კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

მოკლედ დიდი ხანია მინდოდა შარშანიდან მოყოლებული ამ თემის გახსნა, მაგრამ შარშანდელი ამბების მერე აქამდე ვეღარ მოვაბი თავი.. ჰოდა ეხლა ვხსნი სანამ ჯერ კიდევ სეზონია, იქნებ ვინმეს გაუჩნდეს სურვილი წასვლის...



ყველაფერი უცებ გადავწყვიტე ბოლო წუთამდე არ ვიცოდი წავიდოდი თუ არა...

24 ივლისს ჩემი ხევსური ძმის ქორწილი იყო არხოტში და თან ათენგენობა ამღაში (სოფელია არხოტში)... ჰოდა 23-ში დილით მაყრები წაიყვანა მანქანით როშკამდე და მეც მეუბნებოდა წამოდიო, მაგრამ 23-სი დილით ძალიან აუცილებელი საქმე მქონდა და მათთან ერთად ვერ წავედი, მაგრამ შევპირდი შეიძლება ნაშუადღევს წამოვიდეთქო და სადმე გზაზე დაგეწიოთ კიდევაც თქო თუ ნელა ივლით მეთქი...(ვიცოდი რო ჩქარა ვერ ივლიდნენ მაყრები )

მართლაც ნაშუადღევს 14:40 წუთზე დავიძარი თბილისიდან მამაჩემის მანქანით(ford fiesta 2 კარიანი ) კორშისკენ...
კორშაში რომ ჩავედი საკმაოდ გვიანი იყო უკვე მგონი 6 საათი დაახლოებით... წავედით ჩვენი მანქანით როშკის გადასახვევისკენ მე და მამაჩემი... ჰოდა გინდ დაიჯერეთ გინდ არა ამ პატარა მანქანით ნახევარზე მეტი ავიარეთ როშკის აღმართი!!! მერე გავაჩერე მამაჩემი მანქანას სულ ლაწა-ლუწი გაუდიოდა ქვემოდან... კიდევ კაი ლაპარაკი არ იცოდა მანქანამ თორე მკვდარ და ცოცხალს არ დაგვიტოვებდა...

ვინაიდან საღამო იყო და მე იმ დღესვე მინდოდა არხოტში გადასვლა ასე ვაწვალეთ ჩვენი მანქანა და საკმაო დრო მომაგებინა მაინც...
მანქანიდან ჩამოვედი და ფეხით განვაგრძე გზა... დაახლოებით 1 საათში უკვე როშკაში ვიყავი... 7 საათი ხდებოდა და ვფიქრობდი რა მექნა წავსულიყავი არხოტში თუ როშკაში დავრცენილიყავი ვინმესთან (კარავი არ მქონდა) არხოტში რო გამეგრძელებინა გზა ალბათ უღელტეხილზე დამაღამდებოდა და მერე ღამეს მომიწევდა სიარული არხოტამდე ასე 3-4 საათი, თუმცა სურვილი დიდი მქონდა და ვერ გადამეწყვიტა... ამ ფიქრებში გზად ნაცნობი როშკიონი კაცი შემხვდა( მასთან შარშანწინ ვიყავით გაჩერებულები მე და გვალვა როცა არხოტში გადავედით)

მივესალმეთ ერთმანეთს მკითხა სად მიდიხარო... მე ვუთხარი "არხოტ ვაპირებ გადასვლას"-მეთქი...

შემდეგ თავის გვერდზე მდგომ კაცს გადახედა და უთხრა ვატყობ ეს კაცი დღეს ჩემი სტუმარი იქნებაო... თავიდან ცოტა ვიუარე.. ისევ წასვლაზე ვფიქრობდი მარა მერე ბოლსო მაინც დარჩენა გადავწყვიტე და ჩემი თავიც გავახსენე... ვერ მიცნო წინა წლიდან...

მოკლედ 23-ში ღამე როშკაში დავრჩი და 24-ში გათენდა თუ არა, დილის 6 საათზე უკვე ბილიკს დავადექი...

zura N.
ვა მალდეც შენ

ზურა მე მინდა მაქეთ წასვლა და როშკიდან არხოტამდე რამედი კმეტრია?

ჯუთიდან - აბუდელაური -არხოტი -როშკა -კორშა და თბილის რამდენ ხანი დამჯირდება 7 დღე მეყოფა?

სამწუხაროდ როშკაში დილით გადაღებული და წინა დღეს გადაღებული ფოტოები წამეშალა...

მაგრამ ეგ არაფერი... მგონი ეგ მონაკვეთი კარველების უმეტესობამ უკვე ისედაც ზეპირად იცის...

მოკლედ მივუყვებოდი გზას მარტო და თან სურათებს ვიღებდი გარშემო... ამინდი და განწობა არაჩვეულებრივი იყო...!

მივდიოდი და თვალი ჭაუხებისკენ გამირბოდა ველოდებოდი როდის დავინახავდი...(ნამყოფი არ ვარ აბუდელაურებზე... )

pauna wrote:zura N.
ვა მალდეც შენ

ზურა მე მინდა მაქეთ წასვლა და როშკიდან არხოტამდე რამედი კმეტრია?

ჯუთიდან - აბუდელაური -არხოტი -როშკა -კორშა და თბილის რამდენ ხანი დამჯირდება 7 დღე მეყოფა?

კი 7 დღე გეყოფა თავისუფლად... არც გინდა მაგდენი...

შეგიძლია ჯუთიდან გადახვიდე ჯუთა-არხოტი-აბუდელაური-როშკა-თბილისი... თუმცა ამ შემტხვევაში ჭაუხის უღელტეხილს ვერ ნახავ... სამაგიეროდ ახვალ 3100 მეტრზე ჯუთა-არხოტის უღელტეხილზე საიდანაც კარგ ამინდში ხელისგულივით ჩანს საძელეღელე არხოტის მხარე მტები და აქეთ თებულოც კი!

მზერა ჭაუხებისკენ რომელიც არ ჩანდა ჯერ...





რაღაც გამოჩნდა..

ნელ-ნელა ჭაუხებმაც დამანახეს თავი...

ჭაუხი გულში...(ეძღვნება ყველას ვისაც ჭაუხები უყვარს... )

ლოდებს უკან რომ ქედი ჩანს, მაგ ქედზე უნდა ავსულიყავი არხოტში გადასასვლელად...(გზის ეს მონაკვეთი ყველაზე მეტად არ მიყავრს.. )



მანამდე კი როშკის წყალზე მომიწია გადასვლა...

მართალია ძალიან არ მსიამოვნებდა, მაგრამ მაინც შევუდექი ამ მტანჯვენ ქედზე ასვლას...





უკან კი როშკა დავტოვე...



ქედზე ამ ჩიტმა გამიწია ცოტა ხანს მეგზურობა და გამამხიარულა, თუმცა ძალიან მოუსვენარი იყო და ახლო არ მიშვებდა გადასაღებად, შორიდან კი...

ნელ-ნელა პირველი სერიოზული დაბრკოლება გადავლახე...



თუმცა წინ კიდევ ბევრი იყო...



ქედზე ასულმა ისევ გადმოვხედე ჭაუხებს, რომელიც ღრუბლებში იმალებოდა...

3 საათის სიარულის შემდეგ მივადექი "წელთ გზას", რომლის გადავლის შემდეგაც უკვე არხოტში ხარ კაცი... ჩემთვის განსაკუთრებულ და გამორჩეულად ლამაზ მხარეში!

თუმცა ამ დროს აპარატი უკვე დამიჯდა... მაგრამ სურათების გადაღება უკანა გზაზე როცა როშკაში ვბრუნდებოდი მაინც მოვახერხე...

აი ასეთი ყვავილები და ნისლი იყო უღელტეხილის თავზე როშკის მხრეს...

ჩემი ამ მოგზაურობისას უღელტეხილზე და "წელთ გზაზე" 3-ჯერ მომიწია ასვლა პირველად როცა არხოტში გადავედი, მეორედ მაყარი გადმოვაცილეთ უღელტეხილამდე და უაკნ დავბრუნდით და მესამედ როცა მე დავბრუნდი როშკაში "ჩემებთან" ერთად...

რადგან აპარატი პირველ ჯერზე დამიჯდა იმ სურათებს დავდებ რომელიც შემდეგ დღეებში გადვიღე... სამწუხაროდ საღამოთი და არც თუ კაი ხარისხია...

უკან ღრუბლებში თებულოც ჩანს...


ეს კი "წელთ გზის" ყველაზე ფართე მონაკვეთი და მაყართან დამშვიდობებისას..



წელთგზა არხოტის მხრიდან..





და არხოტის ხეობა წელთგზიდან...

ესენიც უღელტეხილზე არხოტის მხარეს...

უღელტეხილის როშკის მხროდან მონაკვეთისგან არხოტის მხარე აბსოლიტურად განსხვავდება და ბევრად ლამაზი სანახავია... როშკის მხრიდან გზაზე წყალი არსადაა აქ კი არხოტის მხარე კი სავსეა მდინარეებით, წყაროებით, ჩანჩქერებით, ზვავებით და მაღალი კლდეებით...