ვფიქრობ, აჯობებს, რეპორტაჟი ფოტოიანებმა გააკეთონ. ჩანს, ეგენი ლენტის გაჭრას ელოდნენ და, ალბათ, დაიწყებენ ახლა ფოტოების დადებას, მე კი რამდენიმე საინტერესო მომენტზე გავამახვილებ ყურადღებას.
1). მგონი, ეს პირველი გასვლა იყო, სადაც +-ის რაოდენობამ კარაველებისას გადააჭარბა.

ბავშვების გარდა, 15-ნი შევიკრიბეთ. აქედან 7 ვიყავით კარაველი.

კიდევ კარგი, მოგვიანებით სიურპრიზად ერთი კარაველი შემოგვემატა და ბალანსი აღსდგა, მაგრამ დროებით, ორიოდე საათით, მერე კი კიდევ ერთი პლიუსი მოვიდა - სხვა ფორუმიდან...

ანუ, მაინც მეტნი იყვნენ.
სამაგიეროდ, არც ვინმეს დაუგვიანია და არც შავ სიაში ჩასაწერია ვინმე, ანუ სიაში ჩაწერილთაგან ყველა წამოვიდა. ნუ, 9 საათამდე გასვლას ისეც არ ვაპირებდი, ნახევარი საათი კი ყოველი შემთხვევისთვის სათადარიგოდ შემოვინახე. მოკლედ, 9-მდე ყველა ადგილზე იყო. კარაველებიდან ვიყავით guruli, del, nikushanikusha, lali, miau, chiamaia, marita 777. მოგვიანებით კიდევ ერთი კარაველი შემოგვემატა, რომელსაც მოგვიანებით საგანგებო ქვეთავს მივუძღვნი.

პლიუსებს რას შეეხება, ეს ის შემთხვევა იყო, როცა სტუმარ-მასპინძელი ერთმანეთს ვავსებდით და საბოლოოდ იმ კარგ ატმოსფეროს ვქმნიდით, რის გამოც ავენისიდან წამოსვლა ყველას დაგვენანა. ნიკუშას პლიუსი დედა-შვილი აუცილებლად უნდა გავაკარაველოთ, რადგან ეს მათი დიდი სურვილიცაა და კარავსაც სჭირდება ასეთი ადამიანები. მგონი, დედა ყოფილი მომღერალია. ყოველ შემთხვევაში, კარგადაც მღეროდა და თვითონ გამოდიოდა სიმღერის ინიციატივით. მოხევე ანკა გამახსენდა - როგორც იმან არ იცის თავპატიჟი სიმღერაზე, ისე - არც ამან. ნამდვილად არ მოუთხოვია სცენა, მომღერლები, ინსტრუმენტები, აკუსტიკა და ამგვარები - იცის სიმღერა, მღერის, თვითონაც იღებს სიამოვნებას და სხვებსაც ასიამოვნებს. ვნანობდი, ლამა რომ არ იყო - მასეთი უკომპლექსო პარტნიორი მისწრებაა ლამასთვის.
მიაუ-ს დედობილმა თვითონ გამოთქვა გაკარაველების სურვილი, ოღონდ არა ლაშქრობის ბოლოს, არამედ ჯერ კიდევ ანანურში და ნიკიც შეარჩია. არ ვიცი, რამდენად სერიოზული მოლაშქრეა, დიდ მთებში რომ იაროს, მაგრამ აქტიური ცხოვრების წესის მიმდევარია, უყვარს ლაშქრობები და ავენისშიც მშვენიერი კომპანიონობა გაგვიწია. ჭიამაიას რაღაც ხაზგასმულად კეთილშობილი დედა-შვილი ახლდა, რომლებიც, იმედია, კიდევ დაგვემგზავრებიან. მარიტას ძმა და მამა ახლდა - ორივე ისეთივე კარგი ადამიანი, როგორც თავად ეს დები და მათი დედაა. დედა ნახე, მამა ნახე, შვილი ისე გამონახეო, ეგ ოჯახიც ისეა. იმედია, მომავალში კიდევ უფრო იაქტიურებენ და რაც მეტი მასეთი ოჯახი შემოგვიერთდება, მით უკეთესი.
იყო კიდევ ერთი პლიუსი - თბილის ფორუმიდან, რომელსაც აქაურებიც იცნობენ. ისიც კარაველებივით აქტიური მოლაშქრე და კარგი ადამიანია. სულ ბოლოს - დღის მეორე ნახევარში იმავე ფორუმიდან კიდევ ერთი პლიუსი შემოგვიერთდა. კარაველი არც ისაა, მაგრამ ეს არაა მთავარი, მთავარი ისაა, რომ მასაც შიგნიდან სტკივა სამშობლო და კარგი ქართველია. თევზაობა-მოგზაურობის დიდი ტრფიალია და გუშინაც ვერ მოისვენა, მდინარეზე რომ არ ეთევზავა. ჩვენც გავყევით და ძაან ცოტა ხანში რამდენიმე ცალი დავიჭირეთ, რითაც ბავშვები გავახარეთ. მძღოლს პატარა ლექციაც ჩაუტარა იმაზე, რას ჰქვია თევზაობა და რას - ბრაკონიერობა. მე რომ ვთევზაობ, სულაც არ მინდა, ჩემი შვილი რომ გაიზრდება, არ იცოდეს, ესა თუ ის თევზი როგორიაო...
მათზე იმ ფორუმიდანვე დადებითი წარმოდგენა შემექმნა, რაც გუშინდელმა გაცნობამ განამტკიცა. ეგენი კიდევ დაგვემგზავრებიან კარაველებს.
ბავშვები კი სამნი იყვნენ - ნიკუშას ძმა ლუკა, დელ-ის და - ჩვენი ნაცნობი გაბი და ჭიამაიას დისშვილი საბა, რომელმაც ამჯერად უფროსი ძმა გიორგი შეცვალა. ლუკას ასეთ ქცევებზე დედამისი იტყვის ხოლმე, ვითომ ჭკვიანად იქცევაო, მაგრამ მართლა ჭკვიანად იქცეოდა. თან, ახლა უფრო გაშინაურებული იყო. გაბი ტანვარჯიშული ილეთების შესრულებას არ დაგვზარდა, საბა კი ისეთივე უსაყვარლესია, როგორც - გიორგი. საერთოდ, მათ მშობლებს სპეცშეკვეთა შვილები ჰყავთ.
2). რამდენჯერმე ვახსენე სიურპრიზი კარაველი და გავხსნი ფრჩხილებს - ეს იყო მირანდა, რომელიც გუშინ დილით ქუთაისიდან წამოვიდა და პირდაპირ ავენისში გამოეშურა.

თანაც, არავინ - მისიანებმაც კი არ იცოდნენ, თუ მოდიოდნენ. სუპერ გოგოა რა!!!

გობეს რეკორდიც მოხსნა - გობე ბორჯომიდან ჩაუხტა ხევსურეთში მიმავალ მანქანას, მაგან კი ქუთაისიდან ისკუპა ავენისში.
3). მძღოლთან დაკავშირებით მთელი დღე მახსენდებოდა ზღარბის სიტყვები, კიდევ ერთი შანსი მიეცითო.

ვიფიქრე, გამოისყიდა-მეთქი, მაგრამ დღის ბოლოს გამოურია თავისებური

- ნაგვის პარკებს არ გვადებინებდა მანქანაში, გადაყარეთ მაქვე, სად მოათრევთო.

როგორც იქნა, დავარწმუნეთ, რომ ყოველთვის ასე ვაკეთებდით და მერე სხვა გზიდან მოგვიარა - თბილისამდე საბარგულს ვერ გავაღებო. არც გვინდა, რადგან ისედაც თბილისში ბუნკერში უნდა ჩავყაროთ-მეთქი. კაი, მაშინ მე წავიღებ და ძეგვში გადავყრიო...

ამაზე პირდაპირ მივახალე - ნეტა, ძეგვში რაც ყრია, იმას აკრიფავდეთ იქაურები-მეთქი. როგორც იქნა დავიყოლიეთ, წამოვედით და აქ მოხდა საინტერესო რამ - ჯერ კიდევ ანანურის ხიდზე გადმოსვლამდე მითხრა (გვერდით ვეჯექი) - ისე, ბევრი რომ იყოს თქვენნაირი, კარგი იქნებოდაო. გულში ვიფიქრე, იგრძენი სინდისის ქენჯნა შენს მიერ დაყრილი ნაგავის გამო-მეთქი.
მაგრამ დიდუბეში დიდ ბუნკერთან მაინც არ გაგვიჩერა და პლასმასის ყუთებთან მიგვიყვანა, მანდ ჩაყარეთო. არ ჩაეტევა, სადმე დიდთან გაგვიჩერე-მეთქი.. მაშინ დატოვეთ და მე გადავყრიო... კეე, როგორ არა-მეთქი, ვიფიქრე.

საბოლოოდ ნიკუშამ და პლიუსთაგან ერთმა - გიორგიმ მოათავსეს, სადაც ჯერ არს.
4). დაბოლოს, თვითო ავენისზეც მინდა ვთქვა... პირველად იქ 2005 წელს ვიყავი, მეორედ - ახლა... ორგანიზატორის ტვირთი ცოტა ძნელია

- აქეთ ცეცხლი, იქით შამფურები, მწვადი, სუფრა, წვრილმანი რამეები და იქაურობის შემოსარბენად მხოლოდ წამოსვლის წინ მოვიცალე... ეკლესიის გაღმა გორაზე გავირბინე იმ ხმელი ხეების სანახავად, რომელმაც პირველი გასვლისას მოგვხიბლა. თან, იქიდან კარგი ხედებია ანანურზე და ნასოფლარის განაპირას ახალი სახლი შევამჩნიე დამხმარე ნაგებობებით... იქვე მწყემსს გადავაწყდი, რომელმაც მითხრა, რომ იქაურობა ვირაც თბილისელს ეკუთვნის, რომელსაც სასტუმრო აუშენეიათ თავისი რესტორან-ფაცხებით, წყალსაცავზე კი საბანო და სათევზაო ადგილებიც მოუწყვია სტუმრებისთვის... ამბობენ, რომ საქართველოში მხოლოდ რესტორნები შენდება და იქნებ მართლაც ასეა, მაგრამ რესტორნისა და სასტუმროს აშენება არსად ისე არ გამხარებია, როგორც - ავენისში... ეს ხომ იქაურობის თუნდაც ეპიზოდურად, მაგრამ მაინც გაცოცხლებას ნიშნავს. რაც მთავარია, ვიღაცას გაახსენდა, რომ რამდენიმე რეკლამირებული ადგილის გარდა, სხვაგანაც შეიძლება ტურისტული ბიზნესის განვითარება; ვიღაცას მოაგონდა, რომ საქართველოს ყოველი კუთხე-კუნჭული ლამაზია...