ბივრილი, მაგარი ბავშვია
სად დამედო არ ვიცოდი და აქ გადმოვაკოპირებ ამას. იხალისეთ.
თოვლთან ხომ არის კავშირში:
2008 წლის 2 იანვარი
კიდევ ერთხელ გამარჯობა თოვლის ბაბუა. ალბათ, არ ხარ შეჩვეული
ახალი წლის შემდეგ წერილის მიღებას, მაგრამ რაღაც საკითხების გასარკვევად ეს ჩემი მეორე წერილია. პირველი წერილი 5 დეკემბერს გამოვაგზავნე, რომელშიც გთხოვდი, რომ საახალწლო საჩუქრად ჩემთვის ველოსიპედი, ნამდვილი ფეხბურთის ბურთი და სათამაშო რკინიგზა მოგეტანა.
ვინ იცის, 5 დეკემბრიდან ახალ წლამდე რამდენი სიკეთე ჩავიდინე, რომ ჩემი თხოვნა შეგესმინა. გიჟივით ვსწავლობდი გაკვეთილებს, მშობლებს თვალებში შევციცინებდი, მეზობლები სალამს ვერ მასწრებდნენ, სამი მოხუცი რომ მშვიდობიანად გადავიდნენ გზაზე და მანქანამ არ გაჭყლიტა თაგვებივით, ჩემი დამსახურებაა და ამდენი იმიტომ ვიწვალე, რომ ნაძვის ხის ქვეშ იდიოტური სასტვენი, დაფეხვილი პლასტმასის ჩინური მანქანა და 50 თეთრიანი ბანძი ნასკები დაგეწყო?!Aამხელა კაცმა სინდის-ნამუსი როგორ დაკარგე და აფერისტობა დაიწყე? თუ გაჭირვება იყო, შე ოჯახაშენებულო, რაღა ჩემს გამოშტერებულ ძმაკაცზე არ გაგიჭირდა, მეზობლად რომ ცხოვრობს? თურმე იმდენი სათამაშო საჩუქარი მიგიტანია, რომ ნაძვის ხე აღარ ჩანდა... თუ ქრთამი, ჩაწყობა და მამაძაღლობა იყო საჭირო, ჩემს მშობლებს ვერ უთხარი?
იმ ღამეს თვალი არ მომიხუჭავს, ნაცემი ძაღლივით ვწკმუტუნებდი. რასაც ვფიქრობდი, ვერ დავწერე, რადგან მაინც ბაბუის ტოლი ხარ და შენი ჭაღარის ხათრი მაქვს! Mმოკლედ, ჩემი არსებობა დაივიწყე! ისე ვარ ნაწყენი, ცხოვრებაში ვერ გაპატიებ! მიფრთხილდი თეთრწვერებიანო, გაისად ამ დროს ფანჯარასთან ჩაგისაფრდებიდა როგორც კი შემოძრომას შეეცდები, თავში ისეთს გთხლიშავ, რომ ფიფქიას ხელში ჩააკვდე! ამ კრეტინულ საჩუქრებსაც შევინახავ და ილოცე, რომ მაგ შენს სქელ საჯდომს თვალი არსად მოვკრა!
წელს შენი ჯიბრით, სკოლასაც ფეხებზე დავიკიდებ, გაკვეთილებსაც, მოფრატუნე ბებრებსაც და აღარც მშობლების დაკრულზე ვიცეკვებ! დაგანახვებ რა შეუძლია გამწარებულ ადამიანს! ერთი ველო დაგენანა არა? Mმე შენ გაჩვენებ სეირს!