აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

კოცონის ირგვლივ სასაუბრო თემები

Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia

ახალი თემის შექმნა
პასუხი თემაზე
User avatar
MIRANDA
სხარტი
Posts: 2711
Joined: 06 სექ 2007, 11:45
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by MIRANDA » 11 აპრ 2012, 21:04

რაღაც მიხარია და რა მიხარია არ ვიცი :D

User avatar
Archil
იეტი
Posts: 6877
Joined: 07 აპრ 2005, 13:17
Location: ტიფლისის თავზე
Contact:
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by Archil » 11 აპრ 2012, 21:37

MIRANDA wrote:რაღაც მიხარია და რა მიხარია არ ვიცი :D
ის რომ ჩვენ გვიხარიხარ
а в горах по утрам туман, дым твоих сигарет,
если хочешь соити с ума, лучше способов нет !!!
Image

User avatar
MIRANDA
სხარტი
Posts: 2711
Joined: 06 სექ 2007, 11:45
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by MIRANDA » 12 აპრ 2012, 01:22

Archil wrote:
MIRANDA wrote:რაღაც მიხარია და რა მიხარია არ ვიცი :D
ის რომ ჩვენ გვიხარიხარ
:D :oops:

qvevri
ქვევრი
Posts: 7185
Joined: 13 მაი 2007, 22:57
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by qvevri » 13 აპრ 2012, 08:52

დღეს წითელი პარასკევია, მაცხოვრის ჯვარცმა და ეს წერილი ალბათ ყველამ უნდა წაიკითხოს...

დღეს კაცობრიობამ ღმერთს სიკვდილი მიუსაჯა. დღეს მოხდა ღმერთის საშინელი განსჯა... სამყაროს არასდროს უხილავს ასეთი უმანკო განსასჯელი და ასეთი საშინელი მსაჯული: არასდროს დაუცინიათ ღმერთისთვის ასე საშინლად. მოხარხარე ჯოჯოხეთი ჩასახლდა დღეს ადამიანში და დასცინა ღმერთსა და ყოველივე ღვთაებრივს. დღეს დასცინეს მას, ვისაც არასდროს გაუცინია. დღეს დაამცირეს ის, ვინც მოვიდა ჩვენს განსადიდებლად; დღეს ვტანჯავთ მას, ვინც მოვიდა ტანჯვისაგან ჩვენს განსათავისუფლებლად; დღეს სიკვდილს ვანიჭებთ მას, ვინც მარადიული ცხოვრება მოგვიძღვნა.
საკუთარი ხალხისაგან უარყოფილი სამყაროს მეუფე ჯვარზედ აღესრულა; ზეციური სიყვარული გაითელა ადამიანური სიძულვილით; ნათელი ჭეშმარიტი შეურაცხყოფილი იქნა სიცრუითა და ადამიანური ღალატით. რა ჩააცხრობდა ზეციური მამის მრისხანებას, როგორი ღვაწლი გამოისყიდდა კაცობრიობის ამ ახალი ცოდვით დაცემას. რას წარმოადგენდა მთელი სამყარო და თვით ზეციური ძალები ძე ღმრთისას დანთხეული სისხლის თუნდაც ერთი წვეთის წინაშე?.. გოლგოთიდან ყველაფერი ხელისგულივით მოჩანდა. ნათელი იყო ყოველივე და სამყარო განაჩენს ელოდა. განაჩენი წარმოითქვა ნაგვემი, შეურაცხყოფილი, ტანჯული ძე კაცისას მიერ: „მამაო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა იციან, რასა იქმან“.
აღსრულდა რაღაც დიადი, განუზომლად მნიშვნელოვანი და იდუმალი. მოხდა დაცემული ადამის აღდგინება, ქრისტეში ადამიანის ღმერთთან შეერთება, ცოდვების წარხოცვა, სიცოცხლის განახლება. მამის მიერ მოცემული საქმე აღასრულა ძემ. მამისადმი სრული მორჩილების გზა ბოლომდე განვლო. აღსრულდა ადამიანური სიმართლეც: ის სიყვარული, რაც ერთმა შეიძლება ყველას მისცეს, მიეცა ქვეყანას; ის ბოროტება, როგორიც შეიძლება ამ სოფელმა ერთს დაატეხოს, ქრისტეს ხვედრი შეიქნა. კაცობრიობამ გოლგოთაზე გაასამართლა ქრისტე, მაგრამ გოლგოთაზევე გასამართლდა კაცობრიობაც. გოლგოთაზევე დასრულდა ადამის მოდგმის ქრისტიანობამდელი ისტორია. მართალია, იუდეველებმა ჯვარს აცვეს უფალი, მაგრამ სამაგიეროდ თითქმის მთელმა მაშინდელმა წარმართულმა სამყარომ თაყვანი სცა ჯვარცმულს, როგორც ღმერთს და ამით ქრისტეს ვნების გზა სამყაროს გადარჩენის, ბოროტებისა და ცოდვის უფსკრულიდან მისი აღმოყვანის გზად აღიარა. ქრისტეს ჯვართან ჯვარცმისას შეკავშირდა სამყაროს მთელი ბოროტება და იქვე, ჯვარცმისას, ჯვართან მოხდა ამ ბოროტების დამარცხება. დამარცხება, ასე რომ სწყუროდათ ბოროტებისა და ძალადობის გარემოცვაში მცხოვრებ სიმართლის მაძიებელთ.
ქრისტეს ჯვრით დასრულდა ძველი ცხოვრება და დაიწყო ახალი, რომელშიც აღორძინდა ადამიანის სული. გოლგოთაზე ნათლად გამოიკვეთა საშინელება გზისა, კაცობრიობა რომ ვიდოდა ქრისტემდე. ადამიანს საშუალება მიეცა სინანულისა. გოლგოთა იყო ბრძოლა სიკეთისა ბოროტებასთან, ნათლისა ბნელთან, ქრისტესი ამა სოფლის თავადთან.
და ქრისტემ სძლია ამ სოფელს!

User avatar
QAQUCA
იეტი
Posts: 1024
Joined: 17 თებ 2007, 22:12
Location: 27-ზე 791-ე
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by QAQUCA » 13 აპრ 2012, 10:59

უკომენტაროდ...
ამდენ სიწმინდეს რომ ვუყურებ ამ სიმაღლიდან, სხვისი რომ იყოს ალბათ გულიც გამისკდებოდა!

User avatar
lama
იეტი
Posts: 12572
Joined: 03 მაი 2004, 13:46
Location: ისნის კარავი
Contact:
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by lama » 15 აპრ 2012, 16:54

მალე
სვანე–TOBA 2012

(12–19 აგვისტო)
www.toba.ge
დატოვე შენი კვალი საქართველოში

qvevri
ქვევრი
Posts: 7185
Joined: 13 მაი 2007, 22:57
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by qvevri » 16 აპრ 2012, 13:07

ძველი საფლავის ლოდი
ვიქნებოდი ესე თოთხმეტი თხუთმეტი წლისა, მაშინ ჩვენში ჯერ კიდევ იკრძალებოდა საეკლესიო დღესასწაულებზე ტაძარში სიარული, რაზეც ჩვენი სკოლის მასწავლებლები მოსწავლეებს მკაცრადა სტუქსავდნენ ხოლმე, ჩვენ კი უფრო მეტი ცნობისმოყვარეობა გვწვავდა და ასეთ დღეებში მაინც ვბედავდით და მივიპარებოდით ტაძარ-მონასტრებში. მოწაფეების დატუქსვის მიზეზე შესაძლოა ასევე აღდგომის მეორე დღეს საფლავებზე გასვლა და ხელში აღდგომის წითელი კვერცხის ჭერაც გამხდარიყო. მიუხედავად იმისა, რომ ამ დღეს თითქმის ყოველთვის წვიმა მოდიოდა ან ჟინჟღლავდა მე საშუალებას არ უშვებდი ხელიდან უფროსებთან ერთად საფლავზე გავსულიყავი. მცხეთელები ისე, როგორც სხვა სოფლებისა თუ ქალაქის მცხოვრებნი იმ დღეს არა ახლობელი ადამიანების საფლავთა კურთხევით, არამედ პირდაპირ ღვინის სმითა და ქეიფით იწყებდნენ იმ იმედით, რომ შუა ქეიფსა და დროსტარებაში მყოფნი სადმე საფლავების მაკურთხეველ მოძღვარს დაინახავდნენ ხელში საცეცხლურით, დაუძახებდნენ— მამაო ერთი აქეთაც გამოიარეო, აკურთხებინებდნენ მოძღვარს თავიანთი ახლობლის საფლავს და ვალმოხდილები და გულიდან ლოდგადაგორებულები უფრო მეტი შემართებით გააგრძელებდნენ ღვინის სმასა და ღრიანცელს. ხოლო თუ მღვდელი არ ჩამოივლიდა, არც იმაზე ნაღვლობდნენ და თავს იმით ინუგეშებდნენ, რომ შარშან ხომ გვყავდა მოძღვარი და წელს რაღა აუცილებელიაო... წავიდოდნენ თუ არა ბანცალ-ბანცალით ქეიფით გულნაჯერები მცხეთელები სახლებისაკენ ეხლა ბავშვებს მიეცემოდათ დრო და ასპარეზი და დაიწყებდნენ გამოკეტილი საფლავების გაღებასა და საფლავებზე სამადლოდ დატოვებული წითელი კვერცხების წამოკრეფას. ერთხელ პაპაჩემის საფლავზე გასული და მერე მთელი “სამეზობლო” საფლავებ შემორბენილი დაღლილი ვიჯექი ერთ ძველ საფლავის ლოდზე და ვუცდიდი როდის წავიდოდნენ “მეზობელი” სასაფლაოდან ერთი ჭიქა შენდობის სათქმელად უკვე ერთი საათის წინ მოსული ხალხი და როდის წავიდოდით სახლში. პაპაჩემის სასაფლაო წმინდა ბარბარეს დანგრეული ტაძრის გვერდით იყო. იქვე ახლოს კი ერთი ძველი, დროისაგან შეჭმული საფლავის ლოდი იდო ეულად. ამ ლოდთან არც არავინ მიდიოდა ამ დღეს შენდობის სათქმელად და არც არავინ ტოვებდა წითელ კვერცხებს როგორც წესი, მაგრამ ეხლა კი საფლავთან ერთი შავოსანი, მოხუცი ქალი მოსულიყო. ლოდის გვერდზე პირდაპირ მიწაზე დამჯდარიყო, შავი ნაჭრის ჩანთა გვერდზე მოედო და ზედ საფლავის ლოდზე დაეწყო წითელი კვერცხები, მწვანილი, პასკა, პური და ორი ბოთლი წითელი ღვინო თავისი ორი ჭიქით. იჯდა მარტოდ-მარტო მოხუცი ქალი დანაღვლიანებული და რაღაცაზე ჩაფიქრებული, ამავე საფლავის ქვასავით გაშეშებულიყო. ამ ყველაფრის შემხედვარე მეც დავნაღვლიანდი და საოცრად შემეცოდა მოხუცი ქალი, რომელთანაც არავინ არ მიდიოდა მისი მიცვალებულისათვის შენდობის სათქმელად. ეტყობა მოხუცმა ჩემი მზერა დაიჭირა, უცბად ჩემსკენ მოტრიალდა და დამიძახა, მოდი შვილო ერთი ჭიქით შენდობა უთხარი ჩემს მიცვალებულსაო. ცოტა დავიბენი, ვერც კი გამეგო როგორ უნდა მოვქცეულიყავი ან რა უნდა მეთქვა. მაინც მივედი, გაიხარა, შენგან უფრო მიუვაო და წითელი ღვინით სავსე ჭიქა გამომიწოდა. თვითონ პასკის ნაჭერი ეჭირა ხელში და უხალისოდა სჭამდა. ჭიქა რომ მომაწოდა თვითონ ისევ ისე გაშეშდა როგორც ცოტა ხნის წინ, არ მიყურებდა, მაგრამ მე ვგრძნობდი, რომ ცალი ყური ჩემსკენა ჰქონდა. მე გონება დავძაბე და გავიხსენე თუ როგორ ამბობდნენ კაცები შესანდობას და რას აკეთებდნენ ამ დროს. გაანათლოს-მეთქი ჩუმადა ვთქვი, მერე ჭიქა ტუჩთან მივიტანე, ცოტა მოვსვი და ღვინო საფლავის ქვასთან დავაქციე ჯვრის სახით. ცარიელი ჭიქა ისევ მოხუცს მივაწოდე, რომელმაც წითელი კვერცხი გამომიწოდა და მითხრა- გამომართვიო. წამოვედი, რამოდენიმე ნაბიჯი გამოვიარე და ისევ ჩემს ძველ ადგილს დავუბრუნდი. შიგადა-შიგ ისევ ვუცქერდი მოხუცს, რომელიც იჯდა თავისთვის ჩუმად და ღეჭავდა უღიმღამოდ პასკას. მერე წამოდგა, რაღაცით გულნაკლულმა იქაურობას მოავლო თვალი, ერთხანს თავისი მიცვალებულის საფლავის ლოდს უცქირა, თითქოს რაღაცაც ჩაილაპარაკა, თავის შავ, ნაჭრის ჩანთაში ჩაალაგა საჭმელ-სასმელი და ისე გაშორდა იქაურობას, რომ თითქოს არც წასვლა უნდა და არც აქ დარჩენაო... მიმავალმა ერთი კიდევ გამომხედა წამით და იცით მაშინ რა მოხდა? სწორედ ამ წამიერი გამოხდვით მივხვდი, რომ დროისაგან შეჭმული საფლავის ლოდის ქვეშ მამაკაცი იწვა... მამა, ძმა, ქმარი ან იქნებ სულაც გულისსწორი... მას მერე აგერ უკვე ოცი წელი გადის, ღმერთმა გაცხოვნოს მოხუცო ქართველო ქალო, რომელმაც პირველმა მათქმევინე ქართველი კაცის შესანდობარი, ღმერთმა შენც შეგინდოს...

User avatar
likakoo
იეტი
Posts: 1294
Joined: 29 ივნ 2007, 14:27
Location: msoflio
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by likakoo » 16 აპრ 2012, 13:44

Image

ვარკეთილში 5 ლარად გამიყვან? :))))))))
თუ გიჭირს - ილოცე, თუ - გილხინს იგალობე!

User avatar
dolidzeli
მაწანწალა
Posts: 820
Joined: 20 ივლ 2009, 02:42
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by dolidzeli » 16 აპრ 2012, 14:00

likakoo wrote:Image

ვარკეთილში 5 ლარად გამიყვან? :))))))))
კანეშნა :D :D

Image

User avatar
avtokh
მაწანწალა
Posts: 953
Joined: 28 სექ 2010, 21:31
Location: saca moxerxdeba :)
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by avtokh » 17 აპრ 2012, 12:27

dolidzeli wrote:
likakoo wrote:Image

ვარკეთილში 5 ლარად გამიყვან? :))))))))
კანეშნა :D :D

Image
ჩაგეთვალა :))
Image

User avatar
CheLo
დომცი+
Posts: 2521
Joined: 14 თებ 2011, 18:25
Location: ზონაზე... : (
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by CheLo » 25 აპრ 2012, 16:05

მეგობრებო ახლა რომ დავგეგმო ბორჯომ-ხარაგაულის 2 ბილიკი... ყველაზე დიდი და ყველაზე ხანგრძლივი (3 დღიანი) გაამართლებს?? ბუნება როგორია?? არის დრო თუ ჯერ ადრეა დადება?? გზა არ ვიცი მაგრამ რეინჯერს 40 ლარს მივცემ და ის წაგვიყვანს : )) რაც შეეხება ბარგს ყველა ზურგით ვათრევთ : )

2 ანდრია პირველწოდებულის ბილიკი
ბილიკი ეროვნული პარკს აწყურიდან მარელისამდე (ან პირიქით) კვეთს. გაივლის ეროვნული პარკის უმაღლეს მწვერვალს - მთა სამეცხვარიოს (2642 მ.) 2-3 ღამისთევა: ამარათის ტურისტულ თვშესაფარში, დიდი სახვლარის ტურისტულ თავშესაფარში და მცველთა თავშესაფრებში ან კარავში.
მარშრუტის ხანგრძლივობა: (ერთი მიმართულებით) 49-51 კმ. I დღე დაახ. 6 საათი, II დღე - 4-4,5 საათი (დამოკიდებულია ღამისთევის ადგილზე). III დღე დამოკიდებულია ღამეს სად გაათევთ.
Image

User avatar
keto
იეტი
Posts: 1881
Joined: 04 მაი 2006, 23:01
Location: Tbilisi, Georgia
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by keto » 25 აპრ 2012, 16:27

ადრეა ზურა ჯერ მაგსიმაღლეზე ასვლა, საკმაო თოვლია ისევ, გადაწიე ცოტა გვიანისთვის.
Keep Smiling...

User avatar
CheLo
დომცი+
Posts: 2521
Joined: 14 თებ 2011, 18:25
Location: ზონაზე... : (
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by CheLo » 25 აპრ 2012, 16:44

keto

კი გადავწიეე ნაიამ ავთოხამ და იმედამ უკვე მომწერეს ;))) უბრალოდ ხეტიალი მომენატრა და ამ მარშუტის განხორციელება ჩემი ოცნებააა.... შარშანდელზე მაგარი უნდა გამოვიდეს პანორამული ბილიკი არ მინდა მხოლოდ 2 : ))) სამეცხვარეოზე მინდა ასვლაა ;)
Image

User avatar
tamuna_gudarexi
იეტი
Posts: 2290
Joined: 15 ივნ 2005, 15:28
Location: არსად...
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by tamuna_gudarexi » 25 აპრ 2012, 16:47

qvevri wrote:ძველი საფლავის ლოდი
ვიქნებოდი ესე თოთხმეტი თხუთმეტი წლისა, მაშინ ჩვენში ჯერ კიდევ იკრძალებოდა საეკლესიო დღესასწაულებზე ტაძარში სიარული, რაზეც ჩვენი სკოლის მასწავლებლები მოსწავლეებს მკაცრადა სტუქსავდნენ ხოლმე, ჩვენ კი უფრო მეტი ცნობისმოყვარეობა გვწვავდა და ასეთ დღეებში მაინც ვბედავდით და მივიპარებოდით ტაძარ-მონასტრებში. მოწაფეების დატუქსვის მიზეზე შესაძლოა ასევე აღდგომის მეორე დღეს საფლავებზე გასვლა და ხელში აღდგომის წითელი კვერცხის ჭერაც გამხდარიყო. მიუხედავად იმისა, რომ ამ დღეს თითქმის ყოველთვის წვიმა მოდიოდა ან ჟინჟღლავდა მე საშუალებას არ უშვებდი ხელიდან უფროსებთან ერთად საფლავზე გავსულიყავი. მცხეთელები ისე, როგორც სხვა სოფლებისა თუ ქალაქის მცხოვრებნი იმ დღეს არა ახლობელი ადამიანების საფლავთა კურთხევით, არამედ პირდაპირ ღვინის სმითა და ქეიფით იწყებდნენ იმ იმედით, რომ შუა ქეიფსა და დროსტარებაში მყოფნი სადმე საფლავების მაკურთხეველ მოძღვარს დაინახავდნენ ხელში საცეცხლურით, დაუძახებდნენ— მამაო ერთი აქეთაც გამოიარეო, აკურთხებინებდნენ მოძღვარს თავიანთი ახლობლის საფლავს და ვალმოხდილები და გულიდან ლოდგადაგორებულები უფრო მეტი შემართებით გააგრძელებდნენ ღვინის სმასა და ღრიანცელს. ხოლო თუ მღვდელი არ ჩამოივლიდა, არც იმაზე ნაღვლობდნენ და თავს იმით ინუგეშებდნენ, რომ შარშან ხომ გვყავდა მოძღვარი და წელს რაღა აუცილებელიაო... წავიდოდნენ თუ არა ბანცალ-ბანცალით ქეიფით გულნაჯერები მცხეთელები სახლებისაკენ ეხლა ბავშვებს მიეცემოდათ დრო და ასპარეზი და დაიწყებდნენ გამოკეტილი საფლავების გაღებასა და საფლავებზე სამადლოდ დატოვებული წითელი კვერცხების წამოკრეფას. ერთხელ პაპაჩემის საფლავზე გასული და მერე მთელი “სამეზობლო” საფლავებ შემორბენილი დაღლილი ვიჯექი ერთ ძველ საფლავის ლოდზე და ვუცდიდი როდის წავიდოდნენ “მეზობელი” სასაფლაოდან ერთი ჭიქა შენდობის სათქმელად უკვე ერთი საათის წინ მოსული ხალხი და როდის წავიდოდით სახლში. პაპაჩემის სასაფლაო წმინდა ბარბარეს დანგრეული ტაძრის გვერდით იყო. იქვე ახლოს კი ერთი ძველი, დროისაგან შეჭმული საფლავის ლოდი იდო ეულად. ამ ლოდთან არც არავინ მიდიოდა ამ დღეს შენდობის სათქმელად და არც არავინ ტოვებდა წითელ კვერცხებს როგორც წესი, მაგრამ ეხლა კი საფლავთან ერთი შავოსანი, მოხუცი ქალი მოსულიყო. ლოდის გვერდზე პირდაპირ მიწაზე დამჯდარიყო, შავი ნაჭრის ჩანთა გვერდზე მოედო და ზედ საფლავის ლოდზე დაეწყო წითელი კვერცხები, მწვანილი, პასკა, პური და ორი ბოთლი წითელი ღვინო თავისი ორი ჭიქით. იჯდა მარტოდ-მარტო მოხუცი ქალი დანაღვლიანებული და რაღაცაზე ჩაფიქრებული, ამავე საფლავის ქვასავით გაშეშებულიყო. ამ ყველაფრის შემხედვარე მეც დავნაღვლიანდი და საოცრად შემეცოდა მოხუცი ქალი, რომელთანაც არავინ არ მიდიოდა მისი მიცვალებულისათვის შენდობის სათქმელად. ეტყობა მოხუცმა ჩემი მზერა დაიჭირა, უცბად ჩემსკენ მოტრიალდა და დამიძახა, მოდი შვილო ერთი ჭიქით შენდობა უთხარი ჩემს მიცვალებულსაო. ცოტა დავიბენი, ვერც კი გამეგო როგორ უნდა მოვქცეულიყავი ან რა უნდა მეთქვა. მაინც მივედი, გაიხარა, შენგან უფრო მიუვაო და წითელი ღვინით სავსე ჭიქა გამომიწოდა. თვითონ პასკის ნაჭერი ეჭირა ხელში და უხალისოდა სჭამდა. ჭიქა რომ მომაწოდა თვითონ ისევ ისე გაშეშდა როგორც ცოტა ხნის წინ, არ მიყურებდა, მაგრამ მე ვგრძნობდი, რომ ცალი ყური ჩემსკენა ჰქონდა. მე გონება დავძაბე და გავიხსენე თუ როგორ ამბობდნენ კაცები შესანდობას და რას აკეთებდნენ ამ დროს. გაანათლოს-მეთქი ჩუმადა ვთქვი, მერე ჭიქა ტუჩთან მივიტანე, ცოტა მოვსვი და ღვინო საფლავის ქვასთან დავაქციე ჯვრის სახით. ცარიელი ჭიქა ისევ მოხუცს მივაწოდე, რომელმაც წითელი კვერცხი გამომიწოდა და მითხრა- გამომართვიო. წამოვედი, რამოდენიმე ნაბიჯი გამოვიარე და ისევ ჩემს ძველ ადგილს დავუბრუნდი. შიგადა-შიგ ისევ ვუცქერდი მოხუცს, რომელიც იჯდა თავისთვის ჩუმად და ღეჭავდა უღიმღამოდ პასკას. მერე წამოდგა, რაღაცით გულნაკლულმა იქაურობას მოავლო თვალი, ერთხანს თავისი მიცვალებულის საფლავის ლოდს უცქირა, თითქოს რაღაცაც ჩაილაპარაკა, თავის შავ, ნაჭრის ჩანთაში ჩაალაგა საჭმელ-სასმელი და ისე გაშორდა იქაურობას, რომ თითქოს არც წასვლა უნდა და არც აქ დარჩენაო... მიმავალმა ერთი კიდევ გამომხედა წამით და იცით მაშინ რა მოხდა? სწორედ ამ წამიერი გამოხდვით მივხვდი, რომ დროისაგან შეჭმული საფლავის ლოდის ქვეშ მამაკაცი იწვა... მამა, ძმა, ქმარი ან იქნებ სულაც გულისსწორი... მას მერე აგერ უკვე ოცი წელი გადის, ღმერთმა გაცხოვნოს მოხუცო ქართველო ქალო, რომელმაც პირველმა მათქმევინე ქართველი კაცის შესანდობარი, ღმერთმა შენც შეგინდოს...
:roll:
Climb the mountains and get their good tidings. Nature's peace will flow into you as sunshine flows into trees. The winds will blow their own freshness into you, and the storms their energy, while cares will drop off like autumn leaves. John Muir

User avatar
datoforesti
მაწანწალა
Posts: 459
Joined: 05 სექ 2011, 22:24
Location: Tbilisi
Contact:
აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...4

Post by datoforesti » 25 აპრ 2012, 17:22

ხალხ რამე ლაშქრობა გააკეთეთ რა..მინიმუმ 2 დღიანი...სანამ ფული მაქვს!

ოღონდ ლაშქრობა
ხელოვნება ტანჯვაა, რომელიც მთელი ცხოვრება მოგყვება და გღრღნის
Inside I'm Forrest gump
http://datoforest.blogspot.com/

ახალი თემის შექმნა
პასუხი თემაზე

FORUM_PERMISSIONS

You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum

ახალი წერილი ახალი წერილი    ახალი წერილი არაა ახალი წერილი არაა    ანონსი ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ] ახალი წერილი [ ცხარე ]    ახალი წერილი არაა [ ცხარე ] ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]    თვალშისაცემი თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ] ახალი წერილი [ დაკეტილია ]    ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ] ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]