კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

2012 წელს რაჭამ განსაკუთრებულად გვიმასპინძლა!

იდუმალებით მოცული, ნისლიანი, და საოცრად ღრმა,

სიყვარულით და სილამაზით სავსე!

საოცარი დღეები იყო!!


2012 წელს მისტიური რაჭა ვნახეთ!

1. რეგიონი: რაჭა
2. მარშრუტის დასახელება: თბილისი- შაორის ტბა - ნიკორწმინდა-ჭელიში - მღვიმეები - ხოტევი - ამბროლაური - ხიდიკარი - ხიმში - ბარაკონი - ღები - გლოლა - შოვი - ონი - თბილისი

3. ხანგრძლივობა:2 დღე და 2 ღამე

4. სირთულე:
საშუალო, უფრო მარტივი

5. გასვლის ღირებულება: 30 ლარი +- 2 ლარი საერთო ხარჯების

6. მონაწილეთა რაოდენობა:19 ადამიანი:

7. გასვლის ორგანიზატორი: Tamari-ch.

8. დანიშნულების პუნქტთან უახლოესი დასახლებული პუნქტი: ამბროლაური, ტყიბული, ონი

9. მარშრუტის სიგრძე ტრანსპორტით:
სულ ზუსტად 700 კმ გამოვიდა

10. ფეხით გავლილი მანძილი:
10 კმ-მდე...

11. სანახავი და ყურადღებამისაქცევი ადგილები:
უამრავი!
ნიკორწმინდა, ჭელიშის მონასტერი, მღვიმეები, ხოტევის ეკლესია და ციხე, ხიდიკარის ციხეები, ხიმშის წმინდა გიორგი, ბარაკონი, ღები, გლოლას სამი ეკლესია, ზექალაქის კომპლექსი, შოვი და ა.შ.....

12. საბანაკე ადგილები: ყველგან

13. სასმელი წყალი მარშრუტზე: - ყველგან

14. საჭირო აღჭურვილობა, რჩევები:
თბილი თვეები

15. გასვლისთვის, ლაშქრობისთვის საუკეთესო დრო:
ზაფხული-შემოდგომა.

16. რისკები, საფრთხეები:
ისეთი არაფერი...

17. უახლოესი ღირსშესანიშნავი ადგილი, რომელიც დროის გახანგრძლივების შემთხვევაში, შეიძლება, ამ გასვლისას ინახოს:
რაჭა მდიდარია ძეგლებით

18. პირობები ფიჭური კავშირგაბმულობისთვის:
მაგთი იჭერს, ჯეოსელიც

19. ზღვის დონიდან ყველაზე მაღალი წერტილი:
ღები

20. სასარგებლო ბმულები, იმავე მარშრუტის კარავზე გახსნილი თემები:
მზადება
http://karavi.ge/viewtopic.php?t=5687&start=120

ესეც რუკა

ყველაფერი დაიწყო გეგმისამებრ...
შევიკრიბეთ დროულად რედისონ ივერიასთან
და თითქმის ზუსტად რვაზე გავედით თბილისიდან რაჭუკასკენ...







ამინდმა საოცრად გაგვიმართლა:
შაორთან რომ მივედით დასაბანაკებლად -
სულ ერთხელ წამოწვიმდა და ვსიო....
იმის მერე მთელი შაბათი დღე ერთი წვეთიც არ ჩამოვარდნილა...
ძირითადი სანახავები ძეგლები - თითქმის ყველაფერი ვნახეთ შაბათს
და შესანიშნავად მოვასწარით ყველაფერი....

მეორე დილით - კარვების ქალაქი

ვიპოვეთ შაორი და ვიბანავეთ კიდეც...



ესეც კარავია...










მერე იყო საუზმე...










ვიპოზიორეთ შაორთან...

შემდეგ 10 საათზე გავედით ნიკორწმინდასკენ....

რას ვიზამდით, გავბრუნდით უკან....


ნიკორწმინდადან რომ გამოდიხარ,

მართლაც დგას ხის შენობები - იქ სახერხი ყოფილა...

აი მანდ კი გზა იყოფოდა ორად:
ერთი ადიოდა ზემოთ,
მეორე ჩამოდიოდა ქვემოთ...
ვდგავართ და ვფიქრობთ - რა ვქნათ....


მანამდე, ნიკორწმინდადან რომ გამოვედით, შეგხვდა თეთრი სამარშრუტო -
მათაც მაშინ ვკითხეთ ჭელიშის მონასტერზე -
იმათ: - არ ვიცით, ჩვენ მღვიმეები ვნახეთო -
მაშინ ეს გვითხრეს და
ვინაიდან ჩვენ მღვიმეს კი არა, მონასტერს ვეძებდით -
მაშინ ამისთვის არ მიგვიქცევია ყურადღება -
აი ახლა კი გამახსენდა ეგ ნათქვამი - ვინაიდან ზემოთ კლდეზე ხალხი დავინახეთ...

და აქ მივიღეთ სტრატეგიული და "ბრძნული" გადაწყვეტილება
- რამაც მომავალში განაპირობა მოვლენების სულ სხვა მიმართულებით განვითარება!!



გავიყავით: დათო და ჯილდა გავგზავნეთ ზემოთ ამბის გასაგებად,
სადაც ხალხი ირეოდა,
დანარჩენები წავედით ქვემოთ გზაზე...

მივდივართ, ვათვალიერებთ მაგრამ არაფერი ჩანს მონასტრის მაგვარი...


ისევ გავჩერდით....

რეკავს დათო ზემოდან: ხალხმა არ იცისო, სადაა ჭელიშის მონასტერიო....



ახლა რაღა ვქნათ????




აი აქ გვიშველა დოროთეას მეგობარმა
დოროთეას გაახსენდა თავისი მეგობარი, რომელიც ნამყოფია ჭელიშში!

რეკავს დოროთეა და იგებს ამბავს:
თურმე სწორ გზაზე ვართ - უბრალოდ ძალიან ბევრი უნდა იაროთო ფეხითო...
სულ დაბლა ღელეში უნდა ჩახვიდეთო,
იქაა რაღაც ჰესიო და მერე იქვეა მონასტერიო...





ამასობაში გამოჩნდა წითელი ჯიპი და იმანაც დაგვიდასტურა - ჩვენც იქ მივდივართ და ეს ჭელიშის გზააო...

ვინაიდან დავადგინეთ, რომ ჩვენ მივდივართ სწორ გზაზე,
- ვურეკავ ჯილდას და დათოს და ვეუბნები,
რომ აქეთ ჩამოვიდნენ, ჩვენკენ...
- ჭელიშის გზა ეს არის მეთქი...

ჰოდა აქ ხდება ყველაზე საინტერესო:
ჯილდა და დათო მოდიან არ ჩვენკენ, არამედ რაღაც ბილიკით ეშვებიან დაბლა მდინარისკენ....


რაღაც მოკლე ბილიკი ვიპოვეთო, მითხრა დათომ და ჩამოვალთო...
პირველი რაც გამიელვა - არ დაიკარგოთ მეთქი - გარშემო ტყეა!
არა - მოვალთო....
დათოს ჩემხელა ბებუთი ეკიდა ქამარზე,
ამიტომ აღარ დავიჯინე - გინდა თუ არა ჩვენკენ წამოდით მეთქი....
მივდივართ და გზადაგზა გადავძახებთ ხოლმე ჯილდას და დათოს....
რაღაც მომენტში ვიფიქრე რომ დაიკარგნენ და უცებ მირეკავენ -
ქვემოთ ვართ უკვე და გოგოებს შევხვდითო....

ამასობაში ჩვენ ჩავედით ჰესთან...

დაიმახსოვრეთ - აქაა ჭელიშის მონასტერი...

ის ნაგებობა ჰესი კი არა წყლის სატუმბი სადგური ყოფილა...
შენობაში ვნახეთ თანამშრომლები
- გვაჩვენეს ბილიკი და მივადექით ჭელიშის მონასტერს....




ვდგევართ და ვტკბებით....





ლევანი ალბათ ფიქრობს - ოდესღაც ამ სახლში ვიღაც ცხოვრობდაო....


ამასობაში ჯილდაც გამოჩნდა
და ლამაზად ჩაჯდა კადრში და საკურთხევლის სარკმელში

შესანიშნავი საბანაკე ადგილებია ჭელიშთან...

ეზოში მიმობნეული ჩუქურთმები...


ქვევრი კედელში აკუსტიკისათვის...


ტაძრის იატაკი

ჯილდა და დათოც მოვიდნენ
ჰოდა მოგვიტანეს ფრიად საინტერესო ამბავი:

ჩვენ რომ ჩამოვედით ბილიკით - გზაზე ორი დიდი მღვიმე ვნახეთო!



დავინტერესდით....

ჰოდა გადაწყდა უკან დაბრუნებულიყავით არა მოსული გზით -
არამედ იმ ბილიკით და გვენახა ეს მღვიმეები....

და არ ვინანეთ....

აი ისიც - პირველი მღვიმე!

წყალი ცივი ცივი!!!!

ეს ყოფილა ამ მდინარის სათავე - მდინარე პირდაპირ კლდიდან გამოდიოდა...






მღვიმეში კი ნამდვილი სტალაქტიდებია! გამოქვაბული მიდის სიღრმეში და ბოლო კი არ ჩანს!

რაღაც იდუმალ სამყაროში მოვხვდით უცებ....




აქ ვერ იბანავებდი - ძალიან ცივია წყალი....

ამასობაში გამოჩდნენ ვიღაც უცხოელები
- მორბიან ამ მღვიმისკენ -
ნახეს და მერე გაიქცნენ მეორე მღვიმისკენ...
რა ჭელიში, რის ჭელიში - ჭელიში ვის ახსოვს... არც კი აინტერესებდათ ნამონასტრალი...



ჩვენც გავყევით დათოს და მეორე მღვიმეც ვნახეთ....

აქ წყალი თბილია და დათოს უბანავია კიდეც,
სანამ ჩვენ გზით ვეშვებოდით...

იმ უცხოელებს ახლდა ქართველი, ადგილობრივი...
ჰოდა იმან გვითხრა საინტერესო ამბავი:
თურმე ამ ღვიმის სიღრმეში შიგ კლდეში ჩანჩქერი ყოფილა!




ეგრევე გადავწყვიტეთ, რომ მომავალში მოვიდეთ აქ
კიდევ ერთხელ გასაბერი ნავით და შევცუროთ შიგნით
- ჩანჩქერის სანახავად!
საინტერესო იქნება ჩანჩქერი კლდის შიგნით!