ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
Moderators: Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
იიიიფფფფ რა კარგი იყო რაააა....
2 წელი თოვლი რო არ ვნახე არ მომენატრება რაააა
2 წელი თოვლი რო არ ვნახე არ მომენატრება რაააა
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
GAMARJOBA SAKARTVELO
დიდი მადლობა გოგას ამ არაჩვეულებრივი დღისთვის.
თოვლი, თოვლი, თოვლი ბევრი თოვლი!!!
ღიმილი, სიცილი, კისკისი ბევრი ღიმილი!!!
ულამაზესი ზარზმა!!!
უშორესი ოქროსციხე!!!
უსაყვარლესი ადამიანები!!!
კიდევ ერთი ლამაზი დღე ჩაიწერა კარავის მატიანეში.
დიდი მადლობა გოგას ამ არაჩვეულებრივი დღისთვის.
თოვლი, თოვლი, თოვლი ბევრი თოვლი!!!
ღიმილი, სიცილი, კისკისი ბევრი ღიმილი!!!
ულამაზესი ზარზმა!!!
უშორესი ოქროსციხე!!!
უსაყვარლესი ადამიანები!!!
კიდევ ერთი ლამაზი დღე ჩაიწერა კარავის მატიანეში.
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
ვა ლეგენდ ძმა როგორ ხარ:D
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
რაააააამხელა თოვლია აქ რომც მოგეხერხებინათ გავლა, იმდენ დროს წაგართმევდათ...
რა ლამაზი და დათოვლილი ხედები გადაგეშლებოდათ თვალწინ, ფოტოებსაც ბევრს გადაიღებდით...მაგრამ აბა ფოტოები?
-
- იეტი
- Posts: 16569
- Joined: 20 ივლ 2007, 03:45
- Location: RA TQMA UNDA, SAKARTVELO
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
მართალი ხარ.LiBrA wrote:რაააააამხელა თოვლია აქ რომც მოგეხერხებინათ გავლა, იმდენ დროს წაგართმევდათ...GAMARJOBA SAKARTVELO wrote:ეს კიდევ დიდებული ოქროს ციხე, რომელთანაც 3-4 კმ გვაშორებს
რა ლამაზი და დათოვლილი ხედები გადაგეშლებოდათ თვალწინ, ფოტოებსაც ბევრს გადაიღებდით...მაგრამ აბა ფოტოები?
თოვლი დიდი იყო, ოქროს ციხის გზას რომ შევუდექით, 5 სთ იყო, მივხვდი, მალე დაგვაღამდებოდა და გზის
გაგრძელება ჯგუფისთვის არაგონივრული იქნებოდა.
ამიტომ, 1-1 გორაკზე ავედით, მზის ჩასვლის ხედებით დავტკბით და უკან გამოვბრუნდით
მე ვყიდულობ ქართულ ნაწარმს
და ამით ჩემიანებს ვეხმარები
და ამით ჩემიანებს ვეხმარები
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
მინდა, ამ არაჩვეულებრივ დღეზე, მეც გამოვხატო ჩემი ემოცია.
რასაც ვერ გეტყვით ფოტოებიდან იგრძნობთ.
გოგასთან პირად საუბარში გავიგე, რომ სურდა თოვლიანი ზარზმის და ოქროსციხის ნახვა. რათქმაუნდა ჩემთვის ეს ორმაგად სასიხარულო იყო.
პირველი ის, რომ დიდ თოვლიან მხარეში გავატარებდი 1 უქმე დღეს,
მეორე კი, ჩემს მშობლიურ და საყავრელ კუთხეში- მესხეთში.
გოგას ვუთხარი, რომ თუ კვირას დაგეგმავდა ამ დღეს, მე შაბათს წავიდოდი.
სახლის, ღუმელის და ცხელი ხაჭაპურების ამბავს მოვაგვარებდი მანამდე.
ასეც მოვიქეცი. მე და ჩემი მეგობარი შაბათს დიიიდი სიხარულით , დიდუბის სადგურიდან გავეშურეთ ადიგენისკენ.
სოფელს ვუახლოვდებოდით, თოვლის საფარი ჩვენს სიხარულთან ერთად მატულობდა. სოფლის გზას რომ შევუდექით, ბინდი ჩამოწვა . ბინდისფერ სოფელში , სადღაც შოორიდან ძაღლების ყეფა ისმოდა. ამას თოვლში ჩვენი ჭრაჭუნი ემატებოდა, ხალხის ჭაჭანება არ იყო , მოძრაობაში მხოლოდ სახლის სახურავებიდან ამოსულ კვამლს ვხედავდი... ეს ყველაფერი კი რაღაც შორეულს, ნაგრძნობს , ნაცნობ ემოციებს მიახლებდა...
ფრაგმენტებად ამომიტივტივდა ბავშვობის წლები, ბევრი რამ ღიმილს მგვრიდა,ბევრმაც დამასევდიანა...
გამახსენდა ჩემი ძაღლი - რიტა ბერიშვილი, ჰო ბერიშვილი:) მიპარვა იცოდა ჩუმად. ჩემი მეზობელი და კლასელი სახლში ატირებული რომ მიქანდა, შეკითხაზე თუ რა ატირებდა, რიტა ბერიშვილმა მიკბინაო...
შემოდგომა და ზამთარი განსაკუთრებულად მიყვარს, მიზეზებს სოფელში ვეძებ...
ზარზმაში პირველად სკოლის ექსკურსიაზე ვიყავი, არ მახსოვს მაშინდელი შთაბეჭდილებები. აი, ოქროსციხე კი სულ მახსოვს, იქიდან რაც მეხსიერება მაქვს, ალბათ ყოველდღე ვხედავდი, ვერც აარიდებდი თვალს ისე ჩანს ჩემი ეზოდან.
12 წლამდე ვცხოვრობდი ბოლაჯურში,მერეც ხშირად ჩავდიოდი არდადეგებზე.
ბევრი თბილი, ტკბილი და ღირებული მომცა იმ წლებმა.
რასაც ვერ გეტყვით ფოტოებიდან იგრძნობთ.
გოგასთან პირად საუბარში გავიგე, რომ სურდა თოვლიანი ზარზმის და ოქროსციხის ნახვა. რათქმაუნდა ჩემთვის ეს ორმაგად სასიხარულო იყო.
პირველი ის, რომ დიდ თოვლიან მხარეში გავატარებდი 1 უქმე დღეს,
მეორე კი, ჩემს მშობლიურ და საყავრელ კუთხეში- მესხეთში.
გოგას ვუთხარი, რომ თუ კვირას დაგეგმავდა ამ დღეს, მე შაბათს წავიდოდი.
სახლის, ღუმელის და ცხელი ხაჭაპურების ამბავს მოვაგვარებდი მანამდე.
ასეც მოვიქეცი. მე და ჩემი მეგობარი შაბათს დიიიდი სიხარულით , დიდუბის სადგურიდან გავეშურეთ ადიგენისკენ.
სოფელს ვუახლოვდებოდით, თოვლის საფარი ჩვენს სიხარულთან ერთად მატულობდა. სოფლის გზას რომ შევუდექით, ბინდი ჩამოწვა . ბინდისფერ სოფელში , სადღაც შოორიდან ძაღლების ყეფა ისმოდა. ამას თოვლში ჩვენი ჭრაჭუნი ემატებოდა, ხალხის ჭაჭანება არ იყო , მოძრაობაში მხოლოდ სახლის სახურავებიდან ამოსულ კვამლს ვხედავდი... ეს ყველაფერი კი რაღაც შორეულს, ნაგრძნობს , ნაცნობ ემოციებს მიახლებდა...
ფრაგმენტებად ამომიტივტივდა ბავშვობის წლები, ბევრი რამ ღიმილს მგვრიდა,ბევრმაც დამასევდიანა...
გამახსენდა ჩემი ძაღლი - რიტა ბერიშვილი, ჰო ბერიშვილი:) მიპარვა იცოდა ჩუმად. ჩემი მეზობელი და კლასელი სახლში ატირებული რომ მიქანდა, შეკითხაზე თუ რა ატირებდა, რიტა ბერიშვილმა მიკბინაო...
შემოდგომა და ზამთარი განსაკუთრებულად მიყვარს, მიზეზებს სოფელში ვეძებ...
ზარზმაში პირველად სკოლის ექსკურსიაზე ვიყავი, არ მახსოვს მაშინდელი შთაბეჭდილებები. აი, ოქროსციხე კი სულ მახსოვს, იქიდან რაც მეხსიერება მაქვს, ალბათ ყოველდღე ვხედავდი, ვერც აარიდებდი თვალს ისე ჩანს ჩემი ეზოდან.
12 წლამდე ვცხოვრობდი ბოლაჯურში,მერეც ხშირად ჩავდიოდი არდადეგებზე.
ბევრი თბილი, ტკბილი და ღირებული მომცა იმ წლებმა.
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
ეთო პირველად 10 წლის წინ იყო ბოლაჯურში, სტუდენტობისას. ისე მოეწონა იქაურობა რომ მითხრა, შემდეგ ზაფხულს თუ არ დამპატიჟებ ჩემით ჩამოვალო. შემდეგ ზაფხულს ვინღა დაელოდა, იმავე ზამთარს მეგობრებთან ერთად ჩავედით.
თუ როგორ გავერთეთ ეგ ცალკე თემაა, მაგრამ იმის მერე, ზამთარ-ზაფხულ კი არა, შემოდგომაზეც არაერთხელ ჩავედით მთელი სამეგობრო მესხური ყურძნის დაკრეფაში და დაწურვაშიც მიგვიღია მონაწილეობა. რასაც დღემდე ტკბილ მოგონებებად ვიხსენებთ.
თუ როგორ გავერთეთ ეგ ცალკე თემაა, მაგრამ იმის მერე, ზამთარ-ზაფხულ კი არა, შემოდგომაზეც არაერთხელ ჩავედით მთელი სამეგობრო მესხური ყურძნის დაკრეფაში და დაწურვაშიც მიგვიღია მონაწილეობა. რასაც დღემდე ტკბილ მოგონებებად ვიხსენებთ.
ზარზმა, შორეული ოქროს ციხე და დიიიიიიიიდი თოვლი, 13.02.2011
დიდხანს ლოდინი არ დაგვჭირვებია, მალევე გამოჩნდა სულიკოს" ლურჯა". მინიბუსში იმაზე მეტი ადამიანი დამხვდა ვიდრე ველოდი. ზოგს ვიცნობდი ზოგს არა, მაგრამ კარავს ხო ის დადებითი თვისება აქვს, რომ ერთხელ ნანახიც შენიანი ხდება მალევე. მოკლედ გავემართეთ ზარზმისკენ.
მამაცი გულის მქონე მძღოლს და ოპტიმისტურად განწყობილ გუნდს რა ვუთხარი, თორემ ამხელა თოვლში ამ მინიბუსს რა უნდოდა
მამაცი გულის მქონე მძღოლს და ოპტიმისტურად განწყობილ გუნდს რა ვუთხარი, თორემ ამხელა თოვლში ამ მინიბუსს რა უნდოდა