ლამა

Ninukala · Post by **Ninukala** » 08 ოქტ 2009, 17:33

იფ იფ... შეჭამდა კაცი პილმენს...

lama · Post by **lama** » 08 ოქტ 2009, 23:57

Ninukala wrote:იფ იფ... შეჭამდა კაცი პილმენს...

ხო და მოვილაპარაკოთ

ჩვენზეა დამოკიდებული

:D

Ninukala · Post by **Ninukala** » 09 ოქტ 2009, 10:46

lama
ძალიან კარგი...

დათქვით დრო და ადგილი

lama · Post by **lama** » 12 ოქტ 2009, 23:20

ძალიან მენატრები ჩემო სიცოცხლევ და ჩემო ერთადერთობავ

lama · Post by **lama** » 19 ოქტ 2009, 00:14

გამახსენდა...

ძალიან ლამაზი ღამე იყო სავსე მთვარე ალიცლიცებდა ვერცხლისფრად ცას...

მე და მერაბი ვიდექით ფიტარეთის ტაძარში და "შენ ხარ ვენახს" ვგალობდით.
საოცარი შეგრძნება იყო სიმშვიდის, სიჩუმის, რომელსაც დროდადრო ხეობიდან ამოვარდნილი ნიავი არღვევდა - ფოთლებს გადაჰყვებოდა და ისევ მიყუჩდებოდა ხეთა რტოებში.

ვიგალობეთ. გავედით ტაძრის ეზოში და მივაშტერდით მთვარეს...

უცებ გაისმა ხმა...

გავიხედეთ და დრუიდი არ არის
მაისური უჭირავს ხელში და შიგნით რაღაც აქვს გახვეული

ბიჭებო - მოგვმართა - ხომ არ გინდათ მჟავე ვაშლი?

ჩვენ ცოტათი გავოცდით...
მოულოდნელი იყო ეს ყველაფერი ამ სიმშვიდეში

სანამ გაოცებულები ვიდექით
ვაჟა საქმეზე გადავიდა:
ამოიღო ფართე ჯიბიდან 500 გრამი არაყი დაჭყიტა თავისი ცისფერი თვალები, (რომლებიც აელვარდნენ მთვარის შუქზე ) და ცვრიან ბალახზე დაყარა მკვახე, მწვანე და მჟავე ვაშლები...
ძალიან გაგვიხარდა, რადგან საჭმელი აღარ გვქონდა დარჩენილი...

გაიშალა სუფრა და მთვარით განათებულ ტაძრის ეზოში დავიწყეთ ჩუმი ქეიფი...
ჩუმად ვამბობდი ლექსებს, ჩუმად ვმღეროდით სიმღერებსა და საგალობლებს ჩუმად ვუტყდებოდით ერთურთს ძმურ სიყვარულში...

ეს ის გასვლა იყო მეგობრებო, სადაც ვაჟა (დრუიდი) გავიცანი და მივხვდი, რომ ძალიან მაგარი ძმა შევიძინე...

GIRA · Post by **GIRA** » 19 ოქტ 2009, 01:05

ჩვენ ცოტათი გავოცდით...

სანამ გაოცებულები ვიდექით

ალბათ შენ გინდოდა გეთქვა: გა-ოცი-დით ან გა-ოცი-ებულები იყავით?

lama · Post by **lama** » 19 ოქტ 2009, 13:45

GIRA wrote:
ალბათ შენ გინდოდა გეთქვა: გა-ოცი-დით ან გა-ოცი-ებულები იყავით?

ჩაგეთვალა

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

აცაბაცა

lama wrote:გამახსენდა...
ჩუმად ვამბობდი ლექსებს, ჩუმად ვმღეროდით სიმღერებსა და საგალობლებს ჩუმად ვუტყდებოდით ერთურთს ძმურ სიყვარულში... ...

რა უცნაურია!!!!

lama · Post by **lama** » 19 ოქტ 2009, 22:08

აცაბაცა
ახლაა უცნაური

მაშინ კი ჩვეულებრივი მოვლენა იყო

:D:D:D:D:D:D

მერე დავიწყე ხმამაღლა
ლექსთთქმა

pataputina · Post by **pataputina** » 20 ოქტ 2009, 00:04

ღამე მშვიდობისა
ლამა

კი არა და

ლამა მშვიდობისა
ღამე
ვ

anano · Post by **anano** » 20 ოქტ 2009, 03:53

ლამა??????

კახა!!!!!!

meore monadire · Post by **meore monadire** » 20 ოქტ 2009, 10:52

რეცენზია,
რეცენზორი მეორე მონადირე
რეცენზია ნაწარმოებზე პირობითი სახელით

"არ ვიცი რა შუაშია, მაგრამ რკო"

ნაწარმოების დედანი:

lama wrote:გამახსენდა...

ძალიან ლამაზი ღამე იყო სავსე მთვარე ალიცლიცებდა ვერცხლისფრად ცას...

მე და მერაბი ვიდექით ფიტარეთის ტაძარში და "შენ ხარ ვენახს" ვგალობდით.
საოცარი შეგრძნება იყო სიმშვიდის, სიჩუმის, რომელსაც დროდადრო ხეობიდან ამოვარდნილი ნიავი არღვევდა - ფოთლებს გადაჰყვებოდა და ისევ მიყუჩდებოდა ხეთა რტოებში.

ვიგალობეთ. გავედით ტაძრის ეზოში და მივაშტერდით მთვარეს...

უცებ გაისმა ხმა...

გავიხედეთ და დრუიდი არ არის
მაისური უჭირავს ხელში და შიგნით რაღაც აქვს გახვეული

ბიჭებო - მოგვმართა - ხომ არ გინდათ მჟავე ვაშლი?

ჩვენ ცოტათი გავოცდით...
მოულოდნელი იყო ეს ყველაფერი ამ სიმშვიდეში

სანამ გაოცებულები ვიდექით
ვაჟა საქმეზე გადავიდა:
ამოიღო ფართე ჯიბიდან 500 გრამი არაყი დაჭყიტა თავისი ცისფერი თვალები, (რომლებიც აელვარდნენ მთვარის შუქზე ) და ცვრიან ბალახზე დაყარა მკვახე, მწვანე და მჟავე ვაშლები...
ძალიან გაგვიხარდა, რადგან საჭმელი აღარ გვქონდა დარჩენილი...

გაიშალა სუფრა და მთვარით განათებულ ტაძრის ეზოში დავიწყეთ ჩუმი ქეიფი...
ჩუმად ვამბობდი ლექსებს, ჩუმად ვმღეროდით სიმღერებსა და საგალობლებს ჩუმად ვუტყდებოდით ერთურთს ძმურ სიყვარულში...

ეს ის გასვლა იყო მეგობრებო, სადაც ვაჟა (დრუიდი) გავიცანი და მივხვდი, რომ ძალიან მაგარი ძმა შევიძინე...

დაწყება, როგორც ამას ქართული კულტურული განვითარება მოითხოვს, იწყება მომწყდარი, სულიდან ამოხეთქილი სიტყვით, ”გამახსენდა”...
ამით ავტორი ცდილობს მკითხველი მოწყვიტოს რეალურ, დამპალ სამყაროს და რომანტიკულ წარსულში დააბრუნოს, თუნდაც მცირე ხნით, მაგრამ ხომ ცდილობს? მისასალმებელია რომ ჩვენს მამათა და პაპათა მონაპოვარს არ ივიწყებს დღევანდელი წერის ფანატი ახალგაზრდობა და კიდევ იქმნება შესანიშნავი, წყალივით წასაკითხი ნაწარმოებები, ამის ნათელი დასტურია, ამომავალი ვარსკვლავის, კახა ლამა ოღაძის შესანიშნავი პროზა.
კახას თავიდანვე უნდა, რომ მკითხველი საერთოდ მოწყვიტოს დედამიწას, ამის დასტურად ის იყენებს შედარებას, ლამაზი ღამის, რომელიც ადამიანთა წარმოდგენაში დღემდე შავ ფონზე მრავალი მანათობელი ვარსკვლავი იყო, და საზღვრავს, რომ ცა ვერცხლისფრად ლიცლიცებს, სავსე მთვარე ცენტრშია და ფანტავს აქეთ იქით მანათობელ ვერცხლისფერ სხივებს, უკვე მის გარემოში ვხვდებით...
შემდეგ იწყებს იმ დედამიწაზე სადაც არის , შექმნილი სურათის დახატვას, მერაბი და ის გალობდნენ ფიტარეთის ტაძარში, ამით ლამა მკითხველებს ორ ნაწილად ყოფს, პირველი ნაწილი, ვინც ნამყოფია ფიტარეთში, სულის შეძვრას განიცდის ამ სიტყვების წაკითხვისას, ხოლო მეორე ნაწილი რომელიც არაა ნამყოფი ფიტარეთშიმაგრამ სურვილი აქვს წასვლის (ფიტარეთის ნახვის სურვილი ყველა დანარჩენს აქვს ხაზგასმა ჩემი მ.მ.), მთლად მოთმინებას კარგავს იქ მოხვედრისა და მერაბის ნახვის წყურვილით აგრეთვე სულშეძრული.
მკითხველს პირველ ნაწილს მოეხსენება როგორი ხევი ჩაუდის ფიტარეთის ტაძარს... პირდაპირ ნიავების გენერატორი... მისგან ამოვარდნილი ნიავი თვით ბუდისტ მღვდლებს დაურღვევს მყუდროებას და ლამას რომ დაურღვიოს "შენ ხარ ვენახის" გალობისას, ვის გაუკვირდება, სწორი ხედვაა... აქ, პროზის მიმართულებათა საოცარი ნაზავია, ციდან უცბად დაგვაბრუნა ლამამ მიწაზე და ახლა შენ ხარ ვენახს გვასმენინებს ნიავით დარღვეული საოცარი შეგრძნებების ფონზე. მალადეც ლამა, გული მიგრძნობს ავტორი ახალ პერსონაჟებს დაამატებს ნაწარმოებს...
მართლაც, იწყება მოქმედება, მორჩა ლამა გალობას , გადის ეზოში (აღსანიშნავია მშვენიერი გადაწყვეტა საკუთარი თავის, რომელშიც ”მერაბი”, ლამას მეორე მე იგულისხმება, იხსენიება მრავლობითად, ანუ ლამა გავიდნენ გარეთ, ლამამ იმღერეს და ა.შ. ჩართვა მ.მ.) და აშტერდება ცას, სავარაუდოა პირდაღებული, პირდარებული რასაკვერველია ცის უცნაური, ვერცხლისფერი ფერის გამო, და სავარაუდოდ არც ვარკვლავებია ცაზე მაგრამ მოღრუბლულიც არაა რადგან მთავრე კვლავ უნდა ალიცლიცებდეს ცას (ავტორი არ აღნიშნავს არსად მთვარე ღრუბლებში დაიმალაო მ.მ.)...

ამ დროს ლამამ გაიხედეს, და რასაკვირველია გაიხედავდა ქვევითკენ, საითაც ხევია და ძველების გადმოცემით, ლამას უტყუარი ინფორმაცია აქვთ რომ ამ ხევში რომაელებს გამოქცეული დრუიდი ათევდა ოდესღაც ღამეებს, გაიხედეს ლამამ ამ ხევისაკენ და მართალია დრუიდი არ არის, მაგრამ მაისური ნამდვილად უჭერია, თან აღსანიშნავია რომ ხელში და არა თათში, და თან შიგნით გახვეული რაღაც მოაქვს (რეცენზორის აზრით ლამა ამ დროს იმყოფა სვანური ხალხური ლექსის, ბეთქილის შთაბეჭდილებების ქვეშ და ხედავს ნადირთ მწყემს ქალს, რომელსაც ბავშვი აქვს გახვეული მაისურში მ.მ.)
და შემდეგ მე ვიტყოდი, რომ ნაწარმოების აპოთეოზია, რომელიც მთლიანი ნაწარმოების მთავარი სიტყვაა: მომავალი რაღაცა ამბობს: ბიჭებოო, ანუ ლამასთან ერთად მომავალი კიდევ ხედავს მეორეს ან უფრო მეტ ადამიანს, მჟავე ვაშლი ვის უნდაო, აქ ყოველგვარი კომენტარიც კი ზედმეტია, პროზა ნიჭიერმა ავტორმა უცბად პოეზიად გვიქცია და მისი ნაკადულივით შესიტყვებული მდინარება მკითხველზე აუცილებლად ძლიერ შთაბეჭდილებას ახდენს.
შემდეგ ცოტათი გაოცებული ლამა განაგრძობს თხრობას იმაზე რომ დრუიდი თურმე ადამიანია რომელიც ამ გასვლაში გაუცვნია ლამას და ეს ყველაფერი ფართო ჯიბიდან არაყის დაძრობის ასე თუ ისე დამსახურება უნდა იყოს, რასაკვირველია ასეთ ნაწარმოებში ბოლოს მაინც პო ლიტრა არაყის გამოჩენა გარკვეულ ეჭვს ბადებს ბელაიასთან დაკავშირებით, მაგრამ ლამას ეს არ ემუქრება, ლამამ ორჯერ იქით დამართა ბელაია არაყს...
ყოჩაღ ლამა, შენნაირი ადამიანების გამოა, დღემდე რომ მოვიტანეთ ჩვენი სული, ის ქართული სული, რომლებისთვისაც ჩვენი წინაპრების ლიტრობით სისხლი აქვს შეწოვილი ქართულ მიწას, ვაი ჩვენს პატრონს უბედურს.

lama · Post by **lama** » 20 ოქტ 2009, 11:32

meore monadire

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:

:D:D:D:D:D:DD:D

აუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუუ
აAღარ შემიძლიაააააააააააა
გიჟივით ვიცინიიიიიიიიიიიიიიიიი

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:DD:D:

:D:D:D:D:D:D:D:D
მადლობა

გაიხარეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე

ვაიმე აღარ შემიძლია მართლა

საღოოოოოოოოოოოოოოოოოლ

:D:D:D:D:D:D:D:D:DD:

meore monadire · Post by **meore monadire** » 22 ოქტ 2009, 10:51

გილოცავ ლამა ამ კვირაში ბოლო ხუთშუბათს

ერთი თხოვნა გვექნება ჩვენ, შენს თაყვანისმცემლებს , ეგება ბირთვისებში წაგვიყვანო ამ უქმეებზე?

lama · Post by **lama** » 23 ოქტ 2009, 23:44

თეას გამოხდომა, აბსოლუტურად უგუნური და გაუმართლებელია... ის უბრალო იდიოტია, რომელიც ასეთ სისულელეებს ბოდავს და თითონაც არ იცის რას ლაპარაკობს...

სახელმწიფო არ უნდა ჩაერიოს ეკლესიის შიდა საქმეებშიო და მაგალითად (რაც არ უნდა სასაცილო იყოს) რუის ურბნისის კრება მოჰყავს

უბრალოდ სულელი გოგოა, რომელიც გაუთვითცნოპბიერებელია ამ საკითხებში და რომელსაც ალაპარაკებენ

პატრიარქის შეურაცხყოფა გაუმართლებელია...
პატრიარქმა თავისი აზრი გამოთქვა პედაგოგებთან შეხვედრაზე და მეტი არაფერი...
პატრიარქის მოსაზრებას მეც ვეთანხმები და აქ არ არის არანაირი ნიშანი რაღაცა ანტისახელმწიფოებრივი განცხადებისა
ეს უბრალოდ უზნეო აქტია, რომლითაც სურს ამ არსებას შეურაცხყოფა მიაყენოს ილია მეორეს...
ეკლესიაში უამრავი პრობლემაა და მასზე მსჯელობა ჯობია ასეთ გაუაზრებელ და ამორალური საქციელის ჩადენას...
და ასევე მისი (მოსულელო თეას) შერისხვა და კოცონზე დაწვაც სრული იდიოტიზმია ....

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS