კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

1. რეგიონი: კახეთი

2. მარშრუტის დასახელება: თბილისი, დედოფლისწყარო(ზემო ქედი), ვაშლოვანი (ალესილები, მიჯნის ყურე), გურჯაანი(ვაჩნაძიანთ კარის სამების ტაძარი)

3. ხანგრძლივობა: 2 დღე

4. სირთულე: საშუალოდ რთული(ოფროუდისმაგვარი )

დანარჩენის დაწერას აზრი არ აქვს


მოკლედ დავიწყებ წერას:


დიდი ხანია ლაშქრობაზე არ ვყოფილვარ და დამავიწყდა შთაბეჭდილებების წერა, მაგრამ ვეცდები დავწერო რამე საინტერესო. ცოტას მეგობრებიც შემომეშველებიან და იქნებ თქვენამდეც მოვიტანო სათქმელი კარაველებო.

დიდი ხნის სურვილის და მცდელობების შემდეგ დადგა მომენტი როცა გადავწყვიტეთ ვაშლოვანში გამგზავრება. ამ ყველაფერს ლამას და სრულიად ტობა თრეველის დაჟინებულმა მონდომებამ და შეასხა ფრთები. გადაწყდა გავდიოდით პარასკევს საღამოს 7 საათზე. თუმცა რიგ მიზეზთა გამო გავედით 10:30ზე.
მონადირის ჰიუნდაი გალოპერში ჩავსხედით მე, ლამა, პაუნა, ნიკა(არა კარველი მაგრამ კარაველებისთვის ცნობილი ქონგურის სახელით ) და თავად მონადირე.

დავადექით გზას და 01:00სთვის უკვე ქვემო ქედში ვიყავით ლამას პაპისეულ სახლში სადაც ჩვენი შესანიშნავი მასპინძლები გველოდნენ თბილი გულებით.

რა თქმე უნდა სუფრა გაიშალა და 3 საათამდე მოვულხინეთ.
დილის 5ზე მაღვიძარამ და ლამამ ერთდროულად გამაღვიძა.
-ადე ბიჭო მზის ამოსვლა გადავიღოთო. მე, ნიკა, პაუნა და ლამა (მონადირეს ღრმად ეძინა )გავეშურეთ იქვე ულამაზეს საყარაულო გორაკზე სადაც კვირაცხოვლობის ხატი მდებარეობს. ულამაზესი ხედი იშლება ამ გორაკიდან. დაბლა ალაზნის ველი იშლება და ჭიასავით დაკლაკნილი ალაზანი მიედინება ნელი დუდუნით მინგეჩაურისკენ.
მზემაც ამოწვერა და მოგვიშვირა გადასაღებად თავისი წიტელი სახე. მერე ნელ-ნელა გაყვითლდა და ღრუბელს მისცა თავი.

ჩვენ კი მონადირე გავაღვიძეთ და გავეშურეთ ნაკძალისკენ. (დედოფლისწყაროში ვიზიტორთა ცენტრიც მოვინახულეთ).
მივდიოდით პირდაპირ მიჯნის ყურისკენ, მაგრამ სურვილი გვქონდა ალესილების და მერხლების ქალაქის მონახულებისაც, თუმცა ამისთვის დრო არ გვყოფნიდა(ჩვენ ასე გვეგონა ).

გავცდით სოფ. კასრისწყალს და წავედით ყურისკენ. მივდივართ და გული გვწყდება ალესილებზე, მაგრამ იმედს არ ვიკლავთ რომ მასაც მალე ვნახავთ. სადრაც ორი საათის სიარულის შემდეგ შეგვხვდა მერცხლების ქალაქი. ჩვენ გვეგონა აქაც იყო ეს ქალაქი და ისევ გავაგრძელეთ გზა. აქ მოხდა ღმეთის საჩუქრის აღმოჩენა. პირდაპირ მივადექით ალესილებში თურმე სხვა გზით გვივლია და მიჯნის ყურის ნაცვლად ალესილებისკენ წამოვსულვართ. მერე კითხვა კითხვით გამოვიგენით გზა და დავადექით სწორ გზას, თუმცა ისევ ვეჭვობდით გზის სისწორეს. მაგრამ უკვე ყველაფერი კარგად იყო.

თავი აფრიკის შუაგულში გვეგონა. მივდიოდით ამ უნიკალურ ლანდშაფტში და ვიძირებოდით მის მორევებში. უკვე ისე დავიჯერეთ აფრიკაში ყოფნის ამბავი ლამას თუთიყუშიც კი მოელანდა. ცოტაც და მარტორქას დაინახავდა

გადავედით კანიონებზე და დაიწყო ჩვენი ოფროუდ თავგადასავალიც თუმცა Hyundai Galloper -მა თავი შეგვაყვარა, დაამტკიცა მისი ძალა და მიწასტან მოჭიდება.

ყველა სირთულე გადავლახეთ და კანიონშიც გავისეირნეთ. ალაზნის პირას კოღოების შეტევა გადავიტანეთ და უკან გამოცეშურეთ.

უკანა გზაზე არსად გადაგვიხვევია და ისევ ჩვენი მასპინძლის სუფრას მივუჯექით ქედში ცასულები.

ნამდვილი თავგადასავალი ჯერ კიდევ წინ გველოდა,
დღეს თავები ძვლივს ავწიეთ ნაბახუსევებმა (ჩემს გარდა, მე არ ვსვამ )

დილით ლამას ბიძამ ლოგინშივე დაგვალევინა ცივი ლუდი,
ლუდზე უარი არ გაგვივიდა და ლოგინშივე შევბრუვდით
მერე სუფრაზეც დავჯექით და 01.30სთვის გავედით დედოფლისწყაროში, ელიას მტაზე. აქ ჩვენმა გზააბნეულობამ ისეთი გზით მიგვიყვანა რომ მანქანა დიდი ბალახებში ლამის დაიკარგა და ორმოშიც აღმოჩნდა მარჯვენა საბურავები. ამ ყველაფრის შემდებ მე ჭინჭრით დავისუსხე და მანქანას ანტენა მოტყდა
მაგრამ ადვილად გადაილახა ისევ გალო[ერის წყალობით ყველადერი. ავედით ელიას მონასტერში და წამოსვლა აღარ გვინდოდა. თუმცა წინ ვაჩნაძიანთ კარი გვიხმობდა.

აქედან ვაჩნაძიანთ კარამდე მსვიდობით ვიმგზავრეთ თუ არ ჩავთვლით გურჯაანში შეხვედრას ლოლასთან

ლოლას და სოფოს(ნიკი არ ვიცი სამწუკაროდ) ნახვამ გაგვახარა და გაგვამხიარულა. თუმცა გული დაგვწყდა რომ ვაჩნაძიანთკარში ვერ წავიყვანეთ ადგილის უქონლობის გამო.

ამის შემდეგ კითხვა-კითხვით მივადექით მონასტრის ასახვევს. გზიდან 10-11კმ იყო. მაგრამ აქ ნამდვილი ოფროუტ ტური გველოდა თურმე. ჩვენთვის ურთულესი ტალახიანი გზა დავძლიეთ. ბევრჯერ ჩავრთეთ ე.წ "პანეჟენნი" და მივაღწიეთ მონასტერს. აქ სიტყვები არ მყოფნის მონასტრის ასაღწერად. ეს უნდა ნახოთ

აქაც კოღოებმა გამოგვყარეს. თუმცა დროულად. 10 წუთი რომ დაგვეგვიანა დიდი თქეში მოგვისწრებდა და იქედან ჩამოსვლა გართულდებოდა ჩვენი თოხარიკისთვისაც კი ჩვენნაირი მძღოლების ხელში

მერე ცოტცოტა კურიოზებით კაჭრეთამდე მოვაღწიეთ, ვიმწვადავეთ და წამოვედით სახლებში.

იმედია გაიგებთ ნაწერის აზრს

დანარჩენი იმ 4მა დაწეროს.
ფოტორეპორტაჟიც მოვა მალე

დავიწყებ ფოტოებს. ოღონდ ჯერ ცოტას დავდებ
მეზარებვა ყველა
დაღლილი ვარ

პანორამა ყარაულის გორიდან ალაზნის ველისკენ

ახლადამოსული მზე ალაზნისველის თავზე




ტობა ტრეველის დროშა და მედროშე

ჩვენ(როგორც უკვე გითხარით მონადირეს ეძინა)


ისევ მედროშე


ნიკა ტობას მაისურით

ქედში შევიარეთ მიტოვებულ ავიაბაზაზე სადაც გავერთეთ




პაუნა თვითმფრინავის ნაწილებს ეძებს

ჩვენი გმირი და ტობას დროშა


ავოე



ლამა ასაფრენ ბილიკზე დავსვით საჭესთან

ისევ ალაზანი

უკვე ნაკრძალისკენ წავედით

ჩვენ


მერცხლების ქალაქი


გზა ალესილებისკენ

მმმ ფოტოები მაგარია


ეს ლაშქრობის თემაა თუ ტობატრეველის რეკლამა?

ალესილებტან ახლოს


ალესილები (პანოებს მერე დავყრი რომ ავაწყობ)

თოხარიკი ალესილების ფონზე დაქრის


უკვე გადავუხვიეთ მიჯნის ყურისკენ

გზად ყურისკენ









კანიონებს გადავხედეთ


გზად კაპოტზე ვისადილეთ






კანიონშიც დავეშვით




თითქმის მიჯნის ყურესთან ვართ(50 მეტრში)

Roger Waters(vanichkebi)
სპილოს "ხორთუმი" არ ნახეთ

Roger Waters(vanichkebi)
ულამაზესი ფოტოებია და საერთოდ, ულამაზესია ვაშლოვანის ნაკრძალი. მე ვფიქრობ, რომ ეს ადგილი რაც შეიძლება ბევრმა უნდა ნახოს. შარშან ვიყავით კარაველები ვაშლოვანში და ალესილებიდან რომ გადმოვიხედეთ ისეთი შეგრძნება მქონდა, სადმე ჟირაფს ან ზებრას მოვკრავდით თვალს

ვაჰ, ვაჰ....
სუპერ ტურია!




მეც ვინატრებდი მანდ მოხვედრას

იმედია ფოტოები ამით არ დამთავრებულა და ვაშლოვანიც იქნება. ერთი პირობა ისიც ვიფიქრე, ამათმა "შემთხვევით" ზაბრისკი პოინტისკენ ხომ არ გადაუხვიეს–მეთქი. ვაშლოვანის შემთხვევაში ამას ალბათ უნდა მოველოდეთ.
ლანდშაფტის შემხედვარეს გამახსენდა, რომ კარავში არასდ შემხვედრია (შესაძლოა არის კიდეც) თემა ქვეწარმავლების შესახებ. კერძოდ, რა უსაფრთხოების ზომებს შეიძლება მიმართოთ გველის ნაკბენის შემთხვევაში? ნაკრძალის ადმინისტრაციულ პუნქტში არის საამისოდ პირველადი დახმარების პუნქტი? წელიწადის რომელ პერიოდში ჯობია აქ წასვლა?

Nephros
ნებისმიერ დროს შეგიძლია წახვიდე. ჩვენ მაისში ვიყავით, როდესაც გველებს დაწყვილების სეზონი აქვთ და მხოლოდ ერთს მოვკარით თვალი, ისიც შეშინებული გაგვირბოდა. კარგი იქნება 'რჩევებში' გაიხსნას ეგეთი განყოფილება. ვაშლოვანის შემთხვევაში როგორც აგვიხსნეს, ანტიგიურზინის შრატს შენახვის განსაკუთრებული პირობები სჭირდება, რისი ფუფუნებაც დედოფლისწყაროში არა აქვთ. ერთადერთი გამოსავალი შვეულმფრენის გამოძახება და დაშავებულის თბილისში გადმოფრენაა.

Naia
მადლობა. ისე თუ მსგავსი თემა არ არსებობს, ნამდვილად არ გვაწყენდა მისი გახსნა. ვიცი, შიში ვერ იხსნის სიკვდილსაო, მაგრამ მცირე სიფრთხილე ყოველთვის გვმართებს.