კარავი

1. Ismail
2. Ismail + (თამუნა ავალიშვილი)
3. iano
4. arcivi9
5. Na-tia
6. Tami
7. KSOVRELI
8. იედაი სტეგ
9. chqareuli
10. Bloodsucker
11. GT.ge
12. mariamooo
13. tamo gakhokidze
14. iko iko

Na-tia wrote:მეც დავწერ ჩემს შთაბეჭდილებებს

პირველ რიგში, მადლობა ისმაილს, სამომავლო გეგმებში ზუსტად ჩამოყალიბებული და ყოველ გვერდზე დაკოპირებული ინფოსთვის, რომ მარშუტი რთული იქნებოდა და ყველას გააზრებული ჰქონოდა თავისი შესაძლებლობები. ეს რომ არა, პლიუს წამომსვლელთა რაოდენობის შეზღუდვა, შანსი არაა, ჩვენ იქ ვერ მოვასწრებდით გადასვლას, ნუ, ეს ჩემი აზრით. ამის მიუხედავად, ჩემთვის მაინც იმაზე რთული აღმოჩნდა ეს გასვლა, ვიდრე წარმომედგინა

რადგან სამომავლოებშიც ჭაუხების უღელტეხილის გადასვლას იყო შედარებული ეს მარშუტი, პირველ დღეს მეც ვადარებდი ჩემთვის და ნამდვილად არ ჩანდა საშუალოზე მეტი სირთულის, აი, მეორე დღეს იცოცხლე ჭაუხებზე გადასვლა მთაწმინდის ბილიკზე არბენავით მეჩვენება ამასთან შედარებით:D

ნუ, კიდევ ვფიქრობ, რომ ძალიან გაგვიმართლა! ჩემთვის ყველაზე ექსტრემალური მაინც იმ თოვლსა თუ ყინულზე გადასვლა იყო, არ ვიცი, რამე რომ ყოფილიყო ის თოკი რამდენად დაგვიცავდა

უღელტეხილიდან ქვემოთ ჩაცოცებაც არანაკლებ შთამბეჭდავი. პირველი შთაბეჭდილება უღელტეხილზე ასვლის ის იყო, რომ გავიხედ-გამოვიხედე და მეთქი აქედან რა ჩავა, ეს წვეტიანი ნაშალი კლდეები ჩასვლის არანაირ იმედს არ იძლეოდა, ნუ, მერე, ალექსა ჩაძვრა, თოკიც ჩაერთო საქმეში და ჩავედით.

ხო, ნუ, ქსოვრელზე ეხლა რა უნდა თქვას კაცმა

რავი, ყველას დიდი მადლობა რა, მართალია, ისე მტკივა კუნთები, რომ გვერდიდან გვერდზე გაჭირვებით ვბრუნდები და სახიდან რაღაც საშინელი ყვითელი სითხე მჟონავს დამწვრობისგან, თავის კანიც კი დამწვარი მაქვს და ხელ-ფეხი ალაგ-ალაგ დაწყლულებული ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავი გასვლა იყო ჩემთვის და მართლა ულამაზესი ხეობა!

პ.ს. ერთი-ორი სურათი მეც გადავიღე, დიდი ვერაფერი, ძირითადად შემთხვევითი კადრები, მაგრამ სახლიდან ვერ ვტვირთავ და მოგვიანებით ბმულს დავდებ

როდესაც ჩვენ და iano ერთმანეთს შევეხმიანეთ, მე და არწივმა აშკარად გავიგონეთ უკნიდან კაცის ძახილი. მაგრამ ჩვენს უკან ვინმეს ყოფნა იმდენად შეუძლებლად გვეჩვენა, რომ მე და არწივმა ჩავთვალეთ, რომ ირივეს მოგვეჩვენა.

მიკროავტობუსში ვსხდებოდით და თბილისში წამოსვლას ვაპირებდით, რომ უცებ, კიდევ ერთხელ ვინერვიულეთ: ზევით, მთაზე, იმ ადგილას, სადაც ჩვენ გამოვიარეთ, სინათლე დავინახეთ. გაგვახსენდა ის ხმა, რაც მე და არწივმა გავიგონეთ (და რომელიც იანოსაც გაუგია). თურმე იქ მართლა ყოფილა ვიღაც. ”ნუთუ ვინმე ჩვენიანი დარჩა უკან?!” ნერვიულად გადავითალეთ ერთმანეთი და... 14 ვიყავით.

ნუ, კიდევ ვფიქრობ, რომ ძალიან გაგვიმართლა! ჩემთვის ყველაზე ექსტრემალური მაინც იმ თოვლსა თუ ყინულზე გადასვლა იყო, არ ვიცი, რამე რომ ყოფილიყო ის თოკი რამდენად დაგვიცავდა

აი, ბალახზე დაშვება კი ჯოჯოხეთი იყო, დამანგრია

მიკროავტობუსში ვსხდებოდით და თბილისში წამოსვლას ვაპირებდით, რომ უცებ, კიდევ ერთხელ ვინერვიულეთ: ზევით, მთაზე, იმ ადგილას, სადაც ჩვენ გამოვიარეთ, სინათლე დავინახეთ. გაგვახსენდა ის ხმა, რაც მე და არწივმა გავიგონეთ (და რომელიც იანოსაც გაუგია). თურმე იქ მართლა ყოფილა ვიღაც.

ვინმეს რამე ხომ არ უჭირდა?
იქნებ დაგიძახათ საშველად?

იქნებ უბრალოდ მაძახურა იყო...

Tamari-ch. wrote:

მიკროავტობუსში ვსხდებოდით და თბილისში წამოსვლას ვაპირებდით, რომ უცებ, კიდევ ერთხელ ვინერვიულეთ: ზევით, მთაზე, იმ ადგილას, სადაც ჩვენ გამოვიარეთ, სინათლე დავინახეთ. გაგვახსენდა ის ხმა, რაც მე და არწივმა გავიგონეთ (და რომელიც იანოსაც გაუგია). თურმე იქ მართლა ყოფილა ვიღაც.

ვინმეს რამე ხომ არ უჭირდა?
იქნებ დაგიძახათ საშველად?

arcivi9 wrote:
მაძახურა რაღაა?