის ლაშქრობის წინ გავიცანი.
წინა დღით ლამასგან გავიგე, რომ კარავზე შატილის ასულად დარეგისტრირებული წევრი ჩემი მოგვარე, თამუნა მარდალეიშვილი ყოფილა, რომლის გაცნობასაც უკვე რამდენიმე წელი ვნატრობდი (შორიდან ბევრი მსმენოდა მასზე, ერთ წრეში ვტრიალებდით, მაგრამ რატომღაც, ვერასოდეს ვერ მომეცა მისი გაცნობის საშუალება. რას წარმოვიდგენდი რომ კარავზე აღმოვაჩენდი )...
სამთო ქიმიასთან კარაველები უკვე შეკრებას იწყებდნენ. ჩემთან ერთად ჩემი და მეკო და ძმა ვალიკო იყვნენ. ვიკითხეთ რომელი იყო შატილის ასული და სამივემ ერთად მივაჭერით. ჯერ გაოცდა, მერე თავისი დაბნეულობა ასე ახსნა: 'მთელი ცხოვრება ჩემს მოგვარეებს ვეძებდი და ახლა, ასე მოულოდნელად თან სამი რომ გამოჩნდა გამეხარდა და თან ვერ დავიჯერეო:)
ასეთი იყო შატილიონკა მე რომ გავიცანი
ყოველთვის მხიარული, სიკეთით სავსე, ხანდახან კი ცოტათი სევდიანი, ზოგჯერ ზედმეტად ცნობისმოყვარე და საყვარლად სასაცილო... ასეთი მემახსოვრება ყოველთვის ჩვენი შატილიონკა
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
ფოტოდან ფრაგმენტი ამოვჭერი და კარგად არ ჩანს, მაგრამ ვფიქრობ, მლოცველი თამუნას სურათი აქ უნდა იყოს...
ღმერთმა შეისმინოს მისი და ჩვენი ლოცვა და სასუფეველი დაუმკვიდროს თამარს.
ღმერთმა შეისმინოს მისი და ჩვენი ლოცვა და სასუფეველი დაუმკვიდროს თამარს.
შატილის ასულის ხსოვნისათვის
მიუხედავად იმისა რომ სულ რაღაც 7 თვე ვიცნობდი, ამ ადამიანმა ჩემში წარუშლელი კვალი დატოვა. სიცოცხლე უყვარდა და ყველაფერი სიცოცხლეზე მეტად კიარა სიცოცხლესავით უყვარდა. ძალიან კარგად მახსოვს ჩემი პირველი ურთიერთობა შატილთან, ძალიან თბილი და საყვარელი ადამიანი რომ იყო მაშინვე შევატყვე. მან თავისი ადამიანობით და სითბოთი გამიმარტივა პირველი დღეები "კარავთან" ურთიერთობის, ისე რომ ვერც კი შევნიშნე როგორ გავხდი ამ დიდი ოჯახის წევრი. მახსოვს პირველად საქართველო-ლიტვის საფეხბურთო მატჩის დროს გავიცანი. თავისი მხიარულებით ავსებდა იქაურობას, ხელში საყვირი ეჭირა და ენერგიულად ამხნევებდა ფეხბურთელებს თან საყვარლად კისკისებდა. ის საღამო "ელეფანტში" გავაგრძელეთ. სუფრასთან 7 ოდე კარველი ვისხედით, მათ შორის ჩვენი შატილი, მუდამ მხიარული და სიცოცხლით სავსე. ძალიან , ძალიან მოგვენატრება, მაგრამ......... მერე იყო არმაზი, ექსტრემით სავსე ლაშქრობა. ქარს რომ არ წავექციეთ ერთმანეთზე ხელჩაკიდებულები დავდიოდით. ყველაზე რთული მონაკვეთები ჩახუტებულებმა გავიარეთ მე და შატილმა, ვაიმე ნინუცა ქარი წაგვიღებს მგონიო ნერვიულობდა, მე კი ვამხნევებდი პანიკაში ნუ ჩავვარდებით და ყველაფერი კარგად იქნებათქო.ის დღეც ძალიან ლამაზად დამთავრდა. ეჰ რამდენი რამე მოგვაგონდებააა....