ჰუჰუ, მახსოვს, 5 წლისამ რომ ამ გზებიდან გადავიხედე, მთელი 120 კილომტერის განმავლობაში განწირული ხმით ვბღაოდი, "ვაიი, გადავვარდებით, გადავვარდებით"...პირველმა და მეორე ფოტოებმა სვანეთი გამახსენა

უშგულისკენ მიმავალ გზაზე, "დევის აგებულს" თუ რაღაც ამდაგვარს ეძახიან, უვიწროესი გასასვლელია. შეიძლება ითქვას რომ ნახევარი საბურავი ჰაერშია... ნივით გადაფრინდნენ ხევში ბიჭები. მანქანა ისე დაიჭეჭყა, თავს და ბოლოს ვერ გაუგებდი. ბიჭები სრულიად უვნებელი ამოვიდნენ. სალოცავიდან მოდიოდნენ იმ დღეს...
პ.ს. ხოდა, მიყვარს ასეთ გზებზე გადი-გამოდი
