პლატოზე, იქვე ხალხი იყო შეჯგუფული: როგორც შემდეგ გავიგეთ ამ პლატოზე სასტუმროს აშენებას აპირებენ(!) და იმასთან დაკავშირებით მსჯელობდნენ.
ჯუთაში ჩასვლისას ჩვენი ჯგუფის უფროსების ნაცნობის, გაგა არაბულის ოჯახშიც შევიარეთ სადაც ხევსურული ყველით დაგვაჯილდოვეს (რომელიც რა თქმა უნდა ძალიან გემრიელი იყო)
მანამდე ეს ცხენი დავლანდე

By
Bernar
ქვემოთ კი ვირზე შემოსკუპული პატარა ბიჭი მიბაკუნობდა ჯუთის შარაგზაზე

By
Bernar
თვითონ გაგა არაბული სახლში არ იყო, ამიტომ მცირე გამოლაპარაკების შემდეგ მათ დავემშვიდობეთ.
ის ის იყო მათ სახლს გავცდით, რომ ოჯახის დიასახლისი წამოგვეწია და გვითხრა, რომ მთელი ამ 4-5 დღის განმავლობაში თბილისიდან რეკავდნენ და ლალი მასწავლებელს კითხულობდნენ: თურმე ჩვენი ლაშქრობის მეორე დღესვე გარდაცვლილა ლალი მასწავლებლის მამა

და მთელი ამ დროის განმავლობაში ამაოდ ცდილობდნენ ლალი მასწავლებელთან დაკავშირებას.
ამ სამწუხარო ამბავმა ყველაზე იმოქმედა, ლალი მასწავლებელს კი იქვე წასკდა ცრემლები...
სასწრაფოდ დავიწყეთ ჯუთაში ძებნა ვინმე მანქანიანის, რათა ყაზბეგამდე გაგვეყოლებიდა ლალი მასწავლებელი, მაგრამ ადგილობრივებიდან იმ დროს ჯუთაში ასეთი არავინ არ იყო.
შემდეგ ის ხალხი გაგვახსენდა ვინც ჯუთის ზემოთ სასტუმროს აშენებაზე საუბრობდნენ და საჩქაროდ მათი სახლისაკენ გავემართეთ. ჩვენდა ბედად ისინი ასე ნახევარ საათში აპირებდნენ თბილისში წასვლას და როდესაც ვუამბეთ ლალი მასწავლებლის ამბავი გულისხმიერად დაგვთანხმდნენ მის თბილისში წაყვანაზე. ასე რომ სწორედ იმ მომენტში ვიგრძენით უფლის ძალა.