ყინულზე ცოცვა!!!
Posted: 20 თებ 2006, 15:47
იმ ტოპიკში ყველაფერი გაფაანტულია ამიტომ გადავწყვიტე მთელი ჩვენი ისტორიის თავიდან ბოლომდე მოყოლა ანუ როგორც მთხოვეს დეტალუკებში მომეყოლა..................................
დავიწყოთ იქიდან რომ დილის 9სთ-ზე უნდა შევკრებილვიყავით ფოთოლასთან........ სადაც შევიკრიბეთ მე დამაგვიანდა 10 წუთით. ფორუმის წევრები ვიყავით დრუიდი, კახა,ლამა, გვალვა, კოტე ტბელი, პაუნა, ლოლა,ნიკა, მაო რომელიც გუდაურიდან წამოგვეწია,მაკუშა და ერთი ორი არაფორუმელი. ველოდებოდით პინკისაც რატომღაც და რახან აღარ გამოჩნდა ჩვენ გავემგზავრეთ....... დიღმის ტრასაზე ვიყავით როცა ნიკამ დაგვაწია თავისი მობილით თავისი ხმა და გვითხრა მოვდივარო, ჩვენ კი ამ დროს ბენზინს ავზს ვავსებდით რაღაც დაქცეულ ბენზინ გასამართ სადგურზე. ცოტა ხანში მოვიდა ნიკაც თავისი განთქმული ნივით, რომელიც დატოვა ამ ბენზინგასამართ სადგურზე და გადმოჯდა ჩვენს მარშუტკაში. გზაში მე ვამბობდი საშინელებებს რის გამოც პაუნამ პატარათი "გამტყიპა" მარშუტკაში (რა თქმა უნდა სიყვარულში და მეგობრობაში). მარშუტკაში არ მახსოვს სამწუხაროდ რა ხდებოდა იმიტომ რომ გართული ვიყავი ლოლას მეგობარ ანასთან ჭორაობით. გავიარეთ მართულებში გახლართული გორიც, შემდეგ ატენის სიონი, მივადექით სოფელ იბის, სადაც დავტოვეთ მძღოლი თავისი მარშუტკით. იბისიდან კი ფეხით გაუყევით სადაც გავირეთ, ვითომ ხიდი, შემდეგ კი სულ მდინარის ერთი ნაპირიდან მეორეზე ვხტებოდით ხან კი პირიქით..... ნახევარი გზაც არ გვქონდა ფეხით გავლილი რომ ჩემს თვალწინ ერთ ერთი კარვის წევრი ჩავარდა წყალში. მე და რამოდენიმე ადამიანმა შევაჩერეთ სვლა და გავჩერდIტ მაოს მანქანასთან რომელმაც ვეღარ შესძლო გზის გაგრძელება უგზოობის გამო.... ამ მანაქანასთან დაახლოებით 30- წუთი ველოდებოდით მე და ის გაწუწული ადამიანი სანმ ვინმე ჩვენიანი მაოს მანქანის გასაღებს არ მოიტანდა და ამ ადამიანისთვის რამე ტანსაცმელს არ მოვძებნიდიდით. მოვიდა პაუნა გასაღებთან ერთად ამოვიღეთ მაოს კომბინიზონი და ჩავაცვით ამ ადამიანს. შემდეგ დავიძარით სადაც დაძვრებოდა ის ხალხი ყინულზე რამოდენიმე ადგილას ეს ადამიანი კიდევ ჩაგვივარდა კინაღამ რაც სრული "კატასტროფა" იქნებოდა
. როგორც იქნა მივაღწიეთ დავინახე ბუმბერაზ კლდეზე მიყინული ყინული და მასზე მძრომიალი ხალხი...............ასევე ჩვენი განთქმული ბანერიც უგაშლილი დამხვდა..
ვუყურე ამ ხალხს ვუყრე და მეც მომინდა ასვლა
ბათინკიც ვიშოვე, წრიაპებიც, ორგანიზატორებსაც ველაპარაკე, უბრალოდ მითხრეს შეჯიბრი რომ მორჩება იქნებ მერე მიგიშვათ ამ "ბუმბერაზ" კლდესთანო....... სამწუხაროდ შეჯიბრი ცოტა გვიან დამთავრდა და დასაბრუნებლებიც ხომ ვიყავით ამიტომ გადავიფიქრე რადგან 15-20 წუთიანი მომზადება მჭირდებოდა და თან 3 კარველიც ავიყოლიე............დაჯილდოვებამდე 5 წუთით ადრე დავარიგეთ კახას შექმნილი ფლაიერებიც............... დაჯილდოვებზე გვალვა პატარა სიტყვითაც გამოვიდა დაჯილდოებულს პარალონზე წარწერით karavi.ge-თი უსურვა კარგი ძილი....... თუ არ ვცდები მაომაც დააწესა თავისი პრიზიც ოღონდ რა იყო არ ვიცი ნამდვილად...........................
ლამა უკვე კარგად იყო ჯერ ჩვენ "გვრუზა " გორში ნაყიდი არყის მომდევარი სადღეგრძელოებით განსაკუთრებით ვაჟა ფშაველას სადღეგრძელო იყო ხოდში....მერე მსაჯები ვინც იყვნენ ამ ტურნირის აღმოაჩინა რომ მისი სვანი ნათესავები არიან, ყოველივე ამის შემდეგ კი მათკენ გადაინაცვლა და ისინი "გრუზა" ერთი ლექსიც დასჭექა "დამსეტყვე ცაო, დამსეტყვე"....საბედნიეროდ სეტყვა არ წამოსულა....
ამის შემდეგ დავიშალეთ და ყველანი გამოვეშურეთ იბისისკენ......... ლამას გადამკიდე მომიწია გაჭედილი მანქანების თოვლიდან ამოყვანა, რატომღაც "წითელი ჯვრის ფუნქცია წამართვა ლამამ"..........
უკან დაბრუნებისას კი იმ ხიდზე რომელიც სურათებშია და ჩვენი ადმინი გადადის ქართული სიმღერის-ცეკვის და ლექსის კონცერტი გამართა თუმცა სამწუხაროდ სულ რამოდენიმე ადამიანი დაესწრო ამ ყველაფერს რადგან უმეტესობა კარველების და ასევ შეჯიბრზე დამსწრე საზოგადოების უმეტესობა ჩასული იყო ქვევით.......... ავტობუსთან და მარშუტკასთან......
ამ ტურნირზე, მე აღმოვაჩინე ადამიანი რომელსაც ბანაკში დავუახლოვდი თუმცა 98 წლის შემდეგ არ მენახა, რაც ჩემთვის ძალიან სასიამოვნო იყო...........................ასევე ეს ადამიანი შემპირდა რომ ფორუმზე აუცილებლად შემოვა........ეს ერთი მე შემოვიყვანე და ფლაიერებიც თავის საქმეს იზავენ ალბათ........................................
მარშუტკაში ჩაჯდომის შემდეგ არაფერი არ მახსოვს რადგან ერთი სურვილი მქონდა სახლში როდის მივიდოდი და ცხელ ვანაში შევარდებოდი, რადგან ფეხები საშინლად გაყინული და სველი მქონდა.............................
ის კი მახსოვს სახლში რო მივედი და ვანაში შევარდი და მერე ტკბილად დავიძინე და ასევე მეორე დღის ემოციური შოკიც მახსოვს, იმიტომ რომ ვხედავდი სხვები როგორ აფრქვევდნენ ადრენალინს და მე კი ქვევიდა ნ ვიყურებოდი...............................................
ფორუმზე დადებული სურატები სხვა ტოპიკშია ამიტომ აი ლინკის აქ ვდებ
http://karavi.iatp.ge/viewtopic.php?p=12418#12418
ეხლა კიდე სურათებს თუ აქ ჩაყრით კაი იქნება
დავიწყოთ იქიდან რომ დილის 9სთ-ზე უნდა შევკრებილვიყავით ფოთოლასთან........ სადაც შევიკრიბეთ მე დამაგვიანდა 10 წუთით. ფორუმის წევრები ვიყავით დრუიდი, კახა,ლამა, გვალვა, კოტე ტბელი, პაუნა, ლოლა,ნიკა, მაო რომელიც გუდაურიდან წამოგვეწია,მაკუშა და ერთი ორი არაფორუმელი. ველოდებოდით პინკისაც რატომღაც და რახან აღარ გამოჩნდა ჩვენ გავემგზავრეთ....... დიღმის ტრასაზე ვიყავით როცა ნიკამ დაგვაწია თავისი მობილით თავისი ხმა და გვითხრა მოვდივარო, ჩვენ კი ამ დროს ბენზინს ავზს ვავსებდით რაღაც დაქცეულ ბენზინ გასამართ სადგურზე. ცოტა ხანში მოვიდა ნიკაც თავისი განთქმული ნივით, რომელიც დატოვა ამ ბენზინგასამართ სადგურზე და გადმოჯდა ჩვენს მარშუტკაში. გზაში მე ვამბობდი საშინელებებს რის გამოც პაუნამ პატარათი "გამტყიპა" მარშუტკაში (რა თქმა უნდა სიყვარულში და მეგობრობაში). მარშუტკაში არ მახსოვს სამწუხაროდ რა ხდებოდა იმიტომ რომ გართული ვიყავი ლოლას მეგობარ ანასთან ჭორაობით. გავიარეთ მართულებში გახლართული გორიც, შემდეგ ატენის სიონი, მივადექით სოფელ იბის, სადაც დავტოვეთ მძღოლი თავისი მარშუტკით. იბისიდან კი ფეხით გაუყევით სადაც გავირეთ, ვითომ ხიდი, შემდეგ კი სულ მდინარის ერთი ნაპირიდან მეორეზე ვხტებოდით ხან კი პირიქით..... ნახევარი გზაც არ გვქონდა ფეხით გავლილი რომ ჩემს თვალწინ ერთ ერთი კარვის წევრი ჩავარდა წყალში. მე და რამოდენიმე ადამიანმა შევაჩერეთ სვლა და გავჩერდIტ მაოს მანქანასთან რომელმაც ვეღარ შესძლო გზის გაგრძელება უგზოობის გამო.... ამ მანაქანასთან დაახლოებით 30- წუთი ველოდებოდით მე და ის გაწუწული ადამიანი სანმ ვინმე ჩვენიანი მაოს მანქანის გასაღებს არ მოიტანდა და ამ ადამიანისთვის რამე ტანსაცმელს არ მოვძებნიდიდით. მოვიდა პაუნა გასაღებთან ერთად ამოვიღეთ მაოს კომბინიზონი და ჩავაცვით ამ ადამიანს. შემდეგ დავიძარით სადაც დაძვრებოდა ის ხალხი ყინულზე რამოდენიმე ადგილას ეს ადამიანი კიდევ ჩაგვივარდა კინაღამ რაც სრული "კატასტროფა" იქნებოდა
. როგორც იქნა მივაღწიეთ დავინახე ბუმბერაზ კლდეზე მიყინული ყინული და მასზე მძრომიალი ხალხი...............ასევე ჩვენი განთქმული ბანერიც უგაშლილი დამხვდა..ვუყურე ამ ხალხს ვუყრე და მეც მომინდა ასვლა
ბათინკიც ვიშოვე, წრიაპებიც, ორგანიზატორებსაც ველაპარაკე, უბრალოდ მითხრეს შეჯიბრი რომ მორჩება იქნებ მერე მიგიშვათ ამ "ბუმბერაზ" კლდესთანო....... სამწუხაროდ შეჯიბრი ცოტა გვიან დამთავრდა და დასაბრუნებლებიც ხომ ვიყავით ამიტომ გადავიფიქრე რადგან 15-20 წუთიანი მომზადება მჭირდებოდა და თან 3 კარველიც ავიყოლიე............დაჯილდოვებამდე 5 წუთით ადრე დავარიგეთ კახას შექმნილი ფლაიერებიც............... დაჯილდოვებზე გვალვა პატარა სიტყვითაც გამოვიდა დაჯილდოებულს პარალონზე წარწერით karavi.ge-თი უსურვა კარგი ძილი....... თუ არ ვცდები მაომაც დააწესა თავისი პრიზიც ოღონდ რა იყო არ ვიცი ნამდვილად...........................
ლამა უკვე კარგად იყო ჯერ ჩვენ "გვრუზა " გორში ნაყიდი არყის მომდევარი სადღეგრძელოებით განსაკუთრებით ვაჟა ფშაველას სადღეგრძელო იყო ხოდში....მერე მსაჯები ვინც იყვნენ ამ ტურნირის აღმოაჩინა რომ მისი სვანი ნათესავები არიან, ყოველივე ამის შემდეგ კი მათკენ გადაინაცვლა და ისინი "გრუზა" ერთი ლექსიც დასჭექა "დამსეტყვე ცაო, დამსეტყვე"....საბედნიეროდ სეტყვა არ წამოსულა....
ამის შემდეგ დავიშალეთ და ყველანი გამოვეშურეთ იბისისკენ......... ლამას გადამკიდე მომიწია გაჭედილი მანქანების თოვლიდან ამოყვანა, რატომღაც "წითელი ჯვრის ფუნქცია წამართვა ლამამ"..........
უკან დაბრუნებისას კი იმ ხიდზე რომელიც სურათებშია და ჩვენი ადმინი გადადის ქართული სიმღერის-ცეკვის და ლექსის კონცერტი გამართა თუმცა სამწუხაროდ სულ რამოდენიმე ადამიანი დაესწრო ამ ყველაფერს რადგან უმეტესობა კარველების და ასევ შეჯიბრზე დამსწრე საზოგადოების უმეტესობა ჩასული იყო ქვევით.......... ავტობუსთან და მარშუტკასთან......
ამ ტურნირზე, მე აღმოვაჩინე ადამიანი რომელსაც ბანაკში დავუახლოვდი თუმცა 98 წლის შემდეგ არ მენახა, რაც ჩემთვის ძალიან სასიამოვნო იყო...........................ასევე ეს ადამიანი შემპირდა რომ ფორუმზე აუცილებლად შემოვა........ეს ერთი მე შემოვიყვანე და ფლაიერებიც თავის საქმეს იზავენ ალბათ........................................
მარშუტკაში ჩაჯდომის შემდეგ არაფერი არ მახსოვს რადგან ერთი სურვილი მქონდა სახლში როდის მივიდოდი და ცხელ ვანაში შევარდებოდი, რადგან ფეხები საშინლად გაყინული და სველი მქონდა.............................
ის კი მახსოვს სახლში რო მივედი და ვანაში შევარდი და მერე ტკბილად დავიძინე და ასევე მეორე დღის ემოციური შოკიც მახსოვს, იმიტომ რომ ვხედავდი სხვები როგორ აფრქვევდნენ ადრენალინს და მე კი ქვევიდა ნ ვიყურებოდი...............................................
ფორუმზე დადებული სურატები სხვა ტოპიკშია ამიტომ აი ლინკის აქ ვდებ
http://karavi.iatp.ge/viewtopic.php?p=12418#12418
ეხლა კიდე სურათებს თუ აქ ჩაყრით კაი იქნება
