კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
მინდა,
ჟინიანი,
ურჩი
გამეტებით,
ფეხქვეშ დავიყარო
გონჯი
პლანეტები.
მინდა,
აზიურად,
უტყვი გამალებით,
უკიდ-უნაპირო
ვსერო ტრამალები.
უდაბნოს ჯიშის და
მზის შვილთა
თვალების,
ვიწრო და უხეში,
კერპი გამოხედვა,
მონათა ლეგიონს,
ვაძგერო ხმალივით.
ვთესო და
ვამრავლო,
ფლოქვების თქარუნში,
ცხენის ფერდებიდან
ახსნილი აკვნების
უძღები ნაყოფი.
ავზილო ალაფი
სისხლში და
აწმყოში.
სარზეწამოცმული
მონათა თავებით,
შევკრა გალავანი,
დავიდგა კარავი....
მიწისთვის ნაჩუქარ
ოქრო-იაგუნდის
ყორღანზე გადმოვდგე
ურცხვი და თავხედი,
უდაბნოს გავხედო
უკვდავ
უსასრულოს
ცხელსა და
მშობლიურს
გულზე ამოვკაწრო
დ ი დ ე ბ ა
სახელად.
ქვიშაში გავწმინდო
ნამგალა ხმალი და...
ჩემს
თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ა ს
მივუძღვნა მსოფლიო...
ლუბა ელიაშვილი
ჟინიანი,
ურჩი
გამეტებით,
ფეხქვეშ დავიყარო
გონჯი
პლანეტები.
მინდა,
აზიურად,
უტყვი გამალებით,
უკიდ-უნაპირო
ვსერო ტრამალები.
უდაბნოს ჯიშის და
მზის შვილთა
თვალების,
ვიწრო და უხეში,
კერპი გამოხედვა,
მონათა ლეგიონს,
ვაძგერო ხმალივით.
ვთესო და
ვამრავლო,
ფლოქვების თქარუნში,
ცხენის ფერდებიდან
ახსნილი აკვნების
უძღები ნაყოფი.
ავზილო ალაფი
სისხლში და
აწმყოში.
სარზეწამოცმული
მონათა თავებით,
შევკრა გალავანი,
დავიდგა კარავი....
მიწისთვის ნაჩუქარ
ოქრო-იაგუნდის
ყორღანზე გადმოვდგე
ურცხვი და თავხედი,
უდაბნოს გავხედო
უკვდავ
უსასრულოს
ცხელსა და
მშობლიურს
გულზე ამოვკაწრო
დ ი დ ე ბ ა
სახელად.
ქვიშაში გავწმინდო
ნამგალა ხმალი და...
ჩემს
თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ა ს
მივუძღვნა მსოფლიო...
ლუბა ელიაშვილი
მეაც გავთუშდ მეაც!
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
საღამოს უნდოდა ეკონკა რითმები
და თეთრი ვარდების ბალიში.
მოდი, დამაფინე გულზე შენი თმები,
ღამევ, ბოდვის სიმხურვალეში.
მეგონა, მუდამჟამს ვერცხლეულ სიახლეს
ებანის წკრიალში ვნახავდი,
კლდეებზე აფთართა ჯარებს რომ მიაფლეთს
ბორიო ზარების დახლამდი.
იკმარა საუნჯე ფსკერზე დამარხული
ალ სულში ალები ალობენ,
ჩრდილი კი კირჩხიბის ზოლზე გადახრილა
და ცის სერაფიმნი
სულისა სალხენად მისისა გალობენ.
და თეთრი ვარდების ბალიში.
მოდი, დამაფინე გულზე შენი თმები,
ღამევ, ბოდვის სიმხურვალეში.
მეგონა, მუდამჟამს ვერცხლეულ სიახლეს
ებანის წკრიალში ვნახავდი,
კლდეებზე აფთართა ჯარებს რომ მიაფლეთს
ბორიო ზარების დახლამდი.
იკმარა საუნჯე ფსკერზე დამარხული
ალ სულში ალები ალობენ,
ჩრდილი კი კირჩხიბის ზოლზე გადახრილა
და ცის სერაფიმნი
სულისა სალხენად მისისა გალობენ.
. . . კიდევ ერთი დღე . . .
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
შენი მზე მიყვარს მწველი
ზამთრის ქათქათა სუსხი
ნისლდაფენილი ჭალა
და კვამლიშენი ბუხრის
შენი ტყე მინდორ ველი
შენი დეკა და ღვია
მე ყველაფერი მიყვარს
რასაც ქართული ჰქვია.
ნიკო წიკლაური (ხარაგაულში მცხოვრები, სოფ. საღანძილეში)
ზამთრის ქათქათა სუსხი
ნისლდაფენილი ჭალა
და კვამლიშენი ბუხრის
შენი ტყე მინდორ ველი
შენი დეკა და ღვია
მე ყველაფერი მიყვარს
რასაც ქართული ჰქვია.
ნიკო წიკლაური (ხარაგაულში მცხოვრები, სოფ. საღანძილეში)
Last edited by caucasica on 15 ნოე 2008, 19:40, edited 1 time in total.
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
წიკლაურ ნ.-ს რა ჰქვია?
მადლობაა
დღეს(18-ში) ეგ ლექსი სკოლაში ვასწავლე ორ კლასს
მადლობაა
დღეს(18-ში) ეგ ლექსი სკოლაში ვასწავლე ორ კლასს
Last edited by Tamusia on 18 ნოე 2008, 22:20, edited 3 times in total.
როგორა ხაარო, და ფეხითა ვაარო
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
თანდაყოლილი,
თან დამთრევს ფრთები -
და მოთმინებით ვეძებ სინაზეს,
შენ რომ გგონია, ძვირფასო,
ცდები,
არ დამიდგია ფეხი მიწაზეც!
ახლა ბუმია, ძვირფასო,
დენთის
და მე ჩამაცვეს ხალათი გიჟის,
თანდაყოლილი
შვეული ფრთები,
მიწაზე მყარად სიარულს მიშლის...
ეკა ქაჯაია
თან დამთრევს ფრთები -
და მოთმინებით ვეძებ სინაზეს,
შენ რომ გგონია, ძვირფასო,
ცდები,
არ დამიდგია ფეხი მიწაზეც!
ახლა ბუმია, ძვირფასო,
დენთის
და მე ჩამაცვეს ხალათი გიჟის,
თანდაყოლილი
შვეული ფრთები,
მიწაზე მყარად სიარულს მიშლის...
ეკა ქაჯაია
მეაც გავთუშდ მეაც!
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
თვალები ბუდეში ღრმად ჩამჯდარი. . .
თითები გრძელი და ნატიფი. . .
ჩაყრილი ყვრიმალნი. . .
ხმა ბოხი. . .
შიშს მგვრიდა ბავშვობაში უზომოს. . .
ახლა კი. . .
მიყვარს. . .
http://www.link.ge/file/146342/-men-ge- ... a.flv.html
http://www.myvideo.ge/?video_id=275011
თითები გრძელი და ნატიფი. . .
ჩაყრილი ყვრიმალნი. . .
ხმა ბოხი. . .
შიშს მგვრიდა ბავშვობაში უზომოს. . .
ახლა კი. . .
მიყვარს. . .
http://www.link.ge/file/146342/-men-ge- ... a.flv.html
http://www.myvideo.ge/?video_id=275011
. . . კიდევ ერთი დღე . . .
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
ele
მანამ ლინკს დავხედავდი
წავიკითხე:
"თვალები ბუდეში ღრმად ჩამჯდარი. . .
თითები გრძელი და ნატიფი. . .
ჩაყრილი ყვრიმალნი. . .
ხმა ბოხი. . .
შიშს მგვრიდა ბავშვობაში უზომოს. . .
ახლა კი. . .
მიყვარს. . . "
და ეგრევე ვიფიქრეწ მურმან ჯინორიაზე ამბობსმეთქი
ვიფიქრე მურმან
მანამ ლინკს დავხედავდი
წავიკითხე:
"თვალები ბუდეში ღრმად ჩამჯდარი. . .
თითები გრძელი და ნატიფი. . .
ჩაყრილი ყვრიმალნი. . .
ხმა ბოხი. . .
შიშს მგვრიდა ბავშვობაში უზომოს. . .
ახლა კი. . .
მიყვარს. . . "
და ეგრევე ვიფიქრეწ მურმან ჯინორიაზე ამბობსმეთქი



ვიფიქრე მურმან
- Mta Mkvarebia
- მარგალიტი
- Posts: 9960
- Joined: 23 აგვ 2007, 12:23
- Location: ღრუბელზე ვზივარ, მთას ვუცქერ
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
ele
მე ბავშვობიდან მიყვარდა
ჰოდა ლინკისთვის არც შემიხედავს...ან რად მინდოდა..ხომ ისედაც ვიცოდი, ვის გულისხმობდი?
ეს ახალია, იდოს აქაც
:
სულელო, გიღებავ...
იქ თუ არასდროს არ იყო ღამე.
არც ჩვენ ვიყავით.
შენ კი გჯეროდა,
როცა წამწამის დახრილ ჩეროდან
თვალი ცრემლებით გამოვიბანე
და ქარაშოტად გაშლილ დალალებს-
ქვეშ მონატრება შემოვილალე.
რომ იყო ღამე.
რომ ჩვენ ვიყავით
რომ მე გითხარი:
-ხელები მათხოვე...
მათხოვე ხელები.
მწველია მზეები, რომლებსაც ვატარებ.
დამასკდა ვენები-მზის წნულის სხივები.
გამიტყდა დამცავი ცისფერი სათვალე.
ლანგარზე დაგიდე სამყაროს სიჭრელე.
ახლა დამიჯერე,
ოღონდ დამიჯერე...
მანამ ხელისგულზე ჩამოწვა წყვდიადი
ეს მზე გამომართვი...
ამ სიტყვებს სხეულზე სხივებად მოგაწვდი
დამხრჩვალი სიმართლით.
-სისულელეა გულახდილობა
როცა ცხოვრება ასე ყალბია,
როცა უბრალოდ დებენ პირობას
ისიც, მხოლოდ და მხოლოდ სარფიანს.
და თუ თამაში არ გინდა,
მართლა...
და ამიტომაც ტოვებ ასპარეზს
ჩრდილად ქცეული სისუსტის განცდას
მაინცდამაინც ნისლში აპარებ ,
მაშინ არასდროს არ გიცხოვრია
ეს შენ გეგონა, რომ სულდგმულობდი.
გულს ხან ავსებდი შენ უგულობით
ხანაც სიმართლით.
იქნებ სწორია
როცა გარდერობს სწრაფად იახლებ.
ანდა ვიტრინას
კვლავ შორიახლოს უვლი გარშემო…
ყელში გაჩრილი სიკვდილი დაგაქვს
ისიც, რატომღაც
მხოლოდ საშენო...
-ამ ნაფეხურებით ზეცისკენ წავედი,
შენ კი კვლავ მიწაზე
ისე რუდუნებით უვლიდი ყვავილებს.
სიცოცხლე ვისწავლე…
-და არასოდეს არ იყო ღამე
შენ მხოლოდ ფიქრებმა..
წაგიღეს, ცხოვრება ისედაც შავია,
სულელო, გიღებავ...
-ხელები მათხოვე... მათხოვე ხელები
თეთრი ღამეების პასაჟ- რუხჩრდილები
ფურცელზე დავხატე.-ძველი ჩილიმიდან
და წლები მოვწიე
და სვენებ-სვენებით
როგორც სევდიანი მუზების საცოლე
ფოკუსს ხელისგულის განედზე ვასწორებ.
-და შემოდგომის თალხი სიმწვანე
ცოტაა ჩემთვის,
სუნთქვა მთიდან რომ ჩამოგეტანა
ხომ მომარჩენდი?!…
-ხელები მათხოვე…
ძნელია ძალიან შიშველი მზეების ხელებით ტარება
შემოგეშველები.
თეკლე ბატონიშვილი
მე ბავშვობიდან მიყვარდა

ჰოდა ლინკისთვის არც შემიხედავს...ან რად მინდოდა..ხომ ისედაც ვიცოდი, ვის გულისხმობდი?

ეს ახალია, იდოს აქაც

სულელო, გიღებავ...
იქ თუ არასდროს არ იყო ღამე.
არც ჩვენ ვიყავით.
შენ კი გჯეროდა,
როცა წამწამის დახრილ ჩეროდან
თვალი ცრემლებით გამოვიბანე
და ქარაშოტად გაშლილ დალალებს-
ქვეშ მონატრება შემოვილალე.
რომ იყო ღამე.
რომ ჩვენ ვიყავით
რომ მე გითხარი:
-ხელები მათხოვე...
მათხოვე ხელები.
მწველია მზეები, რომლებსაც ვატარებ.
დამასკდა ვენები-მზის წნულის სხივები.
გამიტყდა დამცავი ცისფერი სათვალე.
ლანგარზე დაგიდე სამყაროს სიჭრელე.
ახლა დამიჯერე,
ოღონდ დამიჯერე...
მანამ ხელისგულზე ჩამოწვა წყვდიადი
ეს მზე გამომართვი...
ამ სიტყვებს სხეულზე სხივებად მოგაწვდი
დამხრჩვალი სიმართლით.
-სისულელეა გულახდილობა
როცა ცხოვრება ასე ყალბია,
როცა უბრალოდ დებენ პირობას
ისიც, მხოლოდ და მხოლოდ სარფიანს.
და თუ თამაში არ გინდა,
მართლა...
და ამიტომაც ტოვებ ასპარეზს
ჩრდილად ქცეული სისუსტის განცდას
მაინცდამაინც ნისლში აპარებ ,
მაშინ არასდროს არ გიცხოვრია
ეს შენ გეგონა, რომ სულდგმულობდი.
გულს ხან ავსებდი შენ უგულობით
ხანაც სიმართლით.
იქნებ სწორია
როცა გარდერობს სწრაფად იახლებ.
ანდა ვიტრინას
კვლავ შორიახლოს უვლი გარშემო…
ყელში გაჩრილი სიკვდილი დაგაქვს
ისიც, რატომღაც
მხოლოდ საშენო...
-ამ ნაფეხურებით ზეცისკენ წავედი,
შენ კი კვლავ მიწაზე
ისე რუდუნებით უვლიდი ყვავილებს.
სიცოცხლე ვისწავლე…
-და არასოდეს არ იყო ღამე
შენ მხოლოდ ფიქრებმა..
წაგიღეს, ცხოვრება ისედაც შავია,
სულელო, გიღებავ...
-ხელები მათხოვე... მათხოვე ხელები
თეთრი ღამეების პასაჟ- რუხჩრდილები
ფურცელზე დავხატე.-ძველი ჩილიმიდან
და წლები მოვწიე
და სვენებ-სვენებით
როგორც სევდიანი მუზების საცოლე
ფოკუსს ხელისგულის განედზე ვასწორებ.
-და შემოდგომის თალხი სიმწვანე
ცოტაა ჩემთვის,
სუნთქვა მთიდან რომ ჩამოგეტანა
ხომ მომარჩენდი?!…
-ხელები მათხოვე…
ძნელია ძალიან შიშველი მზეების ხელებით ტარება
შემოგეშველები.
თეკლე ბატონიშვილი
Last edited by Mta Mkvarebia on 16 ნოე 2008, 00:00, edited 1 time in total.
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
Mta Mkvarebia
მე არ შემეძლო ბავშვობიდან მყვარებოდა რატომღაც
მაგრამ სჯობს გვიანო. . .
ლექსს ვინ არ წერს!
შენც წერ, მეც ვწერ,
სული ლექსით გვიდგას!
მაგრამ ჩემგან ეს გახსოვდეს:
შაირ-სიტყვის სხვლაში
ის, რაც შესაძლებელია
ოთხ სტრიქონში ითქვას,
ყოვლად შეუძლებელია
კარგად ითქვას რვაში!
მურმან ლებანიძე
მე არ შემეძლო ბავშვობიდან მყვარებოდა რატომღაც
მაგრამ სჯობს გვიანო. . .

ლექსს ვინ არ წერს!
შენც წერ, მეც ვწერ,
სული ლექსით გვიდგას!
მაგრამ ჩემგან ეს გახსოვდეს:
შაირ-სიტყვის სხვლაში
ის, რაც შესაძლებელია
ოთხ სტრიქონში ითქვას,
ყოვლად შეუძლებელია
კარგად ითქვას რვაში!
მურმან ლებანიძე
. . . კიდევ ერთი დღე . . .
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
რა'გვერ ხარ-ივ - შემომეყარ
ნანი-ნანატრ ღიმილ',
შემოგბედ-ედ შემოგხედ-ედ
შემოგაფრქვი ტკივილ',
ვეღარ დახკვლი ჩემ თვალებში
შენ რო გათბო'ბდ, ი'ს სხივ',
ჩემ დანთებულ ვნების ალებ'
შენ სხვის მკერდზე გი'გრილ'.
- რა'გვერ ღჟამკრობ - თვალ-თვალ დახრით,
გულსგონგაყრით ვიკითხ',
გან ძალად'ა, ან გან ვალად,
მართლ' მოგილოც შვილიც.
ვერც მისდიოდ, ვერც რას მე გთმობდ'
ვერც ვჭკვაობდი'თ სიტყვით,
ცა'-იდ მიწა' შემოგვყურე'ბდ,
აღარ გვახსოვდ სირცხვილ'.
ხვალ გომეწარს ქორწილ მაქვ-ად
სხვისას დამდგმენ გვირგვინს,
მკერდით გულად ქვა' დამაქვ-ად
შენაც გამტყდარ გიჩინს...

ნანი-ნანატრ ღიმილ',
შემოგბედ-ედ შემოგხედ-ედ
შემოგაფრქვი ტკივილ',
ვეღარ დახკვლი ჩემ თვალებში
შენ რო გათბო'ბდ, ი'ს სხივ',
ჩემ დანთებულ ვნების ალებ'
შენ სხვის მკერდზე გი'გრილ'.
- რა'გვერ ღჟამკრობ - თვალ-თვალ დახრით,
გულსგონგაყრით ვიკითხ',
გან ძალად'ა, ან გან ვალად,
მართლ' მოგილოც შვილიც.
ვერც მისდიოდ, ვერც რას მე გთმობდ'
ვერც ვჭკვაობდი'თ სიტყვით,
ცა'-იდ მიწა' შემოგვყურე'ბდ,
აღარ გვახსოვდ სირცხვილ'.
ხვალ გომეწარს ქორწილ მაქვ-ად
სხვისას დამდგმენ გვირგვინს,
მკერდით გულად ქვა' დამაქვ-ად
შენაც გამტყდარ გიჩინს...

bisnashi bolavs grubeli,
caze ciskari krtebisa...
seni mchirs ganukurneli,
trpoba arxvatis mtebisa...
caze ciskari krtebisa...
seni mchirs ganukurneli,
trpoba arxvatis mtebisa...
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
ერთმა კარგმა ადამიანმა შექპირის სონეტები მაჩუქა გუშინ და მეთვრამეტემდე უკვე წავიკითხე 

კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
ორიგინალში თვითონ არ წერდა და მე როგორ წავიკითხავ?ele wrote:ორიგინალში კითხულობ?
კვლავ ლექსებს დაგიწერ ანუ მეწერება და რა ვქნა
qvevri wrote:ორიგინალში თვითონ არ წერდა და მე როგორ წავიკითხავ?ele wrote:ორიგინალში კითხულობ?



. . . კიდევ ერთი დღე . . .