კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა

ნინი_85 · Post by **ნინი_85** » 16 დეკ 2008, 18:00

დღესაც გათოვდა და
თბილისი თეთრად შეიმოსა,
ეს თოვლი კი არა
თეთრი იებია არხოტის.
ჯერ მე დაგინახე,
პირველმა ეს მე დაგინახე,
შორი ბავშვობიდან
მწამდი, მიყვარდი და მახსოვდი...
შენკენ მოვდიოდი,
მთა-მთა ტკივილებით ავსილი.
ტირილი რას ჰქვია,
უფლის ძეს შენს ნახვას არც ვთხოვდი...
ძნელად შეგეჩვიე,
მაისშიც გათოვდი ასკილით,
ძნელად შეგეუღლე,
შენამდე ჯერ ლექსზე გავთხოვდი..
არაგვის წყალნასვამ ლექსებს
შენ ატლასით მიმოსავ,
უღელი დროდადრო
კერის პირს საბელად არ მყოფნის,
ბედნიერ იანვარს
შორიდან სისხამზე მილოცავ,
შენით თოვს ფიფქები
ქათქათა იებად არხოტის...

სანათა

tama · Post by **tama** » 16 დეკ 2008, 19:45

არ გეგონოს რომ მიყვარდე ქალავ,
მე მხოლოდ ყვითელ დალალებს ვეტრფი,
ეს გული რამდენ ტკივილებს მალავს,
რამდენი ვთქვი და რამდენი ვერ ვთქვი.

სიყვარულისა რა გითხრა ქალავ,
თუ ვეღარ ვუძლებ მწარე მარწუხებს,
შენდამი ტრფობას ჩემს გულში ვკრძალავ,
ვკრძალავ და უფრო ძლიერ მაწუხებ.

არ ვიცი, იქნებ მიყვარხარ ქალავ,
ან თმები მიყვარს მხრებზე რომ იხვევ,
ხევსურ კაცივით სიყვარულს ვმალავ
და პოეტივით ლექსებად გიმხელ.

meore monadire · Post by **meore monadire** » 16 დეკ 2008, 19:50

tama

თამაზ მაგარი ხარ თუ შეგიძლია აი ეს ლექსი რომ დადო:

მნათობის შუქია მწვერვალებზე
ვაჟების გულებს ვერ ანათებს
ძილა თაოდ არის მცხუნვარე მზე
...

Mta Mkvarebia · Post by **Mta Mkvarebia** » 17 დეკ 2008, 14:12

აბაა, სულ ახალი, ცხელ-ცხელი ლობიანები მოვიდა

, ამ წუთას გამოაცხო

:

ჩემთან თოვს...

”ღმერთო დიდებულო, მამულის ანგელოზო,
ლერწი გვიმრავლე და გაგვიხარე,”

გათოვდა...
ხის სახლში ალბათ ცხელ ღუმელთან
ჯვრებდასმულ ლობიანს დააცხობს ბებია.
თბილისში ისევ ვიფარებ საბანს
მარტოობის და
მიუსაფრობის...
იქ ჩიტის აზვრამდე მაკვრიელს ელიან
კერის მოსალოცად...
და სულის ზედაშე
ისეთი სუფთაა...
რომ შესმა გინდება:
რიონის,
რომელიც მიაპობს ნაპირებს
(მთებში მოცურავე ქალთევზა ნისლებით)
დავთვრები ხელდახელ.
შეშა შეუკეთეთ-
ცეცხლი შეუკვეთეთ-
ჩემივე თვალების ქვესკნელი მაშინებს.
ლექსად ჩამოვასხი ამ წლების ზედაშე
და მამისონამდე გავზომე...
(არშინი).
და თუ ჩამოვედი
ქალაქით გადაღლილს,
სულში ნაოჭებს რომ ჭიშკართან დავითვლი,
უბრალოდ მითხარი:
-ხომ იცი გელიან,
ყოველთვის გელიან-
ქვე შენი ჭირიმე...

ქალაქი ახლა იფარებს საბანს
მარტოობის და მიუსაფრობის.
გათოვდა...
მოტივად- ბედობაც მეყოფა
საბაბად- პირველი ფანტელის ჩამოყრა...
დასარეკად და ამის სათქმელად:
-ჩემთან თოვს....

თეკლე ბატონიშვილი

ele · Post by **ele** » 19 დეკ 2008, 12:18

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:40

რაც გაჰქრა, გაჰქრა, წავიდა,
რაც არ გამქრალა, ქრება,
ქრება, რომ მერე თავიდან
კვლავ მოგვევლინოს ვნებად.
რაც მიდის, მიდის, რაც არა,
რჩება უბრალოდ, რჩება,
რჩება ის, რაც არ დამწვარა,
რაც არ გაშლილა ფრთებად.
რაც მოდის, მოდის დროულად,
მოდის, მოჰყვება ნამქერს,
მოდის ის, რაც არ მოსულა,
რომ მოვიდეს და გაჰქრეს.

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:43

სიცოცხლისაგან მიტოვებული მე მიმატოვა სიკვდილმა
და ყველასაგან დაობლებული არ მიმატოვა ტკივილმა,
მე გამაღვიძა გულჩათხრობილ სევდის კივილმა
და ამ სიცოცხლის უსამართლო მწარე ღიმილმა...

უსიკვდილოდ და უსიცოცხლოდ ცხოვრება მიჭირს
მე წუთისოფლის უსამართლო მოქცევა მიკვირს
და ეს უაზრო წამები კი უკვალოდ მიქრის
მე კი ვერ ვასწრებ რომ რამე ვთქვა, დღეები მიქრის...

ან რა აზრი აქვს ნეტავ ჩემთვის ამ მდორე წუთებს
თუ კი მკვდარი ვარ და სიკვდილსაც ვაწუხებ თურმე.
თუ ჩემმა გულმა მიღალატა _ აღარ ვარ უკვე
და უსიცოცხლო სიკვდილსაც კი მე ვეღარ ვუთმენ

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:44

ჩვენ არყოფნიდან მოვედით,
და ვნახეთ ყოფნა რაც არი,
აზრი ამქვეყნად ყოფნისა
თითქოს არი და არც არი

წინ წყალი, უკან მეწყერი
ცეცხლი და ბოლოს ნაცარი
ბედნიერებას ვეძებდით
მაგრამ ვერ ვპოვეთ მარცვალი
სიკვდილი - დედა ყოფილა,
სიცოცხლე - დედინაცვალი.

ვახუშტი კოტეტიშვილი

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:46

დარჩა სიხარულის მხოლოდ მოგონება
და ჩემი დღეები ქრიან პეპლებივით.
ლურჯი საღამოა, მოდის დაღონება
და გრძნობის კოცონზე ჩუმად ვიფერფლები.
რა მწარეა ასე დროის გაგრძელება,
ეს თეთრი ცრემლები და გლოვა ჩემია.
რა ვქნა, მე ცხოვრება ისევ მეძნელება
და წითელ ყვავილებს ტყვია მირჩევნია.
სამარისკენ მივალ მკვდარი სურვილებით,
ო, ჩემი საშველი ალბათ არ იქნება.
თვალები ქრებიან, მე ნელა ვილევი
და ჩემი იღბალი იწვევს დაფიქრებას.
და გაფრინდა ლოცვა ციდან მონაბერი,
დაო, მოვიქანცე მე ღამის თენებით.
ახლა ქვეყანაზე არ მსურს არაფერი,
არ მსურს არაფერი, გარდა მოსვენების.
მე ჩემი იმედი სადღაც შორს მგონია
და სიჩუმე ისევ სასაფლაოზეა.
გული - სამარეა, გრძნობა - კოცონია,
ტანი - სიმძიმეა, სული - ქაოსია...

KINALOKO · Post by **KINALOKO** » 19 დეკ 2008, 22:46

tama

აიიი, რაებსაც წერ, იქიდან რას გრძნობ ის მაინტერესებს...

თუ "ზედმეტი" მომივიდა, ბოდიში თუ გინდა

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:49

მძიმე დღეა მძიმე ----------------------------------------------

KINALOKO · Post by **KINALOKO** » 19 დეკ 2008, 22:51

ბედი
ს
წერა

tama · Post by **tama** » 19 დეკ 2008, 22:52

- ÐžÑ‚Ð´Ð°Ñ‚ÑŒ Ñ‚ÐµÐ±Ðµ Ð»ÑŽÐ±Ð¾Ð²ÑŒ?
- ÐžÑ‚Ð´Ð°Ð¹!
- ÐžÐ½Ð° Ð² Ð³Ñ€ÑÐ·Ð¸...
- ÐžÑ‚Ð´Ð°Ð¹ Ð² Ð³Ñ€ÑÐ·Ð¸!..
- Ð¯ Ð¿Ð¾Ð³Ð°Ð´Ð°Ñ‚ÑŒ Ñ…Ð¾Ñ‡Ñƒ...
- Ð“Ð°Ð´Ð°Ð¹.
- Ð•Ñ‰Ðµ Ñ…Ð¾Ñ‡Ñƒ ÑÐ¿Ñ€Ð¾ÑÐ¸Ñ‚ÑŒ...
- Ð¡Ð¿Ñ€Ð¾ÑÐ¸!..
- Ð”Ð¾Ð¿ÑƒÑÑ‚Ð¸Ð¼, Ð¿Ð¾ÑÑ‚ÑƒÑ‡ÑƒÑÑŒ...
- Ð’Ð¿ÑƒÑ‰Ñƒ!
- Ð”Ð¾Ð¿ÑƒÑÑ‚Ð¸Ð¼, Ð¿Ð¾Ð·Ð¾Ð²Ñƒ...
- ÐŸÐ¾Ð¹Ð´Ñƒ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ Ñ‚Ð°Ð¼ Ð±ÐµÐ´Ð°?
- Ð’ Ð±ÐµÐ´Ñƒ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ Ð¾Ð±Ð¼Ð°Ð½Ñƒ?
- ÐŸÑ€Ð¾Ñ‰Ñƒ!
- "Ð¡Ð¿Ð¾Ð¹!"- Ð¿Ñ€Ð¸ÐºÐ°Ð¶Ñƒ Ñ‚ÐµÐ±Ðµ..
- Ð¡Ð¿Ð¾ÑŽ!
- Ð—Ð°Ð¿Ñ€Ð¸ Ð´Ð»Ñ Ð´Ñ€ÑƒÐ³Ð° Ð´Ð²ÐµÑ€ÑŒ...
- Ð—Ð°Ð¿Ñ€Ñƒ!
- Ð¡ÐºÐ°Ð¶Ñƒ Ñ‚ÐµÐ±Ðµ: ÑƒÐ±ÐµÐ¹!..
- Ð£Ð±ÑŒÑŽ!
- Ð¡ÐºÐ°Ð¶Ñƒ Ñ‚ÐµÐ±Ðµ: ÑƒÐ¼Ñ€Ð¸!..
- Ð£Ð¼Ñ€Ñƒ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ Ð·Ð°Ñ…Ð»ÐµÐ±Ð½ÑƒÑÑŒ?
- Ð¡Ð¿Ð°ÑÑƒ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ Ð±ÑƒÐ´ÐµÑ‚ Ð±Ð¾Ð»ÑŒ?
- Ð¡Ñ‚ÐµÑ€Ð¿Ð»ÑŽ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ Ð²Ð´Ñ€ÑƒÐ³ - ÑÑ‚ÐµÐ½Ð°?
- Ð¡Ð½ÐµÑÑƒ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ - ÑƒÐ·ÐµÐ»?
- Ð Ð°Ð·Ñ€ÑƒÐ±Ð»ÑŽ!
- Ð ÐµÑÐ»Ð¸ ÑÑ‚Ð¾ ÑƒÐ·Ð»Ð¾Ð²?
- Ð˜ ÑÑ‚Ð¾!..
- Ð›ÑŽÐ±Ð¾Ð²ÑŒ Ñ‚ÐµÐ±Ðµ Ð¾Ñ‚Ð´Ð°Ñ‚ÑŒ?
- Ð›ÑŽÐ±Ð¾Ð²ÑŒ!..
- ÐÐµ Ð±ÑƒÐ´ÐµÑ‚ ÑÑ‚Ð¾Ð³Ð¾!
- Ð—Ð° Ñ‡Ñ‚Ð¾?!
- Ð—Ð° Ñ‚Ð¾, Ñ‡Ñ‚Ð¾
Ð½Ðµ Ð»ÑŽÐ±Ð»ÑŽ Ñ€Ð°Ð±Ð¾Ð².

ele · Post by **ele** » 21 დეკ 2008, 23:32

საღამო ამნაირ სახის
დარდივით გაჩნდება ისევ.
დაო, ვგრძნობ გრიგალის ძახილს,
დაო, ვგრძნობ წამების მიზეზს.

გათავდა ცრემლების თოვა,
ო, ხსოვნას რა ნელა ძინავს.
და თეთრი ქალწული - გლოვა
ეცემა სისხლიან მინას.

და ირგვლივ სამარეს უვლის
ფარული სურვილის ლანდი.
და ჩემი მწუხარე სული
მსგავსია დათოვლილ სანთლის.

ეს მხარე ღამდება, რადგან
ცისფერი იმედი მიდის.
როგორი სიჩუმე დადგა,
ო, როგორ ჩამოწვა ბინდი!..

მე წავალ სხვანაირ სახით,
ჩემს წასვლას დიდება მისდევს.
დაო, ვგრძნობ გრიგალის ძახილს,
დაო, ვგრძნობ წამების მიზეზს.

ტერენტი

ele · Post by **ele** » 23 დეკ 2008, 11:34

დილიდან თოვს. . .
მთელი დღე თოვს. . .
ისე თეთრად თოვს
ისე ლამაზად
როგორც ოდესღაც
როცა გიყვარდი. . .
როცა ოცნებით
გზებს მივყვებოდით
შორს. . .
დავფარავ მე
სატკივარს ჩემს. . .
რადგან მოთოვა
ირგვლივ სითეთრემ
ამდენი შავი
უცებ დაფარა. . .
მოლოდინმა კი
გული დაღალა. . .
ნუთუ მართლა შორს ხარ?
ნუთუ აღარ მოხვალ? . .
ნუთუ ჩვენი გზები
გაიყარა მართლა? . .
აღარც მაგონდები. . .
აღარც მენატრები. . .
თოვლმაც ვერ გვიშველა
გზა ვერ მოგვასწავლა. . .

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS