კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

არ ვიცი, რამდენად ახერხებს ყველა უცხოურ საინფორმაციო საშუალებებს თვალი მიადევნოს.
ამ თემაში მკდ შემოგთავაზებთ ზოგი1 მათგანის გავრცელებულ ცნობებს.

სი-ენ-ენი
ამერიკელი ჟურნალისტი:
ქართველმა ერმა ტავდაპირველი პანიკის მიუხედავდ კრიზისში არნახული 1იანობა გამოავლინა. ეს ერი თავისუფლების ღირსია. ეს ერი დემოკრატიის ღირსია. დასვალეთი მზად უნდა იყოს საქართველოს მხარდასაჭერად არამხოლოდ ჰუმანიტარულ საკითხებში".

გაეროს ცნობით, კრიზისით საქართველოს 115 ათასი ადამიანი დაზარალდა.

გორბაჩოვი პირდაპირი ეთერით:
"სააკაშვილამ დიდი შეცდომა დაუშვა"
"მსოფლიო ახალი ცივი ომის წინაშეა"

სააკაშვილი:
ნახოს ბატონმა გორბაჩოვმა "ჰუმან რაითსის" დასკვნები. დღეს რუსეთს საბჭოთა კავშირის არდგენა უნდა. რუსული ტანკების შემოსვლა სწორედ ავღანეთში საბჭოთა ტანკების შესვლას ჰგავს.

საქართველოს ტერიტორიაზე კონფლიკტსგარეთ ზონაში 5 ათასი რუსი ჯარისკაცია. ისინი 2 საკვანძო ქალაქს ფოთსა და გორს აკონტროლებენ. დაპყრობილია საქართველოს ტერიტორიის 1/3.

ლავროვი:
"მსოფლიოს შეუძლია დაივიწყოს საქართველოს ტერიტორიული მტლიანობა".
ბუში:
"საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა არასოდეს დაირღვევა."
"ჩვენ ვაიძულებთ რუსეთს, შეცვალოს პოზიცია.

ამერიკელი ანალიტიკოსი პირდაპირ ეთერში:
"უკვე ცნობილია, რომ პუტინს საქართველოს დემოკრატიულად არცეული ხელისუფლების რეჟიმის შეცვლა უნდა".

რაისი საგანგებო ბრიფინგზე:
რუსეთი უნდა გჩერდეს, რუსეთი ახლავე უნდა გაჩერდეს (RUSSIA MUST STOP. RUSSI MUST STOP NOW).
ის დღეს პარიზიდან ცამოდის, სადაც სარკოზისტან 1ად კიდევ 1 კრიტიკული განცხადება გააკეთა რუსეთის მისამართით.

პოლონეთის პრეზიდენტი:
პოლონეთმა ხელი მოაწერა ამერიკასთან სამხედრო ტანამშრომლობაზე. ამერიკა თანახმაა, ჩვენი სამხედრო სისტემის მოდერნიზებაში დაგვეხმაროს.

უკრაინის პრეზიდენტი:
თუ რუსეთის ფლოტის გემები ყირიმიდან საქართველოს მიმართულებით გავლენ, ჩვენ მათ უკან აღარ შემოვუშვებთ.

მაკკეინი:
"რუსეთის მიმართ ამერიკის მთავრობა და ევროკავშირი უფრო მტკიცედ უნდა დადგეს".

მაკეინი ამომრჩევლებთან:
"მე ქართველი ვარ".

სააკაშვილი:
თუ გორიდან რუსული ტანკები თბილისისკენ გადმოადგილდებიან, დედაქალაქს სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე დავიცავთ.

ბი-ბი-სი:სააკაშვილი:
"ჩვენ ცეცხლი დიდი ხნის წინათ შევწყვიტეთ. რუსეთი ისევ აგრესიულია. ამაშI დამნაშავე პუტინია."
"სახეზეა რუსეთის მხრიდან ეთნიკური წმენდა"

"დოიჩე ველე"

მომავალ კვირას მერკელი რუსეთის პრეზიდენტს სოჭში შეხვდება, იქიდან კი თბილისში ჩავა.

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

რუსული მედია საშუალებები:

მაილ.რუ
"სააკაშვილმა თავის მოკვლა სცადა"
"სააკაშვილის მეუღლეს ნერვებმა უღალატა"

თიკა კანდელაკი:
"სააკაშვილი ტირანია".

ლენტა.რურაისმა და სარკოზიმ რუსეთს ცეცხლის შეწყვეტისკენ მოუწოდეს.
უკრაინის რადა დსთ-დან გამოსვლის კანონპროეკტს განიხილავს.

კოკოითი:"ქართველების გვერდით ცხინვალში უკრაინელი და ბალტიისპირელი მებრძოლები იბრძოდნენ"

თაიმსი, მაიკლ ბინონის წერილი:
"ოსტატი პუტინი დასავალეთს აშამათებს"

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

ნახეთ ეს ინტერვიუ:
ვფიქრობ, რუსეთს ასეთი ხალხი აკლია

ვალერია ნოვოდვორსკაია - რუსული საზოგადოებრივი აზრი პუტინს ვერ და არ შეაჩერებს
17:45 14.08.2008

[ნინო კვიტაშვილი, InterPressNews]
- "ჩვენ არასოდეს ვატყუებთ არც ხალხს, არც ხელისუფლებას, ბოროტებასთან კომპრომისზე არ მივდივართ, ჩვენ რუსეთის ჭეშმარიტი თავისუფლების მომხრეები ვართ, რომელიც მისი მეზობელი ქვეყნების დამოუკიდებლობის გარეშე, უბრალოდ წარმოუდგენელია", - ამბობს ცნობილი რუსი დისიდენტი, პოლიტიკური პარტია "დემოკრატიული კავშირის" თავმჯდომარე ვალერია ნოვოდვორსკაია, რომელსაც მიმდინარე პროცესებზე გაზეთ "ყველა სიახლის" კორესპონდენტი ესაუბრა.

საინტერესოა, როგორია რუსული საზოგადოების რეაქცია იმაზე, რაც საქართველოში ხდება?
- სამწუხაროდ, დღეს რუსეთში ძალზე ცოტა ადამიანია ქართველთა მხარეს, რუსეთი იმპერიაა და აქ ჟირინოვსკის აზრებია პოპულარული, რადიოსადგურ "ეხო მოსკვისაც" კი არა აქვს სათანადო პოზიცია. ასე რომ, რუსული საზოგადოებრივი აზრი პუტინს ვერ და არ შეაჩერებს.
რუსული ინტელიგენციის პოზიციაც ასეთია? მას ხშირად უყვარს საუბარი საქართველოსთან, ქართულ კულტურასთან განსაკუთრებულ ურთიერთობებზე...
- საქმე ის არის, რომ მათ შორისაც ჭეშმარიტი დემოკრატები ცოტანი არიან, რუსეთის მოსახლეობის 80 პროცენტზე მეტი მხარს უჭერს პუტინის პოლიტიკას და საბჭოთა კავშირის აღდგენაზეც კი ოცნებობენ. არც ის დაგავიწყდეთ, რომ ცნობილი რუსი მწერალი, დისიდენტი სოლჟენიცინი ხელისუფლებას აღმოსავლეთ უკრაინის რუსეთთან მიერთებისკენ მოუწოდებდა. ინტელიგენციის დიდი ნაწილი ფეხდაფეხ დაჰყვება პუტინს, რომ მისგან რაიმეს გამორჩნენ.

დღეს ვლადიმერ პუტინი მსოფლიოს გასაგონად აცხადებს, რომ ე.წ. სამხრეთ ოსეთში რუსეთის მოქალაქეებს იცავს.
- მაგრამ რატომ არავინ ჰკითხავს, საიდან გაჩნდნენ იქ რუსთეთის მოქალაქეები? ყველამ იცის, რომ იქ რუსულ პასპორტებს ჰუმანიტარული დახმარებასავით არიგებდნენ, სხვათა შორის, თავის დროზე ჰიტლერიც ასე საუბრობდა სუდეტელი გერმანელების დაცვის აუცილებლობაზე და ამ საბაბით შეიჭრა პოლონეთში, ასე დაიწყო მეორე მსოფლიო ომი.

რუსეთის ხელისუფლება არ მალავს, რომ საკუთარი ინტერესები აქვს კავკასიის რეგიონში და ყველა გზით ეცდება აქ გავლენის შენარჩუნებას.
- ნორმალურ, დემოკრატიულ ქვეყანას საკუთარი საზღვრების მიღმა არც უნდა ჰქონდეს ინტერესები, რუსეთი დიდხანს იყო იმპერია, იგი ვერავის მფარველი ვერ იქნება, ვერავის უპატრონებს და ვერც ლუკმა-პურით უზრუნველყოფს, მას მხოლოდ ბომბები მოაქვს.

რუსმა ჟურნალისტმა, პოლიტოლოგმა მატვეი განაპოლსკიმ ახლახანს, თბილისში ყოფნისას განაცხადა, რომ რუსეთში რეალურად, ორხელისუფლებიანობაა - მედვედევისა და პუტინის, ეთანხმებით მას?
- რა თქმა უნდა, არა. ქვეყნის მმართველი დღეს ვლადიმერ პუტინია, მედვედევი კი მისი ხელის ბიჭია.

თქვენი აზრით, ვინ ცდება უფრო ხშირად - ხალხი თუ პოლიტიკოსები?
- პოლიტიკოსები, სამწუხაროდ, ძალზე ხშირად ცდებიან, მოსავალს კი ხალხი იმკის, თუმცა, საზოგადოება ხშირად ინდიფერენტიზმისთვისაც ისჯება. დღეს აქ, რუსეთში ზოგიერთი "ცნობილი სახე" გაჰყვირის, რომ მზად არის, მოხალისედ წავიდეს საქართველოში, თუმცა, დარწმუნებული ვარ, ისინი არსად წამსვლელები არიან.

რატომ ვერ ეგუება ზოგიერთი რუსი პოლიტიკოსი იმას, რომ ქართველ ხალხს აქვს უფლება, თვითონ გააკეთოს პოლიტიკური არჩევანი?
- ჩვენი პოლიტიკისების დიდმა ნაწილმა ვერ დააღწია თავი დიდმპყრობელურ, იმპერიულ აზროვნებას, დღეს რუსეთის დუმაში, პარლამენტში არც ერთი დემოკრატიულად მოაზროვნე დეპუტატი არ არის, რაც ხალხის ნების გამოხატულებაცაა, მეტი რა გითხრათ!

თქვენი აზრით, როგორი იქნება დასავლეთის, განსაკუთრებით კი ევროპის პოზიცია საქართველოს მოვლენებისადმი, რომელიც ეკონომიკური თვალსაზრისით, დიდწილად არის მიბმული რუსეთზე?
- ევროპამ დღეს საქმით უნდა დაამტკიცოს, რამდენად არის მისთვის ღირებული დემოკრატიული ფასეულობები მხოლოდ დასავლეთის ერთიანი ზეწოლა, მოკოვიდან ვიზების გაწვევა აიძულებს კრემლს, უკან დაიხიოს, შეჩერდეს, თუმცა, ჯერჯერობით ევროპა ფრთხილობს, აშშ კი აქტიურობს.

მაგრამ აშშ-მ თვითონ დაიწყო ომი ერაყსა და ავღანეთში გაეროს რეზოლუციის, მისი ნების გვერდის ავლით...
- ის, რომ რუსეთი და ჩინეთი გაეროს უშიშროების საბჭოს წევრები არიან, ამ ორგანიზაციას ხელს უშლის ქმედითი და პოლიტიკურად მოტივირებული გადაწყვეტილებები მიიღოს. ამიტომ გადადგა მაშინ აშშ-მ ეს ნაბიჯიც. თუმცა, ცხადია, ამით რუსეთის დღევანდელი მოქმედების გამართლება, "შეფერადება" ჩემთვის მიუღებელია, თუმცა ასეთი მცდელობები იყო და მომავალშიც იქნება.

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

დასავლური მედიის ცნობით, ამერიკელი კონგრესმენები ამზადებენ საკითხს, 2014 წლის სოჭის ზამთრის ოლიმპიადის
სხვა ქვეყანაში ჩატარების თაობაზე.

არ ვიცი, ამერიკელ კონგრესმენებს ამას ვინ ჰკითხავს, მაგრამ ეს რეალურად რუსეთის დაშოშმინების სერიოზული ბერკეტი იქნება.
ჩემი აზრით, ამაზე აპელირება საქართველოს მთავრობამაც უნდა დაიწყოს

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

რაისი ტელეკომპანია ”ეი-ბი-სით”

”რუსეთი საერთაშორისო იზოლაციაში მოექცევა, თუ საქართველოსთან დაკავშირებით დასავლეთთან დათმობაზე არ წავა”.

პოლონეთის პრეზიდენტი კაჩინსკი:
”ევროპის ქვეყნებმა იციან, რომ საქართველოს შემდეგ უკრაინის, შემდეგ კი პოლონეთის ჯერიც მოვა”.

[Varvara]

ესეც ნახეთ -

http://www.realclearpolitics.com/articl ... _mail.html

განსაკუთრებით ბოლო - მაკკეინის ნაწილი

[Linda]

Hey, Putin.

Don't make me come over there.

McCain

[Varvara]

Here is a collection of links that shows true picture of the aggression agains Georgia. You may wish to distribute it to your friends. Alternatively these will help you in a debate over the war.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7547888.stm
http://www.financialsense.com/stormwatc ... /0808.html
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/w ... 484849.ece
http://www.jamestown.org/publications_d ... id=2373282
http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373298
http://www.rferl.org/content/South_Osse ... 89525.html
http://halldor2.wordpress.com/2008/08/0 ... lithuania/
http://www.reuters.com/article/europeCr ... USL9355010
http://www.youtube.com/watch?v=y2IhkpXdyjU
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/co ... id=topnews
http://www.nytimes.com/2008/08/11/world ... ref=slogin
http://www.un.org/News/Press/docs/2008/sc9417.doc.htm
http://edition.cnn.com/2008/WORLD/europ ... index.html
http://www.rferl.org/content/West_Fails ... 90098.html
http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373304
http://jamestown.org/edm/article.php?article_id=2373303
http://www.globalpowereurope.eu/2008/08 ... lavia.html
http://www.telegraph.co.uk/news/worldne ... r-one.html
http://www.rferl.org/content/War_At_Hom ... 90090.html
http://www.irishtimes.com/newspaper/wor ... 42079.html
http://www.nytimes.com/2008/08/12/world ... d=facebook
http://www.nytimes.com/2008/08/12/opini ... d=facebook
http://www.youtube.com/watch?v=Cu1vowrGV3I
http://virtualcollector.blogspot.com/20 ... manov.html
http://www.themoscowtimes.com/article/600/42/369695.htm
http://www.ft.com/cms/s/0/eaac265a-66fc ... fd18c.html
http://www.ft.com/cms/s/0/d642092c-68a1 ... fd18c.html
http://www.jamestown.org/edm/article.ph ... id=2373306
http://georgiainfonews.blogspot.com/200 ... ht_12.html
http://georgiainfonews.blogspot.com/200 ... -case.html
http://www.icj-cij.org/docket/index.php ... 788a47f192
http://ruben2008.wordpress.com/2008/08/ ... to-kosovo/
http://newsweek.washingtonpost.com/post ... crisy.html
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/co ... 02480.html
http://www.icj-cij.org/homepage/index.php?lang=en
http://russiangeorgianwar.blogspot.com

[Varvara]

ამ საიტზე შეიძLება დაიდოს და დევს ცოცხალი ისტორიები:

http://globalvoicesonline.org/2008/08/1 ... i-reports/

ზოგიერთი საშინელი ინფორმაცია იწერება განსაკუთრებით რუსების მხრიდან - ბრალს გვდებენ და გვეუბნებიან რომ რუსებს უნდა დავუთმოთ ოსეთი და აფხაზეთი.

ვისაც შეგიძLიათ, გთხოვთ დაპოსტოთ პასუხები.

[Mta Mkvarebia]

georgiawar@gmail.com

განათლების სამინისტრომ გვთხოვა გავავრცელოთ ეს მისამართი. აქ უნდა გავაგზავნოთ ნებისმიერი ინფორმაცია. ფოტოები, ისტორიები, ფაქტები, მრომლებიც ჩვენ მოგვეპოვება. შემდეგ ეს ინფორმაცია გავრცელდება საერტაშორისო საიტებზე. ეს არის ინფორმაციული ომის აუცილებელი სეგმენტი. წინასწარ მადლობა თანამშრომლობისთვის.

[Int3lig3nt]

http://www.interpressnews.ge/index.php? ... _id=235626

პაველ ფელგენგაუერი - ეს იყო დაგეგმილი და არა სპონტანური ომი

(სტატია დაწერილია ბუშის განკარგულებამდე საქართველოსთვის რეალური დახმარების გაწევის ოპერაციის დაწყების შესახებ)

13 აგვისტო
პაველ ფელგენგაუერი
"ნოვაია გაზეტა"-ს სამხედრო მიმომხილველი


ეს იყო დაგეგმილი და არა სპონტანური ომი

"დღეს ჩემთვის სრულიად ნათელია, რომ რუსეთის შეჭრა საქართველოში წინასწარ იყო დაგეგმილი, ამასთან, საბოლოო პოლიტიკური გადაწყვეტილება ომისთვის მომზადების დასრულებისა და საომარი მოქმედებების აგვისტოში დაწყების შესახებ, როგორც ჩანს, მიღებულია ჯერ კიდევ აპრილში".

ოსები წინასწარგანზრახულად უწყობდნენ პროვოკაციებს ქართველებს და ნებისმიერი პასუხი - ხისტი თუ ნაკლებად ხისტი - გამოყენებული იქნებოდა თავდასხმის საბაბად. ხოლო თუ ქართველები მორჩილად მოითმენდნენ, მაშინ აფხაზები, ისე, როგორც ახლა, დაიწყებდნენ დიდი ხნის წინათ მომზადებულ კოდორის ხეობის ზემო ნაწილის "გაწმენდის" ოპერაციას. თუ ომი დაგეგმილია, საბაბი ყოველთვის მოინახება.
აგვისტოსთვის შავი ზღვის ფლოტის გემების მნიშვნელოვანი ნაწილი უკვე მზად იყო ხანგრძლივი საბრძოლო ცურვისთვის. სახმელეთო, სადესანტო და საზღვაო ფეხოსანთა ნაწილები მზად იყვნენ მოქმედებისთვის, ხოლო ომამდე ერთი კვირით ადრე - 2 აგვისტოს დამთავრებულ სამხედრო სწავლებებში, სახელწოდებით "კავკასია-2008", სამხედრო-საჰაერო ძალების, ფლოტისა და საარმიო ძალებმა დაასრულეს საქართველოს საზღვართან მზადყოფნის საბოლოო შემოწმება. პარალელურად აგვისტოს დასაწყისისთვის სარკინიგზო ჯარებმა აფხაზეთში დაასრულეს რკინიგზის რემონტი, რომლითაც ამ კვირაში ენგურთან გადასროლილი იქნა ტანკები, მძიმე ტექნიკა და დაახლოებით 10 000-იანი კონტინგენტის მომარაგებისთვის საჭირო მარაგი, რომლებიც დასავლეთ საქართველოს ტერიტორიაზე შევიდნენ ყოველგვარი საბაბის ან თუნდაც ფორმალური მიზეზის გარეშე - ცხადია, არავითარი "სახალხო-სამეურნეო მიზნებისთვის" - როგორც ამას ოფიციალური მოსკოვი აცხადებდა. სახელმწიფო პროპაგანდისტულმა აპარატმა ასევე ჩაატარა მომზადება და დაამუშავა მოსახლეობა, რომ აუცილებლად იქნებოდა თავდასხმა საქართველოს მხრიდან და ამის უკან დგას აშშ და დასავლეთი.
ბუნებრივია, შეუძლებელია დიდი ხნის განმავლობაში უმოქმედოდ გყავდეს ჯარი და ფლოტი 24-საათიანი საომარი მზაობის მდგომარეობაში. ოქტომბერში ამინდი იცვლება, თოვლი კავკასიონის მთავარ უღელტეხილებს ფარავს და ამიტომ აგვისტოს მეორე ნახევარი მიჩნეული იყო საქართველოსთან სრულმასშტაბიანი ომის დასაწყებად ბოლო მიჯნად.
აპრილში ნატოს სამიტზე ბუქარესტში, რომელშიც პუტინი თავად მონაწილეობდა, ცხადი გახდა, რომ საქართველოსა და უკრაინის მიერთება ალიანსთან მართალია გადაიდო, მაგრამ გარდაუვალია. რუსი სამოქალაქო და სამხედრო პირები პატიოსნად აფრთხილებდნენ დასავლეთსაც და ხელისუფლებებს თბილისსა და კიევში, რომ "ნატოში შეთრევა" (რუსი დიპლომატების ენით რომ ვთქვათ) იმ ქვეყნებისა, რომელთაც რუსეთი თავის ტრადიციულ გავლენის სფეროდ მიიჩნევს, კრიზისს გამოიწვევდა. გამოცხადდა, რომ რუსეთი "ყველა საშუალებით" არ დაუშვებდა საქართველოს ნატოში მიღებას, მაგრამ მიხეილ სააკაშვილზე ამას გავლენა არ მოუხდენია. მაშინ კი მოვლენები სულ უფრო დაჩქარდა.
პუტინმა დაავალა მთავრობას "შეემუშავებინა ზომები საგნობრივი დახმარების თაობაზე" აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთისთვის, რაც იურიდიულად უარყოფდა საქართველოს სახელმწიფო სუვერენიტეტს. შემდეგ რუსულმა გამანადგურებელმა აფხაზეთში ქართული უპილოტო თვითმფრინავი ჩამოაგდო. აფხაზეთში, როგორც "მშვიდობისმყოფელები" შეიყვანეს საბრძოლო ნაწილები მძიმე შეტევითი შეიარაღებით, შემდეგ კი სარკინიგზო ჯარები. მანევრების ბოლო სერიაა - რუსული სამხედრო თვითმფრინავების საქართველოს ცაში ფრენა, მოგონილი მიზეზებით ფაქტობრივი უარის თქმა კონფლიქტების მოგვარებაზე და ბოლოს ომი, რომელსაც საბოლოოდ უნდა დაეცალა აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ქართული მოსახლეობისგან, მოეცილებინა სააკაშვილი თბილისიდან, ხოლო ამიერკავკასია - ნატოსა და ამერიკელებისგან. პრინციპში, მოსკოვი იმაზეც თანახმაა, ფორმალურად შეინარჩუნოს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა რაღაც კონფედერაციის სახით და მისცეს ქართველებს საშუალება დემოკრატიულად აირჩიონ პრეზიდენტად ის, ვისაც მოსკოვი მოიწონებს.
ზუსტად ასე ამზადებდა რუსეთის ხელმძღვანელობა ჩეჩნეთში შეჭრას 1999 წელს. მაშინ ჯერ კიდევ ადრიან გაზაფხულზე, ყოფილი პრემიერის სერგეი სტეპაშინის ჩვენებით, მიღებულ იქნა პრინციპული გადაწყვეტილება ომის აგვისტო-სექტემბერში დაწყების შესახებ. მთელი ზაფხული მიმდინარეობდა საინჟინრო და სხვა სახის მზადება დამრტყმელი დაჯგუფებების განსალაგებლად. მაშინ პუტინი და მისი გუნდი რუსეთის ტერიტორიულ მთლიანობას აღადგენდნენ, დღეს კი, როგორც ჩანს, პასტსაბჭოთა სივრცის აღდგენას მიჰყვნენ.
1999 წელს ომის საბაბი ჩეჩენი "ბოევიკების" დაღესტანში შეჭრა გახდა, მაგრამ ამ შეჭრის მოულოდნელი საწყისი წარმატება კრიზისის მიზეზი გახდა - შედეგად სტეპაშინი პუტინმა შეცვალა. დღესაც სააკაშვილის მოულოდნელმა ძლიერმა დარტყმამ - ოსური ფორმირებების მყისიერმა განადგურებამ - კარტების სერიოზული არევა გამოიწვია. მოსკოვს აღარ დარჩა საშუალება თავის მოკატუნებისა - თითქოს ეს მამაცი ოსები ებრძოდნენ სააკაშვილის რეჟიმს, ხოლო ჩვენები კი მხოლოდ მხარეების დაშორიშორებას და მშვიდობის დამყარებას ცდილობენ. საჭირო გახდა ღია ინტერვენცია, დანაკარგებისადმი შეგუება და დასავლეთის ზეწოლის ატანა, რაც დასავლეთის ფინანსურ სისტემაში ინტეგრირებული რუსული ბიუროკრატიისთვის შეუძლებელია.
საჭირო გახდა ჯარების ბრძოლაში ჩაბმა შედარებით მცირე-მცირე ჯგუფებით. როკის გვირაბი (სიგრძე 6 კმ) სივიწროვის გამო მხოლოდ მონაცვლეობით ცალმხრივი მოძრაობისთვისაა გამოსადეგი და ჯავისა და ცხინვალისკენ მიმავალ გზაზე საშინელი საცობები წარმოიქმნა. მუდმივად გამოდიოდა მწყობრიდან ძველი რუსული ტექნიკა. დაჭრილებსა და სამოქალაქოთა გამოყვანა, ამ სიტუაციისთვის სრულებით არასაჭირო მოხალისეების გამოჩენა, - ყველაფერმა ამან გამოიწვია საშინელი და დღემდე გაგრძელებული კრიზისი მომარაგებაში, ხოლო მოწინავე მცირე ნაწილებს ბრძოლაში ჩაბმამ მარშიდან მოუწიათ.
8 აგვისტოს ცხინვალს მიახლოებული ელიტური ნაწილები, მათ შორის სადესანტო ჯარების სპეცრაზმი, თითქმის ორი დღე უშედეგოდ ცდილობდა ქართველების ცხინვალიდან გაძევებას მიუხედავად იმისა, რომ ჰქონდათ არტილერიის, ტანკების და სამხედრო ავიაციის მხარდაჭერა. დაიჭრა თვით 58-ე არმიის სარდალი, არმიის გენერალი ხრულოვი, რომელიც მოწინავე პოზიციებზე გაემართა წესრიგის დასამყარებლად. ქართული რეგულარული ჯარები გამოვიდნენ ცხინვალიდან საქართველოს პოლიტიკური ხელმძღვანელობის ბრძანებით. რუსული გენშტაბის უფროსის მოადგილე ანატოლი ნოგოვიცინმა აღიარა, რომ საქართველოს შეიარაღებული ძალები ის აღარ არის, რომელიც 15 წლის წინ სეპარატისტებთან ბრძოლებში დამარცხდა: "მოცემულ მომენტში ეს არის თანამედროვე, კარგად მობილიზებული დაჯგუფება, რომელიც თანამედროვე იარაღითაა აღჭურვილი".
ცხინვალიდან გასვლის შემდეგ ქართულმა ჯარებმა უკან დახევა გააგრძელეს და 11 აგვისტოს თითქმის მთელი არმია თბილისის გარშემო იყო კონცენტრირებული. ამ დროისთვის საქართველოს ტერიტორიაზე, სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის ჩათვლით შესული იყო 20 000-მდე ჩვენ ჯარისკაცი. მოწინავე რაზმები მიუახლოვდნენ გორს, დაიკავეს ზუგდიდი, სენაკი. მოწინავე დაზვერვა კი ქალაქ-პორტ ფოთში შევიდა. ქართული არმია ბრძოლაში თითქმის არსად ჩაბმულა და უკან იხევდა. რუსული ჯარები შორს მოწყდნენ მომარაგების ბაზებს და ისინი ცოტანი არიან წარმატებული ოკუპაციისთვის, მათმა წინსვლამ საქართველოში დაკარგა აზრი და იწვევდა მხოლოდ შემდგომ დანაკარგებს ტექნიკაში ხშირი მწყობრიდან გამოსვლის გამო. უკან დახევის ბრძანებით საქართველოს ხელმძღვანელობამ შეინარჩუნა რეგულარული არმია, რომელმაც ოსების ელვისებური დამარცხებით მოსახლეობაში თავისი პრესტიჟი ასწია. არმიის შენარჩუნებით სააკაშვილმა შეინარჩუნა ერთიანი საქართველო და საკუთარი რეჟიმის საძირკვლები, ხოლო რუსეთის ინტერვენციასთან საქმის გარჩევა დასავლეთის ლიდერებსა და დიპლომატებს შეატოვა.
ქართველი ერი მთელი თავის ისტორიის მანძილზე ცხოვრობდა მსოფლიო იმპერიების შეჯახებათა საზღვარზე და შეიძინა გადარჩენისთვის მოქნილობა და ცოდნა იმისა, თუ როგორ დაუპირისპიროს ერთმანეთს ძლიერი მოწინააღმდეგეები ისე, რომ ჩვენებს არც კი დაესიზმრებათ. რუსეთის დღევანდელ ხელმძღვანელთაგან ზოგიერთს მხოლოდ ეჩვენება, რომ ისინი ისე მოქმედებენ, როგორს სტალინი.
დანგრეული სამხედრო ბაზები და სხვა ინფრასტრუქტურა აღდგება დასავლეთის ფულით და ამ დროს დამატებითი სამუშაო ადგილები გაჩნდება, განადგურებული რადარები და იარაღი შეიცვლება ახლით და უკეთესით. სააკაშვილმა წარმატებით გადაწყვიტა თავისი უმთავრესი სტრატეგიული ამოცანა - საბოლოოდ მოახდინა სამხრეთ-ოსური და აფხაზური პრობლემების ინტერნაციონალიზაცია, რამაც საბოლოო ჯამში უნდა გამოიწვიოს რუსეთის თანამიმდევრული გამოდევნა და მისი გავლენის შემცირება რეგიონში. ჯერ კიდევ ივნისის ბოლოს თბილისში ფრანგი ელჩი ერიკ ფურნიე "ნოვაია გაზეტას" კორესპონდენტის თანდასწრებით ამბობდა, რომ "საერთაშორისო საზოგადოება არ მიიჩნევს აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს სერიოზულ პრობლემებად. ჩვენ გვაქვს ირანი, ავღანეთი, სუდანი, ლიბანი, ერაყი. არავინ ბრიუსელში არ განიხილავს რეგიონში საერთაშორისო სამშვიდობო ძალების გამოგზავნის საკითხს. ევროკავშირს არ ჰყავს ზედმეტი ჯარისკაცები ასეთი მცირე მნიშვნელობის საკითხისთვის. ეს საერთოდ, რუსების საქმეა, რეგიონში ძირითადი მოთამაშე სწორედ რუსეთია".
ახლა კი ყველაფერი კარდინალურად შეიცვალა. რუსეთის შეჭრამ ევროპა გამოაღვიძა. საფრანგეთის პრეზიდენტმა ნიკოლა სარკოზიმ წამოაყენა სამშვიდობო გეგმა, რომელიც შეთანხმებულია მოკავშირეებთან ნატოში და იაპონიასთან, რომელიც ითვალისწინებს ცეცხლის უპირობო შეწყვეტას, ყველა დევნილის დაბრუნებას, მათ შორის აფხაზეთში, რუსეთისა და საქართველოს ჯარების სრულ გამოყვანას კონფლიქტის ზონებიდან და საერთაშორისო სამშვიდობო ძალების შეყვანას, რომელშიც ასაევე, რუსული კონტინგენტიც იქნება ჩართული. წინა ფორმატი რუსეთის ერთპიროვნული მონაწილეობით მიუღებელი გახდა დასავლეთისთვის, ჩვენმა აგრესიამ ყველაფერს ხაზი გადაუსვა. უბრალო ადამიანებისთვის კავკასიაში - ოსებისთვის, ქართველებისთვის, აფხაზებისთვის და სხვათათვის ეს ნიშნავს რეალურ მშვიდობას, უსაფრთხოებას, უზარმაზარ უცხოურ დახმარებას რეგიონის აღდგენისა და განვითარებისთვის. რუსეთისთვის ეს შეიძლება ნიშნავდეს სამხედრო-პოლიტიკურ დამარცხებას თითქოსდა წარმატებული შეჭრის შედეგად.
გასაგებია, რომ ფრანგული გეგმა გაეროში ჩვენი ელჩის ვიტალი ჩურკინის მიერ მაშინვე უარყოფილი იქნა როგორც მიუღებელი, მაგრამ შემდეგ მოსკოვმა მანევრირება დაიწყო. დღევანდელ დასავლეთზე დამოკიდებულ რუსეთს ბევრი შეუძლია ილაპარაკოს თავის აღორძინებულ სიძლიერეზე, ხოლო სინამდვილეში სულ სხვა რამ გამოდის. საქმე ის არ არის, რომ ძველი ტექნიკა სულ მუდამ ფუჭდება, ხოლო ქართველები აღმოჩნდნენ მზად, ჩამოეგდოთ ჩვენი ზებგერითი სტრატეგიული ბომბდამშენი. რუსეთის ყველა ლიდერი, როგორც "ძალოვანებიდან", ისე "ლიბერალებიდან" არსით ბიზნესმენ-მილიარდერები არიან, მათი პირადი ინტერესები დასავლეთში ძევს, მათი მთავარი პოლიტიკური მიზანი "რუსეთის მოდერნიზებაა", ხოლო საქართველოში შეჭრა დღეს მათ აკოტრებს და მომავალში აშკარად გაცილებით დიდ უსიამოვნებებს უქადის. დასავლეთთან ინტეგრაციის შესაძლებლობის შენარჩუნების მიზნით სამშაბათს პრეზიდენტმა დმიტრი მედვედევმა გამოაცხადა "სამხრეთ ოსეთში მშვიდობისკენ იძულების ოპერაციის" შეწყვეტის შესახებ. ნოგოვიცინის თქმით, ეს ნიშნავს ცეცხლის შეწყვეტას.
მაგრამ ჯერ არაფერი დასრულებულა. მოსკოვში კიდევ იმედოვნებენ სააკაშვილის გადაყენებას, და, თუმცა ეს ნაკლებად შესაძლებელია, ნებისმიერი მისი მემკვიდრე, მაგალითად დევნილი ირაკლი ოქრუაშვილი, რომელსაც სააკაშვილი საჯაროდ შეურიგდა, უკეთესი არ იქნება. კონფლიქტი როგორც ჩანს გართულებულია პიროვნული შეუთავსებლობით სააკაშვილსა და პუტინს შორის. თბილისის დიპლომატიურ და პოლიტიკურ წრეებში ამბობენ, რომ სააკაშვილმა დამცინავი სიტყვები თქვა "კრემლის ბინადრებზე" მოწმეების თანდასწრებით. ჩემთან პირადი შეხვედრის დროს კი სააკაშვილმა მითხრა და უფლება მომცა დამებეჭდა, რომ ამ ჭორების შესახებ მასაც გაუგონია, მაგრამ თავად მსგვასი არაფერი უთქვამს და ეს "ყველაფერი რუსული სპეცსამსახურების პროვოკაციებია".
მოუთმენელია იმასთან შეგუება, რომ იქედნური სააკაშვილი, რომელმაც საქართველო გამოიყვანა დსთ-დან, გამოაცხადა აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ოფიციალურად ოკუპირებულ ტერიტორიებად და რომელსაც ჩვენი ხელმძღვანელები საჯარო პოლიტიკაში ვერანაირად შეეჯიბრებიან, ისევ უნდა დარჩეს თბილისში პრეზიდენტად. კრემლში გარკვეული წრეები ითხოვენ, შეიქმნას სპეციალური საერთაშორისო ტრიბუნალი კავკასიაში დანაშაულებათა გამოსაძიებლად. (სხვათა შორის "ნოვაია გაზეტა" მიიჩნევს, რომ ეს აუცილებელია, ოღონდ პირობით, რომ გამოძიება კონფლიქტის ყველა მხარეს შეეხება). თუმცა, თუნდაც მსგავსი ტრიბუნალი მოულოდნელად კიდეც რომ შეიქმნას, (მიუხედვად იმისა, რომ უკვე არსებობს საერთაშორისო სისხლის სამართლის სასამართლო), მისი იურისდიქცია გავრცელდება რუსეთის სამხედრო-პოლიტიკურ ხელმძღვანელობაზეც, რომელიც შესაძლოა პირველ რიგში აღმოჩდნეს დარტყმის ქვეშ კავკასიაში დღესაც და ადრეც ჩადენილი საქციელისთვის. ერთხელ შექმნილი á

[აცაბაცა]

ბებიამაგათისამ!!! ეგენი მალე თვითონ დათმობენ ყველაფერს, როგორც სსრკ-ს მოუვიდა!!!! ნელ-ნელა დაირღვევიან, როგორც დამპალი ძაფით ნაკერი ნიფხავი..

[გვალდა]

http://www.theotherrussia.org/2008/08/1 ... rgian-war/

Andrei Illarionov, a liberal economist and former policy advisor to the Russian president

The Second Georgian War: Preliminary Conclusions

1. The war against Georgia was a brilliant provocation carefully planned and successfully carried out by the Russian leadership. The campaign was practically identical to the plan carried out in another theatre at another time — [Chechen warlord Shamil] Basaev’s attack into Dagestan and the beginning of the second Chechen war in 1999.

2. In the new situation that has taken shape following the war, Georgians may find a legitimate reason to recognise Georgia’s de facto loss of South Ossetia and Abkhazia.

3. The military losses of Georgia are greater than those of Russia. At the same time, however, the financial, foreign policy, and moral losses of Russia are much more significant than those of Georgia.

4. The Russian leadership did not achieve its main goal — the ouster of [Georgian President] Mikheil Saakashvili, change of the political regime in Georgia, and Georgia’s rejection of membership in NATO. Rather, the opposite has happened.

5. The international community regards Russia as the aggressor that brought its forces into the territory of another member state of the United Nations. The international community regards Georgia as the victim of aggression.

6. Russia has found itself in almost total isolation in foreign policy terms. Only Cuba supported Russia’s intervention in Georgia. Neither Iran, nor Venezuela or Uzbekistan, not even Belarus said a word in Russia’s support.

7. The G8 has, in effect, become the G7. The series of foreign policy defeats of the Russian leadership, beginning with the Rose Revolution in Georgia in 2003 and the Orange Revolution in Ukraine in 2004, and including the NATO summit in Bucharest in April 2008, was now followed by yet another fiasco.

8. The Russian leadership succeeded in something that the rest of the world did not (want to) believe: The resurgence of fear of the “Russian bear”. This fear and — be it temporary — sense of powerlessness is something that the world will not forget for a long time.

9. Russians with no access to sources for news other than the official, found themselves in total isolation in terms of information. The degree of manipulation of public opinion, and the speed with which the society was brought to mass hysteria, are clear evidence of the regime’s “achievements,” and pose an undeniable and unprecedented danger to the Russian society.

10. The institutional catastrophe, about which I have had to speak about many times before, is happening before our very own eyes. Its main — albeit not the only — victim will be the Russian people.

11. The war helped reveal the true faces of some so-called liberals and democrats, who previously had condemned the “imperial syndrome,” but when it manifested itself, quickly caved in to the regime, calling for an attack on Tbilisi and for the reinforcement of Russia’s defence and law enforcement agencies.

12. The only political institution, members of which were capable of formulating differing opinions regarding the war (including those, with whom I do not agree in principle) and discussing them, was the National Assembly. In effect, the National Assembly proved — in a moment of crisis — that it is better able than any other institution to function as a proto-parliament.

13. The war confirmed once more the validity of the most important principles of conduct of morally conscious Russian citizens in relation to the present regime:
• do not believe,
• do not fear,
• do not beg,
• do not cooperate.

[Kakha]

ჩემა მეგობარმა გამომიგზავნა ამერიკიდან. არ ვიცი ზუსტად სადაა გამოქვეყნებული, თუმცა საინტერესო მომეჩვენა

Итоги недели. Медведев как президент
15 АВГУСТА 2008 г. ДМИТРИЙ ОРЕШКИН

Война в Грузии достойно венчает 100 дней президента Медведева и расставляет точки над «i». Если у кого-то оставались сомнения насчет распределения ролей в тандеме, то теперь вроде ясно: Медведев даже не перчатка на руке Путина (Путин действует без перчаток), а просто украшение кремлевского интерьера. Возможно, это не самая плохая позиция в долгосрочном плане. Посмотрим.
Вооруженные силы России не имеют права начинать боевые действия без приказа Главнокомандующего (им, по Конституции, является президент РФ); для масштабных военных действий за рубежом президент должен бы заручиться поддержкой Верхней палаты парламента. Куда там! Парламент и рад бы подержать, но его просто забыли спросить. Как, похоже, и президента.
Зато весь мир наблюдал, как премьер Путин легко сбежал по трапу самолета в прифронтовом Владикавказе, быстро расставил военных по местам, посетил раненых, а потом выступил с ясными и исчерпывающими оценками и изложением дальнейших намерений России. Президент Медведев тем временем рассказывал о гуманитарной катастрофе.
После выборов в марте на вопрос «Левада-центра» «Кому принадлежит реальная власть в стране?» 20% граждан ответили, что Путину. Еще 20% — что Медведеву. 47% полагали, что страной правит их равноправный тандем. В июле приоритет Медведева признавали лишь 9%, Путина — уже 36%. После Владикавказа и Цхинвали рейтинг Путина как первого человека, вероятно, увеличился.
Сегодняшняя Россия по-советски непринужденно относится к писаным законам и правилам. Она, наследница пролетарского государства, выше этого бумажного сора, выдуманного мировой буржуазией.
Подумаешь, в Конституции СССР было сказано, что высшим органом государственной власти является Верховный Совет! По настоящим правилам жизни главный человек в СССР — Генеральный секретарь ЦК партии. И глуп тот, кто этого не понимает.
Подумаешь, Генеральный секретарь подписал Хельсинские соглашения, включая «Третью корзину» (права человека)! По настоящим правилам советскому человеку никакие права вовсе не нужны. И горе тем, кто за них борется, апеллируя к ничтожным бумагам — пусть даже подписанным Генеральным секретарем.
Подумаешь, Медведев президент! По-настоящему все реальные полномочия остались у группы Путина. Только глупые формалисты, типа Саркози, этого не понимают.
Но мы-то, постсоветские граждане, умные! Мы все с ходу просекаем. Куда не надо, не лезем. Куда надо, впрочем, — тоже. Здоровее будет.
Тайная деградация слов и правил — самое печальное из того, что происходит ныне в России. Возвращение наглого большевистского стиля. Презрение к собственным обещаниям и обязательствам. Как тут не вспомнить ламентации новоизбранного президента о правовом нигилизме. В самом деле, откуда этот проклятый нигилизм? Не иначе англичане подбросили.
Под ковровыми бомбардировками телевидения мы опять сбиваемся на ложные цели. Спорим, кто прав, кто виноват. Кто первый начал, а кто только дал сдачи. Кого мочить правильно, а кого неправильно. Да не в этом же дело! Дело в том, что сам спор, и мы вместе с ним, деградировали до логики пацанов из подворотни. Незаметно и естественно. Эта логика чудо как хороша для мобилизации масс, ибо массы именно в ней воспринимают реальность. Она хороша для классовой борьбы, для разборок с врагами, для войны. Когда стаю надо натравить на стаю и во что бы то ни стало победить. Чья стая круче — тот и прав. Кто слаб — того и мочи. Это будет правильно.
К сожалению, такая парадигма мало подходит для мирной жизни. Здесь как раз требуется закон, права и гарантии. Адвокаты, судьи, параграфы и прочая лицемерная ерунда, совершенно неинтересная пацанам из подворотни и широким народным массам.
Историческая вина Путина, как мне кажется, в том, что он планомерно низводил Россию к пацанской логике. И свел-таки. Закономерным итогом стала война. Приехали. Пацаны в восторге: наконец мы хоть кого-то поимели! Рев на всех уровнях — от «наших» до Госдумы и телевизора. Молодцы. Но дальше-то что?
Кого и, главное, что вы поимели? Чувство глубокого пацанского удовлетворения — и кучу долгосрочных проблем. Про потери на дипломатических фронтах, перепуг СНГ и скорое вступление Грузии с Украиной в НАТО даже и говорить скучно. Важнее потери наши внутренние: цели, темпа и смысла. А также совести.
С конца 80-х до начала нулевых годов российская элита стремилась встроиться в европейскую систему ценностей, формируя корпус писаных законов и худо-бедно пытаясь их выполнять. Но уже с 2005 года в политологических салонах активно обсуждается вопрос, каким именно способом Главный Пацан объегорит правовые нормы и обеспечит себе пребывание во власти по истечении конституционного срока. Что он не уйдет (не может уйти, ибо тогда его шайку порвет новая, из другой подворотни!), мало кто из наблюдателей сомневался: не тот стиль, не та логика у человека. Наиболее популярной была версия перехода в премьеры и превращения России из президентской республики в парламентскую. Через пересмотр Конституции.
Глупые, глупые политологи! Наши телячьи головы были одурманены чуждыми европейскими ветрами. Настоящее решение, как выяснилось, проще и элегантней: пыром под дых. Зачем менять Конституцию, если на нее можно просто не обращать внимания — в советском стиле?
«При виде исправной амуниции сколь презренны все конституции!», — с безукоризненно армейской рифмой и чувством стиля сформулировал поэт-патриот Козьма Прутков, выдающийся носитель державного духа. За амуницию в современной России, несомненно, отвечает премьер Путин. Эрго, Конституцию можно с легкой душой оставить президенту Медведеву. Пусть играется…
Российское общество и российская элита позволили «коллективному Путину» развернуть Россию от европейской системы ценностей назад к традициям восточной автократии. За взятку в виде нефтяных отчислений (для тех, кто наверху) и за грубую лесть (для тех, кто внизу). Т.е. — в их элитной логике — для лохов. Именно этот неявный урок настоящей жизни и усваивает общественное мнение, погружаясь назад в советскую спячку под бурные, продолжительные аплодисменты.

Лохов можно развести на фальсифицированных выборах. Им можно нарисовать фальсифицированную ТВ-картинку. Им даже можно представить фальсифицированного президента. Многое, очень многое можно сделать с лохами в этой замечательной логике. Даже победить в великой войне — правда, за счет резкого снижения поголовья.
«Паситесь, мирные народы… Их должно резать или стричь».
Нельзя, по сути, только одно: бесконечно обманывать живые человеческие интересы. Народы хотят жить, а не умирать. По возможности, жить сегодня лучше, чем вчера, а завтра лучше, чем сегодня. И пацаны в том числе. Эти, пожалуй, даже в первую очередь. Поэтому, когда из телевизора бурным потоком лились победные реляции, фондовый рынок, на котором сметливые пацаны хранят нажитые непосильным трудом трудовые сбережения, рухнул. Дело житейское: держава державой, а свое бабло надо спасать. Элиты кинулись продавать акции и «Роснефти», и Сбербанка, и ВТБ купно с Газпромом. Понятно, они это успели сделать раньше других (у нас до сих пор не действуют правила, запрещающие инсайдерскую торговлю — ну их, эти правила!), но все равно потери очень больно ударили по пацанскому карману.
Голосование биржевых спекулянтов никакой избирком не подделает. Если рынок, как миллионноголовая гидра, считает, что экономика проваливается, значит, черт возьми, она проваливается. На то они и спекулянты, чтобы деньгами оценивать риски. Такая у них лихая работа. И вот они от имени и по поручению элитных и прочих граждан хором выводят денежки из российских акций и шустро обращают их — куда? В кэш, понятно. В презренные пиндосовские доллары, которые вдруг оказались надежнее и интереснее, чем рубли.
В результате решительных действий премьера по укреплению величия России капитализация российского фондового рынка рухнула на 400 000 000 000 (прописью: четыреста миллиардов) долларов. Такой итог подвел во вторник И. Юргенс, один из руководителей Российского союза промышленников и предпринимателей и по совместительству консультант президента Медведева. При этом курс доллара как валюты-убежища подскочил сразу на рубль. Давненько старичок так не прыгал.
И черт бы с ними, со спекулянтами? Никак нет-с. Получается, что г-н Сечин как шеф «Роснефти» корпоративно враз обеднел на несколько миллиардов. И г-н Якунин — как шеф ОАО "РЖД". И г-н Миллер — как шеф Газпрома. И г-н Чемезов. И многие, многие другие достойные всяческого уважения патриоты более скромного калибра. Например, Генеральный секретарь партии «Единая Россия» г-н Володин, который контролирует существенную долю масложировой промышленности России и неплохо заработал на двукратном росте цен за подсолнечное масло за последний год. (Кстати, один из основных продуктов питания беднейших слоев населения, которые бурно поддерживали «ЕР» и План Путина.)
Нет, так не годится, конечно. Нет такого правила, чтоб у начальства деньги исчезали! Здесь и начинается самое интересное. Пацаны меж собой переглянулись и негласно решили: война и патриотизм, конечно, дело хорошее, но не за наш же счет! Это для лохов, а нам-то, которые понимают, как устроена настоящая жизнь, чего мозги заправлять?! Стало быть, остро необходим какой-то, извините за выражение, противовес для развоевавшегося Главного.
Тут их взыскующий взор обращается к скромной до поры фигуре президента Медведева. Мол, выступи, Дмитрий Анатольевич, объясни, что это все было как бы понарошку. Мы ж не хотели. Ну дали грузинам слегка по морде, и хорош. Зачем посуду-то в собственном доме бить? Мы ж цивилизованные, в конце концов, люди. Нам как бы тоже нужны законы и гарантии. Чай, не варвары какие… Нам вообще очень даже нравится разделение властей и всяческая демократия. Выступи, голубчик, сил нет смотреть, как бабки тают!
И президент Медведев в ответ обретает истинно державную поступь и осанку! Артикулирует вполне рациональные и по-европейски сдержанные предложения. Если в военную пору он смотрелся бледной тенью решительного и поворотливого премьера, то сейчас его юридический лексикон и некоторая вальяжность оказываются удивительно уместными и органичными. Чудо: почувствовав реальную поддержку за спиной, человек в одно мгновенье поймал верную тональность. «Договариваться надо, господа, конечно, договариваться! Восстановить статус-кво, развести войска, порешать гуманитарную составляющую…»
А премьер Путин как-то на глазах сократился в размерах. Что-то произошло неуловимое в их телевизионном царстве. Даже если они так между собой договорились, все равно у президента появилась наконец какая-то реальная функция помимо декоративно-прикладной.
И ведь рынок, каналья, сразу подпрыгнул на четыре процента! И павший рубль слегка приподнялся с колен… То есть миллионноголовая буржуазная гидра дала сигнал: правильным курсом идете, товарищи! Выписываем вам небольшой кредит доверия. Вы, пацаны, конечно, те еще партнеры, но если впредь не будете чудить, то подрастем и на 10, и на 20 процентов. И даже на 50. И вас заодно подкормим. И даже народонаселение.
Выбирайте, пацаны: вам охота быть богатыми, стабильными, при всех делах и международном статусе или по-прежнему стаей напрыгивать из лубянской подворотни на бедных лохов в драповом пальто?
Вот оно, фундаментальное противоречие между заявленными «как бы сталинскими» державными ценностями и практическими интересами элит, подрядившихся эти ценности «как бы воплощать». Противоречие если и новое, то только для постсоветской России. А так — все развитые страны через него прошли, когда прощались с неограниченной монархией и мучительно переползали к идее разделения властей. Демократия, рынок, независимый суд и прочая вредная свобода не от того появились, что в элитах внезапно проросли семена разумного, доброго и вечного, а из вечно живых шкурных интересов.
Ну ровно как стихи: из такого, знаете ли, сора!
Так что у президента Медведева на рубеже его 100 дней неожиданно открываются шансы. И — страшно вымолвить! — у демократии тоже. Бабло побеждает зло.
Стратегическая угроза в данной ситуации исходит:
А) От бескорыстных идиотов, которые ради светлых пацанских идеалов могут низвергнуть своих более сметливых обуржуазившихся паханов. За предательство их, за измену народному делу!
Б) От отмороженных элитных лузеров с оружием, которые чуют, что в мирных условиях не выдерживают конкуренции и потому могут рискнуть вернуть себе власть силой. При одобрительном мычании бескорыстных стад. Это было бы очень правильно и естественно в рамках возрожденной пацанской логики И.В. Сталина. За каковую перспективу (пока теоретическую) нынешнему премьеру отдельное спасибо.
Кажется, такое маловероятно: настоящих буйных мало. Всех, кто хоть что-то из себя представлял, включили в Корпорацию и поставили на довольствие. Следовательно, под контроль. Хотя сказано: «Предают только свои».
Не могу под конец отказать себе в удовольствии еще раз процитировать графа А.К. Толстого (одного из соавторов К. Пруткова). У него была скверная привычка, перечитывая стихи Пушкина, тут же на полях писать микропародии.
Пушкин пишет (с несколько натужным философическим пафосом):
«Всё мое», — сказало злато;
«Всё мое», — сказал булат.
«Всё куплю», — сказало злато;
«Всё возьму», — сказал булат».
Желчный граф легко откликается на полях:
«Ну, ступай!» – сказало злато;
«И пойду!» – сказал булат».
Короче: война, граждане, окончена, просьба расходиться по домам. Объявляется траур.
О второй серии вам сообщат дополнительно.

[Nika]

Kakha
http://ej.ru

აქ დევს ეგ და კიდე ბევრი ეგეთი სტატია.