აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...1

perwkli · Post by **perwkli** » 11 ივნ 2009, 21:02

ნებისმიერი ჰესის მშენებლობა ცვლის იქაურ მიკროკლიმატს და ეს მემგონი ნებისმიერმა ადამიანმა იცის. აუცილებელია ამ ერთი ბეწო საქართველოში ტბორონ და ანადგურონ ის რაც ჯერ-ჯერობით გადაურჩათ?

ხოდა, არ ვაპროტესტოთ და ვიყოთ, მერე რა, სახელმწიფო ხომ ჩვენზე ზრუნავს.

:აქ მრავალსართულიანი გინება:

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:12

ისა...

მეკიკიდიმულება

ჰხოდა ვიწყებ

კარგად უმკლავდება მარტოობა
ღარიბულად,თუმცაღა ღირსეულად.
მას სხვაგან სძინავს
და სულ სხვაგან თავდაჭერილ და იჭვნეულ ”იქნებ”-ს.

მხოლოდ ხანდახან
ცდუნებაში აგდებს
ცნობისმოყვარეობა
ვაშლის ხეზე უფრო უგემური და ფანატიკური
-წინაპარი გველი

გასინჯე, ეუბნება,ნუ გეშინია-
არაფერი გაქვს დასაკარგი
და არწმუნებს
პატარა კატასავით დაიციცქნოს,
მოგუდულად დაეხვიოს
ვნებიან ჰაერში,
რომელსაც გავლისას ტოვებ.

მარტოობის დანაკლისზე
ბევრად უფრო ეული სიამოვნება.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:15

ვსეირნობ და ღამდება.
ვჩერდები და ღამდება.
არა, არ ვარ სევდიანი.

ვიყავი ცნობისმოყვარე და მაძიებელი.
ყველაფერი ვიცი. ცოტა-ცოტა ყველაფრის შესახებ.
ყვავილთა სახელები, როდესაც ჭკნებიან,
ხან კი სიტყვები მიმწვანდება და ვცივდები.
დავიწყების გასაღებით რა ადვილად ბრუნდება
გრძნობათა კლიტე.
არა, არ ვარ სევდიანი.

გამოვიარე წვიმიანი დღეები,
მათ უკან ნამიანი მავთულხლართი
მოთმინებით, შეუმჩნევლად
გადავჭიმე.
როგორც ხეთა ტკივილი
უკანასკნელი ფოთლის დაკარგვისას
როგორც მამაცთა შიში.
არა, არ ვარ სევდიანი.

გამოვიარე ბაღები, შევჩერდი შადრევანებთან
და ვიხილე ბევრი ქადაკება, რომლებიც
უხილავი ბედნიერების მიზეზს უღიმოდნენ.
და პატარა ამაყი კუპიდონები.
მათი დაჭიმული მშვილდები
მთვარის ნათელზე გამოდიოდნენ ჩემს ღამეებში და ვოცნებობდი.
ვნახე ბევრი და მშვენიერი სიზმარი,
თავდავიწყება.
არა, არ ვარ სევდიანი.

ბევრი ვისეირნე
ჩემსა და სხვათა გრძნობებში,
და მუდამ რჩებოდა მათ შორის ფართო დროის
გამოსავლელი მანძილი.

ბევრი ვიარე ფოსტებში.
კვლავ ვწერდი და ვწერდი წერილებს.
და პასუხის ღმერთს დაუღლელად ვევედრებოდი.
ვიღებდი მოკლე ბარათებს:
გულითადი გამომშვიდობება პატრადან
და რაღაც მოკითხვები
პიზას გადმოხრილი კოშკიდან.
არა, არ ვარ სევდიანი რადგან დღე ილევა.

ბევრს ვესაუბრე. ადამიანებს,
ლამპიონებს, ფოტოებს.
და მეტადრე ჯაჭვებს.
ვისწავლე ხელების ამოკითხვა.
ხელების დაკარგვაც.
არა, არა ვარ სევდიანი.

კი, ვიმოგზაურე.
აქეთაც, იქითაც...
სამყარო ყველგან მზადაა დასაბერებლად.
აქეთაც დავკარგე, და იქითაც.
ყურადღებითაც დავკარგე
და უყურადღებობითაც.
ზღვაზეც წავედი.
დიდი სიფართოვე შემომთავაზა. თითქოს ავიღე კიდეც.
მარტოობის შემეშინდა.
ადამიანები მომენატრა.
დავინახე როგორც ცვიოდნენ
ზოგიერთნი მზის სხივით აციმციმებული
წყნარი მტვრის ხელიდან,

და სხვანი კი ზარის სუსტი ექოთი.
და გავიჟღერე მარტოობის
ზართა რეკვაში.
არა, არ ვარ სევდიანი.
ცეცხლი წამეკიდა და ცოტაც დავიწვი.
არც მთვარეთა გამოცდილება მაკლია.
ზღვებიდან და თვალთახედვიდან მათმა ბნელმა დაკარგვამ
წამამახა.
არა, არ ვარ სევდიანი.

რომ არ წავეღე,
როგორც შემეძლო, გავუძელი წყალუხვ მდინარეს,
ხოლო დამშრალ კალაპოტებში
წყლის არსებობა წარმოვიდგინე
და ჩავყევი, ჩამითრია.

არა, არ ვარ სევდიანი,
ზუსტ დროს ღამდება.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:16

მელაპარაკე.
თქვი რამე, რაც გინდა.
ნუ დადგები ოღონდაც გულქვა არმყოფობასავით.
ამოირჩიე რაიმე სიტყვა,
ყველაზე მჭიდროდ რომ გკრავს ბუნდოვანებით.

თქვი:
”უსამართლოდ”,
”ხე”,
”შიშველი”.
თქვი:
”ვნახოთ”,
”განუზომელი”
”სიმძიმე”.
რამდენი სიტყვა ოცნებობს გააჟღერო მათი მოკლე, მყიფე სიცოცხლე.

მელაპარაკე.
რამხელა ზღვაა ჩვენს წინ
იქ, სადაც ჩვენ ვმთავრდებით,
იწყება ზღვა.
თქვი რამე.
თქვი ”ტალღა”- ის არასდროს დგას.
თქვი ”ნავი” - ის იძირება
თუ გადატვირთავ ზედმეტი ზრახვით.
თქვი ”წამი”- საშველად გვიხმობს, გვეუბნება, რომ იხრჩობა,
ნუ გადაარჩენ,
თქვი
”ვერ გავიგე”.

მელაპარაკე.
სიტყვებს მტრობა აქვთ ერთმანეთთან.
ანტაგონიზმი.
თუკი ერთ-ერთი მაინც შეგიპყრობს,
მეორე გათავისუფლებს.
გადმოათრიე ღამიდან ერთი სიტყვა
ბედისაკენ.
მთლიანი ღამე.
თუმცა, ნუ ამბობ: ”მთლიანი”,
თქვი ”ცოტაოდენი”
და ეს შენ წასვლის უფლებას გაძლევს.
ცოტაოდენი
შეგრძნება,
ხოლო
სევდა
მთლიანი
ჩემია.
მთელი ღამე.

მელაპარაკე.
თქვი:” ვარსკვლავი” - ის ქრება.
არც იზღუდება ეს სიჩუმე ერთი ნათქვამით.
თქვი: ”ქვა”-
უტეხი სიტყვა.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:17

სიყვარული,
არსებითი სახელი
ძალიან არსებითი,
მხოლობითი რიცხვის
არც მდედრობითი, არც მამრობითი სქესის
დაუცველი სქესის.
მრავლობითი რიცხვი:
დაუცველი სიყვარულები.

შიში,
არსებითი სახელი,
დასაწყისში მხოლობითი რიცხვისა
და შემდეგ მრავლობითი :
შიშები.
შიშები
ყველაფრისადმი ამიერიდან.

მეხსიერება
სევდათა საერთო სახელი,
მხოლობითი რიცხვის,
მხოლოდ მხოლობითი რიცხვის
და უბრუნველი.
მეხსიერება,მეხსიერება, მეხსიერება.

ღამე,
არსებითი სახელი,
მდედრობითი სქესის,
მხოლობითი რიცხვის.
მრავლობითი რიცხვი:
ღამეები.
ღამეები ამიერიდან.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:19

ალბათ ყვავილი მიჭირავს.
საოცარია.
ჩანს ჩემს ცხოვრებაში
ბაღს ოდესღაც გამოუვლია.

მეორე ხელში
სიხარულითა და სიამაყით
მიჭირავს ქვა.
მანიშნებელი
ჩემი მომავალი სახეცვლისა,
თავდაცვას ვაგემოვნებ.
ჩანს, ჩემს ცხოვრებაში
უმანკოებას ოდესღაც გამოუვლია.

ვიღიმი.
ღიმილის მრუდი,
ამ განწყობის ღრუა.
კარგად მოზიდულ
მზა შვილდს ჰგავს.
ჩანს ჩემს ცხოვრებაში
მიზანს ოდესღაც გამოუვლია.
გამარჯვებისთვის შემზადება.

პირველ ცოდვაში
ჩაძირული მზერა:
მოლოდინის აკრძალულ ნაყოფს
აჭაშნიკებს.
ჩანს, ჩემს ცხოვრებაში
რწმენას ოდესღაც გამოუვლია.

ჩემი ჩრდილი, მხოლოდ მზის სათამაშო.
მერყეობითაა შემოსილი.
ჯერ ვერ მოუსწრია
ჩემს გამცემ მეგობრად ყოფნა.
ჩანს, ჩემს ცხოვრებაში
საკმარისობას ოდესღაც გამოუვლია.

შენ არ ჩანხარ.
თუმცა იმისთვის, რომ არსებობდეს ნანგრევი ამ ადგილას,
რათა მის ნაპირზე ვიდგე
მომღიმარე, ყვავილით ხელში,
შენ უნდა მოდიოდე.

ჩანს, ჩემს ცხოვრებაში
ცხოვრებას ოდესღაც გამოუვლია.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:20

ჩამიცვი - ჩაგიცვი,
მუდმივი სამოსი
ჯერ წაღმა მხრიდან.
შემდეგ უკუღმა ამომაბრუნე,
მოიძენძა კიდეები და იარლიყები,
მოიღრიცა ღილკილოები
-მობრეცილ სიჩუმეებს წააგვანან -
სიფრთხილისა და ყოყმანის,
დაცვის
მეტისმეტი გახსნა-შებმისგან
დღეების მერყევი ტემპერატურის
დროის მძიმე კლიმატში.
დაიხა ჯიბეებიც,
სადაც
ხელთა ფიქრები საკუთარ
სამართებლებს ტენიდნენ.
შემდეგ კვლავ ამომაბრუნე - მეც ამოგატრიალე
ისევ გარედან შიგნით,
თითქოსდა წინა წუნებმა
ამასობაში დაისვენეს
და გამოკეთდნენ,
და თითქოს ძველს უკვე აღარა აქვს
წაღმა-უკუღმა.

ხოლო ის,თუ სად დაარტყამ,
ან დაეცემი,
უმნიშვნელოა.
არც ამასა აქვს უკვე
თვისი წაღმა-უკუღმა.
ესეც დაძველდა
- უკვე ამდენჯერ შიგნიდან
გარეთ შებრუნებული.

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:21

ფოსტალიონმა,
ნაბიჯებით ჩემს სასოებას რომ მოითრევდა,
დღესაც მომიტანა კონვერტი, სადაც შენი დუმილი იდო.
ჩემი სახელი- გულმავიწყობით მიწერილი,
ჩემი მისამართი კი - არარსებული გზაა.
თუმცა ფოსტალიონმა
მას ჩემს არსებაში გარინდებულს მოაგნო,
ჩემთან ერთად მოხრილი ფანჯრების კვალით.
ჩემი ხელების ამოკითხვით,
პასუხიც რომ გაამზადეს უკვე,
მოთმინებით გავხსნი
და სევდით ამოვიღებ
მას, რაც არ წერია.
ხვალაც გიპასუხებ
და ჩემს ფოტოსაც გამოგიგზავნი.
საყელოზე დამსხვრეულ სამყურებს დავიბნევ.
გულზე კი - შეჯახებით ამოგლეჯილ მედალიონს
და ყურებზე - გესმის?-
შენს დუმილს ჩამოვიკიდებ!

კი არა და

ასთრე

მორჩა კინო

გამიარა

კიკი დიმულამ

: |

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 21:36

http://enews.ge/2009/06/03/qartuli-poli ... liciastan/

ვაააი : ))))))

ჰაკერებმა ქართული პოლიცია რუსულ პოლიციასთან დააკავშირეს

: )))))))))

ჰხუხ

pataputina · Post by **pataputina** » 11 ივნ 2009, 23:00

ვინ არის ხაზზე?
ჩვენ გვყავს 116 სტუმარი ხაზზე

]

ეუფ....

რაღაცა ხდება ჩემს თავს
და
არ ვიცი
მგონი

კი არა და

რუსები შემომესივნენ
მგონი

lama · Post by **lama** » 12 ივნ 2009, 00:21

pataputina wrote:
რუსები შემომესივნენ
მგონი

მარტო შენ არა

სამწუხაროდ

pataputina · Post by **pataputina** » 12 ივნ 2009, 01:19

lama
მაგათაც რა ქნან

ზაფხული
და
სიცხე მოდის
და
ზღვა ხომ უნდათ
ვაჰხთ

კი არა და

ჯერ გადახტი
და
იააპ
დე
ჰოოპ
სხეფერი
შემდეგ დაიძახე
ო

ჰხოდა ისა.......

წავალ
სიზმარს ვიზამ
და
მოვალ

Archil · Post by **Archil** » 12 ივნ 2009, 01:32

აუ, ეხლა დავფიქრდი..
რაც პუტინას აქ უწერია მარგალიტები

და ამ მარგალიტების დაკარგვა იქნება?

nusa · Post by **nusa** » 12 ივნ 2009, 09:22

მაინც შემომეკითხა...

pataputina · Post by **pataputina** » 12 ივნ 2009, 11:04

იიისააა

1 არხზე

კი არა და

საზოგადოებრივზე

ისააა.....

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS