კარავი 21 წლის გახდა და ჯერაც ცოცხალია! და თქვენ "კარველებო", ცოცხლები ხართ?

1. რეგიონი:
კახეთი

2. მარშრუტის დასახელება:
თბილისი - რუსთავი - საგარეჯო (დავითის ლავრა, უდაბნო, იოანე ნათლისმცემლის მონასტერი)-თბილისი

3. ხანგრძლივობა:
1 დღე

4. სირთულე:
მარტივი (თოვლი არ იყო)

5. გასვლის, ლაშქრობის ღირებულება
ბენზინი საშუალოდ 8 ლარი ერთ ადამიანზე, რესტორანი წყაროსთავში 16 ლარი.

6. მონაწილეთა რაოდენობა
თავიდან 18, ბოლოს 13 (დეტალები რეპორტაჟში)

7. გასვლის, ლაშქრობის 2განიზატორი
Gamarjoba Sakartvelo

8. დანიშნულების პუნქტთან უახლოესი დასახლებული პუნქტი:
საგარეჯო

9. მარშრუტის სიგრძე ტრანსპორტით:
150კმ

10. ფეხით გავლილი მანძილი:
იოანე ნათლისმცემლის მონასტერი - 400-600 მეტრი, დავით გარეჯი - 3-4 კილომეტრი დაახლოებით (ვინც ზუსტად იცით დაწერეთ)

11. სანახავი და ყურადღებამისაქცევი ადგილები:
ჩიჩხიტური, ჯანდარას ტბა

12. საბანაკე ადგილები:
არ ვიცი, უდაბნოში შეიძლება დაბანაკება?

13. სასმელი წყალი მარშრუტზე:
არ არის, ჯობია თადარიგი შორიდანვე დაიჭიროთ.

14. საჭირო აღჭურვილობა, რჩევები:
წყალი, საკვები, თბილი ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი (ისე ცხელოდა ვნანობდით რატომ მსუბუქად არ გვეცვა).

15. გასვლისთვის, ლაშქრობისთვის საუკეთესო დრო
ნებისმიერი (თოვლში ძალიან ლამაზი იქნება)

16. რისკები, საფრთხეები:
გველები.

17. გასვლის, ლაშქრობის შეფასება 10ბალიანი სისტემით
8.5, ექსპრომტ-ტური, ცოტა გზა აგვებნა, მაგრამ საბოლოოდ შესანიშნავად მოვიარეთ დაგეგმილი ადგილები.

18. GPS ტრეკი

http://bin.ge/file/6060/Davit-gareji-20 ... 1.rar.html

NeoZ


დაგვიანებაზე, ძმაო, ჯარიმაა...

ახლა, ჯარიმის სახით, რეპორტაჟი და ფოტოები მოაყოლე, თორემ ეგრე ადვილად ვერ გამოძვრები

დიდი მადლობა ყველა მონაწილეს, შესანიშნავად მოვიარეთ დაგეგმილი ადგილები.

შევიკრიბეთ მცირედი დაგვიანებებით, გადავნაწილდით მანქანებში და გავედით 4 მანქანა.

გადაწყდა რომ დავით გარეჯში გავემართებოდით რუსთავის მხრიდა, მოვინახულებდით იოანე ნათლისმცემლის მონასტერს, შემდეგ დავით გარეჯის სამონასტრო კომპლექსს და ბოლოს ვივახმშმებდით წყაროსთავში მდებარე რესტორანში.

ნაია - პაჯერო იო
neo... (ჩემი ერთ-ერთი პლიუსი ქოზიფაში) - შევროლე გეო ტრეკერი
xoze - ნისან პასფაინდერი
მე - შევროლე გეო ტრეკერი

შევთანხმდით რომ შევავსებდით ავზებს და ერთმანეთს შევხვდებოდით რუსთავის შესასვლელში. როგორც შემდეგ გაირკვა Gamarjoba Sakartvelos უთქვია საკვებიც მოიმარეგეთო, რაც ჩვენ და კიდევ neo...-ს ეკიპაჟმა ვერ გავიგეთ რატომღაც რაც შემდგომ აისახა შიმშილის მომატებულ გრძნობაში

კიდევ კარგი ჩვენს მგზავრებს თებროსა და რუსკიტოს წამოღებული ქონდათ საგზალი და გაგვიმასპინძლდნენ გზაზე, თორემ გაგვიჭირდებოდა ბოლომდე გაძლება.

შევიკრიბეთ რუსთავის შესასვლელში, ცოტა xoze-მ დაიგვიანა, აღმოჩნდა რომ აგს-ზე გამმართველს სათანადო ყურადღება არ მიუქცევია დროულად და თან სხვა ოქტანობის საწვავი ჩაუსხია.

ამასობაში პატრულმაც გადაგვამოწმა, როგორც გზის ნაპირზე საეჭვოდ მდგარი რაღაც ნიშნით გაერთიანებული ადამიანები და აღმოჩნდა რომ ერთ-ერთი მათგანი neo... -ს ნაცნობი აღმოჩნდა და შემოწმების პროცესიც დამოკლდა და გამარტივდა

xoze-ს მოსვლის შემდეგ გავუდექით გზას.

ARCHILI

კომპიუტერში გადასაწერი სადენი არ მაქვს მე, როგორც კი შევძლებ გადმოწერას მაშინათვე ავტირთვავ.

მოკლედ, მას შემდეგ, რაც მე ვანსკის დაბადების დღიდან გამოუძინებელი "ნაბახუსევზე" ჯიპტურელებს შევუერთდი გოგას მოწვევითა და თხოვნით (რისთვისაც კიდევ ერთხელ დიდ მადლობას გადავუხდი ნაიასა და გოგას), ორი ლიკანი და ბორჯომი მივირთვი, შემდეგ გოგას "უტყუარი" ალღოს წყალობით დაუგეგმავად 30 ზედმეტი კილომეტრი გავიარეთ, სრულიად რომ არ ვაპირებდით, ვნახეთ სოფელი "გამარჯობა" კი არა და "გამარჯვება" (ახლა მივხვდი, რატომ მოვინახულეთ ეს სოფელი )...

შემდეგ ისევ "დავწრიულდით" (იგულისხმება "დაკრუგვა") და ისევ ვარდანაშვილის წყალობით სწორი გადასახვევი ვიპოვნეთ, შემდეგ კი გავეშურეთ გარეჯის იოანე ნათლისმცემლისაკენ...

მივუახლოვდით. გადმოვიდნენ. გადმოვედი. "გაჩითეს" ფოტოაპარატები. გავჩითე ჩემი მობილური.

და...

ნაიას მანქანა. მიუხედავად განსაცდელებებისა, მშვენიერ ფორმაშია.

"ველიკი ბრიგადირ" თუ "ბრიგადირ ველიკი" თუ "პრარაბ ნესჩასტნი"... ისევ "ველიკი ბრიგადირი" ჯობია:

ხშირ-ხშირად ვჩერდებოდით... გოგა ხან გზას არკვევდა და ხან ფოტომომსახურებას ეწეოდა... პირველი 49 გაჩერება ჯიპტურელებმა (ვინც ბრიგადირს არ იცნობდა) დუმილით გადაიტანეს, შემდეგი 94 გაჩერება წუწუნი დაიწყეს, შემდეგი 52-ზე უკვე აღელვება დაიწყეს, მერე გაბრაზდნენ, განრისხდნენ (ისე, რომ თვითონაც ვერ მიხვდნენ)... ბოლოს ხელი ჩაიქნიეს და ასე, გადმოსულები მოთმინებით უყურებდნენ სიტუაციას:

მე და ჩემა მობილმაც ფოტოების გადაღება ვცადეთ:

გარეჯის იოანე ნათლისმცემელიც გამოჩნდა:

მივედით, შესასვლელში ნაიამ ფოტოგადამიღო ჩემიმობილით, მეც გადავუღე თავისი მობილით, იმედია, დადებს... (აქ მინდოდა მეთქვა, რომ როგორც ერთნაირი მობილების პატრონებს, ერთმანეთის კარგად გვესმოდა):

მონასტერი