კომენტარები და ინფო რუსეთ-საქართველოს ომზე

[Tamari-ch.]

ერთი ამათ დამიხედეთ -




На месте Грузии может появиться несколько государств
«Правда.Ру»
Августовский разгром вызвал глубокие трещины во всём грузинском государстве. Вслед за Абхазией и Южной Осетией вопрос о своём будущем поставили проживающие в Грузии азербайджанцы и армяне. Сепаратизм крепнет даже среди ближайших родственников грузин — аджарцев, мингрелов и сванов. Такими темпами на месте Грузии скоро могут появиться несколько государств. Ситуацию для «Правды.Ру» комментирует начальник информационного отдела Министерства по особым делам Республики Южная Осетия Инал Плиев.

Когда абхазы и часть осетин окончательно освободились от ига Тбилиси, зашевелились и представители других наций. Разгром Тбилиси в Южной Осетии окрылил прежде подавленных сепаратистов. Главные их оплоты сегодня – Аджария, Джавахетия, Мингрелия, Сванетия, а также осетинский и «азербайджанский» Мармеульский район. Есть настроения в пользу отделения и среди хевсуров, а также кахетинцев и имеретинцев.

Особое внимание обращает на себя ситуация в Аджарии, где прошли митинги под лозунгом «Вернись, дед!» «Дедом» там называют ныне опального лидера страны князя Аслана Абашидзе , чей род правил здесь свыше тысячи лет. Представители западных спецслужб опасаются того, что Россия использует его, а также мятежного «аджарского генерала» Игоря Георгадзе для окончательного расчленения Грузии.

В 2004 г. Саакашвили удалось подавить стремление к самоопределению внутри «исторической Грузии», включая Мингрелию и свергнуть законного правителя Аджарии Аслана Абашидзе. Официальный Тбилиси объявил, что тот создал «авторитарный коррумпированный режим». И хотя возможности для сопротивления у Батуми были, Аслан Абашидзе, не желавший кровопролития, уступил Саакашвили и стал политэмигрантом. Однако силовое решение не привело к исчезновению «сепаратизма».

Однако аджарский сепаратизм не прекратил своего существования. Его подпитывает и разница культур коренных аджарцев и грузин. Как известно, большинство первых – мусульмане, тянущиеся к Турции, тогда как грузины в основной своей массе православные. Кроме того, нельзя сбрасывать со счетов и местных армян.

Причина недовольства в том, что Тбилиси не дает права местной власти решать самостоятельно даже самые мелкие вопросы, порождая острое недовольство. Физически закон о статусе автономии существует, однако никаких прав у аджарского правительства нет. И на практике президент Грузии может аннулировать все его решения и даже разогнать его, если сочтет, что его действия не соответствуют законам Грузии. Поэтому аджарские граждане сваливают все свои проблемы на грузинского президента.

И если такая вопиющая ситуация наблюдается в «автономной» республике, можно представить масштабы произвола, творящегося в «обычных» районах, не имеющих такого статуса. И Саакашвили, громогласно взявшийся решать «местные» вопросы и не сделавший «ни шага в этом направлении, сам нанёс мощный удар по единству страны».

Так, коренные жители Аджарии считают, что Тбилиси лишь усложнил их жизнь. Президент Ассоциации молодых юристов Грузии Анна Долидзе признает, что ни создания обещанных рабочих мест, ни вложений инвесторов в Аджарии теперь почти не было.

Сторонники независимой Аджарии обвиняют Грузию в том, что она вывезла оттуда все ценное, что было нажито князьями Абашидзе. И если раньше в Батуми приходили «крупные московские деньги», то сейчас об инвестициях ничего не слышно и по свидетельству очевидцев он превращается в «вяло депрессивный районный центр».

Известный политолог Максим Мейер, отлично знающий Аджарию, заявлял, что «аджарский пример» стал одной из главных причин продолжения сопротивления абхазов.

Ситуация, аналогичная аджарской, сложилась к 2004 г. и в Мингрелии, однако и там «сепаратизм» был подавлен. Однако теперь грузинские спецслужбы фиксируют «подозрительную активность» мингрельской интеллигенции, намеревающуюся потребовать у Тбилиси «ослабления национального давления». В противном случае они прогнозируют массовые акции гражданского неповиновения.

Кроме того, проблемы у Грузии возникнут и в «осетинских районах». Так, югоосетинский Президент Эдуард Кокойты заявил: «Мы не только восстановим территориальную целостность Южной Осетии, но и пойдем дальше. У нас очень серьезные вопросы по тем землям, которые раньше принадлежали Осетии. Я намерен их вернуть». И в том, что осетины пожелают объединиться в одну республику, нет ничего удивительного. А потому не стоит удивляться, если грузинские осетины пожелают пойти по пути своих единоплеменников.

Еще одна головная боль для режима Саакашвили появилась в пограничной с Абхазией горной Сванетии, где в горах снова появились группы повстанцев, не признающих грузинскую власть. Напомним, что годом ранее силовые структуры Грузии провели массовые зачистки, причем сваны оказали им яростное сопротивление. Формально операция завершилась успехом и «сванский сепаратизм» был придавлен, но отнюдь не разгромлен. Причина недовольства сванов в том, что согласно признанию их представителей, «к нам в Тбилиси всегда относились как к разбойникам и мы ничего хорошего от них не видели». Такое поведение сванов неудивительно: стоит ожидать, что абхазы их поддержат как своих союзников в борьбе против агрессивной Грузии.

Дополнительные трудности могут возникнуть и в случае возвращения изгнанного ранее турецко-месхетинского населения. В Турции это прекрасно помнят и отнюдь не отказываются от защиты прав своих соотечественников и единоверцев.

Азербайджанцы и армяне, живущие на юго-востоке Грузии, также жалуются на угнетение со стороны Тбилиси. Конгресс азербайджанцев мира (КАМ) обвинил президента Михаила Саакашвили в нарушении их прав, а политологи из Армении призвали Ереван надавить на Тбилиси, чтобы он прекратил давление на армян, в противном случае пригрозив отделением от страны «Самцхе-Джавахетского региона». И не исключено, что и они потребуют автономии и независимости.

Судя по всему, Армения готова поддержать свою диаспору в Грузии уже потому, что в последнее время Тбилиси создавал невыносимые условия для армянской экономики, затрудняя Еревану товарообмен, в том числе и транспортировку российского газа.

Ð’ своём комментарии «Правде.Ру» начальник информационного отдела Министерства по особым делам Республики Южная Осетия Инал Плиев заметил: «В отличие от Южной Осетии, которая перед распадом СССР заявила, что не приемлет сепаратизма, отказавшись выйти из его состава, азербайджанцы и армяне Грузии допустили роковую ошибку. Они, положившись на цивилизованность грузинского руководства, пожелали строить с ней одно государство. И никогда против него не выступали. Однако движимый лозунгом “Грузия для грузин” Тбилиси создал для “национальных меньшинств” невыносимые условия жизни, включая азербайджанцев и армян, проживающих в Джавахетском и Мармеульском районах страны.

Замечу, что они там отнюдь не пришлый элемент и что они живут там на исконно своих территориях. В своё время грузинское руководство (Сталин-Джугашвили, Енукидзе, Орджоникидзе, Берия и др.), видя, что территория Грузии настолько мала, что на союзную республику она совсем не тянет и в лучшем случае может претендовать на автономное образование в составе СССР, искусственно увеличило её границы.

Создать невыносимые для жизни условия оказалось очень просто. Живущие в Грузии азербайджанцы и армяне являются преимущественно сельскими жителями, которых по сути сгоняют с их земель. Делается это так: обычно в Тбилиси регистрируют “сельскохозяйственную фирму”, которая начинает скупать земли в азербайджанских и армянских районах. Раньше, когда разваливались колхозы и совхозы, каждая семья получила не менее шести соток. Земли эти очень плодородны и на них позарилось грузинское руководство. И вот, “липовые” фирмы скупают земли, а крестьяне остаются не у дел. Они либо уезжают, либо живут впроголодь. Те, кто остаётся, сидят безработными или выполняют неквалифицированную работу.

Параллельно в национальных районах на государственные должности назначаются или этнические грузины, или представители смешанных семей, имеющих прочные “грузинские” связи, которые по понятным причинам не могут выступать против действий Тбилиси. Параллельно во время вступительных экзаменов в вузы выполняется негласное указание, что азербайджанскую и армянскую молодежь следует “срезать”.

Подавление коренного населения Джавахетского и Мармеульского районов идёт по всем направлениям, в том числе и в отношении культуры. Например, грузинские власти активно уничтожали и уничтожают старые надписи на храмах Джавахетии, сделанные древне-церковном армянском языке, заменяя их письменами на древнегрузинском языке. И вот, стали появляться широко тиражируемые СМИ Грузии публикации о том, что древние храмы Джавахетского района являются грузинскими, выставляя в качестве доказательства недавно сделанные сфальсифицированные надписи на них. И на этом основании армяне, живущие на своей родной земле, объявлялись ими, как любят выражаться сами грузины, “перекати-полем”.

Ð’ случае же азербайджанцев всплывает другая особенность: граница между азербайджанскими районами Грузии и самого Азербайджана всегда была очень прозрачной. Грузины же сделали её “непрозрачной”. Живущим по обеим сторонам границы представителям одних и тех же семей грузинские власти стали запрещать ходить друг другу даже в гости, равно как ввозить товары и продукты, хотя во всех странах для жителей приграничных территорий в этом отношении делаются преференции.

Более того, сразу после “Розовой революции” в 2005 г. давление грузинских властей против жителей Мармеульского района приобрело крайние формы. Так, правоохранительные органы Грузии под видом борьбы с преступностью убили не менее 60 азербайджанцев, хотя вина убитых доказана не была.

Давление против азербайджанцев тем более возмутительно, что Грузия называет себя искренним партнёром Азербайджана. Однако на деле всё по-другому. В действительности об искренности отношения Тбилиси к Баку свидетельствует то, как она относится к живущим на её территории азербайджанцам. И это при том, что грузины, живущие в Азербайджане, никакому давлению не подвергаются, даже школьные учебники они без проблем получают со своей исторической Родины.

И азербайджанцы с армянами, решив бороться против гнёта Тбилиси, поступают совершенно правильно. Они такие же люди, имеющие точно такие же права, как и все остальные нации. И чтобы чего-то добиться, азербайджанцы и армяне должны прекратить прежнюю вражду и объединиться против их общего угнетателя. По отдельности они слишком слабы, чтобы достичь какого-то успеха, а вместе они представляют силу».

И сегодня никто не может дать гарантии, что завтра Грузия не развалится. По крайней мере, при помощи извне это может стать реальностью. И этим грузины должны быть благодарны исключительно Михаилу Саакашвили и натаскивавшим его на кавказские народы американцам.
http://news.mail.ru/politics/1988802/ "


მელას რაც ესიზმრებოდა - ის ელანდებოდაო-
ფუ მაგათი!

[აცაბაცა]

ერთი ჟურნალისტი ქალი..ფოთში კასკით თავზე სტენდაფს წერდა ტომრების ფონზე და ჩემს უკან წინა ხაზიაო..

ყველაზე საინტერესო ისაა რუსტავი 2ის ჯურნალისტი რომ აჩვენეს თითიქოს ტყვია მოხვდა მაჯასთანო, ერთი ეული ტყვია რომელმაც ოდნავ გაკაწრა მაგრამ ვერ დააშინა ჯურნალისტი.

შეადარე ეს იმ თურქი ჟურნალისტების განწირულ ბღავილს ძლივს რომ გადაურჩნენ რუსების ტყვიებს

ჯერ ერთი რუსთავი 2-ის ჟურნალისტი არ იყო ის გოგო 1 არხის იყო მეორეც შეშინება ვერ მოასწრო გაოგნებული იყო.... ვერ მიხვდა რას გადაურჩა......... ჟურნალისტები არ გიყვარს?????

[navigator]

Tamari-ch., საბჭოთა პრესის კითხვა სადილის წინ მავნებელია
გაითვალისწინე რომ ეგ სტატიები დაახლოებით ნახევარი წლის წინაა დაწერილი
შენ evrazia.org-ს ინფორმაცია ნახე? სუფთა ქართველებს ბარათებს აძლევს მთავრობაო და მაგ ბარათებით ფასდაკლებააო
ნუ ფაქტია რომ სრული მარაზმის პერიოდში შედიან უკვე

[აცაბაცა]

Tamari-ch.
მაგის პასუხი იყო ჯაჭვი

[ლეონტი]

Tamari-ch.
მიწისძვრა იყო ბაიკალზე. მარა აღიარებამდე მოხდა. თუ არ ვცდები სადღაც 20 აგვისტოს.

მიწისზვრას მეც მივაქციე ყურადღება, ზუსტად ეგ მომენტი იყო რო თქვეს აფხაზეტზე და ოსეთზე პირველად.
ჯერ მალავდნენ 6 ბალი იყოო მერე თქვეს 10 ბალი იყოო , იმიტო რო ნგრევა იყო საფუძვლიანი და დაბომბვაზე ათასჯერ მეტი.

[აცაბაცა]

ხო მაგრამ არ ჯობდა ეგ მიწისძვრა პუტინს მის ნაძირალა მწოველებს (ბოდიში უხამსობაზე) მოსვლოდათ ტვინში??????

[guruli]

ეჰ, ისევ უფალი თუ დაგვეხმარება რუსების დამარცხებაში, თორემ ევროპის იმედზე ჩემი მტერი დარჩა ანუ ისევ რუსეთი.

[ლეონტი]

ინგუშები მეცოდებიან, იქამდე მიიყვანეს ამ წლებში რო დამოუკიდებლობა გამოაცხადეს და საკუთარ გენოციდს მოაწერეს ხელი.
რას უზავენ საწყლებს ეს მხეცები, წარმომიდგენია, ბავშვებიც კი ქრებიან და ვერ პოულობენ.

[Nika]

არც ევროპა არც ამერიკა და არც უფალი არაფერშ არ დაგვეხმარება ჩვენ თვითონ თუ არ გავანძრიეთ ხელი.

[ლეონტი]

არც ევროპა არც ამერიკა და არც უფალი არაფერშ არ დაგვეხმარება ჩვენ თვითონ თუ არ გავანძრიეთ ხელი.

ეგრეა , ეგერ ცხინვალში, კვადროციკლზე დარბოდა ბიჭუნა და 3 თვითმფრინავი ჩამოაგდო.
აი ეგეთი ხალხი უნდა ეხლა საქართველოს, რადარები და ამერიკა კაია , მარა თავის იმედი თუ არა გაქვს, როგორც რუსები იტყვიან:
პ..ც.

[navigator]

ინგუშებმა დამოუკიდებლობა გამოაცხადეს? როდის?

[ლეონტი]

ინგუშებმა დამოუკიდებლობა გამოაცხადეს? როდის?

ჯერ წერდნენ გაზეთებში, გუშინდელი დარბევის შემდეგ სრული ინფორმაციული ვაკუუმია.

[gobe]

Новая коалиция дружественных государств: Союз Абхазии, Осетии и России - АБОСРУСЬ

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

New York Timesი საქართველოს შეიარაღებული ძალების ნაკლოვანებებზე

სტატიის ავტორი სი ჯეი ჩივერსი წერს, რომ საქართველოს ხელისუფლებამ უკვე განსაზღვრა საჭიროებები
იმისთვის, რომ გააძლიეროს ჯარი რუსეთთან ომის შემდეგ: ჰაერსაწინააღმდეგო, ჯავშანსაწინააღმდეგო და კომუნიკაციის ეფექტური სისტემები.

”თუმცა როგორც საქართველოში მუშაობის გამოცდილების მქონე დასავლელ სამხედრო პირებთან ინტერვიუებიდან ჩანს, საქართველოს სამხედრო ნაკლოვანებები გაცილებით უფრო სერიოზულია და მხოლოდ აღჭურვილობის გაუმჯობესებით ვერ აღმოიფხვრება. ამ დროისთვის არსებული ინფორმაციით, საქართველოს ჯარმა ისე იბრძოლა, რომ საქართველოს მცდელობას, წარმოადგინოს საკუთარი თავი ნატოსთვის პოტენციურ სერიოზულ სამხედრო პარტნიორად, ჩრდილი მიაყენა.

”ბატონი სააკაშვილი და მისი მრჩევლები აცხადებენ, რომ იმის მიუხედავად, რომ არ გააჩნია რაიმე სამხედრო გამოცდილება, იგი ერთხელ პირადად იყო ჩართული მნიშვნელოვანი საბრძოლო ელემენტების განსაზღვრაში, როდესაც მობილური ტელეფონის მეშვეობით იძლეოდა ბრძანებებს და წყვეტდა როდის დაძრულიყო ბრიგადა დასავლეთიდან ქვეყნის ცენტრალურ ნაწილში, რათა წინ მომავალ რუსულ კოლონებს გამკლავებოდა.

ადგილზე, თვითმხილველთა მრავალრიცხოვანი ჩვენებების არსებობა მიანიშნებს, რომ ბატონი სააკაშვილის ამ ბრძანებიდან 30 წუთში, საქართველოს შეიარაღებულმა ძალებმა დაიწყეს ცხინვალში სამოქალაქო ობიექტების, ასევე რუსეთის სამშვიდობო ძალების ბაზის მძლავრი დაბომბვა სარაკეტო და საარტილერიო სისტემებიდან.

სტატიაში აღნიშნულია დასავლელი სამხედრო პირის სიტყვებზე დაყრდნობით, რომ ბრძოლების დროს აშკარა გახდა ჯარში არსებული ლოგისტიკური მომზადების დაბალი დონე და სამხედრო ნაწილებს შორის არაკოორდინირებული ქმედებები.

"ეს ნაწილობრივ იმის გამო ხდებოდა, რომ ადგილზე არსებულ სამხედრო ნაწილებსა და სამეთაურო შტაბს შორის შეზღუდული კავშირგაბმულობა არსებობდა, მაგრამ კიდევ ერთი მიზეზი ის იყო, რომ თითქმის საერთოდ არ არსებობდა კოორდინაცია საპოლიციო და სამხედრო ძალებს შორის; უფრო მეტიც, მათ შორის ხშირად ხდებოდა დავალებათა დუბლირება და გზებზე ერთმანეთსაც კი უშლიდნენ გადაადგილებაში ხელს. 1მა დასავლელმა სამხედრო პირმა განაცხადა, რომ 1 ქართველი გენერალი ბრძოლიდან გამოიქცა გამოყვა რა სასწრაფო დახმარების მანქანას. თუმცა, საქართველოს თავდაცვის სამინისტრო ამას კატეგორიულად უარყოფს.

არავინ დავობს იმაზე, რომ ჯარი მოიცვა ქაოსმა და შიშმა, რომელმაც ისეთ მასშტაბებს მიაღწია, რომ ჯარი გაიქცა უკან დედაქალაქისკენ და მიატოვა გორი ისე, რომ რაიმე სერიოზული თავდაცვითი ღონისძიებებიც კი არ განუხორციელებია"

___________________________________________________________
ვფიქრობ, რომ მასალის ავტორი ჯარის ბრძოლისუნარიანობის შეფასებაში აჭარბებს, რადგან არაფერს ამბობს რუსული ავიაციის მიერ მშვიდობიანი მოსახლეობისა და სტარტეგიულო ობიექტების დაბომბვის გამო, იძულებით უკან დახევაზე.

კოორდინაცია და გაუთვლელობა, მოუმზადებლობა ომობანას თამაშის განცდა რომ სახეზე იყო, მოვლენები აჩვენებს.
გულანთებული ჯარისკაცები კი ადეთ პირობებში ომში დადებით შედეგს, პრაკტიკულად, ვერ მიიღებენ

[GAMARJOBA SAKARTVELO]

ამავე საკითხზე უფრო ვრცლად წერია ირაკლი კაკაბაძის მომზადებულ დაიჯესტში, რომელიც პრესა.გეზე მოხვდა.
(მწარედ მენიშნა ბევრი რამ)

New York Times: საქართველოს თავდაცვის სამინისტრო აშშ-ს 8-9 მილიარდს სთხოვს
“Who will be the next victim? Nobody knows”
[ირაკლი კაკაბაძე]
”ნიუ იორკ ტაიმსის” ახალ წერილში, რომელშიც ლაპარაკია საქართველოს ჯარის მდგომარეობაზე, ძალიან საინტერესო ადგილებს წავაწყდებით. სტატიის ავტორები არიან ჩივერსი, შანკერი და კლიფორდ ლევი ვაშინგტონიდან.
ამ სტატიაში ლაპარაკია იმაზე, რომ საქართველოს 29 წლის თავდაცვის მინისტრი დავით კეზერაშვილი რუსეთთან ხელახალ სამხედრო დაპირისპირებაზე ფიქრობს და ამისათვის ამერიკას დაახლოებით 8-9 მილიარდ დოლარს სთხოვს (Georgians Eager to Rebuild Army)

ამ დოლარებით მან თანამედროვე შეიარაღება უნდა იყიდოს, რომ შესძლოს და გაუმკლავდეს რუსულ ავიაციას, ასევე -მრავალრიცხოვანი ტანკების არმადას.

წერილში აგრეთვე წერია, რომ პენტაგონში ამბობენ - ”საქართველო ამერიკის მნიშვნელოვანი მოკავშირეა და ამიტომაც ამერიკა საქართველოს დაეხმარება”. მაგრამ, მისცემს თუ არა კეზერაშვილს 8 მილიარდს, ეს ძალიან რთული სათქმელია.

სტატიის ავტორები ხაზს უსვამენ იმ ფაქტს, რომ თუმცა პრეზიდენტი სააკაშვილი ბევრს ტრაბახობს საკუთარი ჯარის საოცარი გაბედულებით, სხვადასხვა დიპლომატების ინფორმაციით, რუსული შეტევის დაწყების მერე ქართული ჯარის დიდმა ნაწილმა მშვიდობიანი მოსახლეობა მიატოვა და გამოიქცა ბრძოლის ველიდან.

ნატოს ექსპერტები, სააკაშვილისგან განსხვავებით ამტკიცებენ, რომ ქართულ ჯარს დიდი რაოდენობის იარაღიც ვერ უშველის, რადგანაც არის სერიოზული სტრუქტურული პრობლემები.

ხაზს უსვამენ ჯარის დეზორგანიზაციას და იქვე აღნიშნავენ, რომ რუსული ჯარი სულ არ იყო შეიარაღებული უახლესი ტექნიკით, რომ ზოგიერთი ტანკი 60-იანი წლების გამოშვებისა იყო და შუა გზაზე გაფუჭდა. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ქართველებმა დროზე ადრე დაყარეს ფარ-ხმალი.

სააკაშვილს მათთან საკუთარი ”მთავარსარდლობით” მოაქვს თავი და აცხადებს რომ თვითონ ხელმძღვანელობდა სამხედრო ოპერაციებს.

New York Times აღნიშნავს რომ სააკაშვილმა გასცა ბრძანება, ქართულ ჯარს ცეცხლი გაეხსნა ცხინვალისათვის, თუმცა შემდეგ დაიწყო იმის მტკიცება, რომ მან ეს ბრძანება მხოლოდ რუსების შემოსვლის შემდეგ გასცა. ”ტაიმსის” თანახმად, ამის დამადასტურებელი საბუთი ჯერ კიდევ არ არის ნაპოვნი.

თავისთავად ის ფაქტი, რომ რუსეთს საქართველოს დაპყრობა ყოველთვის უნდოდა, საიდუმლო არავისთვის არ არის. თუმცა, სააკაშვილის არათანდმიმდევრული ტყუილები უკვე ხშირად ხვდება დასავლურ პრესაში.

გასულ კვირას ფარიდ ზაქარიას შოუში მასპინძელმა რამდენჯერმე გაუმეორა კითხვა სააკაშვილს: ”თქვენ დაიწყეთ თუ არა სროლა?” - თავის მხრივ სააკაშვილმა სცადა ამ კითხვაზე თავისებური სპინით გაეცა პასუხი - ”მე არ დამიწყია, ეს სროლა რუსებმა 200 წლის წინ დაიწყეს”, - აშკარა იყო რომ ფარიდ ზაქარიას ეს ისტორიულ-ლირიული გადახვევები მაინცდამაინც გულზე არ ხვდებოდა.

ის, რომ მთელი პროგრესული სამყარო რუსული იმპერიალიზმის წინააღმდეგ გამოდის, ეს ცხადია. ის, რომ საქართველომ მშვიდობიანად, ისე როგორც 1 სექტემბერს მოხდა, უნდა დაამარცხოს რუსული აგრესია, ესეც ცხადია. ბოლოსდაბოლოს თვით სააკაშვილმაც თქვა, ჩვენ ბოლოს მოვუღებთ რუსულ იმპერიალიზმსო.

მაგრამ, ეს თუ იმას ნიშნავდა, რომ კეზერაშვილმა კიდევ 8 მილიარდი დოლარი მიიღოს, მას მერე, რაღა თქმა უნდა, ნაწილი ჯიბეში ჩაიდოს და ნაწილითაც იარაღი იყიდოს, სულაც არ არის იმპერიალიზმთან ბრძოლა. ეს იმპერიალიზმის ხელშეწყობას უფრო ჰგავს.

სააკაშვილის არათანმიმდევრულობა კი სულ უფრო და უფრო აშკარა ხდება - იმდენად აშკარა რომ ხშირად მას ”მასხარად” მოიხსენიებენ.

საქართველოს ”თინეიჯერების” მთავრობა ”ომობანას” თამაშობს. უბედურება ისაა, რომ ამ ”ომობანას” თამაშს უდანაშაულო მოსახლეობა ეწირება.

თუმცა, დასავლეთში არის მეორე მოსაზრებაც: სააკაშვილი სულაც არ არის ბრიყვი, რომ ის შეგნებულად აკეთებს რუსეთის საქმეს – და ბოლოს უკვე სისხლისგან დაცლილ საქართველოს მიართმევს რუსეთს.

ეს უკვე ”ომობანა” კი არა, სერიოზული დანაშაულია. თუმცა, თუ ეს თამაში მიდის, ამის შესახებ კეზერაშვილს ნამდვილად არაფერი ეცოდინება. მას ხომ 8-9 მილიარდი აქვს ”ასათვისებელი”.