გეთანხმები.მე ვიგულისხმე რომ ხატი წმინდა მხატვრული კანონიკური მანერით არ შეესაბამება კლასიკურ ხატებს, რეალისტური ევროპულ-რენესანსურლი ზეთხატვის სტილშია.
ამავე დროს საღვთისმეტყველო შეუსაბამობა მასში სრულებით არაა.
და საერტოდ კაცს თუ ლოცვა უნდა და იცის უხატოდაც ილოცებს.
ივირონსი გიორგი მთაწმინდელი 1 ხატის უფლებას იძლეოდა კელიაში , როგორც გამონაკლისს და უმრავლესობას სულაც არ ჰქონდა.
(ზოგს კი იმდენი აქვს რომ არ ეტევა

მეორედ გადავიკითხე წინა პოსტი და ეს მომხვდა თვალში.
არსებობდა ქრისტიანობის ისტორიაში 1 ჭკუისსასწავლი პერიოდი და მას ერქვა ხატმებრძოლობა.Mariam wrote:ერთი შეხედვით ვითომ არაკანონიკურ ხატებს სასწაულები მოუხდენია.
მაგრამ ისტორი მეორდება და კაცობრიობა იგივე შეცდომებს უშვებს.
იმის გამო რომ სულიერების უკიდურესი დაცემის პერიოდში იმუოფება, ებღაუჭება ყველაფერს: ქვას, ნივთს , ხატს, მიწას.
სასწაულებს მხოლოდ ღმერთი ახდენს.
არცერთ საგანს რამდენად ამაღლებული არ უნდა იყოს , სასწაულის მოხდენა არ შეუძლია.
და თუ ეს სასწაული ამა თუ იმ საგანს უკავშირდება , ეს მხოლოდ იმიტომ რომ უფალი ყოვლისა მპყრობელი, დასაწყისი და დასასრული,მიგვანიშნებს, თუ ვისი , რომელი წმინდანის შემწეობაა ღვთის მიერ.
(გავასწწწწარიიი.....
