შატილის ასულის ხსოვნისათვის

Truli · Post by **Truli** » 18 ნოე 2008, 12:41

ჰეჰ მაგის წინა დღეს ვთამაშობდით გოგასთან ლოტოს.. მე ყავარჯნებით ვიყავი...
შატილი როგორ მამხნევებდა მახსოვს...

Post by **Gvalva** » 18 ნოე 2008, 12:46

მთაშენკა მეც ამას ვიხსენებ ყოველთვის

არასოდეს დამავიწყდება ნაგვის ტომრებზე მოცეკვავე თამუნა!!

ეს იყო მისი ცხოვრებისადმი დამოკიდებულების სიმბოლო - მას შეეძლო ერთი ძარა ნაგავი შეეგროვებინა და... მასზე ეცეკვა!!

და ისე გადამდებად რომ აღარავის ახსოვდა რომ ნაგავი შესაზიზღია, იქ იყო თამუნა და იყო ხალისი და მხიარულება.

7 თვის მძიმე ავადმყოფობის შემდეგ ყველასთვის ელდა იყო მისი გარდაცვალება. ყველას გვჯეროდა რომ მისი სიცოცხლის უნარი ყველაფერზე გაიმარჯვებდა!

Mta Mkvarebia · Post by **Mta Mkvarebia** » 18 ნოე 2008, 12:53

აქ ნაიას ვაცილებთ გერმანიაში. ჰოდა გაცილება "კალაში" აღვნიშნეთ. მახსოვს აქ დაიბადა "კარვის" ღვინის ჩამოსხმის იდეა. მახსოვს როგორ მოეწონა და აიტაცა

.

მერე მთაწმინდაზე ავედით და იქიდან გადმოვხედეთ თბილისს:

Varvara · Post by **Varvara** » 18 ნოე 2008, 13:37

ეს როგორც ჩანს მისი ერთ-ერთი პირველი პოსტია კარავზე:
http://www.karavi.ge/viewtopic.php?t=14 ... c&start=60

სამცხის მოგზაურობის შთაბეჭდილებებს უზიარებენ შატილი და არჩილი ერთმანეთს.

ესეც მისი ფოტო სამცხის ლაშქრობიდან:

მერე ასეთ რამე წერს:

shatilis asuli wrote:ჯერ მინდა ჩავეხუტო და ბევრი ვკოცნო ამ ფორუმის იდეის ავტორს! რა კარგი რამეა?????????????? ძალიან ბედნიერი ვარ ,ეს რომ აღმოვაჩინე. მერე, მინდა თაკოს ჩავეხუტო და ბევრი ვკოცნო. ეს ის ადამიანია ვინც "ნაკოლი" მომცა და მერე კიდე ყველაზე მაგრად ლამას მინდა ჩავეხუტო, ასეთი სითბო რომ გამოიჩინა და სამცხეში კარლოს ლაშქრობაზე დამპატიჟა.

არჩილ, რა კარგად გვიყვები, თითქმის თავიდან განვიცადე ყველაფერი. მაგარია )

...................................................

tiko_r · Post by **tiko_r** » 18 ნოე 2008, 15:18

ფოტოებს რომ ვათვალიერებ ან განსაკუთრებით პოსტებს ვკითხულობ... კითხვის დროს ჩამესმის მისი ხმა, ტემბრი.. კისკისი... იშვიათად ვკითხულობ და აღვიქვავ ადამიანის ნაწერს მისივე ხმით.
შატილიკოს ძალიან განსხვავებული და დასამახსოვრებელი ხმა ქონდა. (რა უჩვეულოა მასზე წარსულში საუბარი... )

ისევე როგორც ყველას, მეც ძალიან ბევრი კარგი მოგონება მაკავშირებს შატილთან.

2007 წლის 11 თუ 12 სექტემბერს გავიცანი, ქვედა თაღლაურაში. სათვალე ეკეთა. პაატას გვერდზე მოკალათდა და ერთი გემრიელი კარავის სადღეგრძელო თქვა. მემგონი მისთვისაც პირველი თაღლაურა იყო.

მახსოვს, თავიდან უკმაყოფილო იყო, შატილს ნუ მეძახით, შატილის ასული ვარო. მერე შეეჩვია და შატილიონკა და შატილიკოც კი მოიწონა.
ძალიან სასაცილო იყო, რამოდენიმეჯერ ლაშQრობის შეკრებაზე რომ დაიგვიანა. ... ტელეფონით გვამშვიდებდა.. აი, ეხლა გამოვდივარ სახლიდანო

(ზოგჯერ კი აბაზანიდან)

---

მეღიმება სულ როცა ვიხსენებ ჩვენს გადარეულ თავგადასავლებს შავნაბადაზე, დმანისში, მანგლისში, ახალ წელს, ბაკურიანში!!!! ჭილის ტბაზე, არმაზის ხეობაში, თაღლაურებში
თბილისურ შეკრებებს, ლოტოს და მრავალ სხვა შეხვედრას.

ძალიან მაგარი იყო სიღნაღის გასვლა. იმ დღეს ნაია და შატილი მოგვიანებით შემოგვიერთდნენ.
კინაღამ დაგვაღალატეს, მაგრამ ბეეეეეეეეეეეეეეეეეეევრი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ მაინც ჩამოვიდნენ.
ძალიან გამიხარდა.. ძალიან

ის საღამო და მთელი მეორე დღე არაჩვეულებრივად გავატარეთ.
რატომღაც (გოგას წამოწყებული იყო ეს ამბავი) ფოხნებით დასაჩუქრებისთვის ამოვიჩემეთ მაინც და მაინც შატილი (გოგა ამბობდა ჩამოსვლა რომ არ უნდოდა, დავსაჯოთ და ეს ფოხანი ვაჩუქოთო)

ჩვეულებისამებრ ვუმღერეთ "რალამაზიდღეა" და გადავეცით ძღვენი. აღფრთოვანებული არ დარჩა, მაგრამ ბევრი გვაცინა.

მეორე დღესაც დავასაჩუქრეთ...
მერე "რალამაზიდღეა"-ს რომ ვუმრეროდით უკვე უნდობლად გვიმზერდა და გვეუბნებოდა "სულაც არ მიხარია"-ო... შიშ-წყენანარევი ტონით (ზუსტად მახსოვს ტონალობა)

shatilis asuli wrote:
TuTa wrote: შატილის ასულო აბა ეს საჩუქარი როგორ შეიძლება დაიწუნო? ნახე როგორ ვარჩევდით
რა მაინტერესებს იცი? ოდესმე, ვინმესრთან დავიჩივლე, რომ საწმერთული არ მაქვს, ან ვინატრე, ნეტავი ვინმე ტოტებიან საწმერთულს მაჩუქებდეს თქო? ანდაზა, ნაჩუქარ ცხენს კბილი არ გაესინჯებაოოოო ..... რავიცი, რავიცი

ამ ფოტოზე ღამე სიღნაღიდან ბოდბეში მივდივართ ფეხით.

აი ასე გვკოცნიდა ყველას.. სულ გვკოცნიდა და გვეფერებოდა

ყველა კარგ თვისებასთან ერთად, გაწონასწორებული, წესიერი, მშვიდი ადამიანი იყო, უპრობლემო, ლაღი, ზომიერი...
ვუყვარდით და გვიყვარდა

რაღაც, სადღაც მაინც ჩემი გონება ჯერ ბოლომდე ვერ აცნობიერებს რომ შატილი აღარ გვყავს... რომ ასეთი მხიარულების მომნიჭებელი ადამიანი დავკარეთ... ,
ჯერ ვერ ვეგუები.. (შევეგუებით და კიდევ უფრო მტკივნეული იქნება)

Truli · Post by **Truli** » 18 ნოე 2008, 17:41

tiko_r
შენ არ ჩამოუტანე შატილს პარიზიდან საჩუქრები?

tiko_r · Post by **tiko_r** » 18 ნოე 2008, 18:15

Trulala
კი, საჩუქარი ჩამოვუტანე, ოღონდ არ დავკონკრეტდები. უხერხულია. ისე კი ...ძალიან გაუხარდა

Truli · Post by **Truli** » 19 ნოე 2008, 10:27

tiko_r
კი მახსოვს...

uma · Post by **uma** » 19 ნოე 2008, 14:17

ძალიან დიდი ხანია აქ არაფერი დამიწერია ...
იშვიათად შემოვიხედავდი ხოლმე კარავზე და პირველი შატილის ასულის თემას ვათვალიერებდი
ფსალმუნების კითხვა ვერ შევძელი....
და ბევრი ვერც ვერაფერი გავაკეთე შენთვის...
ბოლოს მეც რამოდენიმე კარაველთან ერთად ლოტო ვითამაშე თამო შენთან...
შენ სულ ცდილობდი დაგერეკა ჩემთვის, ჩემი და ზაზას ურთერთობას გუმშემატკივრობდი ძალიან და კიდევ ბუხართან სიგარეტის მოწევის ნებას მაძლევდი...
თან მეუბნებოდი, შენ ხომ კარველი ხარ და რატო ეწევიო და თან კისკისებდი
ძალიან, ძალიან მეტკინა თამო შატილიკო შენი გარდაცვალება...
კიდევ ნინუკალას ძმის გარდაცვალება მეტკინა, მაგრამ იქაც ვერ წავედი...
ახლა საშინლად მეტირება და ისეთი გრძნობა მაქვს თითქოს სახრჩობელაზე
ვარ ჩამოკიდებული....

თამო შენ ალბათ უკეთ იცოდი ღირდა თუ არა დაბრუნება, იმედი მაქვს ძალიან ძალიან ბევრი სითბო და სიყვარული წაიღე და ეს მიწიერი გრძნობები გეყოფა და გაგათბობს იქ,სადაც სულები განაგრძობენ ცხოვრებას...

მახსოვს 19 იანვარს გაყინული მტკვრიდან როგორი ბედნიერი ამოხვედი....

დღეს უნდა მოვიდე შენთან და იცი ეს რა ძნელია? მოვალ ალბათ და ბევრს ვიტირებ, და ბევრ რამეს მოვიგონებ და მერე წამოვალ...
ცხოვრება გრძელდება... შენ კი იქნები მუდამ ჩემს მოგონებებში და ძალიან ბევრი ადამიანის მეხსიერებაში, როგორც ყველაზე სიცოცხლის მოყვარული და ხალისიანი ადამიანი...
მშვიდობით შატილის ასულო.....

Ninukala · Post by **Ninukala** » 19 ნოე 2008, 15:42

tiko_r
შატილი მეც თაღლაურაში გავიცანი 12 სექტემბერი ყოფილა, ჩემს მობილურში აღმოვაჩინე პატარა ჩანაწერი სადაც ჩანს შატილიონკას შემოსვლა და პოპინს როგორ ესალმება, ცუდი ხარისხია მაგრამ გარჩევა შეიძლება http://www.youtube.com/watch?v=teLmB0yxjSo. მახსენდება როგორ თბილად შემხვდა თამუნა.... აა, შენ ხარ ნინუკალა.. და გადამეხვია... მე ცოტა გამიკვირდა, თუმცა სხვა დროს, როცა უკეთ გავიცანი მომიყვა რომ კარავზე დავხმარებივარ რაღაცაში და თან დააყოლა სიკეთე არ იკარგებაო...
შემდეგი ჩვენი შეხვედრა იყო აბასთუმნის გასვლა..... ძალიან სასაცილოდ მომიყვა თუ საიდან იცნობდა პაატას... თამუნას შეეშალა და იმის მაგივრად რომ ეთქვა პაატას დედა და დედაჩემი დაქალები არიანო, მითხრა პაატა და დედაჩემი დაქალები არიანო.... მახსოვს თვალები შუბლზე ამივიდა და სამჯერ გაუმეორე და კიო....

ამ თემაზე მერე ბევრჯერ ვიცინოდით.....

შატილიონკა მეკოს სათვალეში იპრანჭება

მერე კი ერთად გადაიღეს ფოტო ორმა მარდალეიშვილმა

...

მე და შატილი სათავადო სკამზე.... აქ მარტო კაცები ჯდებოდნენ თურმე ჩვენ კი ცდუნებას ვერ გაუძელით...

მეკოს დამზადებული ბუტერბროტები...

იოგურტი ჩუმად დამილია

და ულვაშებიც გაიკეთა...

ახალწელს როცა თქვენ ბაკურიანში იყავით, მე ავადმყოფობის გამო სახლში ვიჯექი, 2 თუ 3 იანვარია და ზარი გაისმა ჩემს მობილურზე, შატილიონკა იყო...
-ალო...
- "ეს საწყალი კურდღელი... ძლიერ ავად გაგვიხდა..." და სიმღერის ბოლოს გულიანი კისკისი... მომიყვა იქაურ ამბებს და ბევრი მაცინა... თბილი, ყურადღებიანი და მხირული იყო ჩვენი გოგონა....

ლაპარაკში მცინებდა ხოლმე.... რაც ძალიან მამხიარულებდა....

ბოლოს კარავის დაბადების დღეზე ვნახე...

კარავში

თამუნა საავადმყოფოშიც ვნახე, თუმცა არ მინდა ისეთი მახსოვდეს... ასეთი ჯობს...

Truli · Post by **Truli** » 19 ნოე 2008, 15:46

ცუდად ვიყავი მაგ დღეს...
რას ვიფიქრებდი რომ სატილს ბოლოჯერ ვხედავ...

meore monadire · Post by **meore monadire** » 19 ნოე 2008, 16:16

პირველად საავადმყოფოში გავიცანი, როცა მთელი კარავი ვესტუმრეთ ინფარქტიან პაატას...

მერე გარეჯის გასვლა იყო, არაფრით იჯერებდა რომ ბექა ფიცხელაური ვიყავი...

პირადობის მოწმობა სანამ არ ვანახე არ დაიჯერა

მერე ლუდიც "ამახია" და ბალალაიკაც ...

ყოველთვის მეჯერა, რომ მასზე ნაწყენი არავინ დაიარებოდა დედამიწაზე...

ექვსი თვის განმავლობაში იმდენი ლამაზადე მოსაგონარი დამიტოვა, მთელი ცხოვრება რომ ვერ აგროვებენ ...

დამეგობრებაც მოასწრო, გაბუტვაც, მერე შერიგებაც ...

და დღეს ვნახავ უკვე წარსულში დარჩენილს...

მუდამჟამს ახალგაზრდა და სიცოცხლით მოკაიფე დარჩება ჩემთვის თამუნა. . .

Ninukala · Post by **Ninukala** » 19 ნოე 2008, 16:26

meore monadire wrote: მერე ლუდიც "ამახია" და ბალალაიკაც ...

დაუკრა კიდეც...

saskva · Post by **saskva** » 19 ნოე 2008, 16:36

Ninukala wrote:
meore monadire wrote: მერე ლუდიც "ამახია" და ბალალაიკაც ...

დაუკრა კიდეც...

და მერე იცეკვა კიდეც

qvevri · Post by **qvevri** » 19 ნოე 2008, 16:39

ყველას, ყველას კიდევ გილოცავთ, გეფერებით და გკოცნით მიყვარხართ. ქვევრმა და მისმა მარანმა დაგლიჯეს ორივემ! რა ღვინო ვსვით ხალხნო? იფ! რა ვიხალისეთ? მე ასე მაგრა არ დამილევია, პირდაპირ ძარღვებში მიდიოდა და არანაირი დაჭყანვა და ტუჩების პრუწკვა დალევის მერე. გაიხარე ქვევრო! ნამდვილი ღვინო გვაგემე. რა ოქროს კაცი ხარ რა, ერთ რამესაც მივხვდი! თურმე რა ადვილი ყოფილა ღიპის დადება. ესე იგი ქვევრთან ქეიფის მერე, ჯერ ხო როგორ გასუქებულხარო, შემამკეს და მერე იმისთანა ღიპუცა გამომებერა, ნამდვილი პატარა ღიპუცა, ბევრი ვიცინე საღამოს.

----სულ მენატრებით სულ! რატო მიყვარხართ----?

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS