კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

დღე 3
ნაწილი 1



ავდექით, ვისაუზმეთ და დავიძარით. მალევე მივადექით მეორე დიდ აღმართს და დავიწყეთ აღმა სვლა.





ასეთი შემთხვევები, როდესაც მდინარე უცებ მიწაში იკარგება, ხშირად გვხვდებოდა.




გზაში ეს გამოქვაბული შეგვხვდა, ხდეში ადამიანის კვალის არსებობის მგონი ერთადერთი ნიმუში. ვერ დავადგინეთ, თუ რა დანიშნულება ჰქონდა ამ გამოქვაბულს. შეიძლება მონადირეების თავშესაფარად გამოთხარეს.





ავიარეთ მეორე დიდი აღმართი. განვაგრძეთ გზა და ცოტა ხანში გამოჩნდა კიდეც ყიბიშის მყინვარი. მანამდე კიდევ დიდი გზა იყო გასავლელი. სიმაღლის დაუკარგავად მივდიოდით. მდინარე ხდისწყალი საკმაოდ ქვევით დარჩა. ჩვენ ზევით, ქედ-ქედ განვაგრძობდით სიარულს, ლოდებზე და ნაშალ ქვებზე, რადგან ვფიქრობდით, რომ ძირს. მდინარის პირას უფრო ძნელი იქნებოდა სიარული. ბოლოს, წინ მყოფმა ჯგუფმა შევატყვეთ, რომ ქედ-ქედ სიარული ძალიან გაძნელდა და ქვევით, მდინარის პირას გადავწყვიტეთ სიარულის გაგრძელება, ახლა იქ უფრო ადვილი სასიარულო ჩანდა. მხოლოდ ქსოვრელმა განაგრძო სირული მაღლა.















შინო (4048)












ყუროსწვერი (4071)
















ყიბიშის მყინვარი

















ყიბიშის მყინვარის ”თვალი”




უღელტეხილი, რომელზე გადასვლასაც ვაპირებდით, მაგრამ არჩევნებით უარვყავით.










ჩამოვედით, ”საფიხვნო ქვასთან” : ) მივედით და დანარჩენ ჯგუფს დაველოდეთ. ბოლოს ყველანი ამ ქვასთან მოვგროვდით (ქსოვრელიც კი ჩამოვიდა თავისი საჯიხვეებიდან : ) ). აქ უნდა გადაგვეწყვიტა, თუ როგორ უნდა განგვეგრძო გზა.






ჯუთის ხეობაში გადასასვლელად ორი ვარიანტი არსებობდა (რაც დარიალში გამოცდილმა მესაზღვრემაც დამიდასტურა):
1. მყინვარ ყიბიშის აღმოსავლეთიდან შემოვლით უღელტეხილზე გადასვლა;
2. მყინვარის თავზე არსებულ უღელტეხილზე გადასვლა.

პირველ შემთხვევაში საკმაოდ ციცაბო აღმართზე უნდა ავსულიყავით და თან ნაშალ ქვებზე. მეორე შემთხვევაში კი მყინვარზე გვიწევდა სიარული, რაც თავისთავად რისკებთან (ყინილის ჩატეხვა, ფეხის ასრიალება ყინულზე) არის დაკავშირებული.

ამას გარდა არსებობდა კიდევ ორი ვარიანტი:
3. ქსოვრელის მიერ ზევიდან დანახული ხეობით გადასვლა. ეს ვარიანტი იმთავითვე გამოირიცხა, რადგან როგორც რუკით დგინდებოდა, ეს ხეობა მდინარე ჯუთის მარჯვენა შენაკადის - ყორას ხეობა უნდა ყოფილიყო. მდინარე ყორა კი საკმაოდ გრძელია და იქ როგორი სასიარულო იქნებოდა, არ ვიცოდით.
4. უკან, ხდის ხეობით დაბრუნება. ეს ვარიანტი ხომ გამოირიცხა და გამოირიცხა. : ) თავი სადღა გამოგვეყო მერე... : ))

ორი უღელტეხილიდან ერთ-ერთი უნდა აგვერჩია. კარგად გავიაზრეთ ჩვენს წინაშე არსებული მდგომარეობა, მორიგეობით გამოვთქვით აზრები და ბოლოს კენჭისყრა ჩავატარეთ. 14 მონაწილიდან 9 მონაწილემ მყინვარის თავზე არსებული უღელტეხილით გადასვლას მისცა ხმა. : )) ამ ვარიანტის წინააღმდეგნი ხუთნი ვიყავით: მე, GT.ge, ანანო, Na-tia და iano. მეორე ვარიანტისთვის კეჭისყრას აზრი აღარ ჰქონდა.

ასე განვაჩინეთ სამართალი. შემდეგ სურათები გადავიღეთ და დავიძარით.




მყინვარის გვერდის აქცევით სადამდეც შეიძლებოდა სიარული, ავედით.











მდინარე ხდისწყლის სათავე








ბოლოს ავედით იმ ადგილამდე, სადაც მყინვარზე გავლა ვეღარ აგვცდებოდა, გავშალეთ თოკი, ერთმანეთის მიყოლებით ჩავებით და დავიწყეთ ნელი სვლა მყინვარზე, უღელტეხილისკენ.ყინულზე და თოვლზე ერთმანეთის უკან მივდიოდით თოკით ჩაბმულები. ყინულზე ხან ვის დაგვისრიალდებოდა, ფეხი და ხან - ვის. დასრიალებულს დანარჩენები იჭერდნენ თოკის მეშვეობით.


ვიდეო: http://www.youtube.com/watch?v=TPbxIIsVkjE



ბოლოს როგორც იქნა გადავლახეთ მყინვარი. ქვებზე ცოტა სიარულიც და... უღელტეხილზე ავედით, ზ.დ. დაახლოებით 3488 მ. სიმაღლეზე, საიდანაც მოჩანს როგორც ხდის ხეობა, ასევე ჯუთის ხეობა და ჭაუხები.














ვიდეო: http://www.youtube.com/watch?v=VNtmS05hDeY

დღე 3
ნაწილი 2



დავისვენეთ, სურათები გადავიღეთ, წავიხემსეთ და დაბლა დავიძარით. მაგრამ უცებ დაბრკოლება შევხვდა: პირველი რამოდენიმე მეტრიანი მონაკვეთი იმდენად რთული აღმოჩნდა, რომ წინ მიმავალმა ქსოვრელმა და ანანომ თოკი მოითხოვეს. დაღმართი ძალინ ციცაბო იყო და თან ქვები ცვიოდა.




ისევ გავშალეთ თოკი და ყველანი მისი მეშვეობით დავეშვით პირველ მონაკვეთზე (იქნებ ამის სურათებიც დადოთ : ) ). ზემოთ მდგარები იჭერდნენ თოკით ჩამავლებს. ბოლოს ჩამავალს თოკი ქვაზე უნდა მოება და ისე ჩასულიყო.



ეს აღმართი ჩავიარეთ და განვაგრძეთ რთულ დაღმართებზე სიარული. დაიწყო პატარა მდინარე, რომელიც თანდათან იზრდებოდა. ხრიოკი ქვის შემდეგ ციცაბო მინდვრებზე განვაგრძეთ სიარული.



ყველაზე უკან მე და არწივი მოვდიოდით, რომელსაც ფეხი ტკიოდა. სიმაღლე არ დავკარგეთ და მდინარიდან (რუკის მიხედვით - მდინარე შარვანისწყალი) საკმაოდ ზევით მოვდიოდით. ქვევით iano დავინახეთ, რომელსაც აგრეთვე ფეხი ჰქონდა ნატკენი და სხვებზე უკან მიდიოდა. როდესაც ჩვენ და iano ერთმანეთს შევეხმიანეთ, მე და არწივმა აშკარად გავიგონეთ უკნიდან კაცის ძახილი. მაგრამ ჩვენს უკან ვინმეს ყოფნა იმდენად შეუძლებლად გვეჩვენა, რომ მე და არწივმა ჩავთვალეთ, რომ ირივეს მოგვეჩვენა.



ნელ-ნელა ორივე დავეწიეთ iano-ს. ვიარეთ და გზაში დასახმარებლად მობრუნებული ქსოვრელი შეგვხვდა. როდესაც მდინარე ჯუთის ჭალა გამოჩნდა და ქვევით მყოფებმა ჩვენი ფანრები დაინახეს, ქვევიდან შაშხანა აანთეს, რომ ეჩვენებინათ, საით უნდა წავსულიყავით და რა ადგილას უნდა გადაგვეკვეთა ჯუთის მარჯვენა შენაკადი მდინარე, რათა მდინარე ჯუთაზე გადამავალ ხიდამდე მივსულიყავით. მათ ეს ხიდი ზევიდან ჭოგრიტით დაინახეს, რადგან დღის სინათლეზე მოასწრეს იმ ადგილამდე მისვლა, საიდანაც ჭალის დაზვერვა შეიძლებოდა.



ჩავედით, გავყვეით ჩვენების ნავალს, გადავიარეთ პატარა მდინარე და მდინარე ჯუთაზე გადებული ხიდი - ”უგოლნიკი”. : ) აქ უკვე გველოდა ჩვენი მიკროავტობუსი, რომლებიც წინ წასულებმა გამოიძახეს, როდესაც ტელეფონმა დაიჭირა. ამასობაში მესაზღვრემაც ამოგვაკითხა, დარწმუნდა, რომ ის 14 კაციანი ჯგუფი, რომელზე მას ინფორმაცია ჰქონდა, კარგად იყო, და უკან დაბრუნდა.































ჭაუხები








ჯამში საბანაკე ადგილიდან უღელტეხილამდე ასვლას დაახლოებით 7,5 საათი მოვანდომეთ, ხოლო უღელტეხილიდან მიკროავტობუსამდე მოსვლას - დაახლოებით 5 საათი.



მიკროავტობუსში ვსხდებოდით და თბილისში წამოსვლას ვაპირებდით, რომ უცებ, კიდევ ერთხელ ვინერვიულეთ: ზევით, მთაზე, იმ ადგილას, სადაც ჩვენ გამოვიარეთ, სინათლე დავინახეთ. გაგვახსენდა ის ხმა, რაც მე და არწივმა გავიგონეთ (და რომელიც იანოსაც გაუგია). თურმე იქ მართლა ყოფილა ვიღაც. ”ნუთუ ვინმე ჩვენიანი დარჩა უკან?!” ნერვიულად გადავითვალეთ ერთმანეთი და... 14 ვიყავით.



ჩვენთვის იდუმალებითაა მოცული, თუ ვინ იყო ის კაცი, საიდან მოვიდა იქ და როგორ მოხდა, რომ ვერცერთმა ვერ შევამჩნიეთ... )



სულ ეს იყო... : )

ძალიან მაგარი რეპორტაჟია ამის გაკეთებას მარტო ასეთ ძლიერ და გამოცდილ ჯგუფთან ერთად თუ გაბედავს კაცი მაგრამ ამ ჩანჩქერთან მისვლა ყველას შეუძლია

აღფრთოვანებულ
მაგარი ხარ ისმაილ, ვისურვებდი ხშირად დაგეგეგმოს კარვული გასვლები

Ismail
პირველ რიგში მადლობა ღმერთს, მშვიდობით რო მოვიარეთ და მერე შენ და ყველა მოლაშქრეს!
გაიხარეთ ხალხნო!
უდიდესი სიამოვნება მივიღე, საუკუნე რო მემახსოვრება.

ყველაზე ძლიერი მარშუტი კარვი ს ისტორიაში

Ismail

ეს ჩემი სურათების ბმული:
http://www.allshares.ge/download.php?id=EF57513970

აქ ხომ ზუსტად იგივე სურათებია რომლებიც ამ თემაში ზემოთ დადევი?

მეც დავწერ ჩემს შთაბეჭდილებებს

პირველ რიგში, მადლობა ისმაილს, სამომავლო გეგმებში ზუსტად ჩამოყალიბებული და ყოველ გვერდზე დაკოპირებული ინფოსთვის, რომ მარშუტი რთული იქნებოდა და ყველას გააზრებული ჰქონოდა თავისი შესაძლებლობები. ეს რომ არა, პლიუს წამომსვლელთა რაოდენობის შეზღუდვა, შანსი არაა, ჩვენ იქ ვერ მოვასწრებდით გადასვლას, ნუ, ეს ჩემი აზრით. ამის მიუხედავად, ჩემთვის მაინც იმაზე რთული აღმოჩნდა ეს გასვლა, ვიდრე წარმომედგინა

რადგან სამომავლოებშიც ჭაუხების უღელტეხილის გადასვლას იყო შედარებული ეს მარშუტი, პირველ დღეს მეც ვადარებდი ჩემთვის და ნამდვილად არ ჩანდა საშუალოზე მეტი სირთულის, აი, მეორე დღეს იცოცხლე ჭაუხებზე გადასვლა მთაწმინდის ბილიკზე არბენავით მეჩვენება ამასთან შედარებით:D

ნუ, კიდევ ვფიქრობ, რომ ძალიან გაგვიმართლა! ჩემთვის ყველაზე ექსტრემალური მაინც იმ თოვლსა თუ ყინულზე გადასვლა იყო, არ ვიცი, რამე რომ ყოფილიყო ის თოკი რამდენად დაგვიცავდა

უღელტეხილიდან ქვემოთ ჩაცოცებაც არანაკლებ შთამბეჭდავი. პირველი შთაბეჭდილება უღელტეხილზე ასვლის ის იყო, რომ გავიხედ-გამოვიხედე და მეთქი აქედან რა ჩავა, ეს წვეტიანი ნაშალი კლდეები ჩასვლის არანაირ იმედს არ იძლეოდა, ნუ, მერე, ალექსა ჩაძვრა, თოკიც ჩაერთო საქმეში და ჩავედით.

ხო, ნუ, ქსოვრელზე ეხლა რა უნდა თქვას კაცმა

რავი, ყველას დიდი მადლობა რა, მართალია, ისე მტკივა კუნთები, რომ გვერდიდან გვერდზე გაჭირვებით ვბრუნდები და სახიდან რაღაც საშინელი ყვითელი სითხე მჟონავს დამწვრობისგან, თავის კანიც კი დამწვარი მაქვს და ხელ-ფეხი ალაგ-ალაგ დაწყლულებული ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავი გასვლა იყო ჩემთვის და მართლა ულამაზესი ხეობა!

პ.ს. ერთი-ორი სურათი მეც გადავიღე, დიდი ვერაფერი, ძირითადად შემთხვევითი კადრები, მაგრამ სახლიდან ვერ ვტვირთავ და მოგვიანებით ბმულს დავდებ

უფფ... წამოვსულიყავი მაინც...

ჩვენთვის იდუმალებითაა მოცული, თუ ვინ იყო ის კაცი, საიდან მოვიდა იქ და როგორ მოხდა, რომ ვერცერთმა ვერ შევამჩნიეთ... )

კოლუმბია ფიქჩერზ პრედსტავლიაეტ:
საშინელებათა ჟანრის ფილმს:
"ხდის ხეობის აჩრდილი"

ანანო ))
როგორ არ უნდა დავარეგისტრიროთ ((

მე ცალკე მივდიოდი და ჩემი მეგობრები;
ცალკე ზურას გასვლა იყო იქაც ჩვენი ზოგიერთი მეგობარი

და მე ანანოს ვურჩიე ასეთ გასვლაში ვერ წახვალ სხვა დროს ხდის ხეობაში წადი_თქო )