გოდერძი ჩოხელის საღამო გუდამაყარში. 04.10.08

Post by **Gvalva** » 06 ოქტ 2008, 15:43

მერე ჯგუფურუხა ბაბუა ალუდაურთან ერთად, რომელიც ყოველ ნახვას აღნიშნავს რომ კარგი გოგო-ბიჭები ვართ ჩვენ

მერე მარშუტკაში მოგუდული განდაგანა

ხოლო ეს ამბავი რატომ მოხდა ვერავინ გავიგეთ... გამვლელებსაც აინტერესებდათ...

Post by **Gvalva** » 06 ოქტ 2008, 15:56

ასევე თანდათან მივედით ამ სიმაღლეებამდეც... ეს კარაველ მანდილოსნებს გაუმარჯოთ!

შემდეგ ვიშოვეთ ფანდურიც...

შემდეგ გახსნილი განდაგანა, ფანდურს მოყოლილ ბავშვებთან ერთად

მერე ბავშვები წავდნენ და ბასი ფანდურიც მოიტანეს... ასეთი რამის მოტანა თუ შეიძლებოდა ვერც კი წარმომედგინა

Post by **Gvalva** » 06 ოქტ 2008, 15:59

ისა... მონადირეს სახელი ხომ არ შევუცვალოთ "მოცეკვავე"-ზე? მაგის ნანადირევი მე არ მინახავს და ცეკვით სულ ცეკვავს...

Post by **Gvalva** » 06 ოქტ 2008, 16:10

მერე ტაბურეტკებს შევყევით ქვევრის მარანაში, ნუ, მიტანაში დავეხმარეთ... ზოგი იმასაც კი იძახდა, ქვევრის მარანში ნამყოფი არ ვარო...

ყველას ხომ ესხა... ქვევრი მაინც ასხავდა...

ყველამ ყველაფერი გავსინჯეთ, სასმისების სპეც შერჩევით, მაგრამ ამ ღვინოს, ჩვენზე უკეთესი გამსინჯი უნდა აშკარად... კარგ ღვინის დამყენებელსო - კარგი მცნობიო... დანარჩენებმაო გარაჟში დაყენებული ინებეთო, წინაპრებს უთქვამთ...

მერე როგორც იქნა გამოვედით...

meore monadire · Post by **meore monadire** » 06 ოქტ 2008, 16:18

Gvalva wrote:ასევე თანდათან მივედით ამ სიმაღლეებამდეც... ეს კარაველ მანდილოსნებს გაუმარჯოთ!

რა თავმდაბალი ხარ ადმინ

ცოტა სხვანაირად იყო ნათქვამი ეგ სადღეგრძელო

Post by **Gvalva** » 06 ოქტ 2008, 16:32

ბოლოს ისე დამთავრდა რომ იქაც ლხინი დავტოვეთ და თანაც ლხინი წამოვიღეთ... იყო საშუალება

TuTa · Post by **TuTa** » 06 ოქტ 2008, 16:52

ძალიან მოეწონა დეპრესიული ზვინები და თქვენი არადეპრესიული განწყობა

ხო და კიდევ მიყვარს რომ კარავთან ერთად ლხინი დეფიციტი არ არის, უხვად მოგყვება ხოლმე

meore monadire · Post by **meore monadire** » 06 ოქტ 2008, 18:05

( სთქვი და აასრულე, გოდერძი ჩოხელო...)
გოდერძი ჩოხელი

კლდეებში დაასრულე სიცოცხლე შენი...
კლდეებს დაუტოვე ძვალი და რბილი,
კლდეებს უზიარე სიცოცხლის წილი,
კლდეებზე იპოვე ძილი!
სთქვი და აასრულე, სთქვი და აასრულე,
რაც მოსახდენია, ჰქენი!
არავის ტირილი არ გინდა ამქვეყნად,
გლოვაა ეს წუთისოფელი.
ლამაზი ისაა, კლდე რომ გაგიხსენებს:
_ იყო გოდერძი ჩოხელი!
ლამაზი ისაა, კლდეს რომ შეერევი,
სუნთქვას რომ გაატან ნიავს,
ქვიშას გაერევი, ბოღმას მოერევი,
კლდეს სისხლით შეღებავ, მზიანს.
კლდეებში შენს ძვალ-რბილს
რომ ვერვინ იპოვის,
კუბო რომ არავის მიაქვს,
შავ მიწას სათხრელად რომ არვის გაუხდი...
სიკვდილიც, სიკვდილსა ჰქვია.
_ შენ უკვე გიჟი ხარ, გოდერძი ჩოხელო!
_ ჩემზე სულელი ხარ, შენ, წუთისოფელო!

tiko_r · Post by **tiko_r** » 06 ოქტ 2008, 18:14

ქვევრის მეზობლები სულ გადავრიეთ ალბათ!

Jnosy · Post by **Jnosy** » 06 ოქტ 2008, 18:54

ვაააჰ, ადმინისტრაციაც იყო?!
მალადეც!

kolxi gogo · Post by **kolxi gogo** » 06 ოქტ 2008, 19:02

,, რა არის სიცოცხლე?
_ სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა.
_სიკვდილი?
_სიკვდილიც სევდა არის, ადამიანად არყოფნის სევდა"
(გოდერძი ჩოხელი)

-თან ძალიან მხიარული და თან სევდიანი იყო ეს ხსოვნის საღამო! ჩემთვის ყველაზე შთამბეჭდავი იყო ღია ცის ქვეშ გოდერძის შემოქმედების გაჟღერება. თითქოს იქვე იყო და თვითონაც უერთდებოდა მიკროფონში გაჟღერებულ ხმიანობას: ჰეიიიი! არაგველებოოოოო! გუდამაყრის ხეობას წიგნს ეძახდა, ამ მთებს - წიგნის ყდას და ჩვენც, იქ მყოფ კარაველებს 2 საათით ისევ ჩაგვახედა ამ წიგნში და წაგვაკითხა... ერთ-ერთმა გამომსვლელმა აღნიშნა: ვინც აქ ხართ ეხლა, ნამდვილად კარგი ქართველები ხართო, და ამ სიტყვებით დიდი პატივი დაგვდო ...
სურათების ატვირთვას ვერ ვასწრებ

... ოფისს კეტავენ ...

Varvara · Post by **Varvara** » 06 ოქტ 2008, 21:33

,,გარსია ხევსურული სახელია'' -

ვერსად ვერ მივაკვლიე ამ მოთხრობის ლინკს, რომ აქ დამედო. თუ ვერც თქვენ ნახავთ, წიგნში მაინც წაიკითხეთ ეს მოთხრობა.

იმ დღეს სახალხოდ ხმამაღლა წაკითხულმა ამ ნაწარმოებმა შესაბამის განწყობაზე დაგვაყენა.

nusa · Post by **nusa** » 06 ოქტ 2008, 21:45

Varvara

მასე ქვია იმ მოთხრობას?
მეც ვერსად ვიპოვე

ეს კი ადამიანთა სევდა-ა
თუკი ვინმეს ხელმეორედ თვალის გადავლება მოუნდება

http://www.link.ge/file/112920/adamianT ... E.pdf.html

ნინი_85 · Post by **ნინი_85** » 06 ოქტ 2008, 22:47

ცა იყო შორი, ძალიან შორი,
ცაზე შენფერი მთვარე ესვენა,
მერე გორდაგორ ჩამოხდა მთვარე,
ჩამოდგა ჩემთან და მომეფერა.
ცა იყო შორი,ძალიან შორი,
ცა იყო შენი სულივით წმინდა,
მე გამახსენდი იმ ცაზე შორი
და ჩემს თვალებში უღრუბლოდ წვიმდა.

გოდერძი ჩოხელი

მადლობა ყველას ასეთი დაუვიწყარი დღისთვის...

ნინი_85 · Post by **ნინი_85** » 06 ოქტ 2008, 22:54

... შენი სხეული ჩემს სხეულზე უფრო გამძლეა, ამიტომ ჩემს ძვლებს შენ გაბარებ სიკვდილის მერე.
როცა ჩემს თვალებს ცის ნათელი დაეკარგებათ,
როცა ჩამოვლევ ჩემს წილ საწუთროს,
როცა ჩემს მუხლებს შენზე დგომა არ შეეძლებათ,
როცა ჩავქრები, სამძღორს იქით რომ გარდავხდები,
გაისხენი, გაისხენი ეგ საკინძე და მიმიღე მე.
მიმიღე და შემინახე, შენ ხომ დედასავით გულუხვი ხარ, დედაჩემის გულიც ხომ შენთან არის, დედაჩემის მუხლებიც ხომ შენს უბეში აწყვია. მეც მანდ მამყოფე, მაგრძნობინე მაგ გულის ფეთქვა...
გაიხსენი და მძივებივით ჩაიკრიფე მაგ უბეში ჩემი ძოლმანი.
მე რომ ჩამომძახებენ:
_ მიწა ხარ და მიწად იქეც!
_ მიწა ხარ და მიწად იქეც!
აი, ეგ სიტყვები დაიჭირე, შიგ ჩემი ძვლები გამოხვიე და შემინახე, რომ არ დაგეკარგო. გამომალიჭისთავე, რომ შემდეგ, როცა დაგჭირდე, ადვილად გამომხსნა.
შემინახე, დედაო მიწავ!

გოდერძი ჩოხელი

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS