კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 03:22

იმ საღამოს სააკაშვილს დაურეკეს და უთხრეს, რომ დასტურდება მონაცემები, რომელთა თანახმად, რუსულმა შენაერთებმა როკის გვირაბი, სამხრეთ ოსეთისა და რუსეთის დამაკავშირებელი ერთადერთი გზა გადმოკვეთეს - ყვება იაკობაშვილი. სააკაშვილმა ყურმილი დაკიდა: ”გაფითრდა. მე ვკითხე, რაშია საქმე-თქო. ”ისინი მოდიან” - უპასუხა იაკობაშვილს და ჰკითხა: ”როგორ ფიქრობ, ისრაელად გადავიქცევით?” (რუსული ხელისუფლება ამბობს, რომ როკის გვირაბში იმ ღამეს სამშვიდობო ჯარების როტაციასთან დაკავშირებულ რუტინულ გადაადგილებებს ახორციელებდნენ). სააკაშვილი მეუბნებოდა, რომ თავის დასავლელ პარტნიორებთან დაკავშირება სცადა, მაგრამ ბუში, ისევე, როგორც პუტინი, იმ დროს უკვე პეკინში, ოლიმპიური თამაშების გახსნაზე გაემგზავრა.

23:30 წუთზე, სააკაშვილის ბრძანებით, ქართულმა არტილერიამ ცხინვალს ცეცხლი გაუხსნა. ყუმბარები ქალაქის საცხოვრებელ უბნებსა და რუსული სამშვიდობო შენაერთების ყაზარმას მოხვდა.

მომდევნო ოთხი დღის განმავლობაში რუსულმა ავიაციამ ქართული ბატალიონები გაანადგურა. რუსულმა ტანკებმა მთავარი გზა დაბლოკეს, ალყა შემოარტყეს საპორტო ქალაქ ფოთს, ქართულ სამხდრო ბაზებს და დასავლეთ საქართველოში დაძრწოდნენ. რუსების მტკიცებით ისინი ოსებს იცავდნენ, მაგრამ მსოფლიოში უმეტესობამ კონფლიქტი ”ცივი ომის” და რუსული სამხედრო საფრთხის დაბრუნებად აღიქვა.

თბილისის ქუჩებში მაისურები გამოჩნდა, წარწერებით ”სთოფ რაშა” - და ”პრაღა 1968” .

გაურკვეველია რაზე ფიქრობდა ან რის მიღწევას იმედოვნებდა სააკაშვილი, როდესაც კონფლიქტის ასეთ ესკალაციაზე წავიდა. მყისიერი შედეგი კი ასეთი მიიღო: დაპირისპირება სამხრეთ ოსთთან სრულმასშტაბიან ომში გადაიზარდა და კონფლიქტში რუსეთი ჩაერთო. 11 აგვისტოს სააკაშვილმა წინააღმდეგობის შეწყვეტის ბრძანება გასცა. ამ დროს ცეცხლის შეწყვეტის მიზნით პროცესში სარკოზიც ჩაერთო.

ექვსპუნქტიანი შეთანხმება ორივე მხარეს ომამდელ პოზიციებზე დაბრუნებას სთხოვდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა, რუსულ და ოსურ სამხედრო შენაერთებს დღემდე ოკუპირებული აქვთ სამხრეთ ოსეთის ის რაიონები, რომლებიც ომამდე ქართული ადმინისტრაციის კონტროლს ექვემდებარებოდა. იგივე ხდება აფხაზეთში, კოდორის ხეობაში. (რუსები ამბობენ, რომ ისინი აქ ოსებისა და აფხაზების თხოვნით იმყოფებიან).

დაიღუპა ოთხასზე მეტი ქართველი, მათგან უმეტესობა მშვიდობიანი მოქალაქე იყო. კონფლიქტს 150 ოსი და რუსეთის მონაცემების თანახმად, 64 რუსი ჯარისკაცი ემსხვერპლა. გაჩნდა 200 000 იძულებით გადაადგილებული ადამიანი. უკვე თვეები გავიდა, მაგრამ 20 000 ქართველი საკუთარ სახლებში, სამხრეთ ოსეთის ქართულ სოფლებში ვერ დაბრუნებულა.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 03:23

პირად საუბრებში, ყველა დასავლელი დიპლომატი, მეუბნებოდა, რომ ქართველების შეტევა სამხრეთ ოსეთზე შეცდომა იყო. ისინი სააკაშვილს ქედმაღლობაში სდებენ ბრალს და რუსეთთან მიმართებაში მის პროვოკაციულ პოლიტიკას ეჭვქვეშ აყენებენ. რაღაც თვალსაზრისით სააკაშვილს მაინც გაუმართლა. რუსულმა რეაქციამ, რომელიც სააკაშვილის დაჟინებული მტკიცებით: ”ქმედება იყო და არა რეაქცია” - ამერიკა და ევროპა გააერთიანა - მათ რუსეთი დაგმეს.

რა შედეგებს მოიტანს ეს ყვეელაფერი გრძელვადიან პერსპექტივაში, გაურკვეველია . ”მე მგონია, რომ ყველამ წააგო”- მითხრა რიჩარდ ჰოლბრუკმა - ”ქართველებმა წააგეს თუნდაც იმიტომ, რომ საქართველოს ეკონომიკამ საშინელი დარტყმა მიიღო და პირდაპირი უცხოური ინვესტიციები შეჩერდა - კრედიტების შემცირება ცუდ შედეგებს მოიტანს. არც ის მგონია, რომ მიშას პოზიციები გამყარდეს. რუსებმა წააგეს იმიტომ, რომ მათი რეალური მიზანი სააკაშვილის დამხობა იყო და აღმოაჩინეს, რომ ამან დასავლეთისგან მათი გაუცხოება გამოიწვია. ისიც გამოჩნდა, რომ რუსეთი მეზობლებისთვის ძალიან საშიშია. ნატომ და აშშ-მ კი იმიტომ წააგეს, რომ ცხადი გახდა - ჩვენ პატარა დემოკრატიული ქვეყნისთვის, რომელსაც მხარს ვუჭერთ, არაფრის გაკეთება შეგვიძლია”.

სექტემბერში სააკაშვილი ნიუ-იორკში გაეროს ყოველწლიური სესიის გახსნაზე ჩამოვიდა. ძალიან უნდოდა ამერიკული მხარდაჭრის სტიმულირება. უკვე განცხადებული იყო, რომ ამერიკა საქართველოს მილიარდი დოლარით დაეხმარებოდა. დანიელ კუნინს როკფელერის ცენტრში შევხვდი, ის სააკაშვილს ელოდებოდა, რომელსაც NBC-ის ჟურნალისტისთვის, ბრაიან ვილიამსისთვის ინტერვიუ უნდა მიეცა.

კუნინი ბედნიერი იყო. ტრანსფარენსი ინტერნაშიონალმა ზუსტად იმ დროს გაავრცელა ცნობები ”კორუფციის ინდექსის” შესახებ, სადაც საქართველომ 79- ადგილიდან 67-ზე გადაინაცვლა და ბევრად უფრო უკეთეს პოზიციაში აღმოჩნდა, ვიდრე რუსეთი, რომლიც 147-ე ადგილზე გავიდა: ”ეს ნამდვილი საჩუქარია. უკვე დავამატე გამოსვლის ტექსტში” - მითხრა კუნინმა.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 03:24

შუადღეს სააკაშვილმა გენერალურ ასამბლეაში სიტყვა წარმოთქვა. რუსეთს სახელით არ მოიხსენიებდა, მას ”მეზობელს” უწოდებდა, გმობდა ტერიტორიული მთლიანობისთვის შექმნილ საფრთხეს და საერთაშორისო საზოგადოებას ომის გარემოებების გამოძიებას სთხოვდა. მან კიდევ ერთხელ დაადასტურა საკუთარი ერთგულება დემოკრატიული ღირებულებებისადმი და დემოკრატიული რეფორმებისკენ მიმართული ძალისხმევის გაორმაგების, მეორე ”ვარდების რევოლუციის” ჩატარების პირობაც დადო.

გამოსვლის შემდეგ ის გარეთ გამოვიდა, მიესალმა ქართველ დემონსტრანტებს, რომლებსაც ხელში პლაკატები ეჭირათ: ”სთოფ რაშა” და ”მიშა, მიშა”-ს სკანდირებდნენ. მერე კი იმ მიღებაზე დასასწრებად შემობრუნდა, რომელსაც პრეზიდენტი ბუში აწყობდა. დაახლოებით ნახევარ საათში სააკაშვილი იქიდან გამოვიდა და ესკალატორთან შუა აზიის ქვეყნის პრეზიდენტთან დასალაპარაკებლად შეჩერდა. პრეზიდენტმა ხელი ჩამოართვა და წავიდა.

სააკაშვილი შეყოვნდა. ზუსტად ამის შემდეგ პრეზიდენტი ბუში და გაეროში ამერიკის ელჩი, ზალმეი ხალიზადი გამოჩნდნენ. სააკაშვილი მათ მიუახლოვდა, ბუშს ერთი ხელი გადახვია, ხოლო მეორე ჩამოართვა და ხალიზადის თბილად მიესალმა. სამივე ესკალატორზე ავიდა და სანამ ბუში და ხალიზადი ლიფტში შევიდოდნენ და გაუჩინარდებოდნენ, ძველი მეგობრებივით საუბრობდნენ .

მერე სააკაშვილი შესასვლეთან მანქანას ელოდებოდა. აღგზნებული იყო. ხელში ნიუსვიკს ატრიალებდა, სადაც მისი სურათი იყო გამოქვეყნებული და თავის ახალ საათს მაჩვენებდა: ”კენეტ ქოლია. მაიამიში ვიყიდე”. (სააკაშვილს საათები უყვარს, ის წელიწადში რამდენიმეს ყიდულობს და როცა მობეზრდება, გააჩუქებს ხოლმე). მითხრა, რომ ბუშის მიღების შემდეგ ვახშამზე დარჩენა არ უნდა. ”ჯერ ერთი წესიერად არ გაჭმევენ და მუგაბეს გვერდზე გსვამენ”.

ნიუ-იორკში სააკაშვილის დაცვას დიდი ჯაფა ადგა. როდესაც ნიუ-იორკში, როგორც პრეზიდენტი, პირველად ჩამოვიდა, დაცვა მას ენერჯაიზერის ბაჭიას ეძახდა. ახლაც გარბოდა, თაიმსის რედაქტორთან მიიჩქაროდა, რომელსაც შუადღეზე უნდა შეხვედროდა. თანმხლები პირები მეექვსე ავენიუზე მიატოვა. ”აბა პრეზიდენტი ასე უნდა დაქროდეს?” -ქოშინებდა მისი პროტოკოლის ხელმძღვანელი.

ჭამითაც ძალიან ჩქარა ჭამს, ორი ხელით, პირველი ლუკმის ღეჭვა ჯერ დამთავრებული არ აქვს და მეორეს მიადგება ხოლმე. ლაპარაკითაც სწრაფად ლაპაროკობს. ნიუ-იორკში ყველას ელაპარაკა: მაკკეინს, პეილინს, ჰენრი კისინჯერს, ჯორჯ სოროსს, ბან კიმუნს, რიჩარდ გირს (ერთადერთი, ვინც ვერ ნახა, ბარაკ ობამა იყო). ინტერვიუ მისცა NBC-ს, CNN-ს, BBC-ს, PBC-ს და FOX News-ს. კვირის ბოლოს ხუმრობდა, რომ მხოლოდ ორ არხზე არ გამოჩენილა, Foot Network-სა და Animal Plannet-ზე.

სანამ გაეროში სიტყვით გამოვიდოდა, დილით ბილ კლინტონთან ილაქლაქა: ”გასაოცარია, ამერიკელი არა ვარ, მაგრამ თავისიანად აღმიქვავენ და ჩემი აზრი აინტერესებთ” - ამბობს სააკაშვილი: ”არც ერთი ევროპელი ასე არ მეჭორავება”.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 03:25

ღამის ორ-სამ საათამდე შინ არ ბრუნდება. წვეულებები უყვარს: ერთ ღამეს დაცვასთან ერთად სასტუმრო ჩელსის კორიდორში ნახავდით, მეორე ღამეს ობამასა და მაკკეინის პირველი დებატების საყურებლად ვესტ ვილიჯში გამართულ წვეულებაზე. თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში არქიტექტურის გამოფენაზე ახალი იდეების დასაზვერად მივიდა. მაშინაც კი, როდესაც მისი დელეგაციის დიდი ნაწილი თბილისში დაბრუნდა, სააკაშვილი ნიუ-იორკში რჩებოდა. პროტოკოლის თანამშრომლები ფრენის განრიგს გაუთავებლად ცვლიდნენ, რადგან გამგზავრებას აყოვნებდა. ვკითხე, შინ საქმე როგორ არის-თქო: ”იმდენად კარგად, რამდენადაც ველოდით”.

სააკაშვილს ძალიან ახარებდა, რომ ომის შემდეგ საქართველოში მისმა რეიტინგმა მოიმატა. მაგრამ უკმაყოფილების ნიშნებმაც თანდათან იჩინა თავი. ნინო ბურჯანაძემ, რომელიც ვარდების რევოლუციის ერთ-ერთი ლიდერი იყო და რომელმაც მაისის საპარლამენტო არჩევნების წინ სააკაშვილის პარტია დატოვა, განაცხადა, რომ პრეზიდენტთან ზაფხულის მოვლენებთან დაკავშირებით 43 შეკითხვა აქვს და ომის გარემოებების გამოძიება მოითხოვა. (როცა სააკაშვილს ბურჯანაძეზე ვკითხე, მიპასუხა: ”არავის არ უყვარს”).

სააკაშვილთან დაახლოებულმა ერთმა-ერთმა მინისტრმა მითხრა, რომ ვადამდელი არჩევნების შესახებ რეფერენდუმს მხარს დაუჭერს, როგორც კონსტიტუციით დასაშვებ მექანიზმს, რომლის მეშვეობითაც სააკაშვილის გადადგომა შესაძლებელი გახდება, თუ საზოგადოებრივი აზრი მთავრობის წინააღმდეგ შემობრუნდება. (სააკაშვილის მეორე ვადა 2013 წლის იანვრაში იწურება. კონსტიტუციის თანახმად, მას კიდევ ერთი ვადით ხელისუფლებაში მოსვლის უფლება არა აქვს ).

როგორც ჩანს, მინისტრი ზაფხულის მარცხის გამო მისი და მისი კოლეგების პასუხისმგბლობაზე წუხდა. ”ხალხი განსჯის” - მუბნებოდა ის - ”ხალხი განსჯის იმის მიხედვით, თუ როგორ შევძლებთ ეკონომიკური პრობლემების დაძლევას და ომთან დაკავშირებული პოლიტიკური დისკუსკიის წარმართვას”.

ნიუ-ორკიდან დაბრუნების შემდეგ, საღამოს მე და სააკაშვილი აჭარაში, შავი ზღვის სანაპიროზე, სამთავრობო აგარაკზე ჩავედით. ორი დღით ადრე, ანგელა მერკელი, გერმანიის კანცლერი, რუსეთის პრეზიდენტს, დიმიტრი მედვედევს სანკტ-პეტერბურგში ბალტიის მილსადენის შესახებ მოსალაპარაკებლად შეხვდა. ამ მილსადენით დასავლეთ ევროპასა და გერმანიას გაზი უნდა მიაწოდონ. იმავე პრესკონფერენციაზე ანგელა მერკელმა განაცხადა, რომ არ ეთანხმება საქართველოს გაწევრიანებას ნატოში. ვკითხე, გუნება ხომ არ წაგიხდა-თქო.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 03:26

”არ არის სასიამოვნო” - მიპასუხა სააკაშვილმა -”ის ბალანსირებას ცდილობს, მაგრამ ახლა ბალანსირების დრო არ არის”. ის იმ ზეწოლაზე ალაპარკდა, რომელსაც რუსეთი უკრაინაზე ახორციელებს. მითხრა, რომ ვიქტორ იუშჩენკოს, უკრაინის პრეზიდენტს წინა საღამოს ელაპარაკა და ის ძალიან აღელვებული ჩანდა. მერე ისევ პუტინის ქედმაღლობაზე ალაპარაკდა.

სააკაშვილს მართლა არ მიაჩნია, რომ ზაფხულის ომი წააგო. ”ჩვენ არ ვფიქრობდით, რომ ცხინვალის აღებაა გამარჯვება. კიდევ ერთი ქართული ქალაქის მართვის უფლება ჩემთვის სულაც არ არის ძალიან მნიშვნელოვანი”. იმ ტერიტორიების დაკარგვას, რომელიც სეპარატისტების კონტროლქვეშ მოექცა, დიდ პრობლემად არ მიიჩნევს: ”და რა მერე? ორი ქართული რაიონი. ეს სულაც არ ნიშნავს წაგებას.

ჩვენ ვიბრძვით და ეს ამ ბრძოლაში მხოლოდ ერთ-ერთი პოზიციაა”. უფრო მნიშვნელოვანი საკითხი: ”რუსეთის გავლენისგან გათავისუფლებაა” - ამბობს სააკაშვილი - ”და რუსეთის გაზვიადებული რეაქციაა”. ”თუ ვინმეს იმის ილუზია ჰქონდა, რომ ორასი წლის შემდეგ რუსეთის გავლენისგან ერთ კვირაში დავაღწევდით თავს, ეს დიდი შეცდომა იყო, მაგრამ პროცესი დაიწყო. ეს რეგიონში რუსეთის გავლენის დასასრულის დასაწყისია” - დაამატა მან - ”მაგრამ ვისურვებდი, რომ წარმატებისთვის მე მიმეღწია და ამას კიდევ ერთი თაობა არ დასჭირდეს ”.

ამერიკის საარჩევნო კამპანიის დროს ძალიან ფრთხილობდა, როდესაც მაკკეინთან მის მეგობრობაზე ეკითხებოდნენ და მუდამ იმას უსვამდა ხაზს, რომ ორივე პარტია უჭერს მხარს და რომ ჯო ბაიდენთანაც მგობრობს. როდესაც არჩევნების შემდეგ ველაპარაკე, ობამასა და საკუთარ თავს შორის პარალელებს ავლებდა: ორივემ კოლუმბიაში პირველი ღამეები ქუჩაში გაატარეს და ორივეს, როგორც ახალგაზრდა პრეზიდენტებს, დიდი მოლოდინის ტვირთი ამძიმებთ.

”მე რევოლუციას სათავეში, ხუთი მილიონი ქართველისთვის ჩავუდექი, ის კი რევოლუციას 6 მილიარდისთვის. მაგრამ ვიცი, რომ როდესაც ყველას უყვარხარ, შენში იმას ხედავენ, რისი დანახვაც სურთ” - თუმცა მაინც წუხდა, რომ -” ახალმა ტენდენციამ იჩინა თავი - ობამას ეუბნებიან, აფრთხილებენ, მას და იმ ახალ ადამიანებს, ვინც თეთრ სახლში მოდის, რომ საქართველოს და უკრაინას უარი უნდა უთხრას, უნდა მიატოვოს”.

ისიც მითხრა, რომ რამდენიმე დღის წინ ობამას ელაპარაკა. მიუხედავად იმისა, რომ დეტალებზე არ შეჩერებულან, ობამა კარგად ინფორმირებული ჩანდა და ყოველმხრივ უჭერდა მხარს. მაგრამ ხვდება, რომ ეკონომიკური კრიზისის გამო საქართველო ამერიკისთვის პრიორიტეტი ვეღარ იქნება. ”საქართველოზე უარის თქმა ადვილია იმიტომ, რომ ამერიკაში დიდი ლობი და არც დაინტერესებული წრეები არ გვყავს. ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, რამდენად უერთგულებს ამერიკა იდეალებს”.

ადრე ასეთი რამე აქვს ჩემთან ნათქვამი: ”ამერიკელებთან შეგიძლია საკუთარ თავად დარჩე, ისინი ასეთად მიგიღებენ. არასდროს გამიგია, რომ ამერიკელებს ჩემთვის ფიცხი ეწოდებინათ. ევროპელებისგან კი ბევრჯერ მსმენია. იმიტომ, რომ ევროპელებისთვის, რაღაც თვალსაზრისით, სპონტანურობა სახიფათო რამ არის”.

========================================================================================================

GIRA · Post by **GIRA** » 03 იან 2009, 11:17

გამოსავალს ვეღარ ვხედავ სამწუხაროდ ამ ომის შემდეგ

ისე მოვიჭერით გზა ლავირებისთვის, რომ ვფიქრობ და არაფერი მომდის თავში აზრად.

რა გზით უნდა ვიაროთ, რომ ჩვენი ტერიტორიები დავიბრუნოდ.

ფაქტი კი ერთია, მარტო დავრჩით, აღარავის სცალია და არც უნდათ ჩვენთან ურთიერთობა.
რუსეთთან უკან მიბრუნების და უკანალზე კოცნის იდეა მზარავს და არც არაფერს მოგვიტანს, უარესს თუ არა.
თავი გამისკდა ამდენი ფიქრით და ვერაფერი მოდის თავში აზრად.

არავის გაქვთ რამე იდეები?

ერთი კი ფაქტია, რასაც ვიმსახურებთ ის გვეძლევა! ზემოთ მოყვანილი სტატია ზედმიწევნით წავიკითხე და ნათლად არის ხაზგასმული ჩვენი ხასიათის თავისებურებები ჩვენი პრეზიდენტის სახით. ვაკვირდები და მართლა ეგეთები ვართ მეტნაკლებათ ყველანი ქართველები.

დათო · Post by **დათო** » 03 იან 2009, 11:28

უამრავი ფაქტობრივი უზუსტობა და არაობიექტური (biased) მომენტია სტატიაში. ყველას ჩამოთვლას ცალკე სტატია მოუნდება. აი მხოლოდ ერთ ადგილას. ზედიზედ ორ წინადადებაში ორი უაზრობა დატია ავტორმა:

ARCHILI wrote:23:30 წუთზე, სააკაშვილის ბრძანებით, ქართულმა არტილერიამ ცხინვალს ცეცხლი გაუხსნა. ყუმბარები ქალაქის საცხოვრებელ უბნებსა და რუსული სამშვიდობო შენაერთების ყაზარმას მოხვდა.

მომდევნო ოთხი დღის განმავლობაში რუსულმა ავიაციამ ქართული ბატალიონები გაანადგურა.

1. კი აბა, იღებდნენ ყუმბარებს და საცხოვრებელ უბნებს ესროდნენ. ჰამასია ფაქტობრივად ქართული ჯარი

საცეცხლე წერტილებს რომ ანადგურებდნენ, საიდანაც ქართული სოფლები იბომბებოდა, ამას ავტორი დელიკატურად გვერდს უვლის.

ისევე როგორც იმ ფაქტს, რომ "სამშვიდობოთა" შენობებიდან ქართველების მისამართით საარტილერიო ცეცხლის კოორდინაცია ხდებოდა. არადა ღია, და თანაც ოსურ წყაროებში დევს ეს ინფორმაცია. ალბათ ავტორმა რუსული არ იცის

2. რას ქვია "ბატალიონები გაანადგურა"? საინტერესოა, რა წარმოდგენა აქვს ავტორს ბატალიონზე, როგორც საჯარისო ქვედანაყოფზე, და რა მნიშვნელობას დევს სიტყვაში "გაანადგურა".
ცნობისათვის, ქართულ ჯარში ყველაზე მძიმე სანაკარგები განიცადა 42 ბატალიონმა (ანუ მე-4 ბრიგადის მე-2 ბატალიონმა), მაგრამ მასზეც კი ვერ ითქმის, რომ იგი "განადგურდა".

ასეთი სახალისო თუ მოსაწყენი "შედევრებით" წარმოდგენილი სტატია გადატენილია

GIRA · Post by **GIRA** » 03 იან 2009, 11:43

ხო, დავიწყნაროთ თავი, ომი არ წაგვიგია, არაფერი არ მომხდარა, ყველაფერი კარგად მიდის და მივეცეთ თავდავიწყებას

დათო · Post by **დათო** » 03 იან 2009, 11:49

GIRA wrote:ხო, დავიწყნაროთ თავი, ომი არ წაგვიგია, არაფერი არ მომხდარა, ყველაფერი კარგად მიდის და მივეცეთ თავდავიწყებას

არა, მოდი ჯობია ავამუშავოთ ლოგიკა და საღი აზრი.
ამას თუ ვიზამთ, მაშინ მივხდებით, რომ იმ ძალიან კონკრეტულ ფაქტებს, რომლებიც მე მოვიყვანე, არანაირი კავშირი არა აქვს შენს მიერ დაწერილ უცნაურ წინადადებასთან.

GIRA · Post by **GIRA** » 03 იან 2009, 12:10

დათო
ჰე, მიდი, მაშინ შემოგვთავაზე რამე

დათო · Post by **დათო** » 03 იან 2009, 12:24

GIRA wrote:დათო
ჰე, მიდი, მაშინ შემოგვთავაზე რამე

შემოთავაზება არ ვიცი და...

კონკრეტული ფაქტები კი ვთქვი. შემოთავაზების გაკეთებასთან ამ კონკრეტულ ფაქტებს რა კავშირი აქვს ვერ გავიგე.

ვთქვათ ვამბობ, რომ 2+2=4
ამაზეც უნდა შემოგთავაზო რამე?

GIRA · Post by **GIRA** » 03 იან 2009, 12:33

დათო
ეეეეეეეეეჰ, როგორც გოგა იტყვის ხოლმე, მე და შენ ერთმანეთის არ გვესმის და ალბათ ვერც გაუგებთ ერთმანეთს. ან შენ არ გინდა გაგება.
კაი, დაივიწყე

ლეონტი · Post by **ლეონტი** » 03 იან 2009, 13:02

ურთულესი მდგომარეობაა, როცა ხალხი ვერ ენდობა მთავრობას, ხოლო მთავრობა არ ითვალისწინებს ხალხის განწყობას და სურვილს , არამედ მოქმედბს უკეთეს შემთხვევასი საკუთარი შეხედულებებით და დგამს უპასუხისმგებლო ნაბიჯებს.
თვითონ ხალხში გაორება სუფევს, ის ვინც პირველი გაიქცა და სააკაშვილს მისცა ხმა , ეხლა რუსების "მხარეზე" არიან, ანუ თვლიან რომ გამოსავალი მთავრობის რუსების მიერ ძალისმიერ დამხობაშია და ელოდებიან ამას.
მე გამიკვირდა რამდენ მოქალაქეს , მათ შორის ქართველს , მთელი შეგნებით უნდა აქ რუსების დაბრუნება და ამის დასასაბუთებლად მთელი რიგი არგუმენტები მოჰყავთ.
ციხე შიგნიდან ტყდება, და რუსებმა ეს იციან რომ თბილისის აღების შემთხვევაში ისინი აქ სერიოზულ დასაყრდენს იპოვნიან.
ბოლობოლო უახლესი ისტორია ასეთ ფაქტებს გვაწვდის.
გადამწყვეტი მხოლოდ ქართული მხარის ერთიანობა შეიძლება ყოფილიყო, რაც არ არსებობს.
ერთადერთი რაც რუსებს აკავებს ეს გაურკვევლობაა ამერიკის მხრიდან.
თუ ობამას ადმინისტრაცია რაიმე სხვა პრიორიტეტში გაცვლის საქართველოს
რუსები აქ 1 დღეში შემოვლენ.
თუ არა შესაძლოა დიდი სამხედრო დაპირისპირება დაიწყოს 2 სამყაროს შორის, სადაც ყველაზე მეტი ეტნიკურად ქართველი დაიღუპება.

GIRA · Post by **GIRA** » 03 იან 2009, 13:12

ლეონტი
ეეეჰ, რაღაც ცუდს მიგრძნობს გული

მთავარია, ისევ ერთმანეთს არ დაგვაჯახონ ქართველები, თორემ მტერთან ბრძოლაში სიკვდილი დიდი პატივი იქნება ჩემთვის.

ARCHILI · Post by **ARCHILI** » 03 იან 2009, 13:31

საქართველოს ლიდერს პრობლემები შინ, რუსეთის გარეშეც ყოფნის

ელენ ბარი (ნიუიორკ თაიმსი)

31 დეკემბერი 2008

გომარდული, საქართველო - 20 დეკემბერს, თავისი 41-ე დაბადების წინა დღეს, მიხეილ სააკაშვილმა დასავლეთ საქართველო მოიარა და მოსახლეობას შეხვდა. მეშახტეებს უთხრა, რომ ”გული სტკივა”, როდესაც ხედავს, თუ რა ცუდ დღეშია მათი ქალაქი და პირობას აძლევს, რომ სოფელ გომარდულში სათხილამურო კურორტს ააშენებს, თან კამერასთან ოქროსკბილებიან ბებოსთან ერთად პოზირებს, რომელიც მასთან ჩახუტებული ონავარი სკოლის მოსწავლესავით ხითხითებს.

ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ სააკაშვილი საპრეზიდენტო კამპანიას მართავს. ის დასვენებული და ბედნიერი ჩანს. ”ერთი სიტყვაც არ მითქვამს რუსებზე, და მათაც არაფერი უკითხავთ,” თქვა მან მოგვიანებით. ის გრანდიოზულ გეგმებს აწყობს, როგორიცაა მაგალითად ”ყველა ქართველისთვის, ყველაზე გადაკარგულ სოფელშიც” კი ინგლისური ენის სწავლების ორ-წლიანი კამპანია. ეს ძველი მიშა იყო, ყველასთვის ნაცნობი - თვალშისაცემი, ვუნდერკინდი.

მაგრამ დედაქალაქში, თბილისში ასეთ მიშას ვერ ნახავთ. ზამთრის მოახლობასთან ერთად ბატონი სააკაშვილი თავდაცვის პოზიციებზე გადადის. აგვისტოში, სამხრეთ ოსეთის სეპარატისტების წინააღმდეგ შეტევის ბრძანება გასცა. ეს ერთ-ერთია იმ ორი რეგიონიდან - აფხაზეთი მეორეა - სადაც საქართველო და რუსეთი 15 წლიან ჩიხში იყვნენ მოქცეულები. ქართული არმია ძალიან მალე დამარცხდა, და რუსეთმა ორივე ტერიტორიაზე საკუთარი კონტროლი დაამყარა.

სააკაშვილმა საკუთარი თავდასხმა ახსნა, როგორც აუცილებელი პასუხი რუსეთის ქმედებაზე, რომელიც მის ქვეყანაში იჭრებოდა, მაგრამ ამის დამადასტურებელი ვერცერთი ხელშესახები ფაქტი ვერ მოიძებნა, რის გამოც მისი მოწინააღმდეგეები ამბობენ, რომ ის გაუაზრებლად მოქმედებდა.

რუსეთის ლიდერებმა ღიად განაცხადეს, რომ მისი გადაყენება სურდათ; ქვეყნის შიგნით, პოლიტიკური ოპონენტებიც ვადამდელ არჩევნებს ითხოვენ, რომლითაც სააკაშვილის ხელისუფლებიდან მოცილების იმედი აქვთ. მას პრეზიდენტობის ვადა 2013 წელს ეწურება.

ხოლო ქართველები, რომელთა ლოიალობაც ომის შემდეგ გაიზარდა, ახლა ეკონომიკური კრიზისის წინაშე აღმოჩდნენ, რამაც
პოლიტიკური სიტუაცია შესაძლოა ყირაზე დააყენოს.

”როგორია სააკაშვილის მომავალი?” ამბობს სოზარ სუბარი, საქართველოს სახალხო დამცველი და პრეზიდენტის დიდი ხნის ოპონენტი. ”მან ომი დაიწყო, მან ომი წააგო, მან დაკარგა ტერიტორიები. ეს კრიზისია. საქართველოში არანაირი ინვესტიცია არ შემოდის. სიტუაცია სულ უფრო და უფრო უარესდება. თუკი არაფერი შეიცვლება, ის დატოვებს საქართველოს როგორც პრეზიდენტი, რომელმაც ყველაფერი დაკარგა”.

სააკაშვილი უკვე არაერთი თვეა, რაც ამგვარ შეფასებებს არ ეთანხმება და ამბობს, რომ დარწმუნებულია - ქართველი ხალხი მას მხარს უჭერს. მთელი მისი პოლიტიკური მოქნილობის მიუხედავად, სააკაშვილი კრიტიკაზე ბრაზით რეაგირებს. მათ ვინც ომის მისეულ ვერსიას სკეპტიკურად უყურებს, ის ნაცისტური გერმანიის აპოლოგეტებს ადარებს ”ზუსტად ასეთივე ხალხი იყო, ვინც თვლიდა, რომ მეორე მსოფლიო ომი პოლონელებმა დაიწყეს”.

”ამ ომისთვის ემზადებოდნენ, მათ სურდათ ეს ომი, ისინი შემოიჭრნენ ჩვენთან და შემდეგ ჩვენი ტერიტორიების ოკუპაცია მოახდინეს,” თქვა მან. ”თუკი ხალხს ამის დანახვა და გაგება არ სურს, ეს მათი არჩევანია.”

2004 წელს 36 წლის ასაკში პრეზიდენტად არჩეულმა სააკაშვილმა გადაწყვიტა ისტორიული ფიგურა გამხდარიყო: მოდელი, რომელსაც ის ხშირად ციტირებდა დავით აღმაშენებელია, 12 საუკუნის მეფე რომელმაც საქართველოდან თურქები განდევნა და რომელიც წმინდანად შერაცხეს.

სააკაშვილმა თავის პირველ არჩევნებზე ხმების 97 პროცენტი მოიპოვა, ადრენალინით და ვნებებით შეგულიანებულმა კი საქართველოს კონსტიტუცია შეცვალა და საკუთარ თავს ექსტრაორდინარული ძალაუფლება მიანიჭა. მის მომხრეებს მიაჩნიათ, რომ ეს თანამედროვე დროში პოსტსაბჭოთა კორუმპირებული სახელმწიფოს შესაცვლელად ერთადერთი საშუალება იყო; კრიტიკოსები კი ამბობენ, რომ მან ავტოკრატია შექმნა, და გარშემო ლოიალურთა ჯგუფი შემოიკრიბა. ასეა თუ ისე, საქართველოს დანაწევრებული ოპოზიციიდან ჯერ არცერთი რეალური ალტერნატილი ფიგურა არ ჩანს, რასაც სააკაშვილი ”ძალიან სამწუხარო” ფაქტს უწოდებს.

”მე რომ ოპოზიციაში ვყოფილიყავი, ამ მთავრობას სამ თვეში დავანგევდი,” განსაკუთრებით ეკონომიკური კრიზისის ფონზე, თქვა მან. კითხვაზე როგორ, მისი პასუხი თითქმის დამცინავია, ”მე ვიცი როგორც, მაგრამ არ მინდა მათ ეს ვასწავლო.”

ბატონი სააკაშვილი ძალიან სწრაფად ფიქრობს, ლაპარაკობს და მოძრაობს. როდესაც ის გადაწყვეტს, რომ ღონისძიება დასრულდა, მისი დაცვა ხშირად გასაქცევად ემზადება, რომ შემდეგ მის დევნაში გული არ ამოიგდოს. მისი მადა ლეგენდარულია: 45 წუთიანი ფრენის დროს, მან 3 ჭიქა ჩაი, ერთი ჭიქა ღვინო და კონიაკი მოითხოვა, გამცილებელს კი უამრავი პრობლემა შეუქმნა იმის გამო, რომ თვითმფრინავში ყველი არ აღმოჩნდა.

მას ყველაფერი მალე სწყინდება. ფრენის დროს წასაკითხად წამოიღო პრიალა ჟურნალი, შერცხვენილი ფრანგი გენერლის, მარშალ ჰენრი ფილიპ პეტენის ბიოგრაფია; აეროპორტის სატვირთო ტერმინალის არქიტექურული პროექტი, რომლის მონახაზიც, მას შემდეგ რაც 20 განაცხადი ჩავარდა, თავად გააკეთა (”ამის აღიარებას ვერ ვიტან,” ამბობს ის); და ქართული გაზეთი, რომელსაც თვალი გადაავლო და გვერდზე გადადო.

”ვერცერთი ქართული გაზეთი ვერ მიტანს; რა მნიშვნელობა აქვს?”თქვა მან. ”თუკი ისეთს მომიძებნით რომელსაც მოვწონვარ, მთელ დღეს მის კითხვაში გვატარებ.”

სააკაშვილის პრეზიდენტობა თავიდანვე თამამი ჟესტებით გამოირჩეოდა. ინაუგურაციიდან რამდენიმე თვეში მან საქართველოს საგზაო პოლიციის 13 000 თანამშრომელი სამსახურიდან დაითხოვა - პოსტსაბჭოთა ეპოქის საგზაო პოლიცია, რომელიც ცნობილი იყო თავისი წვრილმანი მექრთამეობით - და ისინი 1 600 ამერიკულ ყაიდაზე განსწავლული ოფიცრით შეცვალა. მას ასევე სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთზე კონტროლის აღდგენის პირობაც დადო, რაც ქართულ ნაცონალიზმს აღვივებდა და კიდევ უფრო ართულებდა მოსკოვთან ურთიერთობებს.

დასავლელი დამკვირვებლები რეფორმებით მონუსხულები იყვნენ, მათ ხიბლავდათ თბილისის ახალი პოლიტიკური ელიტა, რომელმაც უიღბლო ქვეყანას იმედის და წარმატების მუხტი შესძინა.

”ისეთი განცდა იყო, თითქოს ”რესპუბლიკაზე ზრუნვა ოუშენის თერთმეტ მეგობარს ჩააბარეს” წერდა New Statesman-ში მარკ ლეონარდი, საგარეო პოლიტიკის ბრიტანელი ექსპერტი. ”საქმეს ხელი მოკიდეს ახალგაზრდა, ლამაზმა ადამიანებმა, რომლებიც ქვეყანას თავიდან ბოლომდე ცვლიდნენ”.

დასავლელი მოკავშირეების რწმენა 2007 წელს შეირყა, როდესაც ოპოზიციის ლიდერებმა ათობით ათასი სააკაშვილის მთავრობის მოწინააღმდეგე დემონსტრაციაზე შეკრიბეს. პოლიციელთა ქვედანაყოფები მომიტინგეებს ცრემლსადენი გაზით და რეზინის ტყვიებით დაუპირისპიდნენ, მთავრობამ კი საგანგებო მდგომარეობა გამოაცხადა და ორი ოპოზიციური სატელევიზიო არხი ეთერიდან გათიშა. დასავლელი მოკავშირეების მიერ გაკრიტიკებულმა სააკაშვილმა განაცხადა, რომ იგი რუსული შეთქმულების შესაჩერებლად მოქმედებდა.

სააკაშვილმა კრიზისს გაუძლო და ვადამდელი საპრეზიდენტო არჩევნები, როგორც თავად ამბობდა ”მანდატის განახლებისთვის” დანიშნა და 53 პროცენტით გაიმარჯვა.

აგვსტოს ომის გამო სააკაშვილს კვლავ ნანგრევების გაწმენდვა უწევს. როდესაც რუსული ტანკების კოლონები სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთისკენ დაიძრნენ, დასავლეთმა მას მხარი დაუჭირა. მაგრამ დამკვირვებლები სულ უფრო ხშირად ადანაშაულებდნენ მას დაბალ საფეხურზე კონფლიქტის ესკალაციაში, რაც თავდასხმას წინ უძღოდა, თუმცა იმასაც აღიარებდნენ, რომ წინა დღეებში ქართულ სოფლებს სეპარატისები ცეცხლს უხსნიდნენ.

სააკაშვილისთვის ეს კრიტიკა კატეგორიულად მიუღებელია - განსაკუთრებით ნიუ-იორკ ტაიმსის 7 ნოემბრის სტატია, სადაც კონფლიქტის ზონაში განთავსებული დამოუკიდებელი დამკვირვებლების მოსაზრებაა მოყვანილი, რომლებიც ომის დაწყების ქართულ ვერსიას ეჭქვეშ აყენებენ. ერთ-ერთ ინტერვიუში მან განაცხადა, რომ რუსეთი იმდენად კარგად იყო მომზადებული, რომ მისმა არმიამ უცბად მოიპოვა კონტროლი აფხაზეთზე, რომელიც კონფლიქტის ზონიდან, სამხრეთ ოსეთიდან ათასობით მილის მოშორებით მდებარეობს.

ის რესპუბლიკელების საპრეზიდენტო კანდიდატთან, სენატორ მაკკეინთან საუბარს იხსენებს, რომელიც მას შემდეგ შედგა, რაც საქართველომ საიდუმლო სატელეფონო საუბრები გამოქვეყნა, რომლებიც აჩვენებენ, რომ რუსული ჯარები საქართველოს ტერიტორიაზე 7 აგვისტოს გამთენიისას შეიჭრნენ.

”მე ვთქვი: ეს ადასტურებდა, რომ ომი ჩვენ არ დაგვიწყია, - ამბობს სააკაშვილი. - ”იცით, მე სამხედრო ვარ. მე ვიცი რომ ტანკები არ დაფრინავენ, განსაკუთრებით რუსული ტანკები. ამისთვის მე მტკიცებულება არ მჭირდება.”

ამერიკული ადმინისტრაციის შეცვლა სააკაშვილის
მდგომარეობას კიდევ უფრო არასტაბილურს ხდის, რომელსაც თბილი მეგობრული ურთიერთობები აქვს პრეზიდენტ ჯორჯ ბუშთან და სენატორ მაკკეინთან. სააკაშვილი დარწმუნებულია, რომ შეერთებული შტატები მხარდაჭერას განაგრძობს - ვაშინგტონმა პირობა დადო 1 მილიარდი დოლარის დახმარება აღმოეჩინა საქართველოსთვის, ამ კვირას კი საქართველოსთან სტრატეგიულ პარტნიორობაზე ხელშეკრულებას ხელს მოაწერს.

მაგრამ საკვანძო საკითხები ძალაში რჩება, მაგალითად, დაეხმარება კი აშშ შელახულ ქართულ არმიას აღჭურვაში, რაც მათი ქვეყნის თავდაცვის მინისტრის შეფასებით 8-9 მილიარდი დოლარი დაჯდება?

იმავდროულად, ძალადობის სადაო აქტებითა და ოპოზიციის წინააღმდეგობით დაკავებული სააკაშვილი ევროპული დედაქალაქების განსაკუთრებული ყურადღების ქვეშაა. ამ თვის დასაწყისში ნატოს რამდენიმე წევრი ქვეყანა საქართველოს და უკრაინისთვის წევრობის სამოქმედო გეგმის, ”მაპ”-ის მინიჭების წინააღმდეგ გამოვიდნენ - ნაწილობრივ იმის გამოც, რომ მათ ეშინიათ - სააკაშვილმა ქვეყანა რუსეთთან ხელახალ კონფრონტაციაში არ ჩაითრიოს.

”საქრთველოს ბევრი პრობლემა აქვს, და მათ შორის ერთ-ერთია ის თუ როგორ აღიქვავენ საკაშვილს - ამბობს სარა მენდელსონი, ვაშინგტონის სტრატეგული და საერთაშორისო ცენტრის სპეციალისტი რუსეთის საკითხებში. - ის არჩეული პრეზიდენია, და საბოლოო ჯამში ეს თავად ქართველების საქმეა. მაგრამ მე გამიგია როგორ საუბრობენ ზოგიერთები: ”ის უნდა მოვიშოროთ, ან კონტროლს დავუქვემდებაროთ.”

რონალდ ასმუსს, მარშალის ფონდის ”გერმანია-აშშ” ტრანსატლანტიკური ცენტრის აღმასრულებელ დირექტორს მიაჩნია, რომ სააკაშვილმა ძირითადი ყურადღება ინსტიტუტების შექმნაზე უნდა გაამახვილოს და საქართველოში რუსეთის არმიის ყოფნას შეეგუოს.

”ჩემნაირი ადამიანების რჩევა, ერთია: დაივიწყეთ რუსები, რამდენადაც შესაძლებელია, -- ამბობს ის. - დააჩქარეთ რეფორმები და აღადგინეთ მორალური უპირატესობა რომელიც გქონდათ და დაკარგეთ”. წარსულში, მისი თქმით, სააკაშვილის გუნდი ამ გზით მიდიოდა, მაგრამ მათ ”ამ გზაზე გაჩერება უჭირთ”.

რჩევა შემთხვევითი არ არის. ასმუსის თქმით, საგანგებო მდგომარეობის და ომის პირობებში, სააკაშვილმა ”როგორც ჩანს ორი უდიდესი შეცდომა დაუშვა”, იმის მიუხედავად რომ რუსებს მისი დამხობა სურდათ.

”პოლიტიკოსების უმრავლესობა როგორც წესი ორი დიდი პოლიტიკური შეცდომის შემდეგ, გადარჩენას ვერ ახერხებს, - ამბობს იგი. â€“ ”არ ვიცი მას კიდევ რამდენი პოლიტიკური სიცოცხლე დარჩა”.

ამგვარად, 41 წლის ასაკში სააკაშვილს წინ უცნაური ამოცანები აქვს გადასაწყვეტი - დაიოკოს ამბიციები, მოთოკოს ტემპერამენტი და სულსწრაფობა და შეიზღუდოს ძალაუფლება. როგორც ჩანს მას ეს ყველაფერი აბსოლუტურად ესმოდა, როდესაც გვპასხობდა თავისი დიდი საპრეზიდენტო რეზიდენციის თეთრ ინტერიერში: მან განაცხადა, რომ თუკი მის მთავრობას ნაკლი აქვს, ეს ნაკლი იმიტომ აქვს, რომ ის ”დიდ წილად ან შესაძლოა ნაკლებადაც პიროვნულ ფაქტორს ეყრდნობა, არადა ინსტიტუტებს უნდა ეფუძნებოდეს”.

სააკაშვილი ამბობს, რომ თავს იტანჯავდა იმაზე ფიქრით, ხომ არ დაუშვა მან შეცდომა, როდესაც ცხინვალზე, სამხრეთ ოსეთზე შეტევის ბრძანება გასცა. კონფლიქტის პირველ დღეებში მან საკუთარ თავს ეს კითხვა ”ათასჯერ” დაუსვა.

”ყოველ საღამოს, როდესაც საკუთარ თავზე არ ვბრაზობ, ის დღე დაკარგული მაქვს,” - ამბობს იგი.

გასულ კვირას ის კონსტიტუციაში შესწორებების შეტანის ინიციატივით გამოვიდა, რომელიც პარლამენტის სასარგებლოდ პრეზიდენტის უფლებებს ზღუდავს. მისი თქმით ბოლო დროს მას სულ უფრო ნაკლებად მოსწონს დავით აღმაშენებლის მოდელი და სულ უფრო მეტად - ჯორჯ ვაშინგტონის, რომელსაც ”შეეძლო მეფე გამხდარიყო, მაგრამ სამეფო ძალაუფლებაზე უარის თქმა ამჯობინა და დემოკრატია შექმნა”.

”ამაზე სულ უფრო ხშირად ვფიქრობ,” - ამბობს ის. â€“ ”ჯორჯ ვაშინგტონი”.

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS