როდესაც "მოვრჩით", იქვე სატვირთო მანქანა შევნიშნეთ. ლოგიკით ჩვენი უნდა ყოფილიყო. შევეკითხეთ. ეგრეაო

დავტვირთეთ მარცხნივ გზაზე დატოვებული ნაგავი და სუფრისკენ გავუძეხით.
მაგიდაზე ბევრი აღარაფერი აღარ დამხვდა... ეგ არაფერი...
ჭანდერელი ველოზე უარს აცხადებდა, დავიღალეო. დაკოტის შემდეგ ველოზე ნორმალურად არც ვმჯდარვარ, მომენატრა და შევთავაზე, მე წავიყვანო თბილისშიო - გაუხარდა და დამთანხმდა.
მაგიდის გარშემო შერჩენილებმა სიმღერა წამოიწყეს. შემდეგ ნელ-ნელა დავეშვით ქვემოთ მონასტრისაკენ. სატვირთო მანქანა მიდიოდა და მას ნელ-ნელა ტვირთავნენ კარაველები იმ ტვირთით, რომელიც წლების მანძილზე ამძიმებდა მონასტრის მიწას.
მონასტერთან ცოტა ხნით შევჩერდით, მონასტერში პარაკლისზე დამსწრე / შემკვეთებს ველოდებოდით.
ესეც ჩემი ლამაზი ტრეიკმეიტი (მოიფიქრეთ ქართული შესატყვისი

)

а в горах по утрам туман, дым твоих Ñигарет,
еÑли хочешь Ñоити Ñ ÑƒÐ¼Ð°, лучше ÑпоÑобов нет !!!
