მე გადავცურავ ზღვას ანუ გასეირნება თბილისის ზღვაზე 6.09.2008

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2008, 21:32

ჰოდა ნინიმ შემცივდაო...

მაგ დროს ორი რამე შეიძლება გააკეთო ადამიანმა - ცურვის ტემპს მოუმატო, მეტი ენერგია გამოიმუშავო და სხეული მოძრაობით გაათბო ანდა დაიზილო სხეული და დაზელვით მოიცილო სიცივე. იმის გამო რომ ტემპის მომატებას ვერ მოვთხოვდი, მეორე ვარიანტზე შევჩერდით... ხელი რომ შევახე მკლავზე, ვიგრძენი როგორ აბურძგვლოდა კანი. დაზელვამ უშველა, კანიც და ნინიც დაწყნარდა... გავაგრძელეთ გზა.

ძირითადად ხალისიანად მივდიოდით, ვღიღინებდით სხვადასხვა სიმღერებს... უკვე შუაგულსაც მივუახლოვდით...

შუაგულ წყალში რთულია განსაზღვრო მდებარეობა. წყალი მანძილის ვარიანტში მატყუარაა და ყოველთვის მეტი უნდა გაითვალისწინო, ვიდრე გეჩვენება. არაერთხელ მომსვლია, რომ გგონია აგერაა ნაპირზე ვარ გასულიო, ბოლო ძალაბე იკრებ, მთელი ძალით მიდიხარ რომ ნაპირზე გახვიდე, და ნაპირი კი თურმე არც ისე ახლოს ყოფილა, როგორც გეგონა. სჯობია იძახო შორიაო, შორიაო და ისე მიადგები ნაპირს, ვერც გაიგებ კაცი.

ასეთი მიდგომა გამოცდილებამ გამომიმუშავა. ამიტომაც წყალში მხოლოდ შორს მოლივლივე ადგილს ვუცქერი, რომელსაც უნდა მივაღწიო და იობის მოთმინებით, აუჩქარებლად მივდივარ იმ მიმართულებით. ასეთი ტაქტიკით ნერვი არ გეშლება იმის გამოკ, რომ ნაპირი არ ახლოვდება - მოვა დრო და მოვა.

წყალი ნამდვილად არ გვწყალობდა. მე და ირაკლიმ არაერთხელ ვყლაპეთ წყალი. ალბათ ნინიმაც, მარა არ გაუმხელია. ცივი დინებები უკვე ცივი წყლით შეიცვალა. ნინი მეკითხება, არ გცივაო... დაკოტის მერე სიცივე უკვე ფარდობითი მცნებაა ჩემთვის. დნეპრშიც მიბანავია მორჟებთან ერთად... ქართველის დონეზე კი მართლაც აცივებულა თბილისის ზღვა...

რა უნდა ვუპასუხო ნინის არ ვიცი... ჩემთვის არაა ცივი თქო. შუაში რომ ხარ, უკან დაბრუნებას აზრი აღარ აქვს. თუმცა ვიცი წინ რაც მელოდება - ბალახებში ცურვა არაა ადვილი, მით უმეტეს მაშინ, როცა ენერგიისგან დაცლილი ხარ. ვიცი წინ რა მელოდება და... გვერდით მყოფები მხნედ უნდა მყავდეს - მაგი კი ვიცი. ცივა და გავიყინებითო, რომ ვუთხრა - არაა მთლად კარგი აზრი, შეშინდება და... კიდევ უფრო შეცივდება... ნუ გაჩერდები და მოძრაობით გათბი თქო...

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2008, 21:44

ერთ ადგილას გავჩერდით. მერსედესის ნიშნის გაკეთება მოვინდომეთ - ან ფეხებს ერთმანეთს მიადგავ და ასე შექმნი ფიგურას.. ზურგზე ვწევართ სამივენი და ვცდილობთ მივუახლოვოთ ჩევნი ფეხის გულები ერთმანეთს... მეტ-ნაკლები წარმატებით გამოგვდის, თუმცა ამ ცდელობებისას წყალი კიდევ ვყლაპე...

ამ თამაშმა გაგვახალისა. მარა შეჩერება ბუნებრივია სხეულის სითბოს გაკარგვინებს. თუმცა შეჩერებები საჭიროა - დაუსვენებლივ არ გამოდის ცურვა, ერთმანეთს უნდა დაველოდოთ და ვაცალოთ დასვენება.

ვაგრძელებთ ცურვას... მე, ნინი85, მონადირე. ამ თანმიმდევრობას ვინარჩუნებთ. ნინის წინასწარ ვაფრთხილებ რა გველოდება წინ, რომ მოულოდნელობებისგან კიდევ უფრო არ დაიზაფროს. ადამიანი როცა ელოდება რაიმე წინაღობას, მორალურად უფრო მომზადებულია და უფრო ადვილად სძლევს მას.

მე და ირაკლის ღამისეული ცურვისას შუა ზღვაში ბალახები შეგვხვდა. ამის შესახებ ვუყვები ნინის. ნაპირზე რა შეიძლება შეგვხვდეს, მაგისთვისაც ვამზადებ ნელ-ნელა.

ნინის სიცივე ისევ ეპაექრება. წინ მიიწევს. გვერდზე მივსდევ. მონადირე ჩამოგვრჩა ცოტათი.

ვიხედებით მონადირესკენ. ხელში ბალახი უჭირავს. ანუ ისეთ ადგილებში ვართ, სადაც ბალახი შეიძლება ფეხზე ანდა ხელზე შემოგებლანდოს. მგონი სჯობდა ნინისთვის არ გვეთქვა ამის შესახებ და ისე გაგვევლო ის ადგილები. ცოტა ხანში ნინიმ გული ამიჩქარდაო.

რა უნდა ქნა ასეთ შემთხვევაში....

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2008, 22:07

მგონი აქ ÑÐ°Ð¼ Ñ‚Ð°Ð½Ñ†ÑƒÐµÑˆ, ÑÐ°Ð¼ Ð¿Ð¾Ð¸ÐµÑˆ გამომდის და....

ე ბიჭო, ამოიღოს ვინმემ ხმა

აქაც გადაცურვა ხომ არაა, მე და მონადირე რომ ვიყოთ მარტო

Archil · Post by **Archil** » 07 სექ 2008, 23:25

ჰო, ჰო.....

ვიცი რომ ჩემს გარდა მაინც არავინ მოყვება მაგას, მით უმეტეს რომ კომპიუტერთან არ არიან...

ხელი ხელზე მოვკიდე ნინის... პულსი ნამდვილად ვერ ვიგრძენი რომ დამეთვალა... კანი კი აბურძგლული ჰქონდა, აშკარად სციოდა....

ნინიმ ტემპი აკრიფა. დიდი მოცურავე არა ვარ, თვითნასწავლი ვარ და არავის უსწავლია წყლის გარდა როგორ უნდა ვიცურავო სწორედ. ამიტომაც სიჩქარეში არც არავის ვეჯიბრები. პრაქტიკამ ერთ ხერხამდე მიმიყვანა. ცურვისას ყოველი მოსმის შემდეგ უნდა ჩაისუნთქო. ჩასუნთქვისათვის კი თავი უნდა ამოყო წყლიდან, რითაც დანარჩენ ნაწილს წყალში უფრო ღრმად სძირავ და ამითი ცურვის სიჩქარეს ანელებ. თავი რომ არ ამოყო წყლიდან, მაშინ უფრო სწრაფად წახვალ. მაგრამ ჰაერის გარეშეც დიდხანს არ გამოდის და...

ამიტომ ასე ვცურავ... სამი მოსმა წყლის ქვეშ, მერე სამჯერ თავის ამოყოფით, რომ სუნთქვა არ აგერიოს და ქოშინზე არ გადავიდე... მერე ისევ სამი მოსმა წყლისქვეშ და.. ასე შემდეგ... სისწრაფე საკმაოდ მატულობს...

ჰოდა ნინი რომ წავიდა... მივსდიე... ჩვეულებრივი ცურვა საკმარისი აღარ იყო... აშკარად სწრაფად მიდიოდა.... გადავედი ჩემებურ სწრაფ ცურვაზე... გვერდით მივსდევდი და იმაზე ვფიქრობდი, რომ ეს ნინის პანიკური სწრაფვა იყო მეორე ნაპირისკენ... ეს უკვე ცუდის ნიშანი იყო...

მარტო მე და ნინი რომ ვყოფილიყავით, კიდევ გავაგრძელებინებდი ასე სრბოლას, გათბებოდა და დამშვიდდებოდა, ანდა პირიქით, დაკარგავდა ენერგიას და გაცივდებოდა.... მაგრამ მონადირე ჩამოგვრჩებოდა საკმაოდ და... სამივეს ერთად უნდა გვეცურა... თანაც შეშინებული ნინი მალე დახარჯავდა მთელ ენერგიას და მალე შეიძლება სრულიად უმწეო გამხდარიყო... ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვფიქრობდი....

შევაჩერე... მონადირეც წამოგვეწია. პულსი რომ გავუსინჯე, აშკარად აჩქარებული ჰქონდა... სციოდა უკვე აშკარად. კაფანდარა გოგოა ნინი და... სძლია ცივმა წყალმა აშკარად. ასეთი სისწრაფით რომ მიდიხარ, აგიჩქარდებოდა, აბა რა იქნებოდაო... ესღა ვუთხარი...

აქეთ იქიდან ამოვუდექით მე და მონადირე ნინის... დაგვეყრდნო, ზევით იწევდა. წყლიდან საკმაოდ აიწია ჩევნზე დაყრდნობის ხარჯზე - კისერი მთლიანად ჰაერში ჰქონდა უკვე. ეს უკვე ცუდად მენიშნა. ადამიანები, რომლებსაც წყლის შიში იპყრობს, ცდილობენ თავი წყლიდან რაც შეიძლება მაღლა დაიჭიროს. ნინის ეს ქცევა თუ შიში იყო, არ გველოდა კარგი დღე...

Archil · Post by **Archil** » 08 სექ 2008, 00:13

კრიტიკულ მომენტში ადამიანის დამშვიდების რამოდენიმე მეთოდი არსებობს.

მდგომარეობის რთულად დახატვა - ამ დროს ადამიანი მობილიზებას უკეთებს თავის შესაძლებლობებს...

ანდა

მდგომარეობის მარტივად დახატვა - ამ დროს ადამიანი აცნობიერებს რომ შიშის საფუძველი არ არსებობს და მშვიდდება.

მე ჯერ პირველი ვარიანტი ავირჩიე - ნინის ვუთხარი, რომ თუ შეეშინდებოდა, მე და მონადირეს დაგვძირავდა. შედეგი აშკარად არასახარბიელი იყო. მაშინათვე მივხვდი რომ არასახარბიელო შედეგი მივიღე. გოგონა უფრო დავაშინე.

ლოგიკურად მეორე მეთოდი უნდა მეცადა....

ნახევარზე მეტი უკვე გავლილი გვაქვსო, ვუთხარი... საიმედო არგუმენტი იყო... ის ადგილი, სადაც ნავების აყვანას ვაპირებდით, გავლილი გვქონდა. რამე რომ იყოსო, გაგიყვანთ, აბა მე და მონადირე აქ ხომ არ დაგტოვებთო - ღიმილით ვუთხარი.

თუ რამეა, ზურგზე მოგიკიდებ და გაგიყვან-თქო. ამან უფრო დაამშვიდა. აშკარად მეორე მეთოდი უფრო ეფექტური იყო. მართლაც და ზურგით გაყვანა დამუღამებული მაქვს ცურვისას. ადამიანი მხრებზე მკიდებს ხელს, ანუ ჩავიბავ და ჩემი ცურვით ნაპირისკენ ვექაჩები ნაპირისკენ. თუ ადამიანმა ცურვა იცის, მით უფრო მიადვილდება ასე ცურვა... ნინიმ ცურვა კარგად იცის, ასე რომ ნაპირამდე გავიყვანდი, კი გამიჭირდებოდა... მარა მაინც გავქაჩავდი... მაგრამ ნაპირის მეშინოდა - ნაპირს მიახლოებულს ბალახები დაგვხვდებოდა და იქ ისედაც შეშინებული ადამიანით ბალახებში ცურვა... მეშინოდა არ შეშინებოდა კიდევ უფრო მეტად. მაგ ბალახებს ბევრი ცოდვა აწევთ კისერზე.

ნინი დამშვიდდა. ზურგზე წამოვწექით და ვისვენებდით. მაგრამ სიცივე მაინც თავისას შვებოდა. ვგრძნობდი როგორ სციოდა ...

ნელა მივიწევდით წინ... ეკლესია გამოჩნდა თბილისის მხარეს... პირჯვარი გამოვისახე... ნინი მორწმუნეა, წმინდა ნინოს გზა და ბევრი სხვა წმინდა ადგილი ფეხით მოვლილი აქვს. ეკლესია დავანახე. ღმერთს სთხოვე და დაგეხმარებათქო. მორწმუნე ადამიანს ღმერთის ხსენებაც კი ძალას მატებს, ეკლესიის დანახვა ხომ მით უმეტეს. ეკლესიას რომ ვხედავდით, ძალა გემატებოდა და გრძნობდი, რომ ცუდისთვის ღმერთი არ გაგიმეტებდა....

kotetbeli · Post by **kotetbeli** » 08 სექ 2008, 00:17

Archil
სარეკლამო პაუზა არ გინდა?

Archil · Post by **Archil** » 08 სექ 2008, 00:20

ხოდა ხომ გახსოვთ ის ანეგდოტი..

კაცი რომ იძირება და ღმერთო დამეხმარეო..

მაშველები მოვლენ და გაგიყვანთო

არა, ღმერთი მიშველისო....

კიდევ მივლენ და...
ღმერთი მიშველისო...

მესამეჯერაც მივლენ და...
ისევ უშედეგოდ....

და მერე სამოთხეში ღმერთს ეუბნება...

რაა ღმერთო რომ გთხოვდი და არ მიშველეო...

ღმერთი კიდევ - სამჯერ გამოვუშვი მაშველები და მეტი რა მექნაო

ჰოდა.....

Archil · Post by **Archil** » 08 სექ 2008, 00:22

kotetbeli wrote:Archil
სარეკლამო პაუზა არ გინდა?

რამდენს გადაიხდი?

შენი ამბავი რომ ვიცი, ისევ შენ ფეხებს გაუწევ რეკლამას

:D:D

Na-tia · Post by **Na-tia** » 08 სექ 2008, 00:29

ოჰო, კარგი თრილერივით ვკითხულობ, ისე დრამატულად აღწერ

ყოჩაღ თქვენ და ნინის განსაკუთრებით, ძაან მაგარია

kotetbeli · Post by **kotetbeli** » 08 სექ 2008, 00:31

სარეკლამო პაუზა:
(არაფერსაც არ ვიხდი, ჩემზე ყუფარაძემ დარეკა...)

მოვიდა 2008-ე ფოთოლცვენა...
წავიდა ის დრო, როდესაც გამოუყენებელი იყო ისეთი განუმეორებელი და უნიკალური ბუნებრივი პროდუქტი, როგორიცაა ფოთოლი...

ფირმა ,,შემოდგომა" გთავაზობთ უნიკალურ ბრენდს!
გლობალური პრინციპებით დამზადებული!
ცალსახად კარგი!
მრავალჯერ გაჟღერებული!
ფისკალურ ეკონომიკაზე გათვლილი ფასი!
აღშფრთოვანებული კონკურენტები!
აღარ განვმეორდებით და წარმოგიდგენთ -

საჭმლის ზეთი ,,ფოთოლწველა"...

გახსნილს ნუ მიაბრუებთ უკან, არაა ეთიკური...

Archil · Post by **Archil** » 08 სექ 2008, 01:33

kotetbeli

ნეტაი შენ.....

ჰოდა...

იმაზე გავჩერდით რომ....

მაშველები გამოგიგზავნეო და...

ერთი რამ გამახსენდა.....

დაკოტაში მოხდა მაგი ამბავი. მეზობელ ქალაქში გავედი. უკან ვბრუნდებოდი. 75 მილი მეჭირა სიჩქარე, ეგ 120 კმ/სთ-ია. ჰოდა ჯერ გაწვიმდა... მერე თოვლში გადავიდა...

პირველად მივდიოდი თოვლზე მანქანით ცხოვრებაში და ვცდილობდი ჩემს ქალაქამდე მიმეღწია რაც შეიძლება მალე. ამიტომაც სიჩქარეს არ ვუკლებდი....

თოვლი ყინულში გადაიზარდა... უკვე მოლიპული იყო ავტოსტრადა....
ავტოპილოტი - კრუიზერი, როგორც ეძახიან ამერიკაში, 75 მილ სიჩქარეს ინარჩუნებდა...

წინ ჯიპი გამეჩითა, ნელა მოძრაობდა ჩემთან შედარებით. გასწრება ვცადე, მარცხენა მხარეს გადავედი და....

ყინული დავინახე. შემეშინდა ყინულზე გადავლა... და შეცდომა დავუშვი - მუხრუჭს დავაჭირე...

მანქანა მარცხნივ წაიღო... მარჯვნივ მოვაბრუნე საჭე... ეხლა მარჯვნივ მისრიალებდი.... ეს ყველაფერი ძალიან სწრაფად, წამის მეასედებში ხდებოდა... მარჯვნივ ისე წამიღო, რომ გზის პერპენდიკულარულად პირდაპირ გზის გვერდითა მხარეს გადავდიოდი....

ერთი კი მოვასწარი - ღმერთო დამიფარეო - მარჯვნივ ბოლომდე მოვუხვიე და აქსელელატორს დავაჭირე ბოლომდე... წინა თვლები იყო წამყვანი... და გაქაჩა...

და ....

მანქანა გაჩერდა... მოვისინჯე სხეული, მთელი ვიყავი. ძრავა გამორთულიყო. ეჭი არ მეპარებოდა რომ მანქანა დაიშალა. რადიო ხმაურობდა მხოლოდ. ერთი შევუკურთხე და გამოვრთე. გავიხედე გარშემო. მანქანას 360 გრადუსი გაეკეთებინა და გზის გასწვრივ იდგა.

დავქოქე მანქანა... დაიქოქა. დავძარი.... არც არაფერი დაშავებია მანქანას. პირჯვარი გადავიწერე და ნელა გავაგრძელე გზა. ერთი სათის სავალს არ მახსოვს რამდენი მოვანდომე.

ერთი კი მივხვდი. იმ ერთ წამში მოსწრებულმა "ღმერთო დამიფარე"-მ დამიფარა. და კიდევ სახლიდან გამოსვლისას წმინდა ნიკოლოზის წინ წაბუტბუტებულმა "შინ მშვიდობით დამაბრუნეო"-მ.

ამხელა ტრასაზე რომ უკნიდან არავინ მოდიოდა და გზატკეცილზე მობზრიალეს არ შემეჯახა, მაგიც ზემოდან იყო წაჩალიჩებული ალბათ...

Archil · Post by **Archil** » 08 სექ 2008, 01:37

ჰოდა რაზე გავიხსენე ეგ შემთხვევა დაკოტაში...

ნათქვამი არ მქონდა ნინისთვის, ღმერთს სთხოვე და დაგეხმარებაო, რომ ნაპირისკენ თავის მობრუნება დამჭირდა.

კატერი მოდიოდა ჩევნსკენ. შემეშინდა, ვიღაცა მოსეირნემ არ გადაგვიაროს თავზე თქო... ერთად შევჯგუფდით, უფრო რომ გამოვჩენილიყავით და ხმაური დავიწყეთ...

მაშველები აღმოჩნდნენ....

ჰოდა მაგაზე გამახსენდა ის ანეგდოტიც. სამჯერ გამოგიგზავნეთ მაშველებიო...

ღმერთისთვის დახმარების თხოვნა ნორმალურად ვერც მოვასწარით, რომ დახმარება მოვიდა....

ერთი თვალი კი შევავლე ჩამავალი მზის ფონზე აელვარებულ ეკლესიას....

Makena · Post by **Makena** » 08 სექ 2008, 09:57

Archil
მთავარია მაშველებმა დროულად მოგისწრეს და ყველაფერი კარგად დასრულდა, მე სამწუხაროდ თბილისში არ ვიყავი და ამიტომ ვერ მოვედი, ნავის გარეშე არ უნდა გაგერისკათ, მითუმეტეს ნინისთან ერთად, თბილისის ზღვა სიღრმეში საკმაოდ უსიამოვნო და მძიმეა, მტკნარი წყალია და ეს კიდევ უფრო ამძიმებს, თანაც ქარი თითქმის ყოველთვის არის და ეს ბუნებრივია წინააღმდეგობას ზრდის, რაიმე ტივტივა რომ წაგეღოთ რითიც ხანდახან დაისვენებდით და ცოტათი სულს მოითქვამდით, (მაგ: ბურთი.)უფრო გაგიადვილდებოდათ.

Post by **Gvalva** » 08 სექ 2008, 10:56

მე მაპატიეთ, საქმეები მქონდა და ვერ წამოვედი

დიდი ხანია ასე დიდი მანძილი არ გამიცურია მარა, ჩემი აზრით, კაი, ასე ვიტყვი, თუ მე ვცდიდი გადაცურვას, გაჩერება-დასვენების გარეშე ვცდიდი, ანუ, სულ ცურავ და ცურავ, არავაითარი ვარსკვლავი, მერსედესის და ტოიოტას ნიშნები, ასეთ წყალში და ასეთ ქარში რომ ჩერდები შეგცივდება აბა რა იქნება.

ზღვას როგორ გადაცურავენ თუ არ გვინახავს, მარათონელები როგორ დარბიან ის მაინც ხომ გვინახავს, ნელი ტემპით, მონოტონურად, ისე რომ სულ ერთ ტემპში ცურავდე, რა ღიღინი, რის სტვენა?

გადაცურვა თუ გინდა უნდა იმუშავო!

მე სულ ერთ ტემპში რომ ვცურავ ხოლმე, ვერ ვიტან ხალხს რომლებიც მელაპარაკებიან!

უკვე მანქანასავით იქნევ ხელებს და ფეხებს, არაფერზე არ ფიქრობ, მეცნიერულად დადასტურებულია (ალბათ) რომ ამ დროს ყველაზე კარგად ისვენებს ტვინი. ხოდა თუ დაღლები, ხელები მეღლება ხოლმე, იგივე ტემპში, ხელებს ვაჩერებ და მარტო ფეხებით ვცურავ ხოლმე, მერე ხელები რომ დაისვენებს, ისევ ხელ-ფეხით ვცურავ ხოლმე.

მოკლედ, მთავარია რიტმი! რიტმი, რომელიც არ უნდა დარღვეს, ასე თქვა ლენინმა.

ლეონტი · Post by **ლეონტი** » 08 სექ 2008, 11:00

დახჩობას რომ გადაგარჩინათ იმ სპასატელებს 1 პოლლიტრა არ აჩუქეთ?

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS