ოქროსფერი ასპინძა - სარო და ხიზაბავრა 21-22 მარტი 2009

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 22:36

ARCHILI
როგორც გენებოს

ჩანჩქერი ქვემოთ ქვაბულს იკეთებდა, რომელიც გაყინული იყო და ამ მოოქროსფრო კლდეზე თეთრად გამოიყოფოდა. ტელეფონმა ეს მთლად გემრიელად ვერ აიღო

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 22:39

სოფლის შესასვლელს ასეთი უჩვეულო აბრა ამშვენებს

სერზე ჯვარიც არის აღმართული, რომელთანაც ქსოვრელი გველოდებოდა გზაზე მიძინებულთ.

ამ პეიზაჟებმა გადამრია...

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 22:54

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 22:57

მომხიბლა იმან რომ საროელები არ იყვნენ ბირჟაზე გამოფენილები. ვინც კი შემხვდა ყველა თავისი საქმით იყო დაკავებული. კი ამომხედავდნენ ეულად მოხეტიალე ტურისტს, მაგრამ ზედმეტი ყურადღებით არავის შევუწუხებივარ, შესაძლოა უკვე მთელმა სოფელმა იცოდა 5 მოგზაურის ჩამოსვლის ამბავი, ასეა თუ ისე მარტო მოხეტიალე გოგოს არავინ აწუხებდა.
ერთერთი სახლი

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 22:58

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:08

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:23

ბანაკში დაბრუნებულს ბიჭებიც მღვიმეებიდან ამოსულები დამხვდნენ. არჩილს აწუხებდა რომ მისი ფოტოაპარატის ბატარეები ჯდებოდა და დატენვა უნდოდა. ანალოგიური გასაჭირი ჩემს ტელეფონსაც სჭირდა. ასეა თუ ისე ამჯერად ჩვენ ორნი წავედით სასეირნოთ სოფელში. ბევრი ვიარეთ თუ ცოტა, ბანაკთან საკმაოდ ახლოს ერთერთ ბოსტანში მომუშავე ქალი ვნახეთ და გამოველაპარაკეთ.
არჩილმა მოიკითხა მოსავლის ამბები, სოფლის სიახლეები, სტუმრიანობის ამბები და ბოლოს პირდაპირ მიმართა თხოვნით ელემენტები დამატენინეთო. ქალმა ძველებურ სახლში შეგვიპატიჟა და არცილმაც შეუერთა შტეფსელს დამტენი.
ნათელა დეიდა (ასე ერქვა ქალს) ელვის სისწაფით დაფაცურდა და ყავა მოგვიდუღა.
თურმე ნათელა დეიდა ბორჯომელია, ახალგაზრდობაში სპორტსმენი იყო და საქართველოს ნაკრებშიც იყო. შემდეგ კი გათხოვდა და საროში გადმოვიდა. მას 5 შვილი ყავს, უფროსი შარშან დაეღუპა, ორნი ჯარში არიან, ერთი თბილისში ცხოვრობს და მასთან მხოლოდ უმცროსი გოგოა, რომელსაც თვალი ნიჯგორისკენ და ასპინძისკენ გაურბის. ნათელას ქმარსაც არ უნდა საროში ცხოვრება, ნათელა დეიდას კი არსად წასვლა არ უნდა, მიუხედავად ყველა სირთულისა იგი აქაც ბედნიერია. რაღა დაგიმალოთ და ამ ქალის სიკეთემ და სიმშვიდემ მომხიბლა. მასთან კიდევ ნათესავი ცხოვრობს, ყრუმუნჯი, რომელიც აქტიურად ცდილობდა ჩვენთან ურთიერთობას თუმცა ჩვენ გვიჭირდა მისი გაგება.
ნათლასთან მეზობელიც მოვიდა პატარა ბავშვით. ვისაუბრეთ სოფლის პრობლემებზე... არაა სარწყავი წყალი, არც გზაა კარგი, გასართობიც არ გვაქვსო ჩიოდა სტუმარი და სახლებიც იაფიაო... უკანასკნელმა წინადადებამ ძალიან დამაინტერესა და ჩავეძიე ფასებსაც

)
ნათელამ მიგვასწავლა კიდევ ერთი ეკლესიისკენ და ჩვენს გადავწყვიტეთ დიასახლისისთვის აღარ მოგვებეზრებინა თავი და წავედით ბაზილიკის სანახავად.
გზად საროელმა ჩასუქებულმა ფრინველებმა მიიქციეს ჩვენი ყურადღება

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:24

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:35

ეკლესიის საკურთხეველი ძალიან უცნაური იყო ერთმხრივ, მეორე მხრივ მისმა ქაოსმა მომხიბლა კიდევაც... არავითარი კანონზომიერება, ყოველგვარი წესის უგულველყოფა, მხოლოდ მეამიტი რწმენა... რაც სოფლის მცხოვრებთათვის წმინდასადმი ასოციაციას იწვევდა ყველაფერი აქ დადეს...

ალბათ ამ საკურთხევლის უშვალოობის გამო იგი რატომღაც ბევრად უფრო წმინდად მომეჩვენ ვიდრე ლამაზი ხატებით გაწყობილი საკურთხევლები.

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:38

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:42

ენძელა გაყინულ მიწაში...

Truli · Post by **Truli** » 24 მარ 2009, 23:46

pauna · Post by **pauna** » 25 მარ 2009, 01:17

რა მაგრები ხართ ხალხნოო

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 25 მარ 2009, 11:46

ჩვენი ბანაკი.

ტაძრის წინ.

ძველ ნაქალაქევში.

ერთი მხრიდან ძველისძველი ქვების ღაღადში.

მეორე მხრიდან ულამაზესი ხედით.

შესანიშნავი ადამიანებით.

წივწივამ დაბინავებისთანავე განმიცხადა, ახლა უკვე ჩვენი სექტის წევრი ხარ, სახელით: "ბევრი გვაქვს სანახავიო", მეც გავიფიქრე, მშვიდობით ძველო სექტავ, გამარჯობა ახალო-თქო და ოთხწევრიან სექტას ჩემი თავიც მივამატე.

სიცივის წამლად არაყი დავასახელეთ, მალე ბანაკი მივაწყვეთ, შეშაზე დავფიქრდით და... დაბინდებამდე კარგად ვიტრაპეზეთ. ტრაპეზის ამბავს კი ქვემოთ მოვყვები და შიდა სამზარეულოს ამბავსაც.

აი, სად იყო ჩვენი ბანაკი:

Truli · Post by **Truli** » 25 მარ 2009, 12:01

ეკლესიიდან ჩამოსვლის შემდეგ მე და არჩილმა ისევ სოფლის ნანგრევებს შორის დავიწყეთ სეირნობა.
დანგრეული სახლის კერის წინ გლეხი ზვინს აკეთებდა. ჩვენც მივედით, კერრის სურათები გადავიღეთ და გლეხმა მაშინვე აგვიხსნა აქ როგორ აცხობდნენ პურს. უსახურავო ნანგრევებს გლებებო ხშირად საქონლის სადგომად იყენებენ.
ყველა შემხვედრი ენთუზიაზმით გვიხსნიდა სხვადასხვა შენობის თუ ნანგრევის დანიშნულებას და საქონლის მოვლის ნიუანსებს. ადგილობრივმა ვეტერინარმა ბატის კვერცხი გვანახა და მოგვიყვა ბოჩოლას ჭიებისგან როგორ მკურნალობს.

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS