"სტუმრობა ლადო ჭინჭარაულთან"
მზიან - ზამთრიანი დილა თენდებოდა,
წავედით - გველოდა იდუკა კახეთში.
თუმცღა დილა იყო, უკვე იგრძნობოდა,
დღე დაგველეოდა "სიტყვების თარეშში".
ჩავედით, მასპინძელმმ -''გამარჯვებით მოხველთ"!
(მთიურ ტრადიციით) -''დაგვხვდი გამარჯვებით''!
მეტი დაწვრილებით აბა, როგორღა ვთვქვა,
საუკუნედ ღირდა განვლილი წამები.
იდუკა ყვებოდა ღვთისას და ხატისას,
კვლავ "ფეხზე ეკიდა ცივილიზაცია"!
იგონებდა წასულთ - ჯურხას და ბეწინას,
(ხევსურული წესით) გვისმენდა თაია.
"კლდიდან გადმოფრენილს ფრთები დაჰლეწოდა",
ჩვენ კვლავ ჭიქით ხელში "ვუბედავდით ტრფიალს".
ხევსურთ მუხლისთავებს ტაბლა ჩასცდენოდა,
ნათლად ვუყურებდით "ადათთ ორომტრიალს".
გულისთქმას აყოლებდა ქისტი რკინის სიმებს,
"ფხიი კენვიდერვეი" და "სიირა არია".
სისხლი გვიდუღდესო - ხევსურთ ძმა სულთანმა,
ადუღდეს, მგლის ლეკვნი კვლავ მრავლად არიან!
წამოსვლის დროც დადგა, "გამარჯვებით გევლასთ",
(წინაპართ მიხედვით) - "გამარჯვებით დარჩით".
იდუკასთან ყოფნა, ხევსურეთზე დარდი:
რაში ვადგებით მთას, თვალში ცრემლის გაჩრით?
***
მოსდებოდა თელავს სიჩუმის გრიალი,
ნუცი ადუღებდა ცალ ჭიქა ესპრესოს,
ჩანდა პოეტესას ფანრჯიდან წყვდიადი.
ვყვებოდით პოეზიას - ვიხსენებდით ეპოსს.