თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
ღმერთს დიდება, ჩვენ მშვიდობა!
ადრე ერთმა კარგმა კაცმა მითხრა, ყველა ადამიანს აქვს ისეთი ადგილი, რომელიც მას დროდადრო თავისკენ ეძახისო... სანამ თუშეთში წავიდოდი, ცოტახნით ადრე დამიძახა მთამ.
ეს იმ თუშს გაუმარჯოს, ცერის უღელტეხილზე 50-იოდე გამოკვებილი და ფრთებდაუჭრელი ინდაური რომ გადმოჰყავდა ბარისკენ... საიდანღაც შურთხმა გადაუქროლა და თიქოს რაღაც დასძახაო, ყველა ინდაურმა ფრთა გაშალა და ფართხაფურთხით გაჰყვნენ ხეობის სიღრმეში...
ინდაურობა არ მეთქმის, მარა მეც 5 დღით გავშალე ფრთა და თუშეთში წავედი ჩემს მეგობართან, რეზო ბაშინურიძესთან.
შემოდგომაზე თუშეთის მთიდან ჩამობარგება იწყება: ბარისკენ მოჰყავთ ცხვარი, ძროხა, ცხენები, მოაქვთ ყველი, მატყლი და ა.შ. ჩვენ შემთხვევაში, მთიდან 8 ცხენი იყო ჩამოსაყვანი და ერთ დღეში უნდა მოგვესწრო, რომ ცერის უღელტეხილზე არ გავყინულიყავით. გამგზავრების წინ დაგვირეკეს, ომალოში ოდნავ წამოთოვასავითო, წვიმაც მოჰყვა და ქარიცო... ერთი ჯემპრით ზედმეტი წავიღეთ...
გზის კეთილი ანგელოზების დიდება ყოფილიყოს! გვეწეოდნენ და გვწყალობდნენ!
ალვანიდან ომალოსკენ სოსო იჭირაულის "ნივით" წავედით 3 "ექსპედიტორი": ჩემი მეგობარი რეზო, რეზოს მეგობარი ზაქრო და მე. სოსო იჭირაულს "ნივა" ისე დაყავს, იგივეს გამეორება, დარწმუნებული ვარ, ოფროუდერების ჯერ კიდევ ბევრი წლის აუხდენელ ოცნებად დარჩება... ისეთს არ აკეთებს, რაც მანქანას არ შეუძლია, მარა რაც მანქანას შეუძლია, ყველაფერს აკეთებს, თან დინჯად და მშვიდად.
ზედ ცერზე აღმართული ჯვარი დაგვხვდა, სადაც პატარა საყდარივით უნდა აშენდეს. ცერი გადავიარეთ, აცივდა, აცივდა და წასახემსებლად გავჩერდით, ერთი ჭიქა არყის დალევა აუცილებელი იყო... არაყი აღმოგვაჩნდა, ჭიქა-არა... ომალოდან ალვანისკენ მიმავალმა "ნივამ" გაჩერა, ფანჯარაში გამოიხედა-ჭიქა მე მაქვსო...
ეს იმ თუშს გაუმარჯოს, ბილიკზე დავარდნილი ჩიტი რომ დაინახა, ხელში აიყვანა და დანანებით ჩაილაპარაკა- შენც რა თუშივით გზაში მომკვდარხარო...
ყველა გზაზე დაღუპული მოიხსენოს ღმერთმა და ყველა დაგვიფაროს!
ავედით ომალოში და იმ ღამეს იქ დავრჩით ზემოთ ნახსენებ დიდებულ კაცთან-სოსო იჭირაულთან.
დილით კარგი ამინდი გამოგვივიდა, თუმცა, ამინდი აქ არაფერ შუაშია: ჩვენთან ბუნება ისეა მოწყობილი, როცა ქარია, ადამიანს ვერ ერევა, არსად არ მიაქროლებს; როცა წვიმაა, ადამიანის კანის შიგნით ვერ აღწევს, ზემოდან ასველებს და მორჩა; როცა თოვლია, დაცემული ფიფქი მტკივნეული არაა...
ომალოდან გომეწარში გადავედით, სოფელ კოკლათაში, აქედან იწყებოდა "კრუიზი", თუმცა ჯერ გაველურებულ-გამუსტანგებულ-გაყარაღნებული ცხენები იყო დასაჭერი... მთავარი დედალი ცხენის, ფაშატის დაჭერაა, დანარჩენები იმას დაყვებიან უკან. ყველა ცხენი თოკებში გავახვიეთ და დაიწყო ნალების დაკვრა.
სიცოცხლეს გაუმარჯოს! შურთხმა რომ ინდაურებს აგრძნობინა, იმ სიცოცხლეს გაუმარჯოს! კარგი ცხენი რომ სულელ მხედარს ზურგზე არ იჩერებს, მაგასაც... ხრამთან რომ მანქანას გააჩერებ და შემხვედრ მანქანას კარგ გზას დაუთმობ, მაგასაც...
კოკლათაში 3 ცხენზე ცხენზე შევსხედით მე, რეზო და ზაქრო, 5 ცხენიც წინ გამოვირეკეთ და გამოვაჭენეთ ომალოსკენ 30 კილომეტრზე... რეზოს და ზაქროს თეთრი ქათქათა ცხენები ყავდათ, ჩემი ცხენის კეხის ძირზე კი, ნაბადი ეფინა ზედ ერთ მხარეს ამოქარგულით: "თორღვაიძე" და მეორე მხარეს-"ლურჯა."
დაახლოებით 3 საათში ომალოში ვიყავით. ტელეფონი ჩავრთე და რაღაც მესიჯები მოვიდა... ჯერ ვერ მივხვდი რომელი სამყაროდან იყო... იმ სამყაროდან იყო, რომელიც არ მიზიდავდა... იმ სამყაროში მეორე ადამიანს რამე რომ გააგებინო, სხვადასხვა ფორმის გრაფიკული ფორმები უნდა დაუწერო ან სხვადასხვა ბგერითი კომბინაციები უნდა უთხრა, მთაში კიდე მრავალსიტყვაობის გარეშეც კარგად ესმით ერთმანეთის, მთაში არ არსებობს ნახევრად ნათქვამი და ნახევრად გაგებული, ფიქრიც ისევე ისმის, როგორც სიტყვა, სიტყვა ისევე მოქნილი აქვთ, როგორც ალაზნის წყალი...
ღამით ომალოში დავრჩით. გვიან ღამემდე ვსაუბრობდით. სხვისი არ ვიცი და ამ 2 წელში მე რაც თუშეთი ვნახე, ერთს დაზუსტებით ვიტყვი: ეს ხალხი, ზომიერად სვამს და ბევრს შრომობს. წინაპრებზე რასაც ჰყვებიან, შემდეგ საქმითაც იმეორებენ...
მეორე დღის დილის 9 საათზე ომალოდან ალვანისკენ დავიძარით, ამინდი ისევ კარგი იყო. მთელმა ორგანიზმმა დაიწყო ვარჯიში, დიდი ვარჯიში...
ბილიკ-ბილიკ
დაღმართ-დაღმართ
რიყე-რიყე
აღმართ-აღმართ
"კილკა"-"კილკა"
არაყ-არაყ
თექა-თექა
ნაბად-ნაბად
ლაგამ-ლაგამ
ფაფარ-ფაფარ
ყინულ-ყინულ
ტალახ-ტალახ
ღრუბელ-ღრუბელ
ბალახ-ბალახ
ტუსვა-ტუსვა
ჩაქჩაქ-ჩაქჩაქ
ჭენებ-ჭენებ
ქარ-ქარ-ქარ-ქარ
ქროლვა-ქროლვა
მალმალ-მალმალ
წყარო-წყარო
ტალახ-ტალახ
მიწა-მიწა
ნაშალ-ნაშალ
წამებ-წამებ
საათ-საათ
ყველგან-ყველგან
ალაგ-ალაგ
ღიმილ-ღიმილ
ალალ-ალალ
მუხლებ-მუხლებ
მაჯა-მაჯა
სიღრმე-სიღრმე
ხრამ-ხრამ-ხრამ-ხრამ
სიმღერ-სიმღერ
ამბავ-ამბავ
ნაცნობ-ნაცნობ
დანაბარ-დანაბარ
თუშეთ-თუშეთ
მთა-მთა-მთა-მთა...
ცერთან ახლოს ორი უცხოელი შეგვხვდა... ჯერ რეზომ ჩაუარა, რაღაც უთხრა ინგლისურად, მერე ზაქრომ ჩაუარა ჭენებით, მერე მე ჩავუქროლე ცხენით და მხიარულად მივაძახე "Bonne voyage"... გაჭენებულზე უკან რომ მოვიხედე, დავინახე ორი ადამიანი იდგა პირდაღებული, მეტის საყურებლად დრო აღარ მქონდა...
ცერის უღელტეხილი გადავიარეთ და ძირს დავეშვით ბარისკენ. მგზავრობის მე-8 საათზე უკვე ბარში ვიყავით, სოფელ ლეჩურთან. ჩემ ცხენს წინა ფეხზე ნალი აძვრა და კენჭებზე ფეხი ტკიოდა... მე კიდე, ცხენის თითოეულ მოძრაობაზე მტკიოდა ტერფები, წვივები, მუხლები, ბარძაყები, წელი, ბეჭები, კისერი, მხრები, მკლავები, მაჯები, თითები და ფაფრის ჭერისგან - ფრჩხილები... დროულად წამოგვეწია კვლავ სოსო იჭირაული თავისი "ნივით" და თითქმის ალვანამდე ჩასულმა, ამჯერად, მის მანქანაში გადავინაცვლე, ხოლო ჩემი ცხენი რეზომ და ზაქრომ სხვა ცხენებთან ერთად გამოაყოლეს...
ალვანში რეზოს სახლის წინ სკამზე ვიჯექი და ბიჭებს ველოდებოდი როდის მოვიდოდნენ ცხენებით. იქაურებმა ცხვარი ჩაატარეს უამრავი სული, მერე თივა ჩაატარეს, ნახირი ჩამოატარეს, ურიკით ყველი ჩაატარეს, მერე ყურძენი ჩამოატარეს, ისევ ცხვარი ჩაატარეს, ისევ თივა, ისევ ძროხა, ისევ ცხვარი...
ზემოთაც უკვე ვახსენე თუშების შრომაზე...
ეს იმ შირაქელს გაუმარჯოს, თუშის ცხვარი რომ ბოსტანში გადაუვიდა, გამოვიდა და აბა, რაღა გაბრაზებისა იყო, გაეცინა დ თუშ მეცხვარეს უთხრა:
-გომეწარი ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია-უპასუხა თუშმა მყემსმა.
-ომალოც და სხვა დანარჩენი მთა-თუშეთიც ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია.
-ალვანიც ხო თუშებისაა?-ჩაეძია თურმე ბოსტნის მეპატრონე.
-კი, ალვანიც ჩვენია.
-ეს შირაქიც ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია.
-ხოდა, აეს ჩემი ათი მეასედი ბოსტანიც კიდე ზედ მიჩუქებიაო...
თუშეთს გაუმარჯოს! მისი სალოცავების მადლო გვეწეოდეს და გვწყალობდეს!
ადრე ერთმა კარგმა კაცმა მითხრა, ყველა ადამიანს აქვს ისეთი ადგილი, რომელიც მას დროდადრო თავისკენ ეძახისო... სანამ თუშეთში წავიდოდი, ცოტახნით ადრე დამიძახა მთამ.
ეს იმ თუშს გაუმარჯოს, ცერის უღელტეხილზე 50-იოდე გამოკვებილი და ფრთებდაუჭრელი ინდაური რომ გადმოჰყავდა ბარისკენ... საიდანღაც შურთხმა გადაუქროლა და თიქოს რაღაც დასძახაო, ყველა ინდაურმა ფრთა გაშალა და ფართხაფურთხით გაჰყვნენ ხეობის სიღრმეში...
ინდაურობა არ მეთქმის, მარა მეც 5 დღით გავშალე ფრთა და თუშეთში წავედი ჩემს მეგობართან, რეზო ბაშინურიძესთან.
შემოდგომაზე თუშეთის მთიდან ჩამობარგება იწყება: ბარისკენ მოჰყავთ ცხვარი, ძროხა, ცხენები, მოაქვთ ყველი, მატყლი და ა.შ. ჩვენ შემთხვევაში, მთიდან 8 ცხენი იყო ჩამოსაყვანი და ერთ დღეში უნდა მოგვესწრო, რომ ცერის უღელტეხილზე არ გავყინულიყავით. გამგზავრების წინ დაგვირეკეს, ომალოში ოდნავ წამოთოვასავითო, წვიმაც მოჰყვა და ქარიცო... ერთი ჯემპრით ზედმეტი წავიღეთ...
გზის კეთილი ანგელოზების დიდება ყოფილიყოს! გვეწეოდნენ და გვწყალობდნენ!
ალვანიდან ომალოსკენ სოსო იჭირაულის "ნივით" წავედით 3 "ექსპედიტორი": ჩემი მეგობარი რეზო, რეზოს მეგობარი ზაქრო და მე. სოსო იჭირაულს "ნივა" ისე დაყავს, იგივეს გამეორება, დარწმუნებული ვარ, ოფროუდერების ჯერ კიდევ ბევრი წლის აუხდენელ ოცნებად დარჩება... ისეთს არ აკეთებს, რაც მანქანას არ შეუძლია, მარა რაც მანქანას შეუძლია, ყველაფერს აკეთებს, თან დინჯად და მშვიდად.
ზედ ცერზე აღმართული ჯვარი დაგვხვდა, სადაც პატარა საყდარივით უნდა აშენდეს. ცერი გადავიარეთ, აცივდა, აცივდა და წასახემსებლად გავჩერდით, ერთი ჭიქა არყის დალევა აუცილებელი იყო... არაყი აღმოგვაჩნდა, ჭიქა-არა... ომალოდან ალვანისკენ მიმავალმა "ნივამ" გაჩერა, ფანჯარაში გამოიხედა-ჭიქა მე მაქვსო...
ეს იმ თუშს გაუმარჯოს, ბილიკზე დავარდნილი ჩიტი რომ დაინახა, ხელში აიყვანა და დანანებით ჩაილაპარაკა- შენც რა თუშივით გზაში მომკვდარხარო...
ყველა გზაზე დაღუპული მოიხსენოს ღმერთმა და ყველა დაგვიფაროს!
ავედით ომალოში და იმ ღამეს იქ დავრჩით ზემოთ ნახსენებ დიდებულ კაცთან-სოსო იჭირაულთან.
დილით კარგი ამინდი გამოგვივიდა, თუმცა, ამინდი აქ არაფერ შუაშია: ჩვენთან ბუნება ისეა მოწყობილი, როცა ქარია, ადამიანს ვერ ერევა, არსად არ მიაქროლებს; როცა წვიმაა, ადამიანის კანის შიგნით ვერ აღწევს, ზემოდან ასველებს და მორჩა; როცა თოვლია, დაცემული ფიფქი მტკივნეული არაა...
ომალოდან გომეწარში გადავედით, სოფელ კოკლათაში, აქედან იწყებოდა "კრუიზი", თუმცა ჯერ გაველურებულ-გამუსტანგებულ-გაყარაღნებული ცხენები იყო დასაჭერი... მთავარი დედალი ცხენის, ფაშატის დაჭერაა, დანარჩენები იმას დაყვებიან უკან. ყველა ცხენი თოკებში გავახვიეთ და დაიწყო ნალების დაკვრა.
სიცოცხლეს გაუმარჯოს! შურთხმა რომ ინდაურებს აგრძნობინა, იმ სიცოცხლეს გაუმარჯოს! კარგი ცხენი რომ სულელ მხედარს ზურგზე არ იჩერებს, მაგასაც... ხრამთან რომ მანქანას გააჩერებ და შემხვედრ მანქანას კარგ გზას დაუთმობ, მაგასაც...
კოკლათაში 3 ცხენზე ცხენზე შევსხედით მე, რეზო და ზაქრო, 5 ცხენიც წინ გამოვირეკეთ და გამოვაჭენეთ ომალოსკენ 30 კილომეტრზე... რეზოს და ზაქროს თეთრი ქათქათა ცხენები ყავდათ, ჩემი ცხენის კეხის ძირზე კი, ნაბადი ეფინა ზედ ერთ მხარეს ამოქარგულით: "თორღვაიძე" და მეორე მხარეს-"ლურჯა."
დაახლოებით 3 საათში ომალოში ვიყავით. ტელეფონი ჩავრთე და რაღაც მესიჯები მოვიდა... ჯერ ვერ მივხვდი რომელი სამყაროდან იყო... იმ სამყაროდან იყო, რომელიც არ მიზიდავდა... იმ სამყაროში მეორე ადამიანს რამე რომ გააგებინო, სხვადასხვა ფორმის გრაფიკული ფორმები უნდა დაუწერო ან სხვადასხვა ბგერითი კომბინაციები უნდა უთხრა, მთაში კიდე მრავალსიტყვაობის გარეშეც კარგად ესმით ერთმანეთის, მთაში არ არსებობს ნახევრად ნათქვამი და ნახევრად გაგებული, ფიქრიც ისევე ისმის, როგორც სიტყვა, სიტყვა ისევე მოქნილი აქვთ, როგორც ალაზნის წყალი...
ღამით ომალოში დავრჩით. გვიან ღამემდე ვსაუბრობდით. სხვისი არ ვიცი და ამ 2 წელში მე რაც თუშეთი ვნახე, ერთს დაზუსტებით ვიტყვი: ეს ხალხი, ზომიერად სვამს და ბევრს შრომობს. წინაპრებზე რასაც ჰყვებიან, შემდეგ საქმითაც იმეორებენ...
მეორე დღის დილის 9 საათზე ომალოდან ალვანისკენ დავიძარით, ამინდი ისევ კარგი იყო. მთელმა ორგანიზმმა დაიწყო ვარჯიში, დიდი ვარჯიში...
ბილიკ-ბილიკ
დაღმართ-დაღმართ
რიყე-რიყე
აღმართ-აღმართ
"კილკა"-"კილკა"
არაყ-არაყ
თექა-თექა
ნაბად-ნაბად
ლაგამ-ლაგამ
ფაფარ-ფაფარ
ყინულ-ყინულ
ტალახ-ტალახ
ღრუბელ-ღრუბელ
ბალახ-ბალახ
ტუსვა-ტუსვა
ჩაქჩაქ-ჩაქჩაქ
ჭენებ-ჭენებ
ქარ-ქარ-ქარ-ქარ
ქროლვა-ქროლვა
მალმალ-მალმალ
წყარო-წყარო
ტალახ-ტალახ
მიწა-მიწა
ნაშალ-ნაშალ
წამებ-წამებ
საათ-საათ
ყველგან-ყველგან
ალაგ-ალაგ
ღიმილ-ღიმილ
ალალ-ალალ
მუხლებ-მუხლებ
მაჯა-მაჯა
სიღრმე-სიღრმე
ხრამ-ხრამ-ხრამ-ხრამ
სიმღერ-სიმღერ
ამბავ-ამბავ
ნაცნობ-ნაცნობ
დანაბარ-დანაბარ
თუშეთ-თუშეთ
მთა-მთა-მთა-მთა...
ცერთან ახლოს ორი უცხოელი შეგვხვდა... ჯერ რეზომ ჩაუარა, რაღაც უთხრა ინგლისურად, მერე ზაქრომ ჩაუარა ჭენებით, მერე მე ჩავუქროლე ცხენით და მხიარულად მივაძახე "Bonne voyage"... გაჭენებულზე უკან რომ მოვიხედე, დავინახე ორი ადამიანი იდგა პირდაღებული, მეტის საყურებლად დრო აღარ მქონდა...
ცერის უღელტეხილი გადავიარეთ და ძირს დავეშვით ბარისკენ. მგზავრობის მე-8 საათზე უკვე ბარში ვიყავით, სოფელ ლეჩურთან. ჩემ ცხენს წინა ფეხზე ნალი აძვრა და კენჭებზე ფეხი ტკიოდა... მე კიდე, ცხენის თითოეულ მოძრაობაზე მტკიოდა ტერფები, წვივები, მუხლები, ბარძაყები, წელი, ბეჭები, კისერი, მხრები, მკლავები, მაჯები, თითები და ფაფრის ჭერისგან - ფრჩხილები... დროულად წამოგვეწია კვლავ სოსო იჭირაული თავისი "ნივით" და თითქმის ალვანამდე ჩასულმა, ამჯერად, მის მანქანაში გადავინაცვლე, ხოლო ჩემი ცხენი რეზომ და ზაქრომ სხვა ცხენებთან ერთად გამოაყოლეს...
ალვანში რეზოს სახლის წინ სკამზე ვიჯექი და ბიჭებს ველოდებოდი როდის მოვიდოდნენ ცხენებით. იქაურებმა ცხვარი ჩაატარეს უამრავი სული, მერე თივა ჩაატარეს, ნახირი ჩამოატარეს, ურიკით ყველი ჩაატარეს, მერე ყურძენი ჩამოატარეს, ისევ ცხვარი ჩაატარეს, ისევ თივა, ისევ ძროხა, ისევ ცხვარი...
ზემოთაც უკვე ვახსენე თუშების შრომაზე...
ეს იმ შირაქელს გაუმარჯოს, თუშის ცხვარი რომ ბოსტანში გადაუვიდა, გამოვიდა და აბა, რაღა გაბრაზებისა იყო, გაეცინა დ თუშ მეცხვარეს უთხრა:
-გომეწარი ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია-უპასუხა თუშმა მყემსმა.
-ომალოც და სხვა დანარჩენი მთა-თუშეთიც ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია.
-ალვანიც ხო თუშებისაა?-ჩაეძია თურმე ბოსტნის მეპატრონე.
-კი, ალვანიც ჩვენია.
-ეს შირაქიც ხო თქვენია?
-კი, ჩვენია.
-ხოდა, აეს ჩემი ათი მეასედი ბოსტანიც კიდე ზედ მიჩუქებიაო...
თუშეთს გაუმარჯოს! მისი სალოცავების მადლო გვეწეოდეს და გვწყალობდეს!
Last edited by kotetbeli on 10 ოქტ 2007, 20:53, edited 2 times in total.
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
- meore monadire
- ბილიკზე მოარული
- Posts: 2057
- Joined: 14 აპრ 2007, 19:06
- Location: საწუთრო
- Contact:
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
გამარჯობა კოტე
ისა რაღაცა უნდა გთხოვო
ხშირ ხშირად იარე რა თუშეთში
მაგარი მთხრობელი ხარ
ისა რაღაცა უნდა გთხოვო
ხშირ ხშირად იარე რა თუშეთში
მაგარი მთხრობელი ხარ
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
მადლობა, კაი, ეგრე ვიზამ
ცოტა მერე სურათებსაც მოვაყოლებ
ცოტა მერე სურათებსაც მოვაყოლებ
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
შენ კი გაიხარე, ვასო, შენა!
მართლა კარგად წერ, სამაგიეროდ მე კარგად ვკითხულობ
...
ველით ფოტოებს
მართლა კარგად წერ, სამაგიეროდ მე კარგად ვკითხულობ
...
ველით ფოტოებს
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
gobe
ნეტ, ევო ზვალი კატე, ონ ვ პეხოტე ბილ, ნეტ, ნე ვ პეხოტე, ეეე, ისაა, ცხენზე კაცო, ცხენზე...
ნეტ, ევო ზვალი კატე, ონ ვ პეხოტე ბილ, ნეტ, ნე ვ პეხოტე, ეეე, ისაა, ცხენზე კაცო, ცხენზე...
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
kotetbeli
მალე იქნება სურათები?
საოცრად საინტერესოდ წერ და ალბათ სურათების უსაინტერესოესი იქნება
მალე იქნება სურათები?
საოცრად საინტერესოდ წერ და ალბათ სურათების უსაინტერესოესი იქნება
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
კოტე სიტყვები არ მყოფნის...
გმადლობ...
გმადლობ...
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
kotetbeli
დავდნი და დავიფერფლე
მაგარი მთხრობელი ხარ ადამიანო შენ გაგიმარჯოს.
თავიდან რომ შევხედე ამაი რა წაიკითხამს მეთქი მაგრამ რომ გაუბედე და დავიწყე ჰჰოოოოჰჰჰჰ რა ჩამითრია და ჩამღვენთა
გაიხარე კოტ(რბილი ნიშანი)იკ
დავდნი და დავიფერფლე
მაგარი მთხრობელი ხარ ადამიანო შენ გაგიმარჯოს.
თავიდან რომ შევხედე ამაი რა წაიკითხამს მეთქი მაგრამ რომ გაუბედე და დავიწყე ჰჰოოოოჰჰჰჰ რა ჩამითრია და ჩამღვენთა
გაიხარე კოტ(რბილი ნიშანი)იკ
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
kotetbeli
კარგი ხარ კოტე, ღმერთმა გვიმრავლოს სილამაზის შენნაირი დამფასებლები, ლამაზად ყვები ხოლმე, იცოცხლე
კარგი ხარ კოტე, ღმერთმა გვიმრავლოს სილამაზის შენნაირი დამფასებლები, ლამაზად ყვები ხოლმე, იცოცხლე
ქალთევზები თმებს არ ვივარცხნით
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
მადლობაი დიდი!
და ისა... გაზაფხულზე აბარგებისას თუშებს არ მივეხმაროთ???
და ისა... გაზაფხულზე აბარგებისას თუშებს არ მივეხმაროთ???
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
კოტე შენ შემოგევლეთ მთელი კარაველები!!
ძააააან წერ!! ძაააან!!!
როგორ მიხარია რომ ჩვენი მეგობარი ხარ!!
ძააააან წერ!! ძაააან!!!
როგორ მიხარია რომ ჩვენი მეგობარი ხარ!!
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
Gvalva
მადლობა არც ეგრე ძაან, გავწითლდი ვახ
აბარგებას თუშებს ვეხმარებით!
მადლობა არც ეგრე ძაან, გავწითლდი ვახ
აბარგებას თუშებს ვეხმარებით!
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
კოტე, კრებულს რომ გამოცემ სადაც შენს მოგზაურობებს აღწერ აუცილებლად შემატყობინე
ღრმა პატივისცემით
ბელჯი
ღრმა პატივისცემით
ბელჯი
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
აბარგებისას ვეხმარებით?!kotetbeli wrote:Gvalva
მადლობა არც ეგრე ძაან, გავწითლდი ვახ
აბარგებას თუშებს ვეხმარებით!
- wintertime
- ბილიკზე მოარული
- Posts: 62
- Joined: 01 მაი 2006, 01:48
თუშეთს გაუმარჯოს! 100 კმ ცხენებით!..
კოტე ძალიან მაგარი ხარ! ძალიან!!! არ ვიცი როგორ გამოგდის ასე. ერთბაშად გამომიკეთდა ხასიათი:) ხშირად დაწერე ხოლმე.