სვანეთობა 2008

nusa · Post by **nusa** » 01 სექ 2008, 14:01

ვაააახ, სვანეთობის თემაში გაიეტება ნეტა რას უნდა ნიშნავდეს?!......

ჯნოს, მომილოცავს

bela · Post by **bela** » 02 სექ 2008, 02:21

ჯნოსიიიი,
იეტობას გილოცავ და პირობას ვასრულეეეებ!

ანუ ვაგრძელებ...

სანადიროდ წასულიყვნენ ამირან და ძმანი მისნი...

მესტიაში ჩასულისთვის ყველაზე იოლი სოფელ ლენჯერის ნახვაა, რაღა მჟავე წყალზე ჩაგირბენია და... იქვეა, სამ კილომეტრში და სიმართლე თუ გინდათ იცოდეთ, სასწაულები სწორედ იქიდან იწყება.
რა, არა?
აბა, მაშ მითხარით, სხვაგან სად გინახავთ გარედან მოხატული ეკლესია?
შეიძლება ჩენი წინაპრები ეკლესიების გარე ფასადებს ბარშიც ხატავდნენ, მაგრამ სხვაგან სად არის შემორჩენილი?
აი, ლენჯერის თემის სოფელ ლაშთხვერის მთავარანგელოზების ეკლესია კი გარედანაც მოხატულია და...
და თანაც, როგორ გგონიათ, რა არის ზედ დახატული?
ვინც იცით, გაჩუმდით და ნუ წამოიძახებთ, ამას იმათ გასაგონად ვამბობ, ვინც სვანეთში ჯერ არ წასულა და იქნებ გამოიცნოს-მეთქი. მაგრამ ეს ცოტა არ იყოს, რთულია.
კი, თქვენ შეგიძლიათ თქვათ, რომ რადგან მთაა, იქ წმინდა მხედრები იქნებიან გამოხატულნი? არც შეცდებით, მაგრამ ეს მხოლოდ სამხრეთის ფასადზე. აი, ჩრდილოეთისაზე კი, მხედრებია, მაგრამ სულ სხვა მითოსიდან. წარწერები გვამცნობს, რომ ეს ცხენოსნები ამირანი, ბადრი, უსუპი და სეფედავლე არიან.
არ ელოდით, არა?

წარმართული რელიგიის ნაშთები სვანეთში თვალშისაცემად არსად ჩანს. მხოლოდ, აი, ლაშთხვერის მთავარანგელოზის ეკლესიის გარე კედელზე გამოსახული ამირანის ბრძოლის ამბები გაგაკვირვებს. ეს ეკლესია იმითაა გამორჩეული, რომ საქართველოში მხოლოდ აქაა შემორჩენილი გარე კედლის მხატვრობა.
ჯერ ხომ ამ მხატვრობის არსებობაა თავისთავად სასწაული და მერე მისი შენარჩუნება საუკუნეების მანძილზე. მაინც რა საღებავით დახატეს, რომ სვანურ კლიმატში, თოვლსა და ყინვაში 9 საუკუნეს გაუძლო?

ეკლესიის ჩრდილოეთ კედელზე ამირანის ცნობილი მითიდან რამდენიმე სიუჟეტია გამოსახული: `ოდეს ამირან გველეშაპმა გადაყლაპა~, `ამირანის და ბაყბაყდევის ბრძოლა~ და `ძმანი მისნი~...
ნეტავ ბაყბაყდევის თვალები განახათ, რა საბრალობელია, მისი საცოდაობით დაიწვებოდით! ამირანი კიდევ, შეუბრალებლად შუაზე უპობს თავს...
აქ მეორე თვალებიცაა _ ბადრის.
გაგახსენდათ არა? _ `ბადრი ქალსა ჰგავს ლამაზსსა, საქმარედ გამზადებულსა~... ჰოდა, 9 საუკუნის მერეც ბადრის სულ ცისფრად უკამკამებს ის ფუნჯით ნახატი თვალები...
თუ მხრებს აიჩეჩავთ და იტყვით, საიდან სადაო? სად ქრისტიანობა და სად კიდევ ამირანის ზღაპრებიო?! ამ კითხვაზე პასუხის გაცემაში ისევ ზღაპარი დაგეხმარებათ: ამირანი ხომ ქალღმერთ დალის შვილია, რომელიც მონადირე სულკალმახმა მუვალ კლდეებში მომაკვდავი იპოვა, მისივე თხოვნით მუცელი გაუჭრა და ახალშობილი ამოიყვანა, რომელიც სახლში წაიყვანა და ხარის ფაშვში გაზარდა...
მოკლედ, ამირანი იმ ქალღმერთის შვილია, სვანეთში რომ სახლობდა, მონადირეებს რომ მფარველობდა და სვანურ მითებში რომ უმღეროდნენ.
ჰოდა, მარტივად რომ ვთქვათ, ამირანი ძველი სვანებისთვის ღმერთის შვილი იყო, ანუ იგივე ღმერთი და სად გამოსახავდნენ მას თუ არა ტაძრის კედელზე?
აი, წარმათობისა და ქრისტიანობის შერწყმის ნიმუში.
აქ ერთმანეთს ხელს არაფერი უშლის...
ღმერთის ადგილი ტაძარშია...

მინდა გითხრათ, რომ ეს მხოლოდ ჩემი ვარაუდია და თუ ვინმეს სხვა მოსაზრება ექნება, მოუსმინეთ და გამიზიარეთ.
მანამდე კი, რადგან ეკლესიას გარს უკვე შემოვუარეთ, ბარემ შიგნითაც შევიდეთ, მით უფრო, რომ იქვე მცხოვრებმა ბავშვებმა საიდანღაც გასაღები მოგვირბენინეს და კარსაც გვიღებენ.
შევიდეთ და ღრმად ჩავისუთქოთ.
იმიტომ რომ ამოსუნთქვას იმისთანა ბგერები ამოჰყვება, გულსაც ამოიტანს მაღლა!
ჰოი, რომ არ ვაჭარბებ!
ოუშენის მეგობრებს ჩასუნთქვა დაავიწყდათ და მერე კინაღამ მართლა გული ამოუვარდათ საგულედან!
აქ, ამ პატარა ბაზილიკაში, ხელუხლებლადაა შემონახული ყოველი ფრესკა, ფერი, შტრიხი, წარწერა...
აქ ყველაფერი ზუსტად ისეა, როგორც მხატვარმა მე-11 საუკუნეში დახატა. თითქოს, მან მუშაობა ეს-ესაა დაამთავრა და ახლა პირველად თქვენთვის გახსნეს ტაძარიო...
აქ ისევ მე-11 საუკუნეა.
ხომ გითხარით, სვანეთში დრო სულ სხვანაირად გადის_მეთქი.
და როცა `თამარიონმა~ გალობა დაიწყო, ისღა დამჩენოდა თვალები დამეხუჭა, იმ იმედით, რომ გავახელდი, იქნებ ეკლესიაში ის მხატვარი დამენახა, ჯერ კიდევ საღებავიანი ხელებით, ძველებური სვანური ჩოხით...

დარეტიანებულები გამოვედით გარეთ.
მზე იყო მწველი და მცხუნვარე და ჩვენ გზა ლატალისკენ უნდა გაგვეგრძელებინა, ახალი სასწაულების მოლოდინში...

bela · Post by **bela** » 02 სექ 2008, 02:23

ვარდანისძე

ლენჯერიდან ლატალამდე 7 კილომეტრია.
კი გაგაფრთხილეთ, მანძილი არ ზომოთ და ნურც საათს დახედავთ-მეთქი, მაგრამ როცა ხელში ყველას მობილური ტელეფონი უჭირავს, ამის თავიდან აცილება ცოტა მოუხერხებელია.

იმ დღეს სახლიდან ძლივს გამოვეტიეთ. ხან რამ შეგვაყოვნა და ხან რამ და ამასობაში ისე ჩამოცხა, აი, მთებში რომ იცის ხოლმე.
ჩვენ კიდევ, შემწედ და დამხმარედ არც ჯოჯო გვყავდა და არც ჯოჯოს ძმა თავისი `უაზით~, ჯანდაბას, სადაც წაგვიყვანდა, წავეყვანეთ!
და ლენჯერისკენ თუ გაგვიმართლა და სასწრაფო დახმარების მანქანამ გაგვიჩერა, ახლა ლატალისკენ იმ შუაგულ მზეში მივაბიჯებდით და წარამარა მობილურებზეც ვიხედებოდით.
ვითიბის მზის საწინააღმდეგო კრემი ჰქონდა წამოღებული, ვისვამდით და ვამბობდით, `ზაგარს~ მაინც მივიღებთო, მაგრამ თანდათან ჩანდა, რომ ვეღარ ვქაჩავდით, რა...
ლენჯერიდან ლატალამდე მშვენიერი ტრასაა. დაადექი და იარეეე. რა ტყე და მგლები, რისი უნდა შეგეშინდეს! რაის ბილიკები და ჩრდილები! აგერ შენ და აგერ შენი მზე! ზუსტად ისე, გლეხი კაცი რომ დაფიცებს: მე და ჩემმა მზემაო...
მოკლედ, ჯგუფი გაიფანტა. აღარც ოუშენი იყო იქ, აღარც ამირანი და ბადრი-უსუპი-სეფედავლე-ჯნოსი-ლამა-მროჩაძე-მონადირე-სერგიკუნა-ამეთვისტოს ამბავს ხომ საერთოდ, ვერ გაიგებდი...
ჰოდა, ის იყო ვითიბის გზიდან უნდა გადაეხვია, რომ ქალთა ფაქიზ სმენას ავტომანქანის ხმა მისწვდა და მინიბუსი ვის უკვირს სვანეთში, მაგრამ ის თეთრი მინიბუსი, თანაც ცარიელი, თანაც სავარძლების გარეშე, ნატავ საიდან მოდიოდა, ან საით მიდიოდა?
და ვინმეს აინტერესებდა?
სამეგიეროდ, აქაოდა მძღოლი მეგრელიაო, თანაც ვსხედვართო, მერე რა რომ გაურკვეველ საგნებზეო, `თამარიონმა~ ყელი ჩაიწმინდა და კვლავ ამღერდა. ჰოდა, რადგან მეგრული სიმღერების რეპერტუარი მალე ამოეწურათ, ვითიბის გადახედეს და იმანაც დაიწყო:
`წიინ წიინ წინანული, ყიზილბაშთა მართებული, კიკოლიკო ზალიკოოო, აბა ჩემო სიფიოოო, ჩემთან ახლოს მოდიო, მე მაინც არ მოგშორდები, დელა, გულში რომ მკრა თოფიო, გულში რომ მკრა თოფიო...
და იონა წინასწარმეტყველი სახელობის ეკლესიაც გამოჩნდა.
სამნავიანი დიდი ბაზილიკა.
იონა წინასწარმეტყველის სახელზე აგებული ტაძრებითაც არ ვართ განებივრებული არა?
მე ისევ ამირანის გველეშაპის მუცლიდან გამოსვლის ამბავს დავუკავშირე იონას გამოსვლა გველეშაპიდან...
ეს მხოლოდ დავუკავშირე.
არაფერი მითქვამს.
არ ვიცი.
ეს ეკლესია არ გვინახავს.
არ გაგვიხსნეს და მორჩა.
გასაღები არ იყო და მორჩა.
ასე გვითხრეს.
ჩვენც აღარ შევკამათებივართ.
აზრი არა აქვს.
სვანეთში კამათს აზრი არა აქვს.
რაც უნდათ, ისედაც გაძლევენ, უკამათოდ, უშურველად.

და მაცხვარიშისაკენ გავაგრძელეთ გზა.
სვანეთის სოფლებში ყველაზე მეტი ეკლესია ლატალშია, გვითხრეს, 63-აო
და ყველაზე მეტი სოფლებიც ლატალის თემშია.
სოფელ მაცხვარიშის მაცხოვრის ამაღლების ეკლესია გზისპირასაა, შემაღლებულ ადგილზე.
ჰოდა, წინ პატარა მდელო აქვს.
ის პაპანაქება სიცხეც იქვე იყო.
ჩვენ კიდევ, მერე რააო და იმ გორაკზე პირდაპირ ავფრინდით.
მერე ეკლესიას გარს შემოვუფრინეთ და ისევ უკან ჩამოვფრინდით, იმიტომ რომ კარი დაკეტილი იყო, ლამას კიდევ, სიცხისგან ჰქონდა გონება გადაკეტილი, ჰოდა, გასაღების საძებრად კი არ წავიდა, იქვე მდელოზე წამოგორდა. ჩვენც, ცხვრებივით, აქაოდა ბალახიაო, მივბაძეთ...
არა, ბღავილი არ დაგვიწყია, `თამარიონს~ ვუსმენდით.
ოღონდ, იქ წოლას რამდენ ხანს ვაპირებდით, მაგაზე მგონი არც არავინ ფიქრობდა. მოგვშივდა და ვჭამეთ, მოგვწყურდა და წყაროც იქვე იყო. მეორე გორაკზე რომ პატრა ბაზილიკა იდგა, ისიც მოვინახულეთ, მეტი რაღა გვექნა? გასაღებს ველოდით, იქნებ ციდან ჩამოვარდნილიყო.
იუ, მართლა, იცით სად ვისხედით? იმ სახლის წინ, სოსო ჯაჭვლიანის ფილმის `სვანის~ ეპიზოდები რომაა გადაღებული. ჯნოსიმ სახლი იცნო, მე კი ორი წლის წინ გადაღებაზეც კი მოვხვდი აქ და სოსო ჯაჭვლიანს ინტერვიუც ჩამოვართვი დიდის ამბით... რა ვიცოდი, რას იღებდა!

ჰოდა, უკვე ძალიან რომ დავიღალეთ წოლით და გასაღები ციდან მაინც არ ჩამოვარდა, მაცხვარიშის ეკლესიას პატარა მინიბუსი მოადგა, მაიცდამანც მარკას ნუ მკითხავთ, მშვენიერი მინიბუსი იყო, ასევე მშვენიერი მგზავრებით. გადმოვიდნენ, ის გორაკი ჩვენსავით აიფრინეს, ეკლესიას გარს შემოუფრინეს, მაგრამ შესასვლელი რომ ვერ უპოვეს, ისევ უკან ჩამოფრინდნენ და იმ მინიბუსით გაურკვეველი მიმართულებით გაფრინდნეეეენ...
კონტაქტში შესვლაზე არც გვიფიქრია, ისე ვიყავით, აი, სომნამბულს რომ ეძახიან... ერთი ის დავაფიქსირეთ, შორტიანმა უცხოელმა როგორ საგულდაგულოდ მიიბნია შარვლის ტოტები და მანქანიდან ისე გადმოვიდა. ჯნოსიმ თქვა ეგეც, შეხედეთ, რას აკეთებს, ეკლესიაში შორტით არ უნდა რომ შევიდესო. ჩვენც შევხედეთ. მეტის თავი ვის ჰქონდა რო...
ის მინიბუსი გაფრინდა და ის იყო, ოუშენის მეგობრები ოფიციალურად მოემზადნენ დასაძინებლად, რომ ორი ჯიპი მოგვადგა. ახლა რომ ვიხსენებ, შეიძლება სამიც იყო და მგონი ნივაც ერია. იქიდანც უცხოელები გადმოვიდნენ, მაგრამ მძღოლები აშკარად ქართველებს ჰგავდნენ და გიდის ფუნქციის შემსრულებელი გოგოც ქართველი რომ უნდა ყოფილიყო, ეს უკვე ნახევრადდახუჭული თვალების მიღმა ვიგრძენით.
მძღოლები ზარმაცად გადმოვიდნენ, ქართულად, ესე იგი, გიდი კი ენერგიულად დატრილდა, ჯერ სადღაც გადარეკა, და რომ დაადგინა, ერთი ჯგუფი 15 წუთის წინ წასულიყო აქედან, დიდად შეიცხადა, მაგათ მარშრუტში ეკლესიის ნახვა და სადილი ეწერათო. ტელეფონის იქიდან, როგორც ჩანდა, ორივე ქვეპუნქტს აპროტესტებდნენ და გოგო ისე განერვიულდა, თითქოს თვითონ დარჩა უსადილო და სანთელდაუნთები. ის მინიბუსი კი ვერ მოაბრუნა, მაგრამ დანარჩენები ხომ აქ ჰყავდნენ? სანთელსაც დაანთებინებდა და იმისთანას ასადილებდა კიდეც, რომ? სულ კუბდარ-ხაჭაპურებით! ჰოდა, ისევ სადღაც გადარეკა და ორიოდე წუთში გასაღები მართლა ციდან არ ჩამოაგდო?
ბიჭო, ჩვენ რა შვიშტოკები ვართოოოო, გაოგნდა ჯნოსი ამ შუშპარა გოგოს შემყურე, გასაღები აქვე არ ყოფილაო?
ჰოდა, ვიდრე გასაღებიანი სვანი იმ უცხოელებს მე-11 საუკუნის ხატებისა და ფრეკების ისტორიებს უყვებოდა, `თამარიონი~ ომახიანად გალობდა `ქრისტე აღსდგაო~.
ჰო, მაცხვარიშის მაცხოვრის ეკლესია ის ეკლესიაა, დემეტრე პირველის მეფედკურთხევის სცენა რომ არის გამოსახული, სადაც მას სამეფო ხმალს არტყამს სვანეთის მთავარი ვარდანისძე...

და არ მითხრათ, ლატალიდან სახლში როგორ დავბრუნდით, იმიტომ რომ მზე თვალით აღარ ჩანდა, ის გრძელი ტრასა კიდევ უფრო დაგრძელებული იყო, მანძილისა და დროის შეგრძნება საერთოდ გამქრალი და ფეხების მოძრაობას სიარული კი აღარ ერქვა, რეფლექსურად ვადგამდით, არც სასწრაფო დახმარების მანქანა შეგვხვედრია და არც მეგრელმძღოლიანი, უსკამებო მინიბუსი. უკვე მესტიაში შევდიოდით, რაღაც მანქანა რომ წამოგვეწია. ვერც გავარჩიე რა იყო, ან პირველმა ვინ შენიშნა, ან ვინ გააჩერებინა, ან მძღოლმა რატომ გაგვიჩერა, თითქმის უკვე მესტიაში ვიყავით და...

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:03

nusa
bela
გეეენაცვალეთ ქალებო

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:04

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:05

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:06

ეს კი ჩვენი უშგულში წასვლის მცდელობის დროს გადაღებული ფოტოა
მეწყერში დაჭერილი კალმახები

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:08

ნუსა რა დღეშია?!
აივნის მოაჯირიდან იღებს ფოტოს

Jnosy · Post by **Jnosy** » 02 სექ 2008, 11:09

ოე
რომანტიკა

namcecuna · Post by **namcecuna** » 02 სექ 2008, 13:05

bela

გენაცვალე, დე, ტკბილ ზღაპარში დამაბრუნე

Jnosy

გილოცავ, შვიშტოკ, გაიეტებას

namcecuna · Post by **namcecuna** » 13 სექ 2008, 17:07

ბელ, "გინდ მეძინოს" -სადაა?

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 17 სექ 2008, 19:07

Jnosy

ეს იმ დღის ფოტოებია, მე, მონადირე და სერგი რომ მაღალ მთაზე დავდიოდით და თქვენ ასფალტზე დასეირნობდით ???

და ეს კალმახები სად გაჩითეთ, უჩვენოდ დაიჭირეთ და მიირთვით თუ ნასვამი ვიყავი და არ მახსოვს?

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS